သား....ဇွဲမာန်... ထမင်းကြော်ထားပြီ ထ မျက်နှာသစ်တော့.... အမေ၏နှိုးဆော်သံနှင့်အတူစောင်ကိုခွာ၍ လူးလွန့်ရင်း ကလေးဘဝကိုလွမ်းမောမိသည်။ ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်း မြို့လေးတမြို့ရဲ့ ဧပရယ်လ ရာသီဥတုက အေးစိမ့်စိမ့်နှင့်....ချစ်စရာရှုခင်းများဖြင့် ကျနော့ ဇာတိကြီးပြင်းရာမြေ...သကြ်န်ပိတ်ရက် စက်ရုံပိတ်သောကြောင့် မိသားစုလိုက် အမေ့အိမ်ပြန်ရောက်နေသည်။ သားနှစ်ယောက်ကလည်း အဖွားရဲ့ ထမင်းကြော်ပူပူကို ပဲပုပ် ဆီတို့ဟူးတို့ဖြင့် ခေါင်းမဖော်တမ်းအားပေးလျက်.... အမေ့.....ကျနော်သူငယ်ချင်း ကိုမြင့်အောင်က ဒီမြို့မှာ ခြံလေးဝယ်ချင်တယ်ပြောနေတာ ဘယ်မှာမေးရမလဲ.....အမေ့အသိထဲရှိလား... အသိထဲတော့ မရှိပါဘူး...သားသူငယ်ချင်းတွေမေးကြည့်ပါလား... ဟုတ် အမေ... သူငယ်ချင်းများကိုဖုန်းဆက်မေးကြည့်ရာ ရောက်နေတာကိုမပြောပဲ လိုမှ ဖုန်းဆက်သောကြောင့် ဝိုင်းဝန်းထောပနာပေးကြသည်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ပြောကြားချက်ကြောင့် ရပ်ကွက်တခုတွင် ဈေးသင့်သော အိမ်ဝိုင်းလေးတွေရှိကြောင်း သိရှိခဲ့ရသည်။ မနက်စာစားပြီး ထိုရပ်ကွက်ကလေးသို့ သွားစုံစမ်းရာ ခြံနံပါတ် မေးမြန်းရင်း ရင်းနီး ခဲ့ဖူးသော လမ်းကလေးပေါ်သို့ရောက်လာသည်။ ေဩာ်.... သူတစ်ယောက် ဘယ်များရောက်နေပါလိမ့်.... ပေါ်လာသောအတွေးတစအောက်မှ ... လွမ်းမောဖွယ်အတိတ်၏ပုံရိပ်များ..... အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝရဲ့ ပျော်ရွှင်ရင်ခုန်ခဲ့ရသော ကာလလေးတခု................... ကို... ညနေကျူရှင်ဆင်းရင် သူသူ့ကိုအိမ်နားလိုက်ပို့နော်... လမ်းမှာ ဘယ်ကကောင်မှန်းမသိဘူး...လိုက်နေလို့.... ဟေ......ဟုတ်လား...တွေ့မယ်... ဒီကကောင်လည်း အူတိုပြီလေ....ရည်းစားလူလု အူနုကျွဲခတ်ရပြီ.....ဒီအချိန်လက်သည်းထိပ် အပ်စိုက်ပြီး တူနဲ့ထုလဲ နာအံ့မထင်....ချစ်သူထိတော့ ရဲရင့်ရပြီ... ဟုတ်လား....သူသူ....ဘယ်ကကောင်လဲ.... မသိဘူး ကို....ကျူရှင်က ၆ နာရီမှဆင်းတော့ မှောင်နေပြီလေ....အိမ်ကလည်း လာမကြိုနိုင်ဘူး... အင်း ညနေကြ ကိုလိုက်ပို့မယ်..... အင်း....လိုက်ပို့ ကို့ ကို ဆု ချမယ်... ပြောရင်းပြုံးပြုံးလေးလှည့်ထွက်သွားသော ချစ်သူလေးကိုကြည့်ရင်း.... ချစ်သူ၏ ဖွံ့ထွားလှသောနောက်ပိုင်းအလှတွင် ကျနော်၏ရင်ဘက်အစုံမှာ နိမ့်ချည် မြင့်ချည်နှင့်။ ပါးလျားနီဆွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးတစုံကြောင့် အာခေါင်တွေခြောက်သွေ့အောက် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရဖူးသည်။ ကြွားရွား ဖွံ့ထားသောချစ်သူ၏ ရင်ဘက်တစုံကိုတွေ့ထိဖူးချင်သည်မှာ ရူးမတတ်......ေဩာ်ချစ်ရပါသည်ကော...သူသူရယ်.... ညနေကျူရှင်ဆင်းတော့.... စက်ဘီးလေးအတူနင်းရင်း စကားတွေပြောမကုန်နိုင်ခဲ့....သူငယ်ချင်းများက အလိုက်သိစွာရှေ့က သွားစောင့်နေကြပြီ..။ကုန်းတက်ကလေးမှာ စက်ဘီးတွန်းရင်း စကားပြောလာကြစဉ်.... ဟေ့ကောင်.. မင်းကဘာလဲ....ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ... အသံနှင့်အတူ အနားသို့ရောက်လာသော ဘဲကြီး ၁ပွေ...အသက်က ၂ဝကျော်လောက်ပြီ....မြို့ခံတော့ဟုတ်ဟန်မတူ တခါမှမမြင်ဖူး.... ခင်ဗျားကကောဘာလဲ....ကျနော်ဘာလိုက်လုပ်လုပ် ခင်ဗျားနဲ့ဆိုင်လား... ချစ်သူရှေ့မို့ ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ချစ်သူက အားကိုးတကြီး လက်ကိုကိုင်၍... ကို...သူသူ ပြောတာ အဲ့လူပဲ.... ဘာ... ကို....ဟုတ်လား.... တောက်ကွာ.....ငါ့မှာတော့... ထိုလူ၏ မချိတင်ကဲအသံ။ ကဲ ငါ့အကို ခင်ဗျားလစ်လိုက်တော့...မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက် ရန်မဖြစ်ချင်ဘူးဗျာ... အေး.....ဟေ့ကောင် ထမင်းဝအောင်စားထား.... ဟေ့လူ.... ခင်ဗျားမပြောလဲစားတယ် ဘယ်သူမှ မဝတဝ မစားဘူး.... လာပါကိုရယ်....ရှက်စရာကြီး... ကျနော်တို့ ရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ် ဖြစ်နေတာ မြင်သော ရှေ့မှ သူငယ်ချင်းများစက်ဘီးပြန်လှည့်လာသည်။ သကောင့်သားက လျင်သည်။ လှည့်ကြည့်တော့ တော်တော်လှမ်းလှမ်းရောက်သွားပြီ။ ဟျောင့်...ဇွဲမာန် ဘာဖြစ်တာလဲ... ဟိုကောင်လေ သူသူ့ကို လိုက်နေတာ.... မင်းပါလာတာတောင် ကြောင်လှချည်လားဟ... အေးကွာ... အေး...ငါတို့နေခဲ့မယ်.... စောင့်ကြည့်နေမယ်သူငယ်ချင်း မင်းရှေ့ကသွား.... ငယ်သူငယ်ချင်းများ၏ နွေးထွေးသော သံယောဇဉ်။ လမ်းခွဲခါနီးတော့...ယူကလစ်ပင်ရိပ်အောက် စက်ဘီးလေးတွေထောက် ထောက်ရင်း.... ကို..... ပြော သူသူ.... ကျေးဇူးပါနော်.... ရင်ခွင်ထဲ တိုးဖက်လာသောချစ်သူကို အလိုက်သင့် ထွေးပွေ့ရင်း နဖူးလေးအားနမ်းလိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ကျနော့ပါးနှစ်ဘက်အား စုံကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ စိုစွတ်နွေးထွေးသော ချစ်သူ၏ နှုတ်ခမ်းတစုံ ကျရောက်လာပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းအားစုပ်ယူသွားသည်။နူးညံ့လှပါလား။ တွေးမဆုံးခင် သူမလျှာလေးက ကျနော့ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ မိအောင်လိုက်မဖမ်းတတ်ခဲ့။ သူမခါးကိုတင်းတင်းဖက်ရင်း သူမလျှာကိုလိုက်ဖမ်းနေမိသည်။သူမကတော့ ကျနော့နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူကစားလျက်။ကျနော်သူမလို မနမ်းတတ်ခဲ့ပါ။ ပြွတ်.... နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကွာသွားပြီး.... ကို..... နေ့တိုင်းလိုက်ပို့နော်.. ပြောရင်း စက်ဘီးတွန်းပြေးသွားသော ချစ်သူလေးကို ကျနော် ဘယ်လိုပြန်ဖြေမိလဲ ကျနော်မသိတော့....လူက လေဟာနယ်ထဲလွင့်မျောနေဆဲ.................... ဟျောင့် သွားမယ်....နောက်ကျူရှင်နောက်ကျတော့မယ်...သူငယ်ချင်းများ လမ်းပေါ်က လှမ်းအော်သံကြောင့် စက်ဘီးတွန်းထွက်ခဲ့သည်။ ကျနော့် နှုတ်ခမ်းတွေသူမဆီများ ပါသွားခဲ့လေသလား......... ေဩာ်....ယူကလစ်ပင်ကြီး...လမ်းချဲ့တော့ ပါမသွားသေးဘူးဘဲ....ဒီအပင်ကြီးကတော့ ငါတို့တွေကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးမှာပဲဟုတွေးရင်း သူမစက်ဘီးတွန်းပြေးသွားခဲ့ဖူးသောလမ်းကလေးအတိုင်း ဆိုင်ကယ်စီးဝင်လာခဲ့သည်။ ခြံများကိုလိုက်စုံစမ်းရင်း သူသူ့ဦးလေးအိမ်ရှေ့ရောက်လာတော့ မနေနိုင်ပဲ ဝင်နှုတ်ဆက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ မတွေ့ရတာကြာသော မတော်လိုက်ရတဲ့ တူအား လှိုက်လှဲစွာဖြင့်နှုတ်ဆက်ဧည့်ခံရင်း သာကြောင်းမာကြောင်းပြောပြ အလုပ်အကိုင်များ အကြောင်းပြောနေခဲ့သည်။ ထိုစဉ် ၅ နှစ် ၆ နှစ်အရွယ်ကလေးမလေးအိမ်ထဲဝင်လာသဖြင့် ဦးလေးမှ..... ဟာ...အတော်ပဲ ဟျောင့်...သွားငါ့မြေး နင့်အမေသွားခေါ်.... ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ပြောလိုက်.... ဟုတ်....ဖိုးဖိုး ကလေးမလေးပြေးထွက်သွားတော့ ကော်ဖီခွက်ကို စားပွဲပေါ်ချရင်း...... ဦးလေး ဘယ်သူ့ သမီးလဲဗျ.... ဦးလေးက စောင့်ကြည့်ဆိုသော သဘောဖြင့် လက်ကာပြပြီး ပြုံးနေသည်။ ကျနော့် အတွေးသာ မှန်ခဲ့ရင် ခုနက ကလေးမလေးက
မိနစ်အနည်းငယ်ခန့်အကြာတွင်..... မေမေ ဖိုးဖိုးတို့ကဟိုမှာ.....ဟူသော အသံနှင့် သားအမိနှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲရောက်လာကြသည်။ လှည့်ကြည့်မိသော ကျနော့်မှာ ကမ႓ာကြီးရပ်တန့်သွားသလို မခံစားရသော်လည်း နှလုံးသွေးတွေ လှည့်ပတ်မှု ပိုမို လျင်မြန်သွားသလို ရင်ဘက်ထဲနွေးသွားရသည်။ နှုတ်ကဆွံ့အလျက် ငေးမေးနေမိသည်။ မတွေ့ရတဲ့နှစ်တွေအတွင်း သူသူတစ်ယောက် အနည်းငယ်ဝလာသည်မှအပ နှုတ်ခမ်းများက နီရဲနေဆဲ။ ရင်ဘက်အစုံက ပိုထွားလာသည်ထင့်။ စွင့်ကား၍ကောက်ထွက်နေသော ဖင်ကြီးကိုမူ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီပွကြီးက မဖုံးအုပ်နိုင်။တုန်တုန် တုန်တုန်နှင့်။ ဟဲ့အကောင်....နင်ကငါ့မမြင်ဖူးဘူးလား..... မဟုတ်ပါဘူးဟ....ဒါနင့်သမီးလား.... အေး..ဘာလဲချွေးမတော်မလို့လား... အေးလေ...ခုဘယ်နှတန်းရောက်သွားပြီလဲ... ၃တန်းဖြေထားတယ်ဟ... နင်ဘာစားလာပြီလဲ...လာ အိမ်လိုက်ခဲ့...ထမင်းစားပြီးမှပြန်... မစားတော့ပါဘူးဟ...အိမ်တော့လိုက်ခဲ့မယ်... ဦးလေး..ကျနော် သူသူတို်အိမ်လိုက်သွားဦးမယ်..ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့မယ်ဗျ.... သွားသွား...ငါ့တူ.. လာ..အကောင်..ဒီဘက်ကသွားမယ်... ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ရှေ့ကထွက်သွားသော ချစ်သူဟောင်း၏နောက်ပိုင်းအလှကိုခံစားရင်း စိတ်တွေဖောက်ပြန်ကုန်ပြီ။ ထိ်န်းဟ ထိန်းဟ... ကိုယ့်ဘာသာ သတိပေးရင်း သူသူ့သမီးလေးကိုလက်ဆွဲပြီး နောက်မှလိုက်သွားသည်။ ဟဲ့..သွားအိမ်ပေါ်မှစောင့်နေ... ဟင်းထုပ်စားမလား...မနက်ကအိမ်မှာလုပ်စားလို့ .. သမီး ဆန်လုုံးစီပန်းကန်ယူတက်သွားအပေါ်ကို..ဦးဦးနားကစားပွဲပေါ်မှာသွားတင်ထား... တော်ပြီဟ သူသူရ ငါဗိုက်ပြည့်နေပြီ.... အံမယ်..အကောင်နင့်အကြောင်းများမသိတာကြလို့... ဟင်းထုပ်ပန်းကန်နှင့် ဓာတ်ဘူးယူတက်လာရင်းလှမ်းပြောသည်။ နင်ကြိုက်တဲ့ ဂျူးမြစ်နဲ့ ငရုတ်သီးလုံးကြော်လည်းရှိပါတယ်ဟ... သူသူ နင်မှတ်မိနေသေးတယ်နော်.... အေးပေါ့ဟ..ခဏစောင့် ငါသွားယူလိုက်ဦးမယ်...အေး အခါးရေပန်ကန်(ရေနွေးပန်းကန်)ယူခဲ့ဦး... အေးအေး... ရော့ ရပြီစားဦးဟ... နင်ဘယ်တွေရောက်နေတာလဲဟာ စားရင်းနဲ့ပြောပြဦး... ဟုအစချီသောရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်များအပြန်အလှန် ပြောပြကြသည်။ပြောရင်းနှင့် သူ့ယောက်ကျားနှင့်ကွဲနေကြောင်း၊ သူ့ယောက်ကျားမှာနောက်မိန်းမနှင့် စစ်ကိုင်းတိုင်းအထက်ဘက်တွင်သွားနေကြောင်းများကြားရသောအခါ မလှမ်းမကမ်းတွင် ဆော့ကစားနေသောသမီးလေးအားကြည့်၍ သူသူ့အစားရင်မောမိပြန်သည်။ ဟဲ့ထပ်ထည့်ဦးလေ... တော်ပြီဟ မစားနိုင်တော့ဘူး...ပြန်တော့မယ်လေ.. အေး..ဖြည်းဖြည်းစီးသွားဦး ... ဟဲ့ နင့်ဖုန်းနံပါတ်ပေးခဲ့ဦး... အေး နင့်ဖုန်းပြော ငါခေါ်လိုက်မယ်... ၀၉၄၂......... အေး ခေါ်ထားပြီ... ညနေဖုန်းဆက်လိုက်ဦးနော်...ငါမဆက်တော့ဘူး..နင့်မိန်းမရှေ့ရောက်နေမစိုးလို့... အေးပါ ငါသွားပြီ... အင်း...အင်း.. အပြန်လမ်းတွင်ဆိုင်ကယ်စီးရင်း..ကျနော့အတွေးထဲ ဘယ်သူရှိနေမယ်ထင်နေလဲ။ သူသူပေါ့........ ညနေပိုင်းတွင်အမေက သူ့ဆိုင်ကယ် စစ်ပေးရန်ပြောသဖြင့် အမေ့ဆိုင်ကယ်ပြင်ဖို့ သူငယ်ချင်းဆိုင်သို့်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ကယ်ပြင်နေတုန်း သူသူ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်သင့် မခေါ်သင့် စဉ်းစားရင်းတွေဝေနေစဉ်.. ဖုန်းဝင်လာသည်။ .....သူသူ... အေး ပြောဟ... ကို..... ငိ...ကို တဲ့ဟ... ဒါမှတကယ့်ကို ခေါင်းကြီးသွားသလို ရင်တွေပူသွားသည်။ ဒီအသံလေးမကြားခဲ့ရတာ နှစ်ပေါင်း ဘယ်လောက်ကြာခဲ့ပြီလဲ သေချာမမှတ်မိတော့ပါ။ကျနော်ဘယ်လိုပြန်ထူးမိလဲ ကိုပင်မသိလောက်အောင် စိတ်နဲ့ခန္ဓာဝေးကွာသွားရသည်။ အခုဘာလုပ်နေလဲ.. ဆိုင်ကယ်ပြင်နေတာလေ... အွန်း တော်သေးတာပေါ့... မနေနိုင်လို့သာခေါ်မိတာ... ကို့မိန်းမရှိနေမလား ကြောက်နေတာ ကိုရ.. အင်း ပြောလေ.. ခဏနေကြရင် ဈေးထောင့်လမ်းဆုံနား လာခဲ့ပါလား..သူသူစောင့်နေမယ်... ငင့်....အေးလာခဲ့မယ်လေ..ခဏတော့စောင့် ဆိုင်ကယ်ပြင်နေတာ ပြီးတော့မယ်... အွန်း...၅ နာရီ ၁၅ လမ်းဆုံ ယူကလစ်ပင်အောက်က စောင့်နေမယ်... ယူကလစ်ပင်.. ယူကလစ်ပင် ..ဘာလို့ ကျနော့ရင်ခုန်သံတွေ စည်းချက်ပျက်သွားရတာပါလိမ့်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၅နာရီကျော်နေပြီ။ ဟျောင့် ငါ့ညီ ကြာဦးမှာလားကွ... မကြာတော့ဘူး.အကို ကာဗာပြန်တပ်ပြီးရင် ပြီးပြီ... အေးလုပ်ဟ မြန်မြန်.. ဟုတ်အကို... ပြီးနောက် ကျသင့်ငွေပေးချေပြီး ယူကလစ်ပင်ကြီးရှိရာသို့.......... တွေ့ပါပြီ...ဟိုးအရှေ့မှာ သိုးမွှေးဦးထုပ်..ခါးရှည်ယုန်မွှေးကုတ်လေး... ထမီစကပ်လေးနှင့် တချိန်က ကျနော့နှလုံးသားရဲ့ ဘုရင်မ သူသူ...... စောင့်နေရတာ ကြာပြီလား သူသူ... မကြာသေးဘူး ကို ခုနကပဲရောက်တာ... အင်း..ဘယ်သွားကြမလဲ... ဘယ်သွားသွား ကိုရယ်..ခုလောလောဆယ် ဒီနားက မောင်းတော့.. လူတွေကြည့်နေပြီ... အင်းပါ... ခါးဖက်လိုက်လာသောချစ်သူဟောင်းလေးက ကျနော့်ကျောပြင်ပေါ် ပါးလေးအပ်ပြိး ငြိမ်လိုက်လာသည်။ သူသူ.. ဘယ်ဘက်မောင်းရမလဲ... တည့်တည့်မောင်း ကို ... (...)ရွာသွားတဲ့လမ်းထဲကိုမောင်း...မှတ်မိရဲ့လားကို.. မှတ်မိပါတယ် သူသူရယ်..ကိုလည်းဒီမြို့သားပါ... မသိပါဘူး ဗမာမနဲ့ရလို့ တောင်ပေါ်သူကို မေ့နေပြီလားလို့... မမေ့ပါဘူး သူသူရယ်... မောင်းလာရင်းနဲ့ရွာလမ်းခွဲထဲချိုးဝင်လာတော့မှောင်ရိပ်သန်းပြီ။ လမ်းသွားလမ်းလာများလည်း မရှိလောက်အောင်ပင်။ သူသူလက်က ခါးပေါ်မှတဆင့် ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ကျနော်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း.. ကို ကြီးလာလားဟင်.... အရမ်းကြီး မကြီးပါဘူး သူသူရဲ့... ကြီးလာပါတယ်ကွာ... သူသူ လမ်းပေါ်မှာလေကွာ..ရှေ့လမ်းခွဲထဲမောင်းတက်လိုက်ရမလား.. အင်း အဲ့ပေါ်တက်လိုက်...အဲ့ဒါ လိမ္မော်ခြံတွေဘက်သွားတဲ့လမ်းနဲ့တူတယ်... လမ်းခွဲပေါ်မောင်းတက်ပြီး လမ်းကွေ့တခုရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းပြီး နှစ်ယောက်သားတယောက်ခါး တယောက်ဖက်ခါ မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း အပြန်အလှန်စကားပြောနေကြသည်။ ကျနော့်ညီလေးကလဲ သူသူ့ညီမလေးကို မတွေ့ရတာကြာခဲ့ပြီလေ..သူလဲလွမ်းရော့ထင့်..အငမ်းမရ ဘောင်းဘီတွင်းမှ တိုးထွက်ချင်လျက် သူသူ့ညီမလေးအား ဖိထောက်လျက်သား။
ခါးဖက်လျက်သားမှ လိုလားမှုများနှင့်ငမ့်လင့်နေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံရဲ့ဆွဲအားကြောင့် နှုတ်ခမ်းချင်းပူးကပ်သွားပြီး နှစ်အတန်ကြာဝေးကွာခဲ့သော အနမ်းတခုကရမက်မီးတောက်အသွင် ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးကို တောက်လောင်ဝါးမြိုခဲ့သည်။ သူသူ့နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်း လက်ကိုခါးမှ သူသူ့နို့များပေါ်ပြောင်းလိုက်သည်။ အလိုက်သိလွန်းသောသူသူက ကြယ်သီးများဖြုတ်ပေးချိန် အနမ်းများခဏရပ်တန့်သွားသည်။ ကြယ်သီးဖြုတ်နေသော သူသူ့လက်များ အလျင်လိုပြီး တုန်ရီနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ကြယ်သီးပြုတ်သွားသော အကျီကိုဘေးသို့ဆွဲ၍ အထဲမှ တထည်ကို အပေါ်သို့လှန်တင်ကာ သူ့သူ့နို့အစုံကို ဘရာပေါ်ကနေဆုပ်ကိုကိုင်လိုက်တော့ သူသူက ဘရာကို အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ကျနော့ခေါင်းကိုဖိချလိုက်သည်။ သူမ၏ တင်းထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းပေါ်သို့...... ကိုရယ်...အရမ်းလွမ်းနေခဲ့ရတာ... တအားစို့ကွာ.... အာ့....ဟား....ကို.. ကျနော့်ခေါင်းကို တင်းတင်းဖက်ပြီး ညဉ်းတွားနေသော ချစ်သူလေးရဲ့အသံက ကျနော့ရင်တွေကိုဗလောင်ဆူစေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို မျှင်းစုပ်ပြီး သွားနှင့်ဖွဖွကိုက်ကာ ကျန်တဖက်ကို လက်ညိုးလက်မဖြင့်အသာချေရင်း နို့အုံကြီးကို အားရပါးရပင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူသူလည်း ကျနော့်ခေါင်းကို ပြန်ဆွဲမပြီး နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူကာ လျှာလေးကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်မွှေနေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရင်းက သူသူ့လက်တွေ ကျနော့ခါးပါတ်ကိုချွတ်ပြီး ဇစ်ဆွဲချ၍ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲမှ ကျနော့်လီးကို နှိုက်ကိုင်လိုက်ပြီး.... ကို... အရင်ကထက်ကြီးလာတယ်.. အင်း...ပေါ့ သူသူရဲ့.. ဆေးတွေလိမ်းလား... မလိမ်းပါဘူး... ဟုတ်လို့လား... ဟုတ်တယ်ဆို မလိမ်းဘူး... ပြီးရော.. သူသူကလက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်၍ အပြင်သို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းအတွင်းသို့ ငုံစုပ်လိုက်သည်။ လျှာလေးက ဒစ်ဖျားကို ထိုးဆွပေးပြီး အမှတ်မထင် လီးတချောင်းလုံးကို ငုံစုပ်လိုက်တော့ ရင်ထဲက မီးတောင်တွေပေါက်ကွဲကုန်သလိုပင်။ သူသူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ခါ လောကအရသာတခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကို..သူသူ့ကို လိုးကွာ...နော်..ဆောင့်လိုးပေးနော်... ဟုပြောပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ နောက်လှည့်ပြီး သူမစကပ်ကို အပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်သည်။ကျနော်လည်း သူမရဲ့ ဖင်ကြီးကို မနိုင်မနင်းထိန်းထားသော ဘောင်းဘီသေးသေးလေးအား ဘေးသို့ကပ်၍ အရည်ရွဲနေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအား လက်ဖြင့် အပေါ်သို့ ပွတ်ဆွဲပြီး လက်ခလယ်ဖြင့် အစိအားဖိပွတ်ပေးလိုက်ရာ.... ကို လိုးတော့ကွာ...သူ ယောက်ကျားနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာလှပြီ...လိုချင်ပြီကိုရယ်.. ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါ... ကျနော် ဘာစကားမှပြန်မပြောတော့ဘဲ လီးကိုကိုင်ကာ အထက်အောက်တချက်ပွတ်ဆွဲပြီး သူသူ့အရည်များဖြင့် လီးကိုသုပ်လိမ်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်။ ကျပ်သည်ဟုလည်းမဆိုသာ ချောင်သည်လည်းမဟုတ်ဘဲ ခပ်စီးစီးလေး ဝင်သွားသောလီးကို သူသူ့အဖုတ်က နွေးထွေးသွာဖြင့် ကြိုဆိုလိုက်သည်။ အိအိထွေးထွေးလေးပေါ့...... အား.....ကိုရယ်... သူသူ.. အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ... ကိုကောင်းရင်ကျေနပ်တယ်ကွာ...လိုး ...ကို့အတွက် သူသူဆိုတဲ့ မိန်းမက ကျေနပ်မှုတွေပေးနိုင်ပါသေးတယ် ကိုရယ်... သူသူ့စကားကြောင့် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးအား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ မညှာတမ်းဆောင့်လိုးတော့သည်။ သူသူ့ ရမက်သံနှင့် ကျေနပ်အားရသောအသံများက တိတ်ဆိတ်သော လမ်းဘေးတောတန်းလေးထဲ တိုးတိတ်စွာဖြင့် ကာရံလှပသော သံစဉ်တခုဖြစ်ခဲ့သည်။ မနားတမ်းဆောင့်လိုးနေဆဲ အဖုတ်ထဲမှ တင်းကျပ်သွားခါ.... ကို...သိလိုက်လား...သူ ပြီးသွားပြီ ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်...ကိုမပြီးသေးရင် ဆက်လုပ်နော်.. အင်း.. ပြီးလိုက်မယ်လေ... ဆောင့်ပြီး လိုးနော် သူလည်းနောက်တခေါက်ထပ်ပြီးချင်တယ်... အင်း...ဆိုင်ကယ်လဲသွားမယ် ထိန်းထားဦး... ပြောလဲပြော လိုးလဲလိုးပေါ့။ ခဏအကြာ သူသူ့အဖုတ်ထဲ ကျနော့် လီးမှအရည်များ ပန်းထည့်ပြီး တဆုံးဖိထည့်ကာ လောကကြီးနဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ်သွားရသည်။ ကို... ထုတ်တော့လေ.. အင်း...ထုတ်ပြီနော်.. ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်ပေါင်းထားသော ချစ်အရည်များ သူသူ့အဖုတ်ထဲမှ လျှံကြလာသည်။ ကို သုတ်စရာလဲ မပါဘူး..ဘာနဲ့သုတ်ရမလဲ... အေးလေ.. သူသူကအရေတွေအရမ်းများတာကိုး... ဟုတ်ပါဘူး... ကို့ဟာတွေက ပိုများနေတာ... ဟုတ်ပါဘူး သူသူက ပိုများတာ... အေးဟာ သူသူက ပိုလွမ်းနေလို့ကွာ ကဲ...ကျေနပ်ပြီလား... ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပြီးသုတ်ရင်း ပြန်ပြောလာသော အချစ်ဟောင်းရဲ့ စကားသံကြောင့် ဇစ်ဆွဲတင်ရင်း အင်း...ဟုတ်တယ်... လို့ပြောလိုက်တော့ မျက်စောင်းလေးဖြင့် တုန့်ပြန်လာသည်။ မျက်စောင်းတွင် ကျေနပ်ပြုံးလေးက စွက်လို့ပေါ့..... အပြန်လမ်းတလျှောက် ခါးလေးဖက် ပါးလေးအပ် လိုက်လာသော ချစ်သူလေးက ယူကလစ်ပင်ကြီးအောက်အရောက် အနမ်းတပွင့်ပေးခဲ့ပြန်သည်။ မပြောင်းလဲသေးပါလား အနမ်းတွေရယ်....စိုစွတ်နွေးထွေးနေဆဲ.... ...................................................... အဲ့ဒီနေ့နောက်ပိုင်းထပ်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြပါ။ ပိတ်ရက်မကုန်ခင် စက်ရုံမှအရေးပေါ်ပြန်ခေါ်သဖြင့် မိသားစုကို အမေ့အိမ်မှာထားခဲ့ပြီး တယောက်ထဲပြန်လာခဲ့သည်။ စက်ရုံရောက် လုပ်ငန်းများဆောင်ရွက်ပြီး ညနေအိမ်ပြန်ရောက်ချိန်ကြတော့ ဟိုလွမ်းသလို ဒီလွမ်းသလိုနှင့်။ ပျင်းပျင်းနှင့် TVကြည့်ရင်း အရက်သောက်နေလိုက်သည်။ ထိုအချိန်ဘေးအခန်းမှ လေးဖြူရဲ့ စာမျက်နှာ တဆယ့်ငါး သီချင်းကလွင့်ပြန့်လာတော့ သူသူ့ကို သတိရမိလိုက်သည်။ ဟိုး..... ယူကလစ်ပင်အောက်က ပထမဆုံးအနမ်းရဲ့ နောက်ဆက်တွဲတွေပေါ့...... ကျနော့်ရဲ့ပထမဆုံးသော............................................ ကို...ကျူရှင်အချိန်တွေပြောင်းလိုက်တာသိပြီးပြီလား... တွေ့တယ် မနက်က စာကပ်ထားတယ်လေ.... အင်း....အဲ့ဒါ မနက်လည်း ကိုပဲ ပြန်လိုက်ပို့နော်... အင်း ပို့မှာပေါ့...လူရှင်းတဲ့ဘက်က ပတ်ပြီးပြန်ကျမယ်လေ... ဟုတ် .... ထိုချိန်က ၁ဝတန်းများ ကိုယ်ပိုင်စာကျတ်ချိန်ပေးထားသဖြင့် ကျောင်းတက်ရန်မလိုတော့သော ဇန်နဝါရီလ။ ထုံးစံအတိုင်း ကျူရှင်ဆင်းတော့ စက်ဘီလေးတွန်းပြီး လျှောက်လာကြသည်။ ကျနော့အကြံအတိုင်း လူပြတ်တဲ့ လမ်းကြားလေးဆီ။ နှင်းများကြနေတဲ့လမ်းထဲ ချစ်သူလေးနှင့် ပျော်စရာအချိန်များပေါ့။ လမ်းကြားထဲရောက်တော့ ထိုင်စရာရှာကြသည်။ အဆင်မပြေ။ ဘေးဘယ်ညာက လူတရပ်ကျော်မြင့်သော မြက်ပင်များကြားတိုးဝင်လိုက်ရာအရင်လူဟောင်းများကျေးဇူးကြောင့်ဖြစ်ပေါ်နေသော မြက်ကော်ဇောကြီးတွေ့လိုက်ရသည်။စက်ဘီးတွေကို လှဲချပြီး ချစ်သူလေးကို ခါးဖက်ကာ ပါးပြင်များဆီသို့ အနမ်းများချွေချလိုက်သည်။ ကို နေဦးကွာ...ဒီမှာနှင်းတွေနဲ့ စိုကုန်ပြီ.. ဘာနဲ့ခင်းထိုင်မလဲ... ဘာမှမပါဘူးလေ.... ဒီတိုင်းထိုင်ကျမယ်.... အင်း... အကြာကြီးတိုင်ပင်စရာမလိုပဲ သဘောတူမှုရသွားကြတော့ လွယ်အိတ်တွေကို စက်ဘီးပေါ်မှာ သွားတင်ထားလိုက်သည်။ လွယ်အိတ်ထားပြီး ပြန်လာသောချစ်သူလေးက ထိုင်နေသောကျနော်ဆီကို စပ်ဖြီးဖြီးနှင့်လျှောက်လာသည်။ မျက်နှာပေးက အသဲယားစရာလေး။ ဘာဖြစ်တာလဲ အဲ့ဒါက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့.... ကို့ကိုကြောက်လို့လေ.... ဘာလုပ်နေလို့လဲ ကိုက.. လုပ်ပါဘူး... လာကွာ မြန်မြန်ထိုင်တော့.... ပြောလည်းပြော သူမလက်ကိုဆွဲပြီး ကျနော့်ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ အလိုက်သင့် လှဲချလာသောချစ်သူလေးအား နှုတ်ခမ်းများကို ငုံနမ်းရင်းကြိုဆိုလိုက်သည်။ နောက်သို့လှန်ချပြီး အောက်လျှောသွားတော့ သူမနို့တွေက မျက်စိအောက်ရောက်လာသည်။ အကျီပေါ်ကပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း လျှာချင်းကစားနေရာမှ ကျနော်လက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး အကျီကိုလှန်ကာ သူမနို့တွေပေါ်တင်ပေးသည့် ချစ်သူလေးအား အံ့ဩအကြည့်ဖြင့်ကြည့်မိသည်။ ဘာလဲကွာ...အဲ့လိုမကြည့်နဲ့.... ပြောရင်းလည်ပင်းဖက်ကာ နမ်းခဲ့ကြပြန်သည်။ ပိုမိုပြင်းထန်လာသောအနမ်းများနှင့် လက်တွေကလည်း သူမနို့တွေကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းတွေကို ပွတ်ချေပေးနေသည်။ ကျနော့လီးကလဲ ဘောင်းဘီအောက်မှထိုးဖောက်တော့မယောင် သူသူ့ကျောပြင်ကို သွားထောက်နေသည်။ ကျနော်လဲအရဲစွန့်ပြီး နို့ကိုင်နေသောလက်တွေကို အောက်သို့လျှောပြီး လုံချည်စကိုဖြည်ချလိုက်သည်။ လည်ပင်းကိုတိုးဖက်လာသော သူသူ့ကြောင့်အားတက်သွားပြီး နို့တွေကိုစို့လိုက်သည်။ထိုချိန်ကတော့ တတ်သလောက်မှတ်သလောက် စို့ရုံအပြင် ဘာမှမသိခဲ့။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ လက်ထည့်ပြီး သူသူ့ အဖုတ်ကိုကိုင်လိုက်သည်။ အမွှေးပါးပါးလေးများဖြင့်အုပ်ထားသော အဖုတ်လေးသည် အရေများရွှဲ၍ နွေးထွေးနူးညံ့နေသည်။ အဝကိုပွတ်ပေးနေရုံအပြင် ဘာမှဆက်မလုပ်တတ်ခဲ့။ သူသူလက်ကိုယူ၍ ကျနေ ာ့်လီးပေါ်တင်ပေးပြီး ကိုင်ခိုင်းထားရာ သူလဲအတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရုံသာ။ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်၍ အပြင်သို့ထုတ်လိုက်ပြီး သူသူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး အထက်အောက်လှုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။သူလေးကလည်းမခေဘူးလေ အတတ်မြန်သည်။တခါမှအတွေ့ကြုံမရှိခဲ့သောကျနော်ထိန်းမရချင်တော့။ ကိုယ်တိုင်လုပ်တာနှင့်အကွာကြီးကွာမှန်းသိသာလွန်းလှသည်။ သူသူ့အပေါ်တက်ခွပြီး သူမဘောင်းဘီလေးအားချွတ်လိုက်ပြီး အဖုတ်လေးအားငုံ့ကြည်လိုက်သည်။ အာ...ကို မကြည့်နဲ့ကွာ.... မမြင်ဖူးလို့ သူသူရ.. အဲ့လို့မကြည့်နဲ့ကွာ.... အင်းမကြည့်တော့ဘူးကွာ... ကျနော်လည်းဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ပြီး လီးကိုအဖုတ်ဝတေ့လိုက်သည်။ ဟား.....နွေးထွေးစိုစွတ်နေသော အဝလေးရဲ့ ထိတွေ့မှုကို ထိန်းမထားနိုင်တော့။ သွားပြီ ကျနော်ပန်းထွက်ကုန်ပြီ။ သူသူ့အဖုတ်ပေါ်မှာ ကျနော့အရည်တွေမနဲမနော။ သူသူ့အရည်တွေကလဲ စိမ့်ကျနေတုန်း။ ကျနော့်ရဲ့အားနာမှုနှင့် ရှက်ရွံ့မှုကိုကျနော်ကိုယ်တိုင်ဝေခွဲမရခဲ့ဘူးလေ။ ကို ဘာဖြစ်လို့လဲ.... ကျနော်ရုတ်တရက်ငြိမ်သွားသဖြင့် ချစ်ခဲ့ရသူကမေးလာသည်။ ကို ပြီးသွားပြီ သူသူရာ... ဟင်..ဟုတ်လား.. ပြီးတယ်ဆိုတာဘာလဲ... အရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ...ခုထပ်လုပ်လို့မရတော့ဘူး..အဲ့ဒါပြောတာ သူသူရ.. ပြီးတာပဲ.. ဒီကရှက်နေတာ ဟိဟိ... ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး သူမအဖုတ်ကို တဖက်လှည့်ပြီးသုတ်၍ ဝမ်းသာအားရပြောနေသော ချစ်သူလေးကို အားနာစွာကြည့်နေမိသည်။ သူဘာမှမသိသေးလို့ပျော်နေတာ ဟင်း..သိများသိရင်။ ကျနော်လည်းဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး သူမအားဖက်ပြီးထိုင်စကားပြောနေကြသည်။ သတိရတိုင်း နမ်းကြရင်းနဲ့လေ။ ပြန်လိုက်ပို့ချိန်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်လုံးထရပ်လိုက်ပြီး သူမက လုံချည်ပြင်ဝတ်နေတုန်း အကွက်ကလေးတခုမြင်လိုက်ရသည်။ သူသူအဲ့ဒါဘာတွေလဲ... အာ....ဘာတွေမေးနေတာလဲ ကိုရာ... မသိဘူးသွား ရှက်ပြုံးပြံးပြီး လာဖက်နမ်းခဲ့သော သူမ၏မျက်နှာလေးကို မေ့မရနိုင်ခဲ့ဘူး တိုက်ဆိုင်မှုတွေရှိတိုင်း သတိရမိနေတုန်းပါ။ အဲ့ဒီနေ့က အပြန်လမ်းမှာစက်ဘီးလေးနင်းပြီး စကားမပြောဖြစ်ပဲ မျက်နှာကြည့်လိုက်ပြုံးနှင့်လိုက်ပေါ့။ အဲ့ဒါကျနော့ရဲ့ ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံပေါ့။အဲ့တုန်းကချစ်သူမျက်နှာတောင် ရဲရဲမကြည့်ရဲခဲ့အောင် အားငယ်ခဲ့ရသည်။ ဒီလိုနှင့် စာမေးပွဲတွေပြီးသည့်အထိ ထပ်ပြီး အခြေအနေမပေးတော့ဘဲ သာမာန်အတိုင်းပြီးဆုံးခဲ့သည်။ စာမေးပွဲပြီးတော့လည်း သူကသူ့ခြံအလုပ်နှင့် ကျနော်လည်း သင်တန်းပေါင်းစုံနှင့် ဝေးခဲ့ကြရသည်။ အတွေးလည်းလက်စပျက် အရက်ပုလင်းလဲကုန်သဖြင့် နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည ၈နာရီထိုးတော့မည်။ လက်ဖုန်းဆီရောက်သွားပြီး သူသူ့နံပါတ်တွေဆီသို့..... တူ.....တူ.... ဟယ်လို...ကို... အင်း သူသူ အိပ်ပြီလား... အိပ်ပါဘူး ကို့အကြောင်းတွေးနေတာ...ပထမဆုံးနေ့က ကို ဘာမှမလုပ်ရသေးဘဲ ပြီးသွားတာလေ.... အာ.....သူသူကလည်း... ဟိဟိ လွမ်းတာကိုရယ်..ဒါနဲ့ ခုညမှဖုန်းခေါ်နေတာ ကို အပြင်ရောက်နေတာလား... မဟုတ်ဘူး အလုပ်ထဲပြန်ရောက်နေပြီ မနက်ကပြန်လာတာ.. အဲ့ဒါဆို သူသူ မနက်ဖန် တောင်ကြီးလာခဲ့မယ်...ကိုလာကြိုမလား... တကယ်လား လာကြိုမယ်လေ... ဟုတ်ကို အဲ့ဒါဆိုမနက်မှရောက်ခါနီးရင် ဆက်လိုက်မယ်... ကို အားမွေးထားနော်... အင်း....see you သူသူ.. ဟုတ် ကို... ကဲ ချစ်သူလေးက အားမွေးထားတဲ့ အိပ်ယာထဲဝင်ကာ စောင်ခြုံပြီး အိပ်ချလိုက်သည်။ မှတ်မှတ်ရရ အဲ့ညက ထမင်းမစားလိုက်မိ။
မနက် ၆ နာရီခွဲတော့ ဖုန်းဆက်လာသည်။ ၆နာရီခွဲကားနှင့် ထွက်လာသည်တဲ့။ တောင်ကြီးသို့ ၉ နာရီဝန်းကျင်ခန့်ရောက်လိမ့်မည်။ ကားဂိတ်မရောက်ခင် လမ်းဆုံတွင်ဆင်းရန် ပြောပြီးဖုန်းထဲမှနှုတ်ဆက်အနမ်းခြွေလိုက်ကြသည်။ တောင်ကြီးရောက်တော့ ၉နာရီထိုးဖို့ ၁၅ မိနစ်အလို။ကားလာမည့်ဘက်သို့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ လှမ်းမျှော်ကြည့်နေသည်။ ၉ နာရီကျော်တော့ ကားတစီးလမ်းဆုံတွင်ရပ်သွားပြီး သူမဆင်းလာပါပြီ။ နေကာမျက်မှန်မည်းကြီးနှင့်။ ဦးထုပ်ဝိုင်းကြီးနှင့်။ အိတ်တလုံးလွယ်ကာဆိုင်ကယ်ရှိရာလျှောက်လာ သူသူ့ကိုကြည့်၍ ရီချင်စိတ်ကိုထိန်းမရတော့။ ကို..အဲ့ဒါဘာဖြစ်နေတာလဲ... ကိုယ့်ဟာကို ပြန်ကြည့်ဦးလေ..ဘာပုံပေါက်နေလဲလို့.. ရုပ်ဖျက်ထားတာလေ..ကိုရဲ့... ေဩာ်...အေးအေး..ပီပြင်လိုက်တာနော်..ဟားဟားဟား... အာ..ကိုရာ..ရီမနေနဲ့တော့...သွားမယ်.. အင်း..တက်.. ဆိုင်ကယ်လေးကလမ်းမပေါ်တွင်တရိပ်ရိပ်နှင့် သခင့်အလိုကျ ပြေးလွှားနေခဲ့သည်။ ဟိုတယ်အသေးစားလေးတခုသို့ဝင်၍ အခန်းယူလိုက်ပြီး သူသူ ဘာစားခဲ့လဲ... မနက်က ကားဂိတ်မှာ တို့ဟူးနွေးစားခဲ့တယ်.. အင်း... ကို..ခဏနော်... ပြောရင်း အိပ်ကလေးဆွဲကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ်မှာလှဲရင်း အထဲက ရေသံများကိုနားစွင့်နေမိသည်။ ခဏအကြာ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး လုံချည်ရင်လျားနှင့်ထွက်လာသော သူသူ... ကို ရေသွားချိုးကွာ..မချိုးလာဘူးမဟုတ်လား.. မချိုးလာဘူး...ခဏစောင့်နော်... ပြောရင်း အကျီချွတ်ကာ ရေချိုးခန်းတွင်းဝင်၍ ရေဆေးစရာရှိတာဆေး...သွက်သွက်ကလေးချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးခေါက်သံကြား၍ ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သူသူ တံဘက်အဖြူကလေးလှမ်းပေးသည်။ ယူ၍ခါးတွင်ပတ်ပြီးထွက်လာတော့ သူလည်း တံဘက်ကလေးပတ်ကာစောင့်နေသည်။ ခုနကဝတ်ထားသော လုံချည်လေးမှာ ခုံလေးပေါ်တွင်ခေါက်လျက်သား။ ကျနော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး သူ့မျက်နှာလေးကို ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲအပ်ထားပြီးငြိမ်နေသည်။ ကျနော်လည်း သူ့ခါးလေးကိုဖက်ပြီး ခေါင်းမှဆံပင်များကို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပေးနေလိုက်သည်။ မျက်နှာကို ဆွဲမော့ကာနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းရန်ပြင်တော့... ကို ခဏလေးကွာ....ဒီတိုင်းလေးဖက်ထားချင်လို့... အင်း.. ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်နေသောအခန်းထဲ ရင်ခုန်သံများပြန်ကြားယောင်မိရင်း ကျနော့်လီးက သူသူ့ ကိုထောက်မိနေပြီ။ သူသူက သူ့တံဘက်ကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျနော့တံဘက်ကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်းကာ ကျနော့်လီးဒစ်ဖျားလေးကို ငုံ၍ လျှာဖြင့်ဆော့ကစားကာ အထက်မှအောက်သို့ လျှာနှင့်ယက်လိုက် ငုံစုပ်လိုက် ဥတွေကို လက်နှင့် ဖွဖွဆုပ်ကိုင်လိုက်ဖြင့် ကျနော့ကို တစချင်းခြွေချနေခဲ့သည်။ ကျနော်လည်း သူသူ့ခေါင်းတွေကိုကိုင်ပြီး ဆံပင်လေးတွေကို ဆော့ကစားရင်း တချက်တချက်မျက်လုံးလှန်ကာကြည့်လာသော သူမအကြည့်စူးစူးတွေကို သဘောကျနေမိသည်။ စုပ်အားယက်အားပြင်းထန်လာသော သူသူ့နှုတ်ခမ်းနှင့်လျှာလေးကြောင့် ကျနော့အရေတွေပန်းမထွက်ခင် သူသူ့ကို ဆွဲထူကာကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူသူ့အဖုတ်ကိုစမ်းလိုက်တော့ အမွှေးအမျှင်မရှိ ပြောင်ရှင်းလျက် အရေများရွှဲကာနေသည်။ အဖုတ်ဝကိုပွတ်၍ အရေများထပ်စီးကျလာတော့ အစိလေးကို ဖိပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။ သူသူ့ခါးတွေကော့တက်လာပြီး အရေများထပ်ထွက်လာသည်။ ကို.. လက်နဲ့ မလုပ်နဲ့ လိုးတော့...သူ..မရတော့ဘူး..အထဲက တအားယားနေပြီ...လိုးတော့ကွာ... ကျနော်လည်း စကားပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲကားကာ သူသူ့ အဖုတ်ဝတေ့ပြီး တအိအိထိုးသွင်းချလိုက်သည်။ အရေများရွှဲအိုင်နေသော အဖုတ်ကြီးထဲမှာ လျှံကြလာသော ချောဆီများက သူသူ့ ဖင်ဝလေးတွင် ပြောင်ပြောင်လက်လက်ဖြင့် ဖိတ်ခေါ်နေသယောင်။ သူသူ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ရင်ဘက်ဆီသို့တွန်းပြီး ဒူးခေါက်ကွေးကို လက်တဘက်ဖြင့်ထိန်းကာ အစိကိုချေရင်း အပေါ်မှ ဖိဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ သူသူကလည်း နှတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ ရမက်ထန်သော အကြည့်များဖြင့်.... ဆောင့်ကွာ..လိုးပလိုက်..ကိုကြိုက်လား... ကြိုက်တယ် သူသူ... ကိုလိုးတာကော ကြိုက်လား.. ကြိုက်တယ် ကိုရယ် ဆောင့်ပါ...ကို့ လီးကို သိပ်ချစ်တာပဲ သူသူ့ကို တအားလိုးနော်... စိတ်ချ...ပြီးမှတော်ပြီ နာလို့ မလုပ်နဲ့... မပြောဘူး မပြောဘူး..လိုးကွာ... ပြောရင်းဆောင့်ရင်းနှင့် သူသူ့အဖုတ်ထဲက ယွစိယွစိနှင့် လီးထိပ်ကိုယားလာအောင် ခံစားရပြီး သူသူ့အရေများထပ်ထွက်လာကာ အသားတွေတုန်လာသည်။ ကျနော်လည်ပင်းကိုလှမ်းဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းကာ တင်းတင်းဖက်ရင်း.... ကို ပြီးတော့မယ်...သူသူ ပြီးတော့မယ်... ဆောင့်ပေး ကိုဆောင့်လိုးတာ သူ အရမ်းကြိုက်တာ.... အင်း ကိုလည်းပြီးတော့မယ်... ပန်းထည့်လိုက် ကို... သူ့ထဲပန်းထည့်လိုက်... နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ အဆက်မပြတ်ဖိဆောင့်ရင်း တဆုံးဖိထည့်၍ သူသူ့ သားအိမ်ဝကိုတေ့ပြီး ကျနော့်အရေများပန်းထည့်လိုက်သည်။ အသက်ကိုလုရှူရင်း နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းဖက်ကာ သူသူကတော့ တကိုယ်လုံးတုန်နေသည်။ အောက်က အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာလည်း အရေတွေကကွက်လို့။ သူသူ ဒီနေ့ ခါတိုင်းထက်အရေများပိုထွက်နေသလားတွေးရင်း ကျနော့်လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ကျနော့အရေများ သူသူ့အဖုတ်ထဲက စီးကျလာသည်။ ကျနော်လည်း တစ်ရှူးလေးတွေ ယူပေးရင်း သူသူ သုတ်နေတာငေးကြည့်နေတော့ သူသူလည်း ပြုံးပြရင်း ဆက်သုတ်နေသည်။ ရေမဆေးနိုင်ကြသေးပဲ ဖက်အိပ်ကာ မှိန်းနေလိုက်ကြသည်။ ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးကိုသူ့ယောက်ကျား ဘာလို့ထားသွားပါလိမ့်လို့တွေးလိုက်မိသည်။