ခုမှစရေးဖြစ်တဲ့စာလေးပါဗျ အမှားလေးတွေပါသွားရင်နားလည်ပေးကြပါ (ဒီဇာတ်လမ်းမှာပါတဲ့ ဇာတ်ကောင်နာမည်တွေအားလုံးဟာစိတ်ကူးရင်သက်သက်သာဖြစ်ပါတယ် အပြင်မှာနာမည်တူတွေရှိခဲ့ရင်တိုက်ဆိုင်မှုတစ်ခုလို့သာမှတ်ယူပေးကြပါခင်ဗျ) ၁။ သူမနာမည်က "ဖြူ"။ နာမည်နှင့်လိုက်အောင်ပင် အသားဖြူဖြူလေးနှင့်ချစ်စရာကောင်းလွန်းသည်။ မိန်းကလေးချင်းပင်သဘောကျရလောက်အောင်ကို လှလွန်းသူ။ ဖြူက အသက်(၂၀) အရွယ်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ မှော်ဘီသူဖြစ်သည်။ ရန်ကုန်တွင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် မရမ်းကုန်းရှိအိမ်ခန်းလေးတစ်ခန်းကိုနောက်ထပ်မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတစ်ဦးနှင့်ငှားနေသည်။ ဖြူ၏အခန်းဖော်နာမည်က "ခိုင်"။ ခိုင်ကား မန္တလေးဇာတိဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးသည့်နောက် မန္တလေးတွင်ကျောင်းမတက်ချင်ဘဲ ရန်ကုန်တွင်ပင်ကျောင်းလာတက်သူ။ ခိုင်က ညိုချောလေးဖြစ်သည်။ ဆံပင်ကကျောလယ်ထိရှည်သည်။ မျက်မှန်အဝိုင်းလေးနှင့် ရယ်လိုက်ရင်သွားထပ်ကလေးပေါ်လာသည်ကလည်းဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုပင်။ ခိုင်နှင့်ဖြူတို့မှာ တစ်ကျောင်းတည်းလည်းဖြစ် မေဂျာတူတွေလည်းဖြစ်ကြသည်မို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စာအတူတူကြည့်ကြ စာအပြန်အလှန်ရှင်းပြကြဖြင့် အခက်အခဲဟူ၍မယ်မယ်ရရမရှိကြချေ။ ၂။ အိပ် စား ကာမဟူသည် လူသားများနှင့်လည်းမကင်းနိုင်ကြပေ။ ထို့အတူ ခိုင်နှင့်ဖြူ တို့တွင်လည်း ကာမစိတ်ကိုယ်စီရှိကြပေသည်။ ဖြူကား ရုပ်လေးနှင့်မလိုက်အောင်ပင်တဏှာစိတ်အတော်ကြီးသည်ဟုဆိုရမည်။ ရှိသမျှပွန်းဆိုက်တွေကနေ အပြာကားများဒေါင်းကြည့်ဖူးသလို အပြာစာပေအစုံလည်းဖတ်ဖူးသည်။ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမလိုးတာရော မိန်းမအချင်းချင်းလိုးတာကအစ ယောက်ျားတစ်ယောက် မိန်းမ၂ယောက် သရီးဆမ်းလိုးကြသည်အထိပင် ကြည့်ဖူးသည်။ အောကားများလည်းကြည့်ဖူးသလို အာသာဖြေတာလည်းတော်တော်ပင်အတွေ့အကြုံရင့်နေချေပြီ။ လက်နှင့်ဘယ်နှကြိမ်ပြီးခဲ့ပြီလဲဆိုတာကိုပင် မရေမတွက်နိုင်တော့။ ယော်ကျားတစ်ယောက်နှင့်မလိုးဖူး တကယ့်လီးအစစ် စောက်ဖုတ်ထဲမဝင်ဖူးတာသာကျန်တော့သည်။ ထို့ပြင်ဖြူ၏လိင်စိတ်သည် bisexual ဟုပြောလို့ရသည်။ ယောက်ျားရော မိန်းမပါ ဖြူစိတ်ဝင်စားသည်။ ကိုယ်တိုင်ကလည်း လှသလောက် ချစ်စရာ စွဲမက်စရာကောင်းသလောက် အခြားသောမိန်းကလေးများကိုမြင်လျှင်လည်း ဖြူ့စိတ်ထဲဖိုးသိုးဖပ်သပ်ပင်ဖြစ်လာရသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် မိန်းကလေးချင်းပင်ဆွဲဆက်လုပ်ပစ်ချင်စိတ်ကတဖွားဖွားဖြစ်နေသည်။ ဖြူနှင့်အနီးစပ်ဆုံးမိန်းကလေးကခိုင်ဖြစ်သည်။ ကျောင်းစတက်ကတည်းကခိုင်နှင့်အတူတစ်အိမ်တည်းနေလာသည်မှာ ယခုဆို ၃နှစ်ကျော်ကြာခဲ့လေပြီ။ ခိုင့်ကို စိတ်ထဲတွင်မှန်းနေမိသော်လည်း ထို့ထက်ပို၍အဆင့်မကျော်ရဲချေ။ ခိုင့်ပုံစံက စာတစ်ခုတည်းသာစိတ်ဝင်စားသည်။ ထိုကိစ္စမျိုးခေါင်းထဲပင်ရှိပုံမပေါ်ချေ။ ထို့ကြောင့်မို့လည်း ခိုင်နှင့်အတူပလူးကြည့်ချင်စိတ်ကိုမနည်းပင်ထိန်းချုပ်ထားရသည်။ သွေးသားရမ္မက်ကို ချုပ်တည်းရသည်မှာလွယ်သည်တော့မဟုတ် ပင်ပန်းလိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း။ ၃။ ခိုင့်တွင်လည်း လူမသိနိုင်သည့်ကိစ္စများစွာရှိသည်။ ခိုင်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ယောက်ျားများကိုစိတ်မဝင်စား။ မုန်းသည် ရွံသည်ဟုပြောမိလျှင်ပင်ပိုမှန်သေးသည်။ အကြောင်းက ခိုင့်ဝမ်းကွဲအစ်မတစ်ယောက်သည် အိမ်ထောင်ကျပြီးရာမှ လင်ဖြစ်သူက ကိုယ်ဝန်ရလာချိန်တွင် အစ်မဖြစ်သူကိုကိုယ်ထိလက်ရောက် ရိုက်နှက်ကျူးလွန်မိရာကနေကိုယ်ဝန်ပျက်ကျပြီး မိခင်ရော ကလေးပါသေဆုံးခဲ့ကာ ထိုယောက်ျားမှာလည်းထောင်နှစ်ရှည်ကျသွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်ခိုင်သည် ယောက်ျားတိုင်းမိမိခဲအိုလိုပင်ဟုထင်မှတ်ကာ ယောက်ျားများနှင့်ကင်းနိုင်သမျှကင်းအောင်နေသလို မိန်းကလေးချင်းသာပေါင်းသည်။ ထိုမှတစ်ဆင့် မိန်းကလေးချင်းစိတ်ဝင်စားသည်အထိပင်လိင်စိတ်ကတိမ်းညွှတ်လာသည်။ ခိုင်သည် မိမိကိုယ်မိမိ လက်စဘီယမ်(lesbian) ဟုခံယူထားသူဖြစ်သည်။ တခန်းတည်းအတူနေဖြူ့ကိုပင်လက်တည့်စမ်းချင်သည်အထိစိတ်များထနေမိသည်။ သို့သော်ဖြူ၏ပုံစံကအေးအေးလေးဖြစ်နေသည်ကတစ်ကြောင်း ဖြူ့မျက်နှာလေးကလည်းအပြစ်ကင်းသည့်ပုံစံလေးမို့ ဖြူသည်ထိုကိစ္စများကိုစိတ်မဝင်စားဟုယူဆကာ ရှေ့ဆက်မတိုးရဲဖြစ်နေရသည်။ သို့သော်ငြား လူတိုင်းတွင်ရှိတတ်သော ကာမကိစ္စကိုသူတို့မိန်းကလေးနှစ်ဦးမည်မျှကြာအောင်ချုပ်တည်းထားနိုင်ကြမလဲလေ။ ၄။ မိုးကအပြင်မှာသည်းသည်းမည်းမည်းရွာနေသည်။ တော်တော်နှင့်တိတ်မယ့်ပုံမပေါ်။ စနေကျောင်းပိတ်ရက်မို့သာတော်တော့သည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ခိုင်ကစာကြည့်ပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်ထိုင်ကာ ဂျေကေရိုးလင်း၏ဟယ်ရီပေါ်တာစာအုပ်ကိုအရသာခံပြီးဖတ်နေသည်။ ဖြူကတော့တစ်နေ့တစ်ခေါရေမချိုးရလျှင်မနေတတ်ဟုဆိုကာ ရေချိုးနေသည်။ ခဏကြာတော့ဖြူရေချိုးပြီးလို့ပြန်ထွက်လာသည်။ ထမီရင်လျှားလေး ရေမခြောက်တခြောက်လေးနှင့်ဖြူ့ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ခိုင့်ရင်ထဲဒိန်းကနဲပင်ဖြစ်သွားရသည်။ လက်ထဲကစာအုပ်ကိုပင်အာရုံမရောက်ချင်တော့။ ဖြူကတော့ တဘက်တစ်ထည်ကိုင်ကာ ကိုယ်ပေါ်မှရေများကိုခြောက်အောင်သုတ်နေသည်။ ဤသည်ကပင် ခိုင့်ကိုရမ္မက်ဇောများကြွလာအောင်ဖန်တီးပေးသလိုဖြစ်နေသည်။ ဖြူနှင့်ခိုင်တို့အိပ်ခန်းထဲတွင်ကုတင်မရှိချေ။ စပရိန်မွေ့ရာကြီးများသာတစ်ယောက်တစ်လုံးရှိကြသည်။ ထို့ပြင်အိပ်ရာချင်းကလည်းဘေးချင်းကပ်လျက်ဖြစ်သည်။ အလယ်တွင်လျှောက်လမ်းအတွက်နေရာသာခြားသည်။ ဖြူ၏နဂိုမူရင်းအလှများကိုခိုင့်မှာ အတိုင်းသားပင်မြင်နေရတော့ရာ စိတ်များမရိုးမရွဖြစ်လာရသည်။ ဖြူကတော့ခိုင်ဘာတွေဖြစ်နေလဲသတိပင်မထားမိ။ ရေခြောက်အောင်သုတ်ရင်း သီချင်းလေးတညည်းညည်းသာဆိုနေမိသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ရေသုတ်ရင်းကနေ ဖြူ့လက်တစ်ဖက်က ထမီကိုမတော်တဆထိမိသွားရာကနေမှတစ်ဆင့် ထမီမှာပြေကျသွားတော့သည်။ 'အ'...'အို'....'ဒုက္ခပါပဲဟာ'... ဟုရေရွတ်ရင်းထမီပိုလှမ်းဆွဲဖို့လုပ်သော်လည်းမမှီတော့။ အောက်ထိကွင်းလုံးပုံကျသွားချေပြီ။ 'အို ဖြူရယ် ဘယ်လိုများဖြစ်ရတာလဲ' ဟု ခိုင်ကလှမ်းပြောတော့မှ သတိထားမိသွားပြီ ခိုင်မြင်သွားပြီးဟူသောအသိကရှက်စိတ်လေးများပင်ဝင်လာမိသည်။ သို့သော်ထိုရှက်စိတ်ထဲတွင်ပင်ရမ္မက်စိတ်များလည်းပါနေမိသည်ကို ဖြူ့မသိစိတ်ထဲကနေပင်သိနေမိသည်။ 'ဟို....ဟို...ခိုင်မြင်သွားသေးလားဟင်'ဟုရောက်တတ်ရာရာမေးလည်းမေး ထမီကိုလည်းပြင်ဝတ်ရန်လုပ်နေလိုက်မိသည်။ ခိုင်ကားအခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံတော့။ ၃နှစ်ခန့်အတူနေခဲ့ မိမိစိတ်ဝင်စားခဲ့ရသောအခန်းဖော်ကောင်မလေးနှင့်အတူကဲရမည့်အခင့်ကောင်းကိုအမိအရပင်ဖမ်းယူတော့သည်။ အိပ်ရာပေါ်မှထလာကာ 'ဖြူရယ် ရှက်မနေပါနဲ့ မိန်းမချင်းတူတူပဲဟာကို ဟိဟိ' ဟုပြောလည်းပြော ဖြူ့လက်တွေကိုပါဆွဲကိုင်ထားမိသည်။ 'လွှတ်ပါခိုင်ရယ်' ဟူသောစကားသံနှင့်အတူဖြူ့အသံလေးကတုန်တုန်ရင်ရင်နှင့်ထွက်လာသည်။ 'အို ဘာဖြစ်လဲဖြူရယ် ဒီအိမ်ထဲမှာတို့၂ယောက်ပဲရှိတာ ဖြူအော်ချင်အော်လိုက်လေ ဘယ်သူကကြားမှာလဲ' ဟုခိုင်ကအပြတ်ပင်ပြောလာသည်။ မိန်းကလေး၂ယောက်ေနသည့်တိုက်ခန်းမှာ သာမန်တိုက်ခန်းမျိုးမဟုတ်ပေ။ အဆင့်မြင့်အိမ်ရာဝင်းထဲတွင်ရှိနေသလို အခန်းကလည်း မီနီကွန်ဒိုတစ်ခုကဲ့သို့ကျယ်ဝန်းသဖြင့် အခန်းတစ်ခန်းမှအသံကိုတစ်ဖက်ခန်းကတော်တော်နှင့်မကြားနိုင်။ ထို့ကြောင့်လည်းခိုင်က အခွင့်အရေးကိုအမိအရယူခြင်းဖြစ်သည်။ 'လွှတ်ပါခိုင်ရယ် မကောင်းပါဘူး' 'အို ကောင်းတယ်မကောင်းဘူးဆိုတာ လုပ်ကြည့်မှအဖြေပေါ်မှာပေါ့ ဟီးဟီး' ခိုင်ကပြောလည်းပြော လက်တစ်ဖက်ကနေလည်း ဖြူပြန်ဝတ်ထားသောထမီကိုဖြေချလိုက်ရင်းကနေ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဖြူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပင့်ကူတစ်ကောင်လိုပြေးနေမိသည်။
'ခိုင်ရယ် တော်ပါတော့ ဖြူရှက်လို့ပါ မိန်းမချင်းလုပ်တာကျတာ့.... အင့်...ဟင့်...ဟင့်...အင်း... ပြွတ်...ပြွတ်' ဖြူ့မှာစကားပင်မဆုံးလိုက် ခိုင်ကနှုတ်ခမ်းချင်းဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် အာမေဋိတ်အသံလေးများပင်မိန်းမောစွာထွက်လာရသည်။ ၅။ ခိုင်က တစ်ဆင့်ချင်းဆီသွားနေသည်။ ဖြူ့နှုတ်ခမ်းပါး နီထွေးထွေးလေးများကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစီဇိမ်နဲ့စုပ်နမ်းနေရင်းကနေ လက်များကဖြူ့နို့နှစ်လုံးပေါ်ရောက်သွားပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းစီညှစ်ကစားပေးနေသည်။ 'အင်း ပြွတ် ခိုင်ရယ် ဘယ်လိုတွေများလုပ်နေ အ အင့် ပြွတ် ဟင့် ဟင်း ယားတယ် ယားတယ် ဖြည်းဖြည်းကိုင်ပါခိုင်ရယ် အွန်း ပြွတ်ပြွတ် အော့...အု...အွတ်...အော့' ခိုင်ကဖြူ့ကိုစကားပင်ပြောခွင့်မပေးဘဲနှုတ်ခမ်းကိုတောက်လျှောက်စုပ်နမ်းနေရင်းကနေ လျှာကိုပါဖြူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးကလိပေးလိုက်ရာ ဖြူ့မှာအသက်ရှူပင်မှားကာ ပျို့တက်သလိုလိုပင်ဖြစ်သွားရသည်။ 'ပြွတ်' နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ခွာလိုက်ပြီး 'ဘယ်လိုလဲဖြူ ရှက်မနေနဲ့တော့ ငါ့မှာနင့်ကိုစိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့ရတာကြာပြီ ခုမှလက်တွေ့လုပ်ရတာ ငါ့ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့ဟာ ငါနင့်ကိုချစ်လို့ပါ' ဟုခိုင်ကပြောလာတော့မှ ဖြူ့မှာ 'ဪ...သူလည်းငါ့လိုပါပဲလား' ဟုသဘောပေါက်တော့သည်။ 'ခိုင်ရယ် ဖြူလည်းခိုင့်လိုပါပဲ ခိုင့်ကိုရင်ခုန်ခဲ့ရတာကြာပါပြီ ဒီနေ့မှပဲ ဟင်း ဟင်း' 'အံမယ် ဘာကို ဟင်းဟင်းလဲ သူပဲရှက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား အစက' ဟုခိုင်ကမျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောရင်းကနေ 'လာခဲ့ ဖြူ အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်'ဟု ပြောလည်းပြော လက်ကလည်းဖြူ့ကိုဆွဲလှဲရင်း ခိုင့်ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေကို ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ 'ဖြူ တို့တွေတူတူပျော်ကြမယ်နော်' 'အင်းပါ ခိုင်ရယ် ချစ်တမ်းကစားကြမယ်နော်' 'ဟီး...ဟီး...ဟီး...ဟီး' မိန်းကလေး၂ယောက်ရယ်သံလေးများကအိပ်ခန်းထဲတွင်ပျံ့လွင့်လာသည်။ မြင်ကွင်းကရင်ဖိုစရာပင်။ ဖြူ့အိပ်ရာထက်တွင်ဖြူကပက်လက်ကလေး ခိုင်ကဖြူ့ပေါ်တွင် လှုပ်ရှားနေသည်။ ဖြူ့နှုတ်ခမ်းလေးများကိုစုပ်နမ်းရင်းကနေ တဖြည်းဖြည်းနှင့်လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးများကိုစုပ်နမ်းကာ ကိုက်မိလိုက်သည်။ 'အား...အ...' ဖြူအနည်းငယ်လန့်သွားပြီးအော်မိသည်။ 'မကိုက်နဲ့လေခိုင်ရယ် လည်ပင်းမှာအကွက်ကြီးဖြစ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကျောင်းမှာသူများတွေမြင်ရင် တစ်မျိုးထင်ကုန်မယ်' 'တစ်မျိုးထင်စရာကိုမရှိပါဘူး ဟိဟိ' 'ခိုင်နော် နင်တော်တော်ကဲ' 'ကဲခွင့်ကတုန်းလေးကဲရတာလေဟာ မဟုတ်လို့လား' 'အင်းပါ ဟုတ်ပါတယ် ကဲ ဆက်လုပ် ဆက်လုပ် ခုနကလိုတော့အရမ်းမကိုက်နဲ့' 'အင်းပါဖြူရယ် ချစ်တယ်နော် အူမွမ့်' ခိုင်ကဖြူ့ပါးလေးကိုနမ်းရင်းကနေအောက်သို့လျှောဆင်းလာသည်။ ခုနလေးကမှရေချိုးထားတာကြောင့် ဖြူ့ကိုယ်လေးကမွှေးပြီးသန့်နေသည်။ ဗိုက်သားလေးများကိုလျှာဖြင့်ယက်သည်။ ချက်ထဲကိုလျှာထိုးထည့်၍မွှေပေးသည်။ ဖြူ့မှာ ဖီးတွေတက်လာကာ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုပင်ကိုက်ထားမိသည်။ 'အင့်...ဟင်း...ဟင်း ခိုင်ရေ ဘယ်လိုတွေလဲကွယ် ကောင်းလိုက်တာနော် အား...ဟား...ဟား' ဖြူ့မှာတစ်ကိုယ်လုံးကော့ပြန်လှန်ကာ အုံးထားသောခေါင်းအုံးကိုပင်ကျစ်နေအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ ခိုင့်လက်တွေကဖြူ့ပေါင်ကြားထဲက ရွှေဂူလေးဆီကိုရောက်လာပြီ။ ယခုမှမြင်ဖူးသော မိန်းကလေးစောက်ပက်ကိုခိုင်က သေချာစူးစိုက်ကြည့်သည်။ ကိုယ့်ဟာသာကိုယ်ပြန်ကြည့်လို့မရတာသာရှိမည်။ ဖြူ့ဟာလေးကတော့အတွင်းသားပန်းရောင်လေးသန်းနေကာလှလွန်းသည်ဟုပင်ထင်လိုက်မိသည်။
'ခိုင် လုပ်တော့လေ ဘာတွေအဲ့လောက်ကြာနေ.... အို့....အမေ့.... အင်း....ဟီး....ဟီး' 'ခိုင်ရယ် ဖြူ့ကိုငရဲကြီးအောင်မလုပ်ပါနဲ့ ဖယ်ပါ အို ဖယ်ပါဆိုနေ အား အ အင့် ဟင့်' ခိုင်ကအောက်ကိုလျှောဆင်းသွားရာကနေ ဘာမှဆက်မဖြစ်တော့ဘဲကြာနေလို့ ဖြူကအားမလိုအားမရပြောရင်းကနေ စကားပင်မဆုံးလိုက် ဖြူ့စောက်ပက်ကိုလက်နဲ့လည်းထိုးကလိသလို လျှာနဲ့ပါယက်လေတော့ရာ ဖြူ့မှာအသက်ရှူတွေပင်မှားလောက်အောင် စကားတွေပါဗလုံးဗထွေးဖြစ်ကုန်တော့သည်။ 'ပြွတ် အင်း ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အား ခိုင်ရေ ဖြူ့ကိုသတ်နေတာလား ဟင့် ဟင့်' 'အား မကိုက်နဲ့လေ အစိကိုမကိုက်နဲ့လေ ကျဉ်သွားတာပဲ အား မလုပ်နဲ့လေ ကျဉ်ပါတယ်ဆိုမှ အား အ ဟင့်ဟင့်' ဖြူ့မှာဖီးတွေတက်လာသလို စောက်ရည်တွေလည်းတပွက်ပွက်နှင့်ပင်လျှံထွက်ကျနေရာ ခိုင့်ပါးစပ်ထဲသို့ပင် ဒလဟောဝင်ရောက်ကုန်သည်။ ခိုင်ကတော့ ကိုယ့်အကြံနှင့်ကိုယ်မို့ဖြူ့စောက်ရည်လေးတွေကိုအမြတ်တနိုးမျိုချပေးသည်။ 'လာခဲ့ ဖြူ ခိုင့်ကိုတစ်လှည့်ပြန်လုပ်ပေး' ဟု ပြောပြောဆိုဆိုခိုင်ကဖြူ့အပေါ်ပိုင်းကိုပြန်ရောက်လာပြီး ဖြူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ 'အွန့်...အွန်း...အူး...ဟူး' 'ခိုင် တွေ့လား ညစ်ပတ်တယ် အရည်တွေပေနေတဲ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့သူများနှုတ်ခမ်းကို ဟင့်ဟင့်' 'အံမယ် အဲ့ဒါဘယ်သူ့စောက်ရည်တွေလဲဖြူရဲ့ ပြောစမ်းပါဦး' ခိုင်က တစ်တစ်ခွခွပင် စောက်ရည်တွေဟုပြောလိုက်ခြင်းက ဖြူ့ရမ္မက်စိတ်တွေကိုထပ်ပြီးနှိုးဆွသလိုဖြစ်သွားသည်။ 'လာခဲ့' ပြောပြောဆိုဆိုပင်ဖြူက ခိုင့်ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲဖက်ပြီးအိပ်ရာပေါ်ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆွဲလှဲချပစ်လိုက်သည်။ 'အို ဖြူရယ် ဖြည်းဖြည်း ခိုင်ထွက်မပြေးပါဘူးကွယ်' 'အို့ ယားတယ် ဟေ့ ဟေ့ အား ဟားဟား သူတော်တော်ဆိုး' နောက်ဆုံးအသံများမှာခိုင့်နို့လေးနှစ်လုံးကိုဖြူကကုန်းစို့ပေးလိုက်သောကြောင့်ထွက်လာသောအသံများပင်ဖြစ်တော့သည်။ 'အင်း ဟင်း ဟင်း ဖြူရေ အား မီးတွေတောင်ပွင့်ကုန်ပြီကွယ် အား ' ဖြူကကျားရိုင်းမလေးတစ်ကောင်နှယ် သားကောင်ကိုအမဲဖျက်သလို ခိုင့်ကိုယ်ပေါ်မှာကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပင်လှုပ်ရှားနေသည်။ ရမ္မက်၏စေ့ဆော်မှုကြောင့် အသက်ရှူသံများပင်မြန်နေကြသည်။ 'ဖြူရေ အို့ အင်း ဟင်း ဟင်း အား အ ဖြည်းဖြည်းလုပ်လေ အား ဟုတ်တယ် ယက် ယက် အဲ့လိုစောက်စိလေးကိုဖိပြီးယက် အား တော်လိုက်တာဖြူရယ် စာလည်းတော်တယ် လိုးတာလည်းတော်တယ် ဟင့်ဟင့်' ခိုင်လည်းအိပ်ရာထက်မှာဆောက်တည်ရာမရပင်။ ယုန်သူငယ်လေးလိုအပြစ်ကင်း လိင်မှုကိစ္စဘာမှမသိဟုထင်ထားသောဖြူက လက်စွမ်းပင်ထက်နေသေးသည်။ ယုံနိုင်ဖွယ်ပင်မရှိ။ 'အား ထွက်တော့မယ်ဖြူရေ ထွက်တော့မယ် အား အ အ အ အင့် ဟင့် ဖြူ ခိုင်ပြီးပြီ အ အင့်' ခိုင့်မှာအသက်ပင်မနည်းရှူနေရသည်။ တစ်ယောက်ယောက်ကချီမလိုက်သလို တစ်ကိုယ်လုံးပင်ကော့ပျံလန်ပြီးစောက်ရည်တွေဆည်ဖောက်ချသလိုဝေါခနဲ့ထွက်ကျလာသည်။ ထိုစောက်ရည်များမှာတစ်ချို့ကို ဖြူကမျိုချသည်။ တစ်ချို့ကိုကျမျိုမချဘဲ ပါးစပ်ထဲငုံထားသည်။ လက်ကျန်စောက်ရည်တွေကတော့ ဖြူ့အိပ်ရာခင်းဖြူဖြူလေးပေါ်ကိုစီးကျကာ အိုင်ထွန်း၍ပင်သွားသည်။ တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးသွား၍ နားနေသောခိုင်မှာ ပါးစပ်ပါဖွင့်ထားပြီးအသက်ပင်မနည်းဝအောင်ရှူနေရသည်။ ကောင်းလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ မိန်းကလေးချင်းလိုးတာတောင်ဒီလောက်ကောင်းနေရင် ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့သာဆိုရင်...... အို...မဟုတ်တာ ယော်ကျားတွေဒီလောက်မုန်းစရာကောင်းတာ ဘာလို့သူတို့နဲ့လိုးကြည့်ရမှာလဲ တွေးကြည့်တာနဲ့တင်ရွံစရာကောင်းလာပြီ ခိုင့်အတွေးမဆုံးလိုက် ဖြူကခိုင့်မျက်နှာနားကပ်လာကာ ဟထားသောခိုင့်ပါးစပ်ထဲသို့ သူငုံထားသောခိုင့်စောက်ရည်များကိုထွေးထည့်ကာနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်သည်။ ခိုင့်မှာတစ်ခုခုပင်မတုံ့ပြန်နိုင်။ ဖြူ့အနမ်းလေးများကိုအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းရင်းဖြူ့အိပ်ရာပေါ်တွင်မှေးနေမိသည်။
'ခိုင် တို့တွေခဏလောက်နားပြီးအားဖြည့်ကြမယ်နော်' 'အင်း' ထို့နောက် ဖြူကခိုင့်ကိုဖက်ရင်း ဖြူ့အိပ်ရာခေါင်းရင်းမှ နောက်ထပ်ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကိုဆွဲယူကာ ခိုင်နှင့်ဘေးချင်းယှဉ်ကပ်ရင်း တစ်ရေးအိပ်လိုက်ကြတော့သည်။ မိုးကတော့သည်းကောင်းတုန်း။ ၆။ အိပ်ရာကနိုးလာကြတော့ နေ့လည်၂နာရီပင်ကျော်နေပြီ။ အနားယူကြပြီးဖြစ်သဖြင့်၂ယောက်သားတက်ကြွလန်းဆန်းနေကြသည်။ ပိုပြီးအားပြည့်သွားအောင်နေ့လည်စာကို နွားနို့ ကြက်ဥနှင့်ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ်စားကြသည်။ အဝတ်တွေပြန်မဝတ်ကြတော့ဘဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်သာစားကြတော့သည်။ 'ခိုင် ရေချိုးဦးမလား?' 'မချိုးတော့ဘူးလေဖြူရဲ့ မိုးရွာနေတာကြီးကို' 'ရေနွေးနဲ့ချိုးလေခိုင်ရဲ့ heater ရှိတာပဲ လာပါ ဖြူနဲ့အတူချိုးကြမယ်' 'ခုနက အနံ့တွေနဲ့နံနေတယ်လေခိုင်ရဲ့ သန့်ရှင်းရေးလေးအရင်လုပ်ပြီးမှ နောက်တစ်ချီပြန်စမယ်နော် နော်...လို့' ဖြူ့ရဲ့နွဲ့ချွဲလေးတွေကိုခိုင်မငြင်းသာတော့။ ရေချိုးခန်းထဲသို့၂ယောက်သားဝင်လိုက်ကြသည်။ ရေနွေးနဲ့သေချာချိုး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးကြတော့ အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာကြသည်။ 'ဒီတစ်ခါတော့ခိုင့်အိပ်ရာပေါ်မှာလုပ်ကြမယ်နော် ဟီဟိ' 'အင်းပါ ဖြူရဲ့ ဒီတစ်နေ့လုံးစိတ်ကြိုက်လုပ် သေချင်သေသွားပါစေ ဟိ' 'အံမယ် တယ်ဟုတ်ပါလား ခံနိုင်တယ်ပေါ့လေ' 'လုပ်ကြည့်မှသိမှာပေါ့ အဟိ' 'အွန်း ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်' အိပ်ရာထက်သို့ပင်မတက်နိုင်ခင် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကြပြီ။ စောက်ဖုတ်ချင်းနှိုက်ကြသည်။ နို့သီးချင်းပွတ်သည်။ ဖြူကခေါင်းလေးကိုမော့ထားပေးသည်။ ခိုင်က ဖြူ့လည်ပင်းကိုလျှာနှင့်ယက်ပေးနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဖြူ့စောက်ပက်ထဲကိုထိုးထည့်ကာမွှေနေသည်။ ဖြူ့မှာ အင်း အင်းနှင့်ပင်ဖြစ်နေရှာသည်။ 'လာ ခိုင် လှဲအိပ်လိုက် ဖြူအပေါ်ကနေစောက်ပက်ချင်းပွတ်ပေးမယ်' ခိုင့်မှာ အံ့ပင်ဩသွားရသည်။ ဖြူကဦးဆောင်မတဲ့လား??? ခိုင်ကအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ မျက်လုံးများကရမ္မက်ဇောကြောင့်မှေးစင်းနေသည်။ ဖြူကခိုင့်ကိုယ်ပေါ်ပြောင်းပြန်တက်ခွကာ စောက်ပက်ချင်းတေ့လိုက်သည်။ ဖြူ့စိတ်ထဲတစ်ခုခုလိုနေသည်ထင်မိသည်။ စောက်ပက်ချင်းပွတ်ဖို့ကနေရာမကျသဖြင့် စိတ်အလိုမကျဖြစ်မိသည်။ ဘာလုပ်ရမလဲစဉ်းစားကြည့်တော့ သူ့အိပ်ရာပေါ်ကခေါင်းအုံး၂လုံးကိုမြင်မိသည်။ ပထမအကြိမ်ပလူးတုန်းက တစ်လုံးကိုခိုင်ကအုံး နောက်တစ်လုံးကိုဖြူကအုံးအိပ်ထားသောခေါင်းအုံးလေးများက သူတို့မိန်းကလေး၂ယောက်ကို လှမ်းကြည့်နေသယောင်ယောင်ပင်။ ဖြူအကြံရသွားသည်။ ထိုခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကိုယူ၍ တစ်လုံးကို အလျားလိုက်ထောင်ကာ ခိုင့်ခါးအောက်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။ ခိုင့်မှာအရှိန်တက်ပြီးမှေးကောင်းနေဆဲမို့ဖြူဘာလုပ်လိုက်သည်ကိုသေချာမသိ။ မိမိဖင်အောက်ထဲပျော့ပျော့ဖတ်ဖတ်အရာကြီးတစ်ခုဝင်လာသဖြင့်ရုတ်တရက်လန့်သွားမိသည်။ 'အား ဖြူ ဘာကြီးလဲ ဘာကြီးဝင်လာတာလဲဖင်အောက်ထဲကို?' 'ခေါင်းအုံးပါခိုင်ရဲ့ အဖုတ်ချင်းပွတ်မလို့ကို position ကနိမ့်နေလို့ ခေါင်းအုံးခုလိုက်တာပါ'
'ဪ ဟင်း ဟင်း မသိပါဘူး အကောင်တစ်ကောင်ကောင်ဝင်လာတယ်မှတ်တာ ဒါပေမယ့်ဖြူရယ် သင့်ပါမလား ခေါင်းအုံးတဲ့ဟာကိုဖင်အောက်ထဲတော့မထည့်သင့်ဘူးထင်တာပဲ' 'အယူတွေမသီးပါနဲ့ခိုင်ရယ် ခုနကတင်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စောက်ပက်ချင်းယက်ပေးပြီးကြပြီပဲမဟုတ်လား ဟင်းဟင်း' 'အင်း ဒါလည်းဟုတ်တာပဲ' 'ကဲ စပြီနော်' 'လုပ် လုပ်' ဖြူကခိုင့်ကိုယ်ပေါ်ပြောင်းပြန်ခွထားရင်းကနေ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားတော့သည်။ ဖြူကိုယ်တိုင်လည်းရမ္မက်တွေမွှန်နေရကား အသက်ရှူပင်မမှန်ချင်ပေ။ ထို့ပြင် အပေါ်ကနေလှုပ်ရှားနေရသဖြင့် ရမ္မက်ရှိန်ကြောင့်တစ်ချက်တစ်ချက်ငိုက်ကျသွားချင်သလိုဖြစ်သဖြင့် မိမိ၏ခေါင်းအုံးနောက်တစ်လုံးကိုဆွဲယူကာ ရင်ဘတ်ထဲပိုက်ထားပြီးမှီထားရသည်။ ထိုအခါကျမှ လှုပ်ရှားရတာမှန်လာကာ အရှိန်လည်းရလာသည်။ ကောင်မလေး၂ယောက် တအင်းအင်းတအဲအဲနဲ့ညည်းကြပြီ။ 'ကောင်းလား ခိုင်' 'အာားးးး ကောင်းတယ် ဖြူ ကောင်းတယ် ပွတ်ပေး ပွတ် ပွတ် အင်း ဟင်း ဟင်း' 'အီး ဟီး ဟီး ဟီး ဖြူရေ ခိုင်တော့သေတော့မယ်ထင်တယ် အား' 'အို ဒီလောက်နဲ့တော့မသေပါဘူးခိုင်ရယ်' ဖြူကပွတ်နေရင်းကနေလှည့်ကြည့်ပြီးပြောသည်။ 'ချစ်တယ်ခိုင်ရယ် အရမ်းချစ်တယ်နော် ဘဝမှာ မိန်းကလေးချင်းလိုးရမယ်လို့တစ်ခါမှာကိုမထင်ထားမိဘူး ခိုင်နဲ့တွေ့မှ အ' 'ခိုင်လည်းဖြူ့ကိုချစ်ပါတယ် အင်း ဟား အား အား ဖိပြီးပွတ်ပေးနော် ဖြူ ဖိပြီးပွတ် အွန်း အွတ် အွတ်' ခိုင့်မှာသူ့ခေါင်းအုံးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲညှစ်ထားပြီး ခေါင်းကလည်းဘယ်ညာရမ်းခါနေတော့သည်။ ကောင်မလေး၂ယောက်ဖီးတွေတက်လိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း။ ၄၅ မိနစ်ခန့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ပွတ်လိုက်ကြရာ အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိခါနီးကြပြီ။ ခိုင့်ကတော့လုံးဝကိုဟေ့နေချေပြီ။ ဖြူလည်းထို့အတူပင်။ 'အား ဖြူရေ မရတော့ဘူး ထွက်တော့မယ်ထင်တယ် အား အင်း အင်း အူး အူး' ခိုင့်မှာဖီးတွေတက်ရင်းကနေ အသံကျယ်ကျယ်မထွက်မိအောင် ခေါင်းအုံးအနားသားကိုကိုက်ထားမိသည်။ 'ဖြူလည်းပြီးတော့မယ်ခိုင်ရဲ့ ခဏပဲသည်းခံပေးနော် အင်း ဟင်း ဟင်း အား အ' 'မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး ခိုင်ပြီးပြီ ပြီးပြီ အား အား' ခိုင်တစ်ယောက် ဓာတ်လိုက်သလိုပင် တစ်ကိုယ်လုံးကော့ပျံလန်ကာပြီးသွားရသည်။ စောက်ရည်များလည်းပွက်ခနဲအန်ထွက်သည်။ ဖြူလည်းမရတော့။ တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေထကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်းပြီးသွားသည်။ ဖြူ့စောက်ရည်များလည်းတပွက်ပွက်ထွက်ကျသည်။ ကောင်မလေး၂ယောက်၏စောက်ရည်များသည် ရေတံခွန်စီးဆင်းသလိုပင်ထွက်ကျသည်။ စောက်ရည်များပေါင်းကား ခိုင့်ဖင်အောက်တွင်ခုထားသော ဖြူ့ခေါင်းအုံးပေါ်သို့စီးကျသည်။ ခေါင်းအုံးစွပ်ဖြူဖြူလေးပေါ်မှာစောက်ရည်ကြည်များအိုင်ထွန်း၍ပင်သွားသည်။ ဖြူလည်းတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးသွား၍ရှေ့သို့အရှိန်ဖြင့်ပြန်ငိုက်ကျသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့တွင်ခေါင်းအုံးကိုအရှည်လိုက်ဖက်ထားသဖြင့် ငိုက်ကျရာတွင် ခေါင်းအုံးခုပေးထားသလိုဖြစ်သဖြင့် အကျမနာလှချေ။ တုန်နေသည့်အရှိန်ကတော့မသေသေးပေ။ မိန်းကလေး၂ယောက်စလုံး၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းများကတော့လှုပ်နေကြတုန်းပင်။ ၁၀မိနစ်လောက်နေပြီးအရှိန်သေတော့မှ ဖြူကခြေရင်းကနေမှောက်နေရာမှခေါင်းအုံးကိုပိုက်လျက်သားနှင့်ပြန်ထလာသည်။ 'ကောင်းရဲ့လား ခိုင်? ဖြူကတော့နတ်ပြည်ရောက်သွားတဲ့အတိုင်းပဲ' 'ခိုင်လည်းတူတူပါပဲဖြူရယ် ကြယ်တွေလတွေပါမြင်သွားတယ် ဟင်း ဟင်း'
'နောက်လည်းအဲ့လိုပဲလုပ်ကြဦးမယ်နော်' 'ဖြူ့ကိုမထားသွားပါဘူးလို့ ခိုင်ကတိပေးလား?' 'ကတိတင်မကပါဘူးဖြူရယ် သစ္စာပါဆိုဝံ့ပါတယ်' 'အင်းပါ ခိုင့်ကိုယုံပြီးသား' ဖြူကပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ခိုင့်နှုတ်ခမ်းလေးများကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အနမ်းတွေကတော်တော်နှင့်မရပ်။ ခဏကြာမှခိုင်ကတစ်ခုခုကိုသတိရသွားဟန်ဖြင့် 'ဖြူ ခဏနေဦး'ဟုဆိုကာ သူ့ဖင်အောက်ခုထားသော ဖြူ့ခေါင်းအုံးလေးကိုဆွဲယူလိုက်သည်။ 'ကြည့်ပါဦးဖြူရယ် ခေါင်းအုံးပေါ်မှာစောက်ရည်တွေကွက်ကုန်ပြီ ခေါင်းအုံးစွပ်ဖြူဖြူလေးနှမြောစရာ' 'လျှော်လိုက်ရင်ပြောင်ပါတယ်ခိုင်ရယ် ခုဟာကအနံ့လေးပဲစွဲနေတဲ့ဟာ' ဖြူကထိုခေါင်းအုံးလေးကိုယူပြီးသူ့အိပ်ရာပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ခိုင့်နားတွင်လှဲအိပ်လိုက်ရင်းက 'လာ ခိုင် နားကြစို့နော် ပြီးရင်ပြန်စမယ် ဟီးဟီး' 'အင်းပါ အင်းပါ သူဒါပဲတွေးနေတော့' 'အံမယ် ခိုင်ကရောမတွေးလို့လား?' 'တူတူပါပဲတဲ့ရှင်' 'ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး" မိန်းကလေး၂ယောက်၏ရယ်သံများအိပ်ခန်းထဲတွင်ထပ်မံပျံ့လွင့်လာချေတော့သည်။ ထို့နေ့ကမိုးလည်းမတိတ်သလို မိန်းကလေး၂ယောက်လည်းကျောင်းစာပင်မလုပ်ဖြစ်တော့ပါ။ တစ်ချီလိုးလိုက် နားလိုက်ဖြင့် ဖြူ့၏အိပ်ရာခင်းအဖြူရောင်လေးနှင့် ခိုင့်၏အိပ်ရာခင်းပန်းရောင်လေးတို့ပေါ်တွင်ကောင်မလေး၂ယောက်၏စောက်ရည်ကြည်များအိုင်ထွန်းနေပါတော့သည်။ ဆက်ရန်
Credit -