ပန်းမြိုင်လယ် က ဥယာဉ်မှုး

ပန်းမြိုင်လယ် က ဥယာဉ်မှုး (ဇာတ်လမ်းရှည် စ/ဆုံး)

ကျနော့် နာမည်က ရင်မူးပါ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် မြန်မာပြည် ထွက်လာတဲ့ ပါတ်စ်ပို့မှာ ကြားက လုပ်ပေးတဲ့ ပွဲစားကောင် သောက်သုံးမကျတာနဲ့ ဗမာတွေ ထုံးစံအတိုင်း နာမည် ရှေ့မှာ မောင်တွေ၊ ကိုတွေ၊ ဦးတွေ ပါလာတော့ ပြန်ပြောင်းလို့လည်း ခက်တော့ ဦးရင်မူး ဆိုတဲ့ နာမည် ရလာခဲ့တာပေါ့၊ ကျနော်က ထွက်လာတုန်းက သင်္ချာ အဓိကနဲ့ ဘွဲ့ရလာတာလေ၊ အမေရိက ရောက်မှ ကွန်ပျူတာကလပ်စ်တွေ
လျှောက်တက်ပြီး စာမေးပွဲတွေ၊ စာတီဖီကိတ်တွေ ဖြေယူ ပြီးတော့ အိုင်တီသမား ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ၊့ ကံကလည်း ကောင်းချင်တော့ မိန်းမကလည်း ဝင်ငွေကောင်းတဲ့ ဖာမစ်စစ်၊ မြန်မာလို ဆိုရင်တော့ ဆေးစပ်သူ ခေါ်မလား၊ ဒီမှာကတော့ ဖာမေစီ ဆိုတဲ့ ဆေးရောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေမှာ လုပ်ကြတယ်၊ ဆေးလာယူတဲ့သူတွေ ဘယ်လိုသောက်ရမလဲ၊ ရှောင်ရန် ဆောင်ရန် စသဖြင့် ပြောပေးတဲ့သူတွေပေါ့၊ သူနဲ့ ဘယ်လိုဖူးစာ ဆုံသလဲ ပြန်ပြောရရင် သိပ်ရှည်သွားလိမ့်မယ် ထားလိုက်တော့ အခု ကျနော်တို့မှာ ၃ နှစသ်ား ကလေးတစ်ယောက် ရနေပြီ ၊ ကျနော်တို့က မြောက်ပိုင်း ကာလီဖိုးနီးယားမှာ နေကြတယ်။

ကျနော့် မိန်းမ အကြောင်းတော့ နည်းနည်းပြောပြ ထားရဦးမယ် ဇာတ်လမ်းထမဲ ှာ နောက်လည်း ပါလာမှာ မို့လို့၊ သူက မွေးချင်း ခြောက်ယောကမ် ှာ နံပါတ် ၃၊ သူ့ အထက် အကြီးဆုံးအစ်မက ခရေ တဲ့ ယူနီဗာစတီအော့ မင်နီဆိုးတားမှာ တွင်စီတီး ဆိုတဲ့ အင်ဂျင်နီယာ ကောလိပ်မှာ စာပြ နေတယ်၊ အပျိုကြီးပေါ့၊ အသက် ၃ဝ နား နီးနေပြီ၊ နောက် အစ်ကကို ဝင်းမော် တဲ့၊ သူက သူတို့ မွေးချင်းထမဲ ှာ အစောဆုံး အိမ်ထောင်ကျတာပေါ့၊ ကလေးနှစ်ယောက် ရနေပြီ ၊ သူ့မိန်းမ နာမည်က သဇင် တဲ့၊ ဝင်းမော်က အင်တာနက် ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ လုပ်ပြီး သဇင်ကတော့ ဟောက်စ်ဝိုက်ပေါ့ ၊ အိမ်အလုပ်နဲ့ ကလေး အလုပ်ပေါ့၊ သူတို့က တက်စ်ဆက်မှာ နေကြတယ်၊ ပြီးတော့မှ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆ၊ီ သူ့အောက်မှာက စံပယ်၊ စံပယ်က အောင်ကြည် ဆိုတဲ့ ကောင်နဲ့ ရတယ်၊ နှစ်ယောက်စလုံးက စာရင်းကိုင် လုပ်တယ် ကာလီဖိုးနီးယား တောင်ပိုင်းမှာ နေကြတယ်၊ ကလေး မရှိသေးဘူး၊ စံပယ် အောက်မှာတော့ ဇီဇဝါနဲ့ ခတ္တာ ဆိုတဲ့ အပျိုမ နှစ်ယောက်ရှိတယ်၊ ဇီဇဝါက ကျနော်တို့ မြို့နဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ စတန်းဖို့ တက္ကသိုလ်မှာ တက်နေတယ်၊ တက္ကသိုလ်က အဆောင်မှာပဲ နေတယ်၊ ခတ္တာကတော့ အခုမှ ၁၁ တန်းပဲ ရှိသေးတယ်၊ သူ့ အဖေအမေများ ဖြစ်ကြတဲ့ ဦးကြီးမောင်၊ ဒေါ်ကန့်ကော် တို့နဲ့ ဖလောရ် ီဒါက ဘိရှ် အရမ်းလှတဲ့ မြို့ တစ်မြို့မှာ နေတယ်၊ ဦးကြီးမောင်နဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်တို့က အင်ဂျင်နီယာတွေပဲ၊ သူတို့ နေတဲ့ ကောင်တီရဲ့ ပတ်ပလစဝ်ပမ် ှာ လုပ်တယ်၊ မြို့နယ် အစိုးရ အလုပ်ပေါ့၊ ဦးကြီးမောင်က ၅၂ နှစ် ဒေါ်ကန့်ကော်က
၄၉ နှစ်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျ ကလေးမွေးပြီး အငဂ် ျင်နီယာ ဖြစ်လာကြတာ
တော်တော်ချီးကျူးဖို့ ကောင်းတယလ့် ို ထင်တာပဲ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့က စံပယ်လေး ကိုယ်ဝန် စတုန်းမှာ ဗီဇာလိုတိုလည်း ပေါက်လာ၊ ဦးကြီးမောင်ဘက်က အမျိုးတွေကလည်း အမေရိကမှာ အခြေကျနေပြီ ဆိုတော့
ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေရ အရမ်းအဆင်ပြေ သွားကြတာပေါ့၊ ကဲ အဲဒါတွေကတော့ ဇာတ်လမ်းနဲ့ သိပ်မဆိုင်တော့ အသေးစိတ် မသွားတော့ဘူး၊ လူပုံသဏ္ဍာန်တွေ အကျင့်စရိုက်တွေတော့ သူတို့နဲ့ ဆိုင်တဲ့ အခန်းရောက်ရင် ရှင်းပြ သွားမယ်ဗျာ။

ကျနော့် ယောက္ခထီး ဦးကြီးမောင်က တရုတ်သွေး တော်တော်ပါတယ်ဗျ၊ ၇၅ ရာခိုငန် ှုန်းလောက်ပြောလို့ရတယ်၊
ယောက္ခမ ဒေါ်ကန့်ကော် ကတော့ ရှမ်းတရုတ်စပ်ဗျ၊ အဲဒါကြောင့် သားသမီးတွေ အကုန်လုံးက အသားက
ဖြူဝင်းနေကြတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီ ဆိုရင်လည်း အသားအရေက ဝင်းနု နေပြီး မျက်လုံဝိုင်းဝငို ်းနဲ့
ဆောင်းတွင်းဆို ပါးလေး နှစ်ဖကက် ဆေးဆိုးထားသလို ပန်းရောင်ပြေးနေတာ၊ သူက အရင်တုန်းက ဘော်ဒီက မော်ဒယ်လိုပဲ၊ ဂျင်အမြဲသွား အစားအသောက်လည်း ဆင်ခြင်တော့၊ ခါးသေးရင်ချီ တစ်ကိုယ်လုံးက ချပ်ရပ် ဖုဖောင်းနေတာပေါ့၊ ကလေးတစ်ယောက် မွေးပြီးတော့ အရင်ကလို ကျစ်ကျစ် သေးသေးတော့ ပြန်မရ တော့ဘူး၊ နည်းနည်းလေး ဝကစ်ကစ် ဖြစ်ချင်လာတယ်၊ နောက်သူ့ အလုပ်ချိန်တွေကလည်း ရှည်တယ်၊ တစ်နေ့တစ်နေ့ ၁ဝ နာရီလောက်နဲ့ တစ်ပတ်မှာ လေးရက်လောက် လုပ်ရတယ် ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အရင်ကလောက် ဂရုမစိုကန် ိုင်တော့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က အဲလိုကိုယ်လုံးလေးကို ပိုကြိုက်တယ်ဗျ ၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ဗျာ သူ့ အလုပ်ရှယ်ဂျူး ကျနော့် အလုပ်ရှယ်ဂျူး၊ ကလေး တစ်ယောက်နဲ့ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ ကာမ ကိစ္စက တော်တော့်ကို ကသိကအောက်ပဲ ဗျ၊ ဘာမှ ပုံမှန်ကို မရှိဘူး၊ တစ်ခါတလေ တစ်ပတ်လုံး တစ်ခါမှကို မလုပ်ဖြစ်လိုက်တဲ့ အခါတွေလည်း ရှိတယ်၊ ကျနော့် အလုပ်ကလည်း ခရီးတော်တော် ထွက်ရတယ် ဗျ၊ ကဲ ကျနော့် ဇာတ်လမ်း အစကတော့ အေဲလာက်ပဲ ဗျာ၊ လူတွေ အင်ထရိုဂျူ့စ် လုပ်နေရတာနဲ့တောင် တော်တော် ရှည်နေပြီ၊ နောက်တော့လည်း အဲဒီလူတွေ ဇာတ်လမ်းထဲ ပါလာရင် ရှင်းပြစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့ဗျာ အဟီး ၊ ခုရပှု ်မှ နောင်ရှင်း ဆိုတဲ့ စကား ထုံး နှလုံးမူ လို့ပေါ့၊

ဘာတွေ ဖြစ်ကြမလဲ ၊ ကဲ ကွန်ပျူတာမော်နီတာပေါ်မှာ အတွေးပင်လယ်ပြာကို ဖွင့် လော့အင်လုပ်ပြီး စောင့်ကြည့် ရစှု ားကြပေတော့ ခင်ဗျား……...

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

အင်း ကျနော် အရငက် ပြောခဲ့ သလိုပဲ ကျနော့် မိန်းမက အပျံစားပေမဲ့ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့က အချိန်တွေ အကုန်လွဲ နေတယ်၊ သူပြန်လာတဲ့ အချိန် ကျနော်က သိုးနေပြီ အိပ်ပျော်နေတာ၊ ကျနော်က သအိူပ်ရာ မထခင် အစောကြီး အလုပ်ကို လစ်ရတယ်၊ သူက ကျနော့် နောက်မှ ထပြီး သားလေးကို ကျောင်းပို့၊ သားက ပရိုက်ဗိတ် စကူး ဆိုတော့ တစ်နေ့လုံးတော့ ထားလို့ ရပါတယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော်က ညနေအလုပ်က ပြန်လာပြီး သူတို့ ပုံမှန် ဆင်းချိန်လောက်ဆို သွားကြိုတယ် နောက် သနူ ဲ့ ဆော့ ညနေစာစား၊ သူ့ကို အိမ်စာလေး ဘာလေး ကူလုပ်၊ နောက် သူ့ ကို သိပ်ပြီးရင် ကျနော်က ကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်၊ အင်တာနက်ထဲ ဝင် ဟိုလျှောက်ကြည့်
သည်လျှောက်ဖတ် ပေါ့၊ နောက် မနက် အစောကြီးထရမှာ ဆိုတော့ သိပ်ညနက် မနေနိုင်၊ မြနှင်းဆီ
ပြန်ရောက်လာတာ တစ်ခါတလေလည်း သိတယ်၊ တစ်ခါတလေလည်း မသိဘူး၊ ကိုက အင်တာနက်တွေထဲမှာ
နှာစာပေတွေ ဖတ်၊ ပုံတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်လာနေတဲ့ အချိန် အိပ်မပျော်သေးလို့ သူပြန်လာရင် ကိုက စဖက်ယမ်း လုပ်ရင်၊ တစ်ခါတလေ အဆင်ပြေရဲ့၊ တစ်ခါတလေကျတော့လည်း မောင်ရယ် မြ ဒီနေ့ ပင်ပန်းလာတယ်၊
နောက်မှကွာ ဆိုလို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဟိုလမှိ့်ဒီလှိမ့် ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေလည်း ရှိလာတယ်၊ ကို စိတ်မလာတဲ့ချိန် သူလာရင်လည်း သူ့ အလိုလိုက်မယ် စတိကူးမိသော်လည်း၊ အလုပ်က ပရက်ရှာက တစ်ခါတလေ လီးကို
တောင် မတောငန် ိုင်၊ မနက်ဖြန် သူများတွေ ကွန်ပလိမ်းလုပ်ထားတာ ငါမဖြေရှင်းနိုငရ် င် စောက်ပြဿနာပဲ ဆိုပြီး စာအုပ်တွေ လှန်လှော ဖတ်နေရသည့် အချိန်နှင့်လည်း ကြုံရသေးသည်။
အဲလိုဆိုတော့ ယောကျ်ားပီပီ ကာမဆန္ဒတွေက ကိုယ်ထဲ သွေးကြောထဲမှာ တအုံ့အုံ့နဲ့ အချိန်မရွေး
ပေါက်ကွဲတော့မည့် မီးတောင်လို ဖြစ်နေခဲ့ရတာပေါ့။ အဲဒီမှာ ဒေလီယာနဲ့ ဇာတ်လမ်းစခဲ့ရ လေတော့သည်။
ဒေလီယာမှာ အဖြူမဟု ခေါ်ရမည် ဖြစ်သော ကော့ကေးရှန်း စစ်စစ် ဖြစ်လေသည်၊ အဖေအမေက အမေရိက အလယ်ပိုင်း ပြည်နယ်ဘက်မှ ဖြစ်ပြီး အခုထိလည်း အဲဒမီ ှာပဲ နေနေတုန်းဖြစ်သည်၊ ဒေလီယာမှာ အသက် ၃၅
နှစခ်န့် ရှိပြီး ကျနောတို့ ကုမ္ပဏမီ ှာပင် လုပ်သည့် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်၊ အရပ်မှာ ၅ ပေ ၈ လောက်မို့ ၅ ပေ ၁၁ ရှိသော ကျနော်နဲ့ သိပ်မတိမ်းမယိမ်းလို ထင်ရသည်၊ သူမ ဟိုက်ဟီး စီးလိုက်ရင် ကျနော်ထက်တောင် မြင့်သလို ထင်ရသည်၊ သူမ ကိုယ်လံးမှာ နည်းနည်းလေး ဝ သည်လို့ ပြောလို့ ရသော်လည်း ခါးသေး ရင်ချီ သူ့ အချိုးနဲ့ သူ ကျနလှသည်မို့ ယောကျ်ားတွေ လမ်းမှာ ခေါင်းလည်ကြည့်ခံရသူ ဖြစ်လေသည်။ ဆံပင်မှာလည်း ရွှေအိုရောင် ခေါ်မလား၊ အမည်းဘက် ယိမ်းနေသော ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့် ဖြစ်သည်၊ ဆံပငကို ပခုံးလောကထိ မရောက်တရောက်ပဲ ထားထားကာ ပွယောင်းယောင်းလေး လုပ်ထားသည့် စတိုင်ဖြစ်သည်၊ သူမနှင့် ကျနော်က ပထမတော့ မျက်နှာမြင်ဖူးရုံ လောက်သာ သိကြသည်၊ နောက် ပရောဂျက် တစ်ခမု ှာ အတူလုပ်ဖို့ အဖွဲ့ဝင်တွေ ဖြစ်လာကြတောမ့ ှ တစ်ယောက်နာမည် တစ်ယောက် သိကြရခြင်း
ဖြစ်လေသည်။
တစ်နေ့ ပရောဂျက် အဖွဲ့ဝင်များ မိတင်းမှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ စောရောက် နေကြပြီး ဆွေးနွေးပွဲ အတွက် ပြင်ဆင်နေကြစဉ် ဒေလီယာက

“ အား.. ငါ့ ခေါင်း ကိုကလိုက် တာကွာ၊ ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မသိဘူး ”
“ အင်း ငါ့မှာ အကကိုအခဲ ပျောက်ဆေးတော့ ရှိတယ် ယာယီ သက်သာချင်ရင်တော့.. ” “ ငါ ဆေး နှစ်လုံးလောက် ချေးလို့ ရမလား ”
“ ချေးလို့ မရဘူး ”

ဒေလီယာ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး

“ အင်.. ဘာလို့လဲ ”
“ အပိုင်ယူမယ် ဆိုမပှ ဲ ပေးနိုငမ် ယ်.. ဟဲဟဲ ”

အဲဒီတော့မှ ကျနော် နောက်တာမှန်း သိသွားပြီး ပြုံးလိုက်ကာ ကျနော့်ဆီမှ ဆေးကို ယူပြီး သူ့ ရေဘူးနဲ့ မော့သောက်ချလိုက်သည်။

“ ကျေးဇူးပ၊ဲ နောက် နင် အကူညီလိုရင်လည်း ငါ့ကိုပြောလေ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ”
“ တကယ် ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လား ဟီးဟီး ”
“ နင်.. ငါဘာဆိုလိုမှန်း သိပါတယ် ခစ်ခစ် ”

နောက်ပိုင်း ရင်းနှီးသွားမှ ဒေလီယာ့ အကြောင်းကို ကျနော် ပိုပြီးသိလာရတယ်၊ ဒေလီယာက အခု ဒုတိယ အိမ်ထောင်နဲ့ ဖြစ်သည်၊ အခု သူနှင့် အိမ်ထောင်ကျနေသော ဂျိုးကလည်း ဒုတိယ အိမ်ထောင် ဖြစ်သည်၊ ဒေလီယာက သားသမီး မထွန်းကား သော်လည်း ဂျိုးက သားတစ်ယောက် ပါလာသည်၊ အခု ဟိုက်စကူး ဂျူနီယာ ဆိုတော့ ၁၆ နှစ်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်လေသည်၊ သူမကလည်း ကျနော် အိမ်ထောင်နှင့် ကလေးတစ်ယောက် ဆိုတာ သိသွားခဲ့သည်။
နောက်ပိုင်း တစ်လ နှစလ်လောက် အတွင်းမှာ ပိုရင်းနှီး လာတော့ ကျနော်တို့ တစ်ခါတလေ နေ့လယ်စာ အတူထွက်စား ဖြစ်ကြသည်၊ တစ်နေ့မှာ သူ့ကို ကြည့်ရတာ စိတ်နည်းနည်း အနှောငအ့်ယှက် ဖြစ်နေသလိုပဲလို့ ထင်ရသည်၊ ခါတိုင်းလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ သူ့ကြည့်ရတာ အိမ်တွင်းရေးပြဿနာများ ရှိနေမလားလို့ ထင်နေခဲ့မိတာ အဲဒီနေ့ကျမှ သူ့ဆီက နည်းနည်း ပါစင်နယ် ဆန်တဲ့ စကားများ စကြားခဲ့ရသည်။

“ ဂျိုးက ငါ့ကို ဝ တယ်လို့ ထင်နေတယ် ”
“ ဟိုက်.. ကြံကြီးစညရ် ာကွာ.. ဘယ်ကလာ ဝ ရမှာလဲ ”
“ သူက ငါ့ကို ဖင်ကြီးမ တဲ့၊ နောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာရင် ဘာမှ ကူဖေါ်လောင်ဖက် မရဘူး၊ တစ်ခါတလေ စားပြီး တီဗီကြည့်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာတင် အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ၊ အိပ်ခန်းထဲတောင် ဝင်လာ မအိပ်တော့ဘူး ”
“ ဒေလီယာ.. နင်က ဘယ်က ဝ ရမှာလဲ၊ ငါ့ အမြင်မှာတော့ နင်က ဘော်ဒီတော်တော် မိုက်တာပဲ၊ ဂျိုးက နငန် ဲ့ လာမအိပ်ဘူး ဆိုရင်တော့ ဒီကောင် ရူးနေလို့ နေလိမ့်မယ်၊ နင်က တော်တော့်ကို မိုက်တဲ့ဟာ၊ ဘယ်ယောကျ်ားလေးကမှ မကြိုက်တဲ့သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး ”
ဟိုက် ကျနော့် ပါးစပ်က စိတ်ထဲရှိတာ ထွက်သွားလိုက်တာ ဘရိတ်အုပ်ဖို့ အချိန်မမလီုက်၊ ရုံးမှာ ဆက်ရူရယ်ဟာရက်စ်မန့် နဲ့ တရားစွဲခံရရင် နာဦးမယ်လို့ တစ်ဆက်တည်း တွေးလိုက်မိတယ်။
“ ကျေးဇူးပါပဲ ဦးရယ် နင် ငါ့ကို အဲလို အားပေးတာ ”

အဲဒီနောက်ပငို ်း စကားတိုလီမုတ်စတွေ ပြောရင်းကမှ ပါစင်နယ် ဂျီမေး အကောင့်တွေ ဖလှယ်ဖြစ်ကြပြီး ဂျီတော့မှာ ချပ်ဖြစ် ခဲ့ကြတယ်။

ဒေလီယာ: ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်တုန်းက ငါ့ကို နားလည်မှု အပြည့်နဲ့ အားပေးခဲ့တဲ့ အတွက် ကျေးဇူးပဲ ဦး ကျနော်: ငါက အမှန်တိုင်း ပြောတာပါ၊ ငါတို့က သူငယ်ချင်း ချင်းပဲလေဟာ
ဒေလီယာ: နင် အဲ လိုပြောလိုက်တော့ ငါတော်တော် ပျော်သွားတယ်
ကျနော်: ငါက နင် ငါ့ကို တစ်မျိုးထင်သွားမှာတောင် စိုးတာ
ဒေလီယာ: ဟင့်အင်း မထင်ပါဘူး၊ ဂျိုးက အဲဒါမျိုး ငါ့ကို တစ်ခါမှ မပြောဖူးဘူး၊ နင် မပြောရင် သေလိမ့်မယ် ဆိုတာတောင် ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး
ကျနော်: ဂျိုးက သူ့ ဘာသာ သူ ရွှေချောင်း ဖင်ခုထိုင်ထားတယ် ဆိုတာ သိမှာ မဟုတ်ဘူး ဟီးဟီး
ဒေလီယာ: မြနှင်းဆီကရော သိလို့လား ကျနော်: မသိဘူးထင်တာပဲ ဟင်းဟင်း
ဒေလီယာ: တကယ်တော့ သူ ရွှေချောင်းကြီး လက်ထဲမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို သူမသိတာ ခစ်ခစ် ကျနော်: ဟေး တော်ရင်ကောင်းမယ် နော် နင် ငါ့ကို ဖီးလာအောင်လုပ်နေတယ် ထင်ရတယ် ခိခိ ဒေလီယာ: အင် ငါက ကြိုးစားနေတာလေ မသိဘူးလား

အဲဒီလိုလေးတွေကနေ စပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ပိုပိုကဲ လာလိုက်ကြတာ၊ နောက်ဆုံး တစ်နေ့ ရုံးကနေ စောဆင်းပြီး တစ်နေရာမှာ ဆုံကြဖို့ ချိန်းတဲ့ အထိ ဖြစ်သွားတော့တယ်။
ကျနော်တို့ ချိန်းထားတဲ့ ရှော့ပင်း ပလာဇာ တစ်ခရု ဲ့ ပါကင်လော့ အစွန်ဆုံးနေရာ တစ်ခုမှာ ကျနော့်ရဲ့ အိပ်ချ် သရီး ဟမ်မာ ဂျစ်ကားကို ထိုးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ၊ ဒေလီယာ တစ်ယောက် သူ့ ကားလေးထဲက ထွက်ပြီး ကျနော့် ကားနား ရောက်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော့် ကားရှေ့ခန်းကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ဒေလီယာက ဂျင်းဘောင်းဘီရှညန် ဲ့ ဘလောက်အင်္ကျီ ပွပွ အဖြူကို ဝတ်ထားပြီး လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံအိတ်လေး တစ်ခုပဲ ယူလာတယ်၊ ကျနော်က သူ့ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ သူ့ခေါင်းလေးကို ကျနော့် ပခုံးပေါ် မှေးတင်ထားလိုက်တယ်၊ စကားစမြည် နည်းနည်းပါးပါး ပြောဆိုပြီးတော့ ကျနော်က စလှုပ်ရှားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်ကို သူ့ ပခုံးပေါ်ကနေ အသာ လျှောချပြီး ချိုင်းအောက်က လျှိုလို့ သူ့ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဝိုး ဘယ် အချိန်တုန်းက ချွတ်ထားခဲ့မှန်း မသိဘူး ဘရာစီယာ မပါလို့ နို့ကြီးတွေကို အခိ နဲ တန်းညှစ်မိတယ်၊ ကျနော်က သူ့ နို့တွေကို စလည်း ညှစ်ရော သူက ကျနော့် ဘက်ကို လှည့်ပြီး ကျနော့် နှုတ်ခမ်းတွေကို လာစုပ်တော့တယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်ရင်းနဲ့ လက်က သူ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့ နို့တွေက ကျွဲကောသီးတေလွိုပဲ ကြီးထွားလှလို့ အောက်ကို နည်းနည်းလေး မဆိုစလောက် တွဲကျနေတယ်။

“ ဟား.. စို့လို့ ကောင်းမဲ့ နိုကြီးတွေပဲ့ ”
“ နင်က ထင်လို့လား ”
“ သိပ်သေချာတာပေါ့ ”

ပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော်က ကုန်းစုပ်တော့တာပဲ၊ အဟီး၊ ကျနော် သူ့ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ် သမပြီး ကုန်းစုပ်နေတာ ၁၅ မိနစ်လောက် ကြာတော့၊ စိတ်ထဲ နည်းနည်း မသန့် လာဘူး၊ ဒီဟာက ကားပါကင်လော့ ဆိုတော့ တော်ကြာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေ မြင်သွားနိုင်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ ကို ခဏ ဆိုပြီး ကျနော့် ဟမ်မာကို စက်နှိုးပြီး လမ်းသွယ်လေးတွေကနေ ယာခင်းတွေ ရှိတဲ့ဘက်နားကို မောင်းသွားလိုက်တယ်၊ မြေလမ်းလေးနဲ့ အရိပ်ကောင်းတဲ့ သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်အောက် ထိုးရပ်လိုက်ပြီးတော့မှ သူ့ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့်ကို ပြုံးစစနဲ့ ကြည့်နေတယ်၊ ခုချိန်ထိ သူက ကျနော့် လီးကို ကိုင်ဖို့ မကြိုးစားသေးတော့ ကျနော်လည်း စကားစလိုက်တယ်၊

“ နင့်ကို ငါ ပြစရာ တစ်ခရု ှိသေးတယ် ”
“ ဟုတ်လား.. ဘာလဲ ”

ကျနော်က ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး မာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို အတွင်းခံပါ အောက်လျှောချရင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

“ ဝါး.. အမလေး ထွားလှချေလား ”
“ ဟီးဟီး.. အဆင်ပြေရဲ့လား ”
“ ပြေတာပေါ့ ဟ၊ ငါထင်တာ အေးရှားကောင် တွေဆို သေးသေးလေး မှတ်နေတာ ခစ်ခစ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုပါပဲ ဒေလီယာက ကိုယ်ကို ကျနောဘ့်က်ကိုင်းပြီး ကျနော့် လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်၊ ဒေလီယာက တကယ်လီးစုပ်ကောင်းမှန်း ကျနော် ချက်ချင်း သိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီက လုပ်ခိုင်းလို့ မရဘူး၊ သူ့ကိုလည်း အမှုတ်မခံဘူး၊ ဘာလို့မှန်း မသိဘူး၊ ကျနော်လည်း အတင်း
မတောင်းချင်တော့ဘူးလေ၊ လူပျိုဘဝတုန်းက ကဲ လာခဲ့ဘူးလိုသာ ဒေလီယာ ပုလွေမှုတ်ကောင်းမှန်း ချက်ချင်း့ ပြောနိုငတ်ာ၊ ကျနော်က ဒေလီယာ့ ဘောင်းဘီကို လှမ်းပြီး ဇစ်ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ အနေအထားက နည်းနည်း ခက်နေတယ် သဝူတ်ထားတာကလည်း အကျပ်ဆိုတော့ ပဆိုးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း အိမ်ထောင်ကျ ပြီးကထဲက ပြတ်နေခဲ့ရတဲ့ ပုလွေကို အခမု ှ ပြန်ခံစားရတာ အပြင် ဒေလီယာ ကိုယ်တိုင်ကလည်း တော်တော့ကို အမှုတ်ကောင်းတော့ ပြီးချင်လာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် သူ့ ကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။
“ ဒေလီယာ ငါ ပြီးသွားတော့မယ်၊ ထိန်းထားဖို့ မလွယ်ဘူး ”
“ နင်ပြီးချင်ရင် ငါ့ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလို့ရတယ်လေ ”
“ နင်သေချာလို့လား ”
“ သေချာပါတယ်ဟ ကဲလာ ”

ဒေလီယာက ပြန်ငုံ့ပြီး ကျနော့် လီးကြီးကို စုပ်ပေးပြန်ပါတယ်၊ သိပ်အကြာကြီး မခံပါဘူး၊ ကျနော့် လီးကြီးက သုက်ရည်တွေ တဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်၊ ဒေလီယာက တစ်စက်မှ အပြင် မထွက်အောင်ကို မျိုချပစရ်ုံတင် မကဘူး ကျနော့် လီးကြီးကပို ါ ပြောင်စင်အောင် ရက်ပေးလိုက်ပါသေးတယ်၊ ကျနော်လည်း ကိုယ်တစ်ချီ ပြီးသွားတော့နာရကီု ကြည့်မိလိုက်ပါတယ်။

“ ဟိုက် ငါ ကလေး ကျောင်းသွားကြိုရတော့မယ် ”

ဒေလီယာ မျက်နှာနည်းနည်း မကောင်းဖြစ်သွားပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက ရပါတယ်လို့ ပြောပြီး သူ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေ ပြန်တပ်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်လည်း အခုနက ကားပါကငကို ပြန်မောင်းလာခဲ့ပြီး သူ့ကားလေး ဘေးနားမှာ ရပ်ပေးလိုက်ပါ တော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

တစ်နေ့ ကျနော် အလုပ်မှာ နောက်ကျနေတယ် လက်စ မသိမ်းနိုင်တာက တစ်ခု၊ နောက်တစ်ခုက မြနှင်းဆီလည်း ဒီနေ့ အလုပ်မသွားရဘူး ဆိုတော့ သူက ကလေး ကြိုလိမ့်မယ်၊ အချိန်ရတာလည်း ပါတယ်၊ ရုံးက ကျနော်တို့ ၁၆ ထပ် တစ်ခလုံးမှာ လူတစ်ယောက်မှ မကျန်တော့ဘူးထင်တာပဲ တိတ်ဆိတ်လို့၊ ကျနော်လည်း အလုပ်လေး နည်းနည်း တစ်နေ့စာ လက်စသတ်လိုက်တယ်၊ အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ဇာတ်လမ်းလေးတွေ လိုက်ဖတ်နေမိတယ်၊ ကိုဘိုမောင် ရေးတဲ့ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီးတွေ ဖတ်ပြီး လီးက တောင်လာတယ်၊ အင်း အိမ်ပြန်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမပဲ ကိုယ်တီးရတော့မှာပ၊ဲ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီးလို ဆိုရင်တော့ မိုက်မှာပလဲ့ ို တွေးနေတုန်း ဗြုန်းဆို အခန်းထဲ ဒေလီယာ ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

“ ဟေး ဒေလီယာ မပြန်သေးဘူးလား ”

“ ပြန်တော့မလို၊့ နင့်အခန်းက မီးရောင် တွေ့နေသေးလို့ ဝင်လာကြည့်တာ ”

ကျနော်တို့ရုံးက မီးတွေက လှုပ်ရှားမှု မရှိရင် သူ့ အလိုလို မှိန်သွားတယ်လေ၊ တစ်ခုခု လှုပ်သွားမှ မီးက ထပွင့်တာ၊ လျှပ်စစဓ် ာတ်အား ချွေတာတဲ့ သဘောပေါ့၊ တစ်ခါတစ်ခါ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားရင် မီးကလည်း မှိန်သွားတတလို့ အဲဒီ အချိန်မျိုးမှာ အသုံးချလို့ ရအောင် အလေးချိန်တူညီမကှို သုံးပြီး တစ်ချိနလ်ုံး လှုပ်နေတတ်တဲ့ အရုပ်ကလေးတွေ ဆောင်ထားရတယ်၊ ဟီးဟီး။

“ အေး ဒေလီယာ အလုပ်ကလေး နည်းနည်း ကျန်နေလို့.. နင် အချိန် ဘယ်လောက်ရလဲ ”

“ ဂျိုးကတော့ အောက်မှာ ကားနဲ့ စောင့်နေတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ ”

ကျနော်က မာတောင်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဇစ်ဖြုတ် ပြလိုက်တယ်၊ ဒေလီယာကိုလည်း ပြုံးပြလိုက်မိတယ်။

“ ခွေးမသား စောင့်နေပစေတော့ ”

ဒေလီယာက ပြောပြောဆိုဆနို ဲ့ ကျနော့် ကုလားထိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို စမှုတ် တော့တာပါပဲ၊ အား.. ကောင်းလိုက်တာ၊ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီး အရှိန်နဲ့ တင်းနေတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ အကြောတွေက နွေးထွေး နူးညံ့လှတဲ့ ဒေလီယာရဲ့ အာခံတွင်းထဲမှာ၊ ကျနော်က ကျနော့် သားရေဖုံး ထိုင်ခုံနောက်မှီမှာ ကိုယ်ကို လျှောချလိုက်ပြီး ဒေလီယာ့ အာခေါငထ်ဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဝင်နိုင်သမျှ ထိုးသွင်း ပေးရင်းက ဒေလီယာ့ ရွှေရောင်ဆံပင်လေးတွေကို ဖွပေးနေမိတယ်၊ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ဒေလီယာ့ လည်ချောင်းထမဲ ှာ သုက်ရည်တွေလည်း ပန်းထွက်သွားရော သူ့ ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။

“ အား.. ကောင်းလိုက်တာ ဒေလီယာရယ်၊ ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာလဲ ”

ထုံးစအံတိုင်း သုက်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားလို့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့် လိင်တံကြီးကို သူလျှာတေနွ ဲ့ သုတ်သင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးတော့ ဒေလီယာက ကျနော့်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟင်း နင်က ငါ့ကို အသုံးပဲ ချနေတာပေါ့လေ ”
“ နင်က ဘာဆိုလိုတာလဲ ကွာ ”
“ နင် ချည်းပဲ ကောင်းဖို့ ငါလုပ်ပေးနေတာလေ၊ ငါ့ကိုကျတော့ ဘာမှ လုပ်မပေးဘူး ”
“ ေဩာ် ဒီလိုလား၊ ကဲ လာလေ ဟိုဆဖို ာပေါ်မှာ၊ ငါမှုတ်ပေးမယ် ”
“ တော်ပါ အခု အချိန် မရှိတော့ ပါဘူး၊ ဒီထက် ကြာရင် ဂျိုး အပေါ်ထပ် တက်လိုက်လာလိမ့်မယ် ”
“ အင်း ဒါဆိုလည်း ငါတို့ တစ်နေ့ ချိန်းလိုက်ရအောင်လေ ”
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

အဲဒီတစ်နေ့က နောက်အပတ်ထမဲ ှာပေါ့၊ ဟီး၊ သောကြာနေ့ ညနေ ရုံးဆင်းချိန်တဲ့၊ ပုံမှန်ဆိုရင် မြနှင်းဆီ သောကြာ၊ စနေ နားတဲ့ အပတ်မျိုးဆို သူ့ ညီမ ဇီဇဝါကလည်း ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိရင် အိမ်လာအိပ် တတ်တယ်၊ အိမ်မှာ တစ်ခခု ု လုပ်စားကြ၊ ပြီးရင် ညီအစ်မ နှစ်ယောက် စနေ တစ်နေ့လုံး ရှော့ပင်း သွားကြတယ် ဆိုတော့ ကျနော့် အတွကက် လစ်ချင်ရင် လစ်လို့ ရတယ်။

ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ချင်တော့ အဒဲ ီနေကျ့မှ မြနှင်းဆီက အလုပ်အရေးပေါ်လိုတဲ့ သွားရမယ် တဲ့၊ ကျနော့်မှာ ဒေလီယာနဲ့ သွားဖိုကို ဖျက်ရတောမ့ လို့ ဖြစ်နေရတုန်း ဇီဇဝါက သူဒီနေ့ စောလာမယ် ဖုန်းပြောလာလို့ ကလေးပါ ဝင်ကြိုခိုင်းလိုက်တယ်၊ မြနှင်းဆီလည်း ညနေပြန်ရောက်မှာပဲ ဟာ၊ ကျနော်ကတော့ ပရောဂျက် အရေးကြီးလို့ နောက်ကျမယ်ပေါ့၊ အဟီး။

ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန် လူတွေ ကုန်သလောက်ရှိတော့ နဂိုတိုင်ပင်ထားတဲ့ အတိုင်း တစ်နေရာမှာ ကျနော့်ကားကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး ဒေလီယာ့ကားနဲ့ပဲ ကျနော်တို့ ထွက်ခဲ့ကြတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်ဗိမာန် ဖွငဖ့် ို့ ကြံရွယ်ထားတဲ့ မော်တယ်ဆစ် ( ၆) ကို လစ်ကြတာပေါ့၊ လမ်းမှာ ဒေလီယာက သူ့ ဗိုဗို ကားလေးကို စီဗီအက်စ် စတိုးဆိုင် ကားပါကင် တစ်ခထဲု ချိုးဝင်လိုက်တော့၊

“ ဟေး ဘာဝယ်မလို့လဲ ”
“ ကွန်ဒန် ဝယ်မလို့လေ နင့်မှာ မပါဘူးဆို၊ သွားဝယ်လိုက် ”
“ ဟိုက်.. ဒါ ငါ့မိန်းမ အလုပ်လုပ်တဲ့ စတိုး ဟ၊ ငါဝင်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ ဟီး နင်ပဲ သွားဝယ်ပေးပါကွာ ပလိစ်စ် ”
“ ဟွန့် ဒါဆိုလည်း ပုန်းနေတော၊့ ငါနဲ့ တွေ့ရင် ဘာပြောလိုက်ရမလဲ၊ နင် ရုံးမှာ အလုပ်များနေတယ်လို့ ပြောလိုက်ရ မလား ခစ်ခစ် ”
“ နင် ပေါက်ကရ လျှောက်ပြောမနေနဲ့၊ မတွေ့မိဘူးလို့ပဲ ပြောလိုက် တစ်ခါထဲ ”

မြနှင်းဆီန့ ဲဒေလီယာ ကျနော်တို့ ရုံးက ဖန်ရှင် တစ်ခုမှာ ဆုံဘူးတော့ သူ တွေ့ပြီး ပေါက်ကရတွေ
ပြောနေမှာစိုးလို့ တစ်ခါတည်း နှုတ်ပတိလိုက်တာ၊ ကျနော်က ကားထဲမှာ ကိုယ်ကို အသာလေး လျှောချပြီး ခေါင်းပုထား လိုက်တယ်၊ အပြငမ် ှာ စပြီး မှောင်နေပြီမို့ သေချာ လူလုံးကွဲ မမြင်နိုင်သော်လည်း လိုရမည်ရ ကျနော်က ကြိုကာထားခြင်းပါ၊ အဲဒီအချိန်မှာပဲ စုံတွဲ တစ်တွဲ ထွက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ တခစ်ခစ် ရယ်သံ ကြားလိုက်တာနဲ့ ဟိုက် ဒါငါ့မိန်းမ ပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အသာလေး မျက်စပိ ဲ ဖေါ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ခုမပှ ဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းက မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီမန်း သရီးသာသီး အိုင်အမည်းလေးကို သတိထားမိတော့တယ်၊ သူတို့ အဲဒီကားလေးကို လျှောက်သွားတာ ကြည့်နေရင်းနဲမှ အဲဒီဘဲ ဘယ်သူလည်း့ ဆိုတာ မှတ်မိသွားတော့တယ်၊ မြနှင်းဆီ ကျောင်းတုန်းက အတူတူ ကျောင်းနေဖက် ကယ်ဗင် ပဲ၊ ကပ္ပလီကောင်၊ ကျနော်နဲ့လည်း အရက် အတူသောက်ဘူးတယ်၊ ကျနော်တို့ မိသားစု ခရီးထွက်တော့ တစ်ခါပါဘူးတယ်၊ သူ့ အဲဒီတုန်းက သူ့ ကောင်မလေးက ကိုရီးယားမ၊ အဲဒီကောင်က ကပ္ပလီပေမဲ့ မည်းပြာနှမ်းနေတဲ့ ကပ္ပလီမျိုး မဟုတ်ဘူး၊ ခပ်ညိုညို ကြေးညိုရောင် ခေါ်မလား အဲလိုမျိုး၊ အရပ်က ခြောက်ပေကျော်တော့ ကျနောန် ဲ့ ဆိုရင် ခေါင်းတစ်လုံး နီးပါး မြင့်နေတယ်၊ အဲဒီကောင်က လူပျို ခုထိတော့ မိန်းမ မရသေးပေမဲ့ ကျနော် သိတာတောင် ဆော် ၃ ယောက်လောက်ရှိပြီ ပြောင်းနေတာ၊ ခု သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးချင်း ထိခတ်ပြီး မြနှင်းဆီ ကားလေးဆီကို
လျှောက်သွားနေကြတာလောက် ထိကတော့ မဆန်းသေးပေမဲ့ ကျနော့် စိတ်ထမဲ ှာတော့ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြနှင်းဆီက ကားတံခါး ဖွင့်ပြီး ဒရိုင်ဘာဆိုက်မှာ မဝင်ခင်မှာ နှုတ်ဆက်တဲ့ အချိန် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်လိုက်ကြပြီး ပြန်ခွာလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကယ်ဗင်က မြနှင်းဆီ နှုတ်ခမ်းလေးကို လှမ်းနမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျနော် သွေးဆူ သွားပြီ ခွေးမသား၊ လွန်လာပြီ၊ ကားထဲက ထွက်မလို့ လုပ်ပြီးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း သတိရလိုက်တယ်၊ ငါထိုင်နေတာ ဒေလီယာ့ကားပဲ၊ ငါ့ကို အခုတွေ့သွားရင်လည်း ပြဿနာ ဖြစ်ဦးမယ်၊ အခုထိကလည်း သူတို့ ဆက်ဆံရေးက
ဘယ်အဆင့်ရောက်နေပလဲ ကိုယ်လည်း မပြောနိုင်သေးဘူး၊ ခဏ စောင့်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်ဟု တွေးကာ ပြန်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

မြနှင်းဆီက ဒရိုင်ဘာနေရာမှာ ထိုင်ပြီး ကားစကန် ှိုးထားပေမဲ့ မထွက်သေးဘူး၊ ကယ်ဗင်ကလည်း ရပ်ပြီး စကားပြောနေတုန်းပဲ၊ ဘာတွေ လျှာရှည် နေတာလဲ၊ သွားတော့လေ နင်ကလည်း တော်တော်နန့်နေလား၊ ကျနော့် အတွေး မပြတ်သေးဘူး၊ ကယ်ဗငက် ကားကို အနောက်ဘက်က ပတ်သွားပြီး ရှေ့ခန်းက ပါစင်ဂျာ ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ဟိုက် ငတ ကားထဲ ဝင်သွားပြီ၊ ဘယ်သွားကြမှာလဲ၊ ကျနော်က တစ်ဖက်ကို သဲသဲမဲမဲ ချောင်းနေလို့ ဒေလီယာ ကားတံခါးဖွင့် ဝင်လာတော့ ရုတ်တရက် လန့် သွားတယ်။

“ ဟေး ဦး ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ အမလေး ငါ အထဲ ရောက်တော့ ကြည့်လိုက်ပါသေးတယ်၊ နင့်မိန်းမ မတွေ့ပါဘူး.. အိမ်ပြန်သွားပြီ ထင်တယ် ”
“ အင်း ဟုတ်မှာပေါ့၊ အရေးမကြီး ပါဘူး၊တော်ကြာ ငါဝင်သွားပြီး သူရှိနေတာနဲ့ တိုးမှာ စိုးလို့ပါ ”

ဒေလီယာ့ကို စကား ဟန်မပျက်ပြောရင်း တစ်ဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မြနှင်းဆီကား မရှိတော့ချေ။

“ ကဲ သွားရအောင်ကွာ မြန်မြန်လေး ”
“ အောင်မယ် ခမု ှ လောနေပြန်ပါပြီ ခစ်ခစ်.. နင် ငါ့ကို နှစ်ခါ ပြန်မှုတ်ပေးရမယ့် ကြွေးရှိတယ် ခစ်ခစ် ”

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မော်တယ်ဆစ်က အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားတွေ အမြန်ချွတ်လိုက် ကြပြီး ကျနော့် ကတိအတိုင်း ဒေလီယာ့ကို ဘာဂျာပေးဖို့ ပြင်တော့တာပေါ့၊ တကယ်တော့လည်း ကတိပေးထားလို့ မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဒေလီယာရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အသားအရောင်နဲ့ ပေါင်တံတွေက ကတိမပေးထားလည်း ကုန်းမှုတ်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင်ကို လှနေတာကိုးဗျ၊ ပေါင်တံတွေက ဖွေးဖြူဆွတ် ပြီးတော့ အဖုတ်ကလည်း ပန်းနုရောင် အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းကတော့ နည်းနည်း ညိုတာပေါ့လေ၊ အရည်တွေ ရွှမ်းနေပြီ၊ အဖုတ်ကတော့ ပြောင်နေအောင် ရိတထ်ားတော့ ရက်ရ မှုတ်ရတာ အဆင်ပြောတာပေါ့ဗျာ၊ သူကလည်း နည်းနည်းတော့ ထန်သဗျ ၊ ကျနော့် ဆံပင်ကို ဆွဲဆြွဲပီး ကျနော့် မျက်နှာကို သူ့ အဖုတ်နဲ့ အတင်း ဆွဲပွတ်သလို လုပ်တယ်ဗျာ ခိခိ၊ နို့ကြီးတွေကတော့ အားရပါးရပဲ ထွားထွားကြီးတွေ ကျနော့် လက်ဖဝါးတစ်ဖက်နဲ့က အုပ်ကိုင်လို့ မနိုင်ဘူး လျှံထွက်နေတယ်၊ နို့အုံကြီးတွေကို အားရပါးရ ဖျစ်ညှစဆ်ုပ်နယ်ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းတွေကို အားရပါးရ စုပ်တော့ သူ မခနံ ိုင်တော့ဘူး၊ ဦး လုပ်တော့ကွာလို့
ပြောလာရတော့တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး အားရပါးရ
ဆောင့်ထည့် ပစ်လိုက်တယ်။

“ အား.. ဦး.. ဖြည်းဖြည်း ကွာ၊ နင်ကလည်း အစတည်းက ကြမ်းတာပဲလား ”
“ ဆောရီး ဆောရီး.. ငါလည်း လောသွားတယ် ”

ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ သူကပဲ ကြမ်းကြမ်းလုပ်ခိုင်းလာလို့ ကျနော်လည်း အားသွန်ခွန်စိုက် လှုပ်ရှားလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့်လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ တစွတ်စွတ် ဝင်သံနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ဆီးခုံ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံပဲ အခန်းထဲမှာ ကြားနေရတယ်၊ ကျနော်လည်း အိမ်ထောင်ကျ ကတည်းက တဖုဿ ( တစ်ဖုတ်သ ) ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အပြင်ကွင်း ပထမဦးဆုံးကန်ဖူးတာ ဆိုတော့ အဖုတ်စိမ်းလည်း ဖြစ်၊ ရွှေရောင်ဆံပင်နဲ့ အဖြူမလည်း ဖြစ်တော့ လီးမှာရော စတိမှာရော အရသာရှိနေ ရတာပေါ့၊ ပထမဆုံး အချီကတော့ သိပ်အကြာကြီး မဟုတ်ပါဘူး၊ နောက်ပိုင်း အချီတွေထက် စာရင် မြန်တယ်လို့ ဆိုရမှာပေါ့၊ သူရော ကိုယ်ရော ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြတယ်လေ။

တစ်ချီပြီးသွားတော့ ခဏနားပြီးတာနဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒန်ကို သေသေချာချာလေး လရည်တွေ အပြင် ထွက်မကျအောင် ဆွဲချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက အမှိုက်ပုံးမှာ သွားပစ်လိုက်တယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မြနငှ ်းဆီကို သတိရ လိုက်တယ်၊ အခန်းထဲက ခုတင်နားကို ပြန်လျှောက်လာတော့ ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မွေ့ရာခင်းစကို ဗိုက်ပေါ်အထိ ဆွဲဖုံးထားပြီး နားနေတဲ့ ဒေလီယာကို တွေ့တယ်၊ ကျနော်က သူ့ကို ရှူးတိုးတိုးဆိုတဲ့ လက်ညှိုးကို ပါးစပ်ရှေ့မှာ ကန့်လန့်ထောင် အမှတ်အသားပြပြီး ကျနော့် ဆဲဖုန်းကို လှမ်းယူလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတယ်၊ ကျနော် မြနှင်းဆီ ဆဲဖုန်းကို ခေါ်လိုက်တယ်၊ မက်ဆေပ့ ဲ ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အိမ်ဖုန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်၊ တစ်ဖက်က ဖုန်းကောက်ကိုြင်ပီး ဇီဇဝါက လှမ်းထူးတာကြားလိုက်ရတယ်၊ ဇီဇဝါက အမေရိကမှာမွေးတာ ဆိုတော့ မြန်မာလို မတတ်တော့ဘူး၊ တစ်လုံးစ နှစ်လုံးစပဲ နားလည်တော့တယ်၊ (ကျနော့် ဇာတ်လမ်းက မြနမ် ာလို ဆိုတော့ ကျနော်တို့ အင်္ဂလိပ်လိုပြောလည်း မြန်မာလိုပဲ ရေးပြတော့မယ် နော် အဟီး )

“ ဟေး ဇီဇဝါ လား.. ဘယ်လိုလဲ.. သားရော အိမ်မှာလား.. နင့်အစမ် ရော အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား ”
“ အင်း ဂယ်ရီဆင်တော့ ကျမကြိုလာခဲ့လို့ အိမ်ရောက်နေပြီ၊ အစ်မတော့ အိမ်ပြန်မရောက်သေးဘူး ”

ဂယ်ရဆီင်ဆိုတာက ကျနော့်သား၊ ဟင်း မြနှင်းဆီ အိမ်ပြန်မရောက်သေးပါလား၊ ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းပလဲား၊ ကယ်ဗင်နဲ့ ဖြစ်နေတာလား၊ ဘယ်တုန်းထဲက ဖြစ်နေကြတာလ၊ဲ ကျောင်းကတည်းကလား၊ ကျနော့်ကို အတွေးတွေက အုပ်ဆိုင်းလာတော့ ဒေလယီာကို အစွမ်းကုန် လိုးလိုက်မဟေ့လို့ ကြံထားတဲ့ ကျနော့် လီးကြီး ရှုံ့ဝင်သွားသလိုပဲ။ တောက် ဝဋ်လိုက်တာကလည်း မြန်လှချည်လားဟုလည်း တွေးမိသည်၊ သူများ မိန်းမတောင် ငါက မချရသေးဘူး ငါ့ မိန်းမ ပါသွားပြီလို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိလေသည်၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား မလောနဲ့
ဒေါသ ဖြစ်ချိန်မှာ ဘာမှ မပြောနဲ့ဦး၊ စသဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ဆုံးမပြီး အသက် မှန်မှန်ရှူနေလိုက်တာ
ဒေလီယာက.. ဦး မင်း အခြေအနေကောင်းရဲ့လား.. လို့ လှမ်းမေးလိုက်မှ သတိ ပြန်ဝင်လာတယ်၊ ဒီကြားထဲ ကိုယ့်မိန်းမ ဖြူဖြူနုနု လုံးလုံးလေးကို ကယ်ဗင်လို မည်းမည်းထွားထွား ကောင်ကြီးက ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင် သမ နေမှာကို တွေးမိရင်း ရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး ခံစားရသလို၊ လီးကလည်း အောကားကောင်းကောင်း ကြည့်မိလိုက်ရသလို မာတင်းထောင်ထ လာပါတော့တယ်။

မြနှင်းဆီပေါ် ဒေါပွသမျှတွေကို ဒေလီယာ တစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားသွားရရှာတာပေါ့၊ ကျနော့် တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်သမျှတွေကို တအီးအီး ညည်းညူရင်းဖြင့် ကာမ အရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားသွားရတယ်လေ၊ ကျနော်တို့ သုံးချီလောက် ပြီးတော့ ည ၉ နာရီလောက် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ပြန်ဖို့ ပြင်ကြရတော့တယ်၊ ဒေလီယာက ကျနော့် ဟမ်မာ ရပ်ထားခဲ့တဲ့ နေရာကို သူ့ကားလေးဖြင့် လိုက်မောင်းပိုပြီး့
နောက် ငါတို့ အခွင့်ရရင် ထပ်ဆုံရအောင်လို့ ပြောသွားသေးတယ်။

ဒေလီယာနဲ့ လမ်းခွဲ ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာတော့ လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာ ကားမောင်းနေရင်းက မြနှင်းဆီကို ဘယ်လို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ပြောဆို ရှင်းရမလဲ ဆိုတာ တွေးနေခဲ့မိတယ်၊ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်လည်း ပြန်တွေး နေမိတယ်၊ မင်းကရော သစ္စာရှိလို့လား၊ မင်းကတော့ လုပ်ချင်တာ လုပ်မယ်၊ မိန်းမ ကြတော့ မလုပ်ရဘူး ဆိုတာ တရားမလား၊ အင်း ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ ကိုယ်ခန္ဓာဖွဲ့စည်းပုံမှ မတူတာလေ၊ စိတ်ထမဲ ှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စွဲချက်တင်၊ အမှုစစ် အပြစ်ပေး လျှောက်လပု ်နေမိတယ်၊ နောက်တော့ မြနှင်းဆီကို စိတ်ပူသွားပြန်သေးတယ်၊ ငါက လျှောက် အထင်လွဲ နေတယ် တော်ကြာ လမ်းမှာ သူ ကားအက်စီးဒန့်တို့ ဘာတို့ ဖြစ်များနေလို့ မပြန်လာနိုင်သေးတာလား၊ အိမ်ရောက်လို့မှ ပြန်မရောက်သေးရင်တော့ ရဲကို အကြောင်းကြားရမလား၊ စိတ်ပူလာပြန်ပြီး ကားလက်ကိုင်ဘီး ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ တယ်လီဖုန်းမ တဲ့ပုံ ခလုတ်လေးကို လက်မနဲ့ ဖလိုက်တယ်၊ ကားထဲက ဘလူးတုက ကျနော့်ဖုန်းနဲ့ တစ်ခါထဲ ဆက်ပြီးသားမို့ ဖုန်းနံပါတ်တွေက ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်က အယ်ဒီဒီ စခရင်ပေါ်မှာ ပေါ်လာတယ်၊ အိမ် ဆိုပြီး ရေးထားတဲ့ စာကို ကျနော် လက်ညှိုးနဲ့ ထိလိုက်တာနဲ့ ဖုန်းက အိမ်ကို လှမ်းခေါ်တယ်။

“ ဟဲလို”

မြနှင်းဆီ အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော် နည်းနည်း စိတ်သက်သာ သွားတယ်၊ အနည်းဆုံးတော့ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီပေါ့။

“ ဟေး မြ လား ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လဲ ”
“ အခုနလေးပဲ မောင်.. မောင်ရော ပြန်လာနေပြီလား ”
“ အင်း အခု လမ်းမှာ အိမ်ရောက်ခါနီးပြီ ”
“ အင်း အဲဒါဆို မောင် ရောက်မှပဲ တူတူ စားတော့မယ်လေ စောင့်လိုက်မယ် ”
“ အင်း အိုကေလေ တွေ့မယ်လေ ”
“ အင်း တွေ့မယ်လေ ”

အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကားမှာ ဆက်အပ် လုပ်ထားတဲ့ ကားဂိုဒေါင် တံခါးရီမုတ်ကို နိုပ်လိုက်တယ်၊ တံခါးအပေါ်ကို ကြွပြီး ပငွ့်သွားတော့ မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီမန်းလေး ဘေးမှာ ဝင်ရပ်လိုက်တယ်၊ အထဲရောက်ပြီး ဂိုဒေါင်တံခါး ပြန်ပိတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီအမ်ဒဗယူကားလေးထဲ ပြတင်းပေါက် မှန်ကနေကပ် အထဲကို ကြည့်ပြီး စပ်စုလိုက်တယ် ၊ ဘာတွေ ခြေရာလက်ရာ ပျက်နေသလဲလို့၊ ဟင်း၊ စိတ်ထိန်းထားလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိပေးရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။

“ ဟော မောင်လာပြီ ”

မြနှင်းဆီက အပြေးလေး ရောက်လာပြီး ဖက်ယမ်းလို့ သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို စုပြီး ကျနော် နမ်းဖို့ ထိုးပေးလိုက်တာနဲ့ ကျနော်က ထုံးစံ အတိုင်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ဟာ ဒီနှုတ်ခမ်းနဲ့ ကယ်ဗင်ကိုများ မှုတ်ပေးထားသေးလား မသိဘူးဟု တွေးမိပြီး ပျို့ချင် အန်ချင်သလို ဖြစ်သွားမိသည်၊ အင်း သူ မှုတ်ခဲ့လည်း ခုလောက် ဆိုရင်တော့ ပါးစပ်ဆေးပြီးလောက်ပါပြီလို့ တွေးလိုက်မှ စိတ်နည်းနည်း သက်သာ သွားတော့တယ်။ နောက်တော့ ကျနော်တို့ ညစာ အတူစားကြတယ်၊ သားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ဒေါ်လေးနဲ့ ဆော့ ၊ ပြီးတော့ အိပ်ချိန်ရောက်လာလို့သူ့ အခန်းမှာ မြနှင်းဆီက သွားသိပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် ရေမိုးချိုး ပြီးလို့ တဘက်ခါးပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထမဲ ှာ ညဝတ်အင်္ကျီ လဲမလို့ ပြင်နေတုန်း မြနှင်းဆီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတယ်၊ အဝတ်အစားထားတဲ့ အခန်းထဲက ညဝတ်အင်္ကျီတစထ်ည် ဆွဲနေတုန်း မြနှင်းဆီက အနောက်ကနေ ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်၊ သူ့ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ဘေဘီဒေါ ပါးပါးလေး အောက်က နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးက ထောင်မတ်နေပြီး အင်္ကျီ မပါတဲ့ ကျနော့် ကျောပြငကို လာထောက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ ကျနော့် လီးကြီးကလည်း ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကြီးအောက်ကနေ ထောင်ထလာတယ်၊ မြနှင်းဆီက အနောက်ကနေ ကျနော့် ဗကိုသား ကြွက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း တဘက်ကို ဖြေချလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ လက်ဖဝါးလေးက ကျနော့်ဆီးခုံကနေ တစ်ဆင့် လျှောဆင်းပြီး ကျနော့် လိင်တံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့သူ့ လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ဆုပ်ပြီးတော့ ဂွင်းလေး တစ်ချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး သူ့ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ လှပ အိဖောင်းလှတဲ့ နုတ်ခမ်းလေးကို ဖိနမ်းလိုက်မိတယ်၊ နောက်တော့ အရှိန်ရလာလို့ သူ့ ကိုယ်လေးကို ခါးက ဖက်ပြီး ခုတင် ရှိရာကို အသာတွန်းခေါ်သွားလိုက်တယ်။
ခုတင်စောင်းမှာ သူ့ ဖင်ကြီးတွေကို တင်ပြီးတာနဲ့ သူ့ပေါင် နှစလ်ုံးကြားကို ဝင်ရပ်ပြီး ကျနော့်ဒူးနှစ်လုံးနဲ့
သူ့ပေါငန် ှစ်လုံးကို ဖြကဲားပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ ညဝတ် ဘေဘီဒေါလေးက ပေါင်လယ်လောက် ရောက်ရုံလေးပဲ ရှည်တာမို့ အထူးအထွေတောင် လှန်တင်နေစရာ မလိုပါဘူး၊ အဖုတ်က တစ်ခါထဲ တန်းပေါ်နေပါပြီ၊ သူ့ရဲ့ ဟတတ အဖုတ်ဝလေးမှာ ကျနော့် လီးထိပ်ဖူးကို တေ့ပြီး တစ်ခါတည်း ဆောင့်သွင်း လိုက်မိပါတယ်။

“ အ.. အ ”

သူ့ဆီက ညည်းသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာပြီး ကျနော့် လည်ကုပကို တွယ်ဖက်လာပါတယ်၊ ဟင်း သူ့ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေက အောလပုံပါလား၊ ရွှဲရွှဲကို စိုလို့ ဗွက်ထနေသလိုပဲ၊ ကယ်ဗင်များ သုက်တွေ ပန်းထည့်ထားပြီး သူ မဆေးရသေးတာလား၊ ကျနော့် မိန်းမ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး လုံးကစ်ကစ်လေးကို အမည်းကောင်ကြီး လိုးခဲ့တယ်လို့ အတွေးထဲ ရောက်လာပြန်တော့ ကျနော့် လီးကြီးက ပိုပြီး မာလာသလိုပဲ၊ ကျနော် ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် တစ်မျိုး ဖြစ်မိတယ်၊ စာတွေထဲမှာ ဖတ်ဘူးနေတဲ့ တချို့တွေ ကိုယ့်မိန်းမကို သူများလုပ်တာ ကြည့်ပြီး ပိုစိတ်တက်ကြွကြတယ် ဆိုတာ၊ အဲလိုမျိုးကောင် ဖြစ်နေပလားပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဗျာ၊ အဲဒီ အချီကတော့ တော်တော့်ကို ပွဲကြမ်းသွားတယ် ခေါ်ရမှာပ၊ဲ ကျနော်လည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်ဆံ လိုက်မိတယ်၊ သူကလည်း အရမ်းကို အပေးအယူ မျှနေတယ်၊ အဒဲ ီခုတင်စောင်းမှာပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှူပြင်းပြင်းနဲ့ ကာမဘုံ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားကြတော့တယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ခုတင်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ရင်း နားနေကြရင်းမှ မြနှင်းဆီက စကားစလာတယ်။

“ မောင်.. ဒီနေ့ မြ အလုပ်က ထွက်တော့လေ ဘယ်သနူ ဲ့ တွေ့တယ် ထင်လဲ ” “ ဟင် ဘယ်သနူ ဲ့ တွေ့ခဲ့လို့လဲ ”
“ ကယ်ဗင်လေ မောင်သိပါတယ် ”
“ ေဩာ် ဒီကောင် လူပျိုုကြီးပဲလား ခုထိ ”
“ အင်းလေ.. ဒါပေမဲ့ အခု ဗီယက်နမမ် လေး တစ်ယောက်နဲ့ အတူနေတယ်တဲ့ ” “ ေဩာ် ဟုတ်လား ”
“ အဲဒါ သူ့ကား လမ်းမှာပျက်သွားလို့လေ ထရစ်ပယ်အေကို ခေါ်ထားရင်းနဲ့ ဒီနားက စီဗီအက်စ်မှာ မြလုပ်တာ သိလို့ ဝင်လာတွေ့တာ၊ မတွေ့ရတာလည်း ကြာပြီ မို့တဲ့ ” “ ေဩာ် ”
“ အဲဒါ မြကလည်း အလုပ်ဆင်းပြီ ဆိုတော့ သူ့ကို ငါလိုက်ပိုပေးမယ် ဆိုတော့ ရတယ်တဲ့၊့ တက်စီနဲ့ သွားမယ် လုပ်နေသေးတယ်၊ မြက အတင်းခေါ်တော့ လက်ခံတယ် ”
“ အဲဒါ သူ့အိမ် ရောက်တော့ သူ့ကောင်မလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ် ခဏ စောင့်ပါဦး ဆိုလို့
ထိုင်စကားပြောနေရင်း.. သူ့ကောင်မလေးက ပေါ်မလာပဲ အလုပ်မှာ အချိန်ပို ဆင်းရမယ်လို့ ဖုန်းဆက်တော့မှ မြလည်း ငါပြန်ရတော့မယ် ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့တာ ”

အင်း တော်သေးတာပေါ့ ငါ ဒေါသ ပေါက်ကွဲ ပြီး မရမ်းမိသေးလို့၊ နို့မို့ ဆိုရင် ပြဿနာပဲလို့ ကိုယ့်ဘာသာ တွေးနေမိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကားနားမှာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တာကရော၊ ဟင်း၊ မြနှင်းဆီကတော့ ငါ့ကို လိမ်မပြောလောက်ဘူး ထင်တာပဲ၊ လိမ်ပြောမယ် ဆိုရင်လည်း ကယ်ဗင်နဲ့ တွေ့တာ ငါ့ကို ပြောပြစရာမှ မလိုတာဟု ဆက်တွေးနေမိကာ ဦးနှောက်စားလာတော့သည်။

“ အင်း အဲဒါ ကယ်ဗင်က သူ့ကောင်မလေးနဲ့ မြတို့ဆီ လာလည်ဦးမယ်တဲ့၊ ဟိုတစ်ခါကလို ခရီးသွားရအောင်တဲ့
ပြောလိုက်သေးတယ် ”
“ လုပ်လိုက်လေ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ တစ်နေရာရာ သွားကြရအောင် ”

အဲလိုနဲ့ စိတ်ထဲ ဘာမှန်းမသိ ညာမှန်းမသနိ ဲ့၊ လူကတော့ ဒေလီယာနဲ့ သုံးခါ၊ မြနှင်းဆီနဲ့ တစ်ခါဆိုတော့ တော်တော် နုံးသွားပြီး အိပ်မောကျသွားရပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မနက် စောစော ထုံးစံအတိုင်း ကျနောက် အိပ်ရာထတာနဲ့ ဘောင်းဘီတို၊ တီရှပ် ဝတ်၊ အပေါ်က ချွေးစိုခံ အင်္ကျီ ကောက်ဝတ်ပြီး ပြေးဖို့ ထွက်လာတယ်၊ ကျနော်တို့ မြို့လေးက တောင်ကုန်းလေးပေါ်မှာ ဆိုတော့ ရခှု င်းက လှတယ် နောက်ပြီး ပင်လယ်အော် ဒေသလို့ ခေါ်တဲ့ နေရာမို့ အမြဲတမ်းလည်း အေးနေတတ်တယ်၊ မြူခိုးတွေ ဝေလို့ပေါ့၊ သွားနေကြ လမ်းကလေးကနေ မိုင် အနည်းငယ်လောက်ပြေးပြီး ချွေးထွက်လာတာနဲ့ အပေါ်က ချွေးခံ အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး ခါးမှာ ပတ်လကိုပြီး အိမ်ဘက် ပြန်လှည့်လာခဲ့တယ်၊ အိမ်ပြန်လမ်းက တောင်ကုန်း အတက်မို့ တော်တော်လေး ဟိုက်သွားတယ၊် ချွေးလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ရေချိုးထားသလို ဖြစ်နေပြီ၊ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ တီရှပပ် ါ ဆွဲချွတ်ပြီး မီးဖိုခန်းက အိုင်းလန်းပေါ် ပစ်တင်လိုက်တယ်၊ ညက မြနှင်းဆီ အသီးစုံ ရောမွှေ ဖျော်ထားတဲ့ ဖျော်ရည်ကို ရေခဲသေတ္တာက ထုတ်ပြီး မီးဖိုထဲက အိုင်းလန်း ရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်တုန်း ဇီဇဝါ မီးဖိုထဲ ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ။်

“ ဝါး.. နင်က တော်တော် ဖစ် ( ကျန်းမာရေးနဲ့ ပြည့်စုံ ) ဖြစ်တာပဲ.. ကိုဝင်းမော်ဆို ဗိုက်ရွှဲနေပြီ ခစ်ခစ် ”

ဇီဇဝါက အခုမှ အိပ်ရာက ထလာပုံပဲ အပေါ်က ပေါင်လယ်လောက် ရှည်တဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီနဲ့ ရေခဲသေတ္တာက
ရေ လာသောက် ပုံပဲ၊ ကျနော့်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်ပြီး ပြုံးစစနဲ့ အံသြသံ ဝါးခနဲ လုပ်လိုက်တယ်၊ ဒီက ကောင်မလေးတွေလည်း ခက်ပါတယ်၊ ကျားကို ကျားမှန်းမသိ ဆင်ကို ဆင်မှန်းမသိ၊ သူ့ အစ်မလင်မို့ သူ့ကို အ န္တရာယ် မရနှိ ိုင်ဘူးလိုများ့ ထင်သလား မသိဘူး၊ ဟွန့်၊ သူ့လည်းကြည့်ဦး၊ အဲဒီ ညဝတ်အင်္ကျီက သူ့ အစ်မ၊ ကျနော့် မိန်းမဟာ သူယူ ဝတ်ထားတာ၊ ဗစ်တိုးရီးရား စီးခရက် ကတ်သလောက် ထဲမှာ ကျနော်က မော်ဒယ်တွေ ဝတ်ထားတာ ကြည့်ပြီး သွားရည်ကျလာလို့ အဲဒီတုန်းက မိန်းမကို ဒါလေး ဈေးပေါသားပဲ ဝယ်ပါလား မြနဲ့ဆို တော်တော် လိုက်မယ်ဆိုပြီး ဝယ်ဖို့ မြှောက်ပေးထားခဲ့ဘူးတာ၊ မိန်းမကလည်း ၂ခါ မပြောရဘူး အရောင် ၃ မျိုးလောက် ဝယ်ခဲ့တယ်၊ ခုတော့ ဇီဇဝါက ခဏတစ်ဖြုတ် တစ်ညတလေ လာတာဆိုတော့ အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခုနဲ့ လာတာ၊ ခု သူ့ အစ်မဆီက တွေ့တာ ဆွဲဝတ်ထားပုံရတယ်၊
အဒဲ ီ အင်္ကျီက ပေါင်လောက်ရောက်တာ အောက်ပိုင်းက အတွင်းခံပဲ ဝတ်ထားတယ် ထင်တယ်၊ သူ့ ပေါင်တံ ဖြောင့်စင်းစင်းတွေက ကျနော့် မျက်စိရှေ့မှာ ဝင်းနေတာပ၊ဲ ဂျီး ကိုယ့်ကောင်ကြီးတောင် နိုးလာပြီ။

“ နင့် အစ်ကိုက အပျင်းထတူာကိုး၊ ငါလည်း ဘီယာတော့ သောက်တာပါပဲ၊ သူ့လို.. တော့ တစ်ချိနလ်ုံး အားတာနဲ့ တီဗီရှေ့မှ ထိုင် မနေတာ ဟီး ”

ဇီဇဝါက ရေခဲသေတ္တာထဲက နိကပ်ဂျူ့စ် တစ်ဘူး လှမ်းငုံ့ယူလိုက်တော့ သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီက ကြယ်သီးမပါ ခါးမှာသာ အဝတ်ကြိုးနဲ့ သိုင်းချည်ထားတာမို့ ရှေ့ပိုင်း ပွင့် မထွက်သွားအောင် လက်နဲ့ စကိုင်ထားတယ်၊ သူက ရေခဲသေတ္တာ တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ သူ့ ပေါင်တံတွေ ငေးကြည့်နေတဲ့ ကျနော့် ခေါတော တစ်ထောင်အား မျက်လုံးတွေကို မိသွားတယ်၊ အပျိုမလေးမျက်နှာ တစ်မျိုး ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော့် ကိုယ်လုံးကိုလည်း ခုနလို စူးစူးစိုက်စကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင် မကြည့်တော့ဘူး၊ သူ ကျနော့်နားက ဖြတ်သွားတော့ ကျနော်က

“ နင်နဲ့ အဲဒီ ညဝတ်လေး တော်တော် လိုက်တယ် ဟ ”

ပါးစပ်က ပြောလိုက်ပြီးမှ ဟ လပု ်ချလိုက်ပြန်ပြီ ဒီစောက်ပါးစပ်လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲမိပါတယ်၊ ဇီဇဝါက ပြုံးစစမျက်နှာလေးနဲ့ သိုင်းကျူးလို့ ပြောပြီးမှ သူ့ပေါင်တံတွေကို လိုက်ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်ကို လျှာထုတ် ပြောင်ပြပြီး သူအိပ်တဲ့ ဧည့်သည်ခန်းထဲ ဝင်ပြေးသွားပါတယ်။ ညဝတ်အင်္ကျီ အသားပျော့ပျော့ အောက်က ဖင်လုံးလေး နှစလ်ုံးက တုန်တုန် တုန်တုနန် ဲ့၊ ဟီး ပြေးကိုက်ချင်လိုက်တာ။

ကျနော်လည်း တော်တော်တော့ မွှန်နေပါပြီ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကလည်း ဘောင်းဘီထမဲ ှာ တင်းမာ ပြည့်ကျပ် နေပါတယ်၊ အဒဲ ါနဲ့ အခုနက ထုတ်ထားတဲ့ ဂျူ့စ်ခွက်ကို မော့ချလိုက်ပါတယ်၊ အေးစိမ့်နေတဲ့ ဖျော်ရည်ကြောင့် ကျနော့် ကောင်ကြီး နည်းနည်း မာန်ကျ သွားပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်တို့ လင်မယား အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီး
ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင်၊ ရေ ခပ်နွေးနွေး ချိန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ရေပန်းအောက် ဝငခ် ျိုးရင်း ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကိုယ် ဆပ်ပြာ အမြှုပ်တွေနဲ့ ပွတ်သပ် ဆေးကြော လိုက်ပါတယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

နေခ့ င်းကျတော့ ထုံးစအံတိုင်း သူတို့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက် ရှော့ပင်း သွားကြပါတယ်၊ သားနဲ့ ကျနော်နဲ့ အိမ်မှာ ကျန်နေခဲ့တာပေါ့၊ ပထမ သားနဲ့ ဆော့နေရင်းမှ နည်းနည်း ကြာလာတော့ သူ့ကို အိပ်စ် ဘောက်စ် ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး သူကြိုက်တဲ့ ဂိမ်း ပေးဆော့လိုက်ပြီး ကျနော့် ကွန်ပျူတာက အွန်လိုင်းတက်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် အွန်လိုင်းမှာ တက်နေကြ မောင်မောင်ပျား ဆိုတဲ့ ဂျီမေး အကောငက့ို အရင် ဝင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊ ဟော ပိတောကဝ်ါတောင် ရောက်နေပြီပဲ၊ အဗေလဗယ် မီးစိမ်းလေး ပြနေတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချပ်ကို တစ်ခါထဲ တန်းဖွင့်ပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။

မောင်ပျား: ဟေး ပိတောက် နိုးနေပြီလား၊
ပိတောက်ဝါ: နိုး နေပြီပေါ့ ၊ ပျားရဲ့ ဘယ်အချိန်ရှိနေပလဲ၊ ဒီမှာ၊ ခစ်ခစ်၊ း) မောင်ပျား: အော် ဟုတ်သားပဲ မေ့နေတာ၊ ဒီနေ့ ဘယ်မှ မသွားဘူးလား၊ ပိတောက်ဝါ: ဟင့်အင်း ခနနေမှ သွားမယ်၊ ပျားရော၊
မောင်ပျား: ဟုတ် ပျားလည်း ခနနေမှ ထွက်မယ်၊ ခုတော့ မဟေသီ နဲ့ သူ့ညီမ တို့ ရှော့ပင်း သွားနေကြလို့
ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်လား ဒါဆို ကလေးထိန်း ကျန်နေ ခဲ့တာပေါ့၊ ဟုတ်လား ခစ်ခစ်၊
မောင်ပျား: အင်း ဆုပါတော့ ၊ဒါပေမဲ့ တကယ်ထိန်းစရာ မလိုပါဘူး၊ သူ့ဘာသာ အိပ်စ်ဘောက်စ်
ဆော့နေတယ်ခု၊ အဟီး
ပိတောက်ဝါ: အင်း အဲ ဒါနဲ့ အွန်လိုင်း ဝင်ပြီး ဟိုဟို ဒီဒီ လျှောက်ကြည့်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ခိခိ၊ မောင်ပျား: ပိတောက်ကလည်း သိရဲ့ သားနဲ၊ အချင်းချင်းတွေ ကို၊ ဟီးဟီး့

အဲ ဒီပိတောကဝ်ါ ဆိုပြီး နစ် ယူထားတဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ ကျနောန် ဲ့ အွန်လိုင်းမှာ ခင်နေတာ ကြာလှပါပြီ၊ သူက သူဘယ်အရွယ် ၊ အိမ်ထောင်ရှိလား ဘာညာ ဘာမှ မပြောခဲ့ပေမဲ့ ကျနော့် အကြောင်းကိုတော့ သူသိနေပါတယ်၊ နာမည်က လွဲရင်ပေါ၊့ ဟီးဟီး၊ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်ကလည်း မြို့ကိုတော့ အတိအကျ မပြောထားဘူးလေ၊ သနူ ဲ့ ကျနောန် ဲ့ အချိန်က ၃ နာရီလောက် ကွာတယ် ဆိုတော့ သူက အမေရိက အရှေ့ဘက် အခြမ်းမှာ ဖြစ်လိမ့်မယ။်

ပိတောက်ဝါနဲ့ ကျနော် စ ရင်းနှီး လာတာက ဒီလိုဗျ၊ ကျနော်က အင်္ဂလိပ် နှာစာအုပ်တွေ အွန်လိုင်း ပေါ်မှာ တွေ့သမျှ အကုန် လိုက်ဖတ်ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ရိုးလာတဲ့ အချိန်၊ မြန်မာ လူကြီးဆိုက်တွေက အလျှိုအလျှို
ပေါ်လာကြတော့ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျ ဆိုသလို ဖြစ်ပြီး အငမ်းမရ လျှောက်ဖတ် ပါလေရော၊ ဖတ်လို့ ကောင်းလွန်းတော့ ရုံးမှာ အချိန်အားတိုင်း၊ အိမ်မှာ အချိန်ရတိုင်း ဝင်ဖတ်ပစ်လိုက်တော့ ဖတ်စရာက ခဏလေးနဲ့ ကုနသ်ွားတယ်ဗျ၊ အွန်လိုင်း စာရေးဆရာတွေကလည်း ဗျာ၊ ပြီးအောင် မရေးဘူး၊ ဟိုတစ်စ၊ ဒီတစ်စ တန်းလန်းနဲ့၊ ဇာတ်လမ်းကောင်းနေပြ၊ီ အရှိန်ရနေပြီ ဆိုရင် ပျောက်သွားပြန်ပြီ တစ်ပတ် နှစပ်တ်၊ အဲ တက်တက် ကြည့်ရင်း လည်ပင်းရှည်လာတာနဲ့၊ ဖတ်ထားတဲ့ အင်္ဂလိပ် အပြာစာအုပ်တွေထဲက ဗမာတွေ
ကြိုက်နိုငမ် ဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ခု မှီးရေးပြီးတော့ ပို့စ် အနေနဲ့ တင်လိုက်တယ်၊ ဟီးဟီး ပထမ ပို့စ်မှာတင် သိုင်းကျူး နှိပ်ကြလိုက်ကြတာ အများကြီးပဲ၊ အရှိန်လည်း ရလာတယ်၊ အမေရိကား ရောက်နေတာ ကြာပြီပေမဲ့ ဗမာပီပီ မြှောက်ပေးရင် ဝှေးတက်အောင် ကမယ် ဆိုပြီး စာစရေးဖို့ ပြင်တော့တာပဲ၊ တကယ်တမ်း ရေးတော့မှ အွန်လိုင်းက ငါ့ ဆရာတွေ အရည်အချင်း ကောင်းကောင်း ဇာတ်လမ်းတစပ် ုဒ် ပြီးအောင် ရေးရတာ လွယ်တဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါလားလို့ သဘောပေါက် လာရတယ်၊ ဟီး၊ ဒါပေမဲ့ စာရေး ရတဲ့ အရသာ တွေ့သွားပြီ ဆိုတော့ အဟီး ကြိုးစား ရေးနေမိတယ်၊ အဲဒီမှာ အွန်လိုင်းပေါ်မှာ မိတ်ဆွေတွေ အများကြီး တိုးလာရတော့တာပေါ့၊ ယောကျ်ား၊ မိန်းမ၊ အခြောက် စုံနေတာပါပဲ၊ အဟီး၊ တချို့ ဆိုလည်း ယောကျ်ားနာမည်နဲ့ မိန်းမ၊ တချို့က မိန်းမ နာမည်နဲ့ ယောကျ်ားကြီးတွေ၊ အဟီး၊ အားလုံးလည်း အတွေ့အကြုံ ရှိကြမှာပါ၊ အတို ပြောရရင်တော့၊ ပြောနေ ဆိုနေ ရင်းနှီးသွားရင်၊ မိန်းမလား ယောကျ်ားလားက သိသာတယ်ဗျ၊ မိန်းကလေးနစ်နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ လှုပ်ရှားနေပြီး၊ သူဘယ်မှာနေတယ် ဘာလုပ်တယ်၊ စတာတွေ လျှောက်ပြောနေရင် ကျနော်က တာ့တာ ပဲဗျ၊ လန့်နေပြီ ဟီး၊ ကျနော်လို ယောကျ်ားတွေတောင်၊ ကိုယ့်အိုင်ဒီကို မရိပ်မိရအောင် မနည်း ဖုံးကာနေရတာ၊ ဘယ်မိန်းကလေးက၊ သူ ဒီလိုပွနဆိုက် သွားနေတာ လူ သိစေချင်နေတာက မရိုးသားဘူးလို့ ထင်တာပဲ ကျနော်ကတော့ ဝေါင်ဝေါင် ရှေးတယ်၊ ဟီးဟီး၊ ပိတောက်ဝါ ကတော့ တစ်မျိုးဗျ၊ သူက နည်းနည်း စွာတယ်၊ အွန်လိုင်းမှာ တက်နေသူတွေ ပေါက်ကရ လာပြောရင် သူက ပြန်ဆော်တတ်တယ်၊ အတွေ့အကြုံလည်း နည်းပုံ မရဘူး၊ စာလည်း ဖတ်တယ်၊ ကျနော့် ဇာတ်လမ်းလေးကို ထောက်ပြရင်းနဲ့ သူနဲ့ စကား စပြောဖြစ်လာတယ်၊ ပထမ ပီအမ်၊ နောက်တော့ ဂျီတော့ ပေါ့၊ ရင်းနှီးတာ ကြာလာတာနဲ့ အမျှ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ ပို ပွင့်လင်း လာကြတယ်၊ သူများ ရေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို ဆွေးနွေး ကြတယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့် အပြင် အတွေ့အကြုံတွေကို မေးတယ်၊ သူကတော့ ဘဲ ၃ ပွေ လောက်တော့ ကြုံဖူးတယ်လို့ ဆိုတာပ၊ဲ သိပ် အသေးစိတ်တော့ မပြောဘူး၊ မိန်းကလေးဆိုတော့ ကျနော်လည်း သိပ်မမေးဘူး၊ ကျနော့် အတွေ့အကြုံတွေတော့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ်၊ ကျနော်ကလည်း မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကို အလဲို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောခွင့် ရတာဆိုတော့ အသေးစိတ် တစ်တစ်ခွခွကို ပြန်ပြောပြတတ်တယ်၊ အဲလိုနဲ့ နောက်ပိုင်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖလပ်တဲ့ အဆင့် ၊ ရီးတီးယားတား ပြောတဲ့ အဆင့် ရောက်လာတယ်၊ သူနဲ့ ပြောကြည့်သလောက်ကတော့ သူလည်း ခေသူ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ပညာတတ်ထဲက ဆိုတာတော့ သိသာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက လုံးဝကို သူ့ အိုင်ဒကီု ကျနော် ဘယ်လိုမှ စပ်စုလို့ မရအောင်ကို ထိန်းထားနိုငတ်ယ်ဗျ။

အဟီး ဒီနေလ့ည်း မနေက့ ဒေလီယာနဲ့ ကျနော် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ဟာကို ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေတာ၊ သူက စိတ်ဝင်တစားမေးတယ်၊ ကျနော်က ပြန်လာပြီး မိန်းမနဲ့ တစ်ချီ လုပ်လိုက်သေးတယ် ဆိုတော့ ဘုရားတ သွားတယ်၊ ဟီး ၊ ပျားက တော်တော် လုပန် ိုင်တာပဲ တဲ့၊ ကယ်ဗင်နဲ့ ကျနော့် မိန်းမကို မသင်္ကာ ဖြစ်နေတာတော့ ဘယ်ပြောမလဲဗျာ၊ အဟီး၊ ကိုယ့်ပေါင် ကိုယ်ပြန် မထောင်းပါဘူး၊ နောက် ဒီမနက် မြင်လိုက်ရတဲ့ ခယ်မလေး အကြောင်း ပြောလိုက်တယ်၊ ခယ်မလေးကို အရမ်းကို လုပ်ချင်နေမိတဲ့ အကြောင်းပေါ့ ၊ ဘယ်လို လုပ်ချင်တယ် ညာလို လုပ်ချင်တယ် ပြောရင်း ကျနော့် လီးက တောင်လာတယ်၊ ဟီးဟီး၊ ပိတောက်ဝါ ကတော့ ပြောပါတယ်၊ သတိထားဖို့ ၊ အိမ်ထောင်ရေးကို ထိခိုက်မယ်တဲ့၊ သိပါတယ်လို့ ကျနော်ကလည်း စိတ်ထဲ လုပ်ချင်တာ ပြောတာပါပေါ့၊ အဲလိုနဲ့ သားတော်မောင်က ဗိုက်ဆာပြီ ဆိုပြီး လာပြောတော့၊ ပိတောက်ဝါကို နှုတ်ဆက်
လော့အောက် လုပ်ပြီး သားအဖ နှစ်ယောက် ဘာဂါ ဆိုငကို မောင်းထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

နောက်နေ့ ရုံးမှာ အတွေးပင်လယ်ပြာ တက်ပြီး စာဖတမ်လို့ ပြင်နေတုန်း ဖုန်းမြည်လာတယ်၊ ကျနော့် ဘော့စ် လီလီ ဖြစ်နေတယ်၊ ကျနောက့ို သူ့ ရုံးခန်း ခဏ လာခပဲ့ ါလား ဆိုတော့ ဖွင့်လက်စ ဝက်ဆိုက် စာမျက်နှာလေးတွေ ပိြတ်ပီး လစ်ခဲ့ရတယ်၊ လီလီက သူရုံးခန်း ကျယ်ကြီးထဲက မဟော်ဂနီ စားပွဲကြီး အနောက်မှာ ထိုင်ပြီး စာရွက်စာတမ်းတွေကို ငုံ့ဖတ်နေတယ်၊ ကျနော်က ဖွင့်ထားတဲ့ သူ့တံခါးကိုပဲ ဖွဖွလေး ခေါက် အသံပေးလိုက်မှ မော့ ကြည့်လာပြီး

“ ဟေး ဦး လာ ထိုင်ကွာ ”

လို့ ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ရဲ့ ပါးချိုင့်လေး တစ်ဖက် ပေါ်တတ်တဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် ဘော့စ်က ဘရန့်ချိဖ်လို့ ခေါ်မလား ကျနော်တို့ ဌာနမှူးပေါ့၊ သူက တစ်နိုငင် ံလုံးက ကျနော်တို့ ကုမ္ပဏီခွဲတွေရဲ့ အထောက်အကူ ပေးတဲ့ ဌာနတွေ အားလုံးရဲ့ အချုပ်ပေါ့၊ တရုတ်မလို့ ရင့်ရင့်သီးသီး မသုံးရက် လောက်အောင် ချောမောလှသူလည်း ဖြစ်တယ်၊ ငယ်ငယ်တုန်းက မယ်ပြိုင်ပွဲ ဝင်ဘူးတယ် ဆိုလား ကောလာဟလ တွေလည်း ကြားဖူးတယ်၊ ခုတော့ အသက် ၄ဝ ကျော်ကျော်လေးမို့ လှတုန်း ပတုန်း အရွယ်ပေါ့၊

“ ဦး နင့်ကို ငါ အားတော့ နာတယ်၊ အရေးအကြောင်း ဆိုရင် နင့်ကိုပဲ ငါ ယုံတော့ ပိုခိုင်းမိနေလား မသိပါဘူး ”
“ ကိစ္စ မရှိပါဘူး လီလီ၊ ငါကလည်း အလုပန် ဲ့ ပတ်သက်ရင် ဘယ်တုန်းက ငြင်းဘူးလို့လဲ ”
“ ဒတီစ်ခါကတော့ ငါ့ အလုပ်ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့မှာ လူမှုရေး ကိစ္စလေး တစ်ခုနဲ့ တိုက်ဆိုင်နေလို့ ငါ့ကိုယ်စား သွားပေးစမ်းပါလို့ ” “ ဘယ်ကိုလဲ ”
“ မင်နီယားပလစ် ”
“ ဟိုက် မင်နီဆိုတာ ကို.. အဟီး ”
“ ဘာဖြစ်လို့လည်း နငမ့် ှာ တခြား အရေးကြီး ကိစ္စ ရှိလို့လား.. အဆင်မပြေရင် ပြောလေ.. ငါ တစ်ခုခု စဉ်းစားရတာပေါ့ ”
“ မဟုတ်ပါဘူး ဖြစ်ပါတယ်.. မရောက်တာလည်း ကြာနေပြီ ဆိုတော့ ငါလည်း သွားချင်ပါတယ် ”

လီလီက အဲတော့မှ ကျနော့်ကို အသေးစိတ် အကြောင်းအရာတွေ ရှင်းပြပါတယ်၊ အင်း ဒီပုံနဲ့ဆို ကျနော် ဟိုမှာ တစ်ပတ်လောက် ကြာမဲ့ပုံပဲ၊ မတတန် ိုင်ဘူးလေ၊ ကိုယ့် ဘော့စ် ခိုင်းနေမှတော့၊ ကိုယ့်ဘော့စ်ကလည်း
တကယ်တော့ မျက်နှာက တော်တော် ချောတာ၊ ဟို တရုတ်သိုင်းကား အခန်းဆက်တွေ ထကဲ မင်းသမီး မျက်နှာမျိုးလေး၊ ဘော်ဒီက သွယ်သွယ်ပေမဲ့ ရင်နှစ်မြွာက ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့ တင်ကလည်း လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး၊ သားသမီး မွေးခဲ့ဘူးတယ်လို့တောင် ယုံလောက်စရာ မရှိတဲ့ ဘော်ဒီမျိုး၊ သူပြုံးလိုက်တိုင်း ဝိုင်းဝိုင်းလေး ခကွဝင်သွားတဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးပေါ်က ပါးချိုင့်လေ်း ကလည်း အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်း၊ ကျနော့် အတွေးဆင်ရိုင်းနဲ့ ခဏခဏ အနင်းခံရတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ သူလည်း ဘယ်လွတ်လိမ့်မတုန်း၊ အဟီး၊ နာမည် အပြည့်အစုံက လီလီလင်း တဲ့ ၊ ဘာလို့ ယောကျ်ား နောက်ဆုံးနာမည် မယူထားတာလည်းတော့ မသိဘူး၊ အရေးမကြီးပါဘူး ကိုယ်နဲ့မှ မဆိုင်တာ၊ အဟီး။

ကဲ ခုတော့ မြနှင်းဆနီ ဲ့ ကယ်ဗင် ကိစ္စလည်း မပြတမ် သား၊ ခရီးထွက်ရတော့မယ် ဆိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကလေးထိန်း ခေါ်ဖို့ လုပ်တော့ ဇီဇဝါက သူ့ကျောင်းက ခဏပိတ်တဲ့ အချိနမ် ို့ အိမ်မှာ နေပေးမယ်တဲ့၊ ဖလော်ရီဒါ မပြန်တော့ဘူး၊ လေယဉ်စားရိတ် အကုနခ် ံမဲ့ အစား၊ ကျနော်တို့ဆီကပဲ ကလေးထိန်း၊ အိမ်စောင့်ခ ယူပြီး စာကျက်တော့မယ်တဲ့၊ ငလည်မလေး၊ အင်းလေ၊ ကိုယ့်အတွက်လည်း ကောင်းတာပေါ့။

နောက်နေ့ပဲ ကျနော်၊ လေယာဥန် ဲ့ မနီယားပလိစ်ကို ရောက်လာခဲ့တော့ တာပေါ့။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော်က အလုပ်က စီစဉ်ပေးထားတဲ့ မနီယားပလိစ် တက္ကသိုလ် ဟိုတယ်မှာ တည်းတယ်၊ တက္ကသိုလ်ဝန်းထဲမှာ နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမရဲ့ အစ်မ ခရေဆီကို မိန်းမက ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ မြန်မာ အစားအစာတွေ ပေးဖို့ လှမ်းဖုန်းဆက်ပြီး လာယဖူ ို့ ချိန်းလိုက်တယ်၊ ခရေနဲ့တောင် ကျနော်နဲ့ မတွေ့တာ ကြာလှပြီ၊ ခရေက မြနှင်းဆီတို့ မောင်နှမတွေထမဲ ှာ အစ်မ အကြီးဆုံးလေ၊ အိမ်ထောင်မကျသေးတော့ အပျိုကြီးပဲ ခေါ်ရမှာပေါ့၊ တကယ် အပျို စစ်လား မစစ်လားတော့ ခုခေတ်ကြီးထမဲ ှာ ဘယ်လို ပြောမလဲ ဟီးဟီး၊ ပစ္စည်းလာယူတော့မှပဲ မခရေကို သေချာကြည့်ဖြစ်တယ်၊ သူက ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီလိုတော့ မချောဘူးဗျ၊ ညီအစ်မဆိုတော့ ရုပ်ကတော့ ဘယ်နေရာ သွားဆင်သလဲ မသိ၊ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ၊ သူက မျက်နှာ နည်းနည်းရှည်တယ်၊ လကူ ညှက်ညှက်လေးပဲ ဒါပေမဲ့ ခါးလေးက သိမ်နေပြီးတော့ ဖင်ကြီးတွေ နို့ကြီးတွေက ကြီးထွား အောင်မြင်လိုက်တာ၊ ဟီး၊ ကျနော့် ခေါင်းကို ခါထုတ် ပစ်လိုက်ရတယ်၊ ငါ့မလဲ အဲလို အတွေးတွေ ချည်းပဲ၊ မကောင်းပါဘူး၊ သူတို့ ငါ့မျက်လုံးကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ရိပ်မိသွားနိုင်တယ်လို့ တွေးမိသေးတယ်။ သူက ကျနော့် ဘာအစီအစဉ် ရှိသေးလည်း ဆိုတော့ ဒီညတော့ မရှိသေးဘူး ဆိုလိုက်လို့ သူညစာ တစ်ခုခု ကျွေးမယ် ညနေ လာခေါ်မယ်လို့ ပြောပါတယ်၊ ကျနော်ကလည်း အိုကေပေါ့၊ မြို့စိမ်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေမဲ့ အတူတူ ၊ မနက်ဖြန် မနက်တော၊့ အဲဒီကျောင်းဝင်းထဲက စမ်းသပ်ခန်း တစ်ခုမှာ တပ်ထားတဲ့ ကျနော်တို့ စနစ် တစ်ခု ပြဿနာတက်လို့ တိုင်ထားတာ သွားစစ်ပေးရမှာ၊ နောက်ပြီး ဒီထက် ပိုကောင်းတဲ့ စနစ်ကို ဝယ်ဖို့လည်း ဆွယ်ပြီး ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင် ရဦးမှာလေ၊ အဟီး။

ညနေကျတော့ ဆဲဖုန်းကို ဆက်တယ် ဆင်းလာတော့ တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကမန်းကတန်း
အောက်ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ ဘယ်သွားစားကြမလဲ မေးတော့ ဘာအစားအစာကြိုက်လဲ တဲ့၊ နောက်တော့ မစားခင် တစ်ခခု ု သောက်ကြ မလားတဲ့၊ ဘား ဖြစ်ဖြစ် ကလပ်တစ်ခုခု သွားမလားတဲ့၊ ကျနော်တောင် အံဩသွားတယ်၊ ဟား ဒီအပျို ကြီး တယ်ဟုတ်ပါလား ပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်တို့လို အရွယ်လောက်တွေ သောက်တဲ့ ဘားတစ်ခု ရောက်သွားတယ်၊ အဲဒကီနေမှ ဘားဖလိုင်း ရောက်သွားတယ်၊ ဆူညံပြီး ဘာတွေ တီးနေမှန်း မသိတဲ့ တီးဝိုင်းနဲ့ အခန်းလယ်မှာ ကခုန်နေကြတဲ့ လူတေနွ ဲ့ ဆိုတော့ ကျနော်တို့လည်း သွေးဆူပြီး ပိုးကူးလာတော့ သူတို့လိုပဲ ဝင်ရောက် ခုန်ပေါက် ကနေမိကြတယ်၊ ပထမတော့ မခရေနဲ့ ကျနော်နဲ့က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မထိပါဘူး လက်တစ်ကမ်း အကွာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကနေကြတာ၊ သူလည်း ကျနော့်လို တကီးလား ရှော့တွေ ချထားတော့ မျက်နှာလေးလည်း ရဲနေတယ်၊ အဲဒီမှာ ဘဲ တစ်ပေကွ သူ့ကို လာနှုတ်ဆက်ပြီး သူနဲ့ တွဲကဖို့ ခေါ်တယ်၊ မခရေက ခေါင်းယမ်းပြပြီး ကျနောက့ို လက်ညှိုး ထိုးပြတယ်၊ အဲဒီဘဲက ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်ဖို့ လက်ကမ်းပေးတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှန်း မသိ လက်ပြန်ဆွဲ နှုတ်ဆက်လိုက်ရတာပေါ့၊ မခရေက ချက်ချင်း ဆိုသလိုပဲ ကျနော့်နား ဖျတ်ခနဲ ရောက်လာပြီး ကျနော့် လက်မောင်းကို သမီးရည်းစားလို ဖက်တွယ်လိုက်ပြီး မြန်မာလို မြန်မြန်လေး ပြောလိုက်တယ်။

“ ဟေ့ ရင်မူး နငက့ို ငါ့ ရည်းစားလို့ ပြောထားတယ် သိလား၊ ဒီကောင်ကြီး ငါ့ကို အတင်းကပ်နေလို ”့

ပြီးမှ၊ အဲဒီဘဲကြီးနဲ့ ကျနော့်ကို မိတ်ဆက်ပေးတယ်၊ သူတို့ ကျောင်းက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ပရော်ဖက်ဆာ တစ်ယောက်ပဲ တဲ့၊ ဘဲကြီးက ထိပ်ပြောင်နေပြီ ၊ နှာခေါင်းကြီးကြီးနဲ့ တော်တော်တော့ ဘူးမဲ့ကောင်ပဲလို့ တွေးမိတယ်၊ တစ်ချိနထ်ဲမှာပဲ ကျနော့် လက်မောင်းမှာ လာအိနေတဲ့ မခရေရဲ့ နို့ ကြီးတွေကိုလည်း သတိထားမိတယ်၊ ဘရာစီယာကပဲ ပျော့လွန်း ပါးလွန်းလိုလား ၊ မခရေရဲ့ နို့သီး ခေါင်းတွေက ကျနော့် အသားကို ခဲတံနဲ့ ထောက်ထားသလိုပဲ ၊ ဟီး ကျနော့် ကောင်ကြီးက မာလာတယ်၊ ကျနော့် ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ မခရေရဲ့ ခါးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းပဲ ဖက်ထားလိုက်တယ်၊ ငတကြီးလည်း သိပ်ကြာကြာ စကားမပြောနိုင်ပါဘူး သီချင်းသံတွေက ဆူညံလွန်းနေလို့ နှုတ်ဆက်ပြီး ဘေးနားက ကောင်တာ ဘေးက ခွေးခြေကုလားထိုင် အမြင့်ပေါ်မှာ သွားထိုင်နေတယ်၊ သူ့ နေရာက ဆိုရင် ကျနော်တို့ကို မြင်နေရတာ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အခုတော့ ရင်ချင်းအပ် ကပ်နေလိုက်တယ်၊ ကျနော့် လက်ဖဝါးတွေက အမှတ်တမဲ့လိုနဲ့ မခရေရဲ့ ခါးလေးကနေ အောက်လျှောကျသွားပြီး မခရေရဲ့ တင်သားလုံး အိအိကြီးကို သွားပွတ်မိလို့ တစ်ချက် ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့၊ ကျနော့် လက်မောင်းကို သူ့ လက်နဲ့ ဆဆွဲိတ်တာ ခံလိုက်ရတယ်၊ မခရေ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်စောင်း တစ်ချက် လှမ်းထိုးလိုက်တာတွေ့ရပေမဲ့ စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံ မပြလို့ ကျနော်က ဘယ်ဘက်က မခရေ ခါးကလေးကိုင် ညာဘက်က သူ့ တင်ပါးလုံးကြီးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း ဆက်က နေလိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကလည်း ဘောင်းဘီအောက်က ခုံးထ လာနေပြီး မခရေရဲ့ ပေါင် အရှေ့ဘက်ကို ပွတ်မိနေတယ်၊ မခရေက သူ့ လက်တွေနဲ့ ကျနော့် လည်ကုပကို တွဲခိုထားပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်မှာ သူ့ မျက်နှာ တစ်ခြမ်း အပ်ထားတယ်၊ မခရေရဲ့ အသက်ရှူသံတွေလည်း မြန်နေတယ်၊ အလဲို ပွတ်နေရာက ကျနော် သူ့ မျက်နှာလေးကို မေးဖျားက ကိုင်မော့ပြီး မခရေရဲ့ နီထွေးထွေး နှုတ်ခမ်း အစုံကို ငုံစုပ်လိုက်မိတယ်။

“ မခရေ.. ကျနော့် အခန်း ပြန်ကြရအောင်နော် ”

ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းတွေက ကြမ်းလာကြတယ်၊ မခရေနဲ့ ကျနော်နဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တအားဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်လို့ ၊ ရမ္မက်လှိုင်းထန်တဲ့ အနမ်းတေနွ ဲ့ အငမ်းမရ နမ်းမိကြတယ်၊ နောက် ကိုက မခရေ အင်္ကျီကို ချွတ်မလို့ လုပ်တော့ မခရေက ခဏ တားပြီး

“ မောငရ် င်မူး ခဏလေး ”

ကျနော် ဘာပြောရမှန်းမသိ ကြောင်နေတုန်း မခရေက ကျနော့်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ဖြုတ်၊ ဇစ်ကိုလည်း ဆွဲဖြုတ်ပြီး ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ဘောင်းဘီ ဆွဲချထားတဲ့ နေရာထိ တွန်းချလိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးက
ဖြောင်းခနဲ ထွက်လာတာပေါ့။
မခရေက သူ့ လက်ကလေးနဲ့ အသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်ခုကို ဟလို့ ကျနော့် ဒစ်ထိပ်ဖူးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။

“ အ.. အား.. ကောင်းလိုက်တာ မခရေ ရယ် ”

မခရေကတော့ နွားကလေး သူ့ အမေ့ နို့ကို စို့သလို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေတော့တယ်၊ ကျနော့်ရဲ့
ကောင်ကြီးက မတရားတောင် လာတာမို့ မခရေရဲ့ အာခေါင်လေးကို သွားထိုးမိတော့ မခရေ ခမျာ
အော့ချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။

“ အင်.. မမ ဖြစ်ရဲ့လား.. ထိပ်လေးတင် စုပ်လေ မ ”

ကျနော်လည်း မခရေ ကနေ မမ ဖြစသ်ွားပြီ အဟီး၊ ဒီလောက် ကိုယ့်လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးနေမှတော့ မခရေဆိုတာကြီးက သိပ်သစူ ိမ်းဆန်နေ မလားလို့ပါ။

မခရေက သူ့ ပါးစပ်ထဲက ကျနော့် လီးကြီးကို ခဏ အပြင် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး

“ ဖြစ်ပါတယ်.. ကိုယ်ထင်တာ ယောကျ်ားလေးတွေက ပါးစပ်ထဲ ပြီးတာ ကြိုက်တတ် သလားလို့ ” “ အင်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်လေ မမ.. ဒါပေမဲ့ ကျနော်က မမကို လုပ်ချင်နေတာ ကြာလှပြီ ဆိုတော့ ခုလို အခွင့်ရတော့ မမ အဖုတ်လေးကို လုပ်ချငလို ”့
“ ဟွန့် ဒါဆိုရင်လည်း သဘောပဲ.. ကဲ သကူ ဘယ်လိုလုပ်ချင်တာလဲ ”
“ ကဲ ကျနော်က ပထမဆုံး အချီကို အချိန် မဆွဲချင်တော့ဘူး၊ မမ ဟိုဘက်လှည့် ခုတင်ပေါ်မှာ မှောက်လိုက်၊ တံတောင် ထောက်ထားလိုက် ”

မခရေက ကျနော် ပြောသလို လုပ်နေတုန်း ကျနော်က မခရေ စကဒ်လေးကို လှန်ပြီး အောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ မခရေရဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်က ဒီအတိုင်း ဆန့်ဆန့် ရပ်နေတဲ့အတိုင်း ထားလိုက်ပြီး မခရေရဲ့ ဘယ်ဘက် ခြေထောက်ကို ဒူးကွေးပြီး ခုတင်မွေ့ရာပေါ် တင်လိုက်တယ်၊ မခရေ ပေါင်ကြားက ဟ သွားတဲ့ နောက်မှာ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်၊ မခရေ ပေါင်ခွဆုံက အဖုတ်လေးကို ကျနော့် လက်ဖဝါးနဲ့ ကိုငလိုက်တော့ အရည်တေကွ ရွှဲနစ်နေတာပဲ။
ကျနော် မခရေကို ဘာမှ နှုးစရာ မလိုတောဘူ့း ဆိုတာ သိရတော့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို မခရေ အဖုတ်ဝမှာ
တေ့လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ အိုး မခရေရဲ့ စောက်ခေါင်း အသားလေးတွေက နွေးထွေးပြီး နူးညံ့ နေတာပဲ၊ အရသာ ရှိလွန်းလို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ အဝင်အထွက် စလုပ်ပေးနေ မိတော့တယ်၊ မခရေရဲ့ လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးလာတာတွေ့တော့ မခရေ ဆနက္ဒို သိတဲ့ အနေနဲ့ ကျနော်က အသွင်းအထုတ်ကို
မြန်မြန်လုပ်ပေးတော့တာပေါ့၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် သွက်သွက်ကလေး လိုးနေမိတာပေါ့၊ မခရေရဲ့ ဖင်သားလုံး နှစလ်ုံးနဲ့ ကိုယ့်ပေါြင်ခံတို့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိတဲ့ အသံက ဟိုတယ်ခန်းက အဲယားကွန်း အသံကို ဖုံးလွှမ်းနေတယ်လေ။
ခဏနေတော့ ကျနော့် လီးကြီးက တအားယားလာပြီး ကျနော် ပြီးချင်လာပြီလေ။

“ မမ ကျနော်.. ပြီးချင်လာပြီ ပြီးလိုက်ရမလား ”

ဆိုတော့ မခရေက ခေါင်းပဲ ညိတ်ပြတယ်၊ ကျနောလ်ည်း နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်တွေကို အားပါပါ မခရေရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်မိတယ်။

“ အား.. အို့ ”

ကျနော့် လီးထိပ်က သုက်ရည်တွေ မခရေရဲ့ စောက်ခေါင်းထမဲ ှာ ဖျစ်ခနဲ ဖျစခ် နဲ ထွက်သွားရပြီ၊ ကျနော်က မခရေ ကျောပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး မခရေရဲ့ လည်တိုင်နဲ့ မေးလေးကို နမ်းလိုက်မိတယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်.. မမရော ကောင်းရဲ့လားဟင် ”

“ အရမ်းကောင်းတယ် မောငရ် င်မူး ”

တစ်ချီပြီးသွားတော့ ကျနော်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ သွားပြီး ကျနော့် လီးကြီးကို ဆပ်ပြာမွှေးတေနွ ဲ့ သေချာ သွားဆေးလိုက်တယ်၊ နောက်က မခရေလည်း လိုက်ဝင်လာတယ်၊ ကျနော်က ကျနော့် လီးကြီးကို ရေချိုးခန်းက တဘက်လေးနဲ့ သုတ်နေတုန်း မခရေက ရေချိုးခန်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ရှာဝါ ဟို့စန် ဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ဆေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးကြီးက ပြန်မာတောင်လာလို့ မခရေ နားကို လျှောက်သွားလိုက်မိတယ်၊ ကျနော် အနားလာရပ်တာတွေ့လို့ မခရေက မော့ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မျက်နှာရှေ့မှာ တည့်တည့် ကြီး ချိန်ထားတဲ့ ကျနော့် လီးတံကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်၊ မခရေက အလိုက်တသိပဲ သူ့ ပါးစပ်တည့်တညက့ို တိုးဝင်လာတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးအတွက် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့် ဒစ်ကြီးက မခရေ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေ ကြားထဲကနေ မခရေ ပါးစပ်ထကဲို ထိုးဝင် သွားတယ်လေ၊ မခရေက နှုတခ် မ်းကို ပြန်စေ့လိုက်တော့ ကျနော့် လိင်ချောင်းပေါ်မှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ ကျနော်က မခရေ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထိန်းရင်း မခရေ ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးသလို လိုးနေမိတော့တယ်၊ မခရေ ကတော့ သဘောကောင်း လိုက်တာ၊ ကျနော့်ကို ဘာမှကို မပြောဘူး၊ ကျနော် လုပ်သမျှကို ခံနေတော့တာပဲ၊ မခရေ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု တင်းတင်း စေ့ထားတာရယ်၊ မခရေရဲ့ ပါးစပ်က စုပ်အားတွေ ရယ်က ကျနောက့ို အကြာကြီး မထိန်းထား နိုင်စေပါဘူး၊ ကျနော့် လီးတံကြီး ယားပြီး ပြီးချင်လာခဲ့တယ်၊ မမ ကျနော် ပြီးချင်လာပြီ နော် လို့ ကျနောက်ပြောရင်း မခရေ ပါးစပ်ထဲက ကျနော့် လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်မလို့လုပ်တော့ မခရေက ကျနော့် လီးကြီး အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပါးစပ်ထကဲ ပေးမထုတ်ဘူး၊ ခေါင်းလေးကိုပဲ ယမ်းလို့ရသလောက် ယမ်းပြတယ်၊ မထုတ်လိုက်နဲ့တော့ပေါ့၊ ကျနော့် ရင်ထဲ ပျော်သွားတယ်၊ ကျနော် မခရေ ပါးစပ်ထမဲ ှာ ပြီးချင်တယ် လေ၊ ဒါပေမဲ့ အားနာလို့ မခရေကို မတောင်းဆိုရက် လို့လေ၊ အခုတော့ မခရေက ကျနောက့ို အခွင့်အရေး ပေးနေပါလား၊ နွေးထွေး နူးညံ့လှတဲ့ မခရေရဲ့ အာခံတွင်းလေးရဲ့ အထိအတွေ့ ကျနော့် လီးထိပ်မှာ ခံစားရင်း ကျနော့်ရဲ့ အချစ်ရည်တွေကို တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထုတ် လိုက်မိတော့တယ်၊ မခရေရဲ့ ဆံပင်တွေကြားထဲ ကျနော့် လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ရင်း မခရေ ခေါင်းလေးကို တင်းတင်းလေး ကိုင်ထိန်းထားမိလို့ မခရေလည်း လှုပ်လို့ မရတော့လို့လား မသိ အသက်ရှူရပဲ ခက်လို့လားမသိ ကျနော့် အချစ်ရည်တွေကို မခရေ တဂွပ်ဂွပ်နဲ့ မျိုချပစ်လိုက်တာကို သတိထားမိလိုက်မှ ဟာခနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ အိုး ငါ သိပ်တရားလွန် သွားပြီလား၊ မခရေရဲ့ ပါးစပ်ထကဲနေ ပျော့နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မခရေကို ချိုင်းနှစ်ဖက်က မပြီး ထူလိုက်မိတယ်။ မခရေ မျက်နှာကို စိုးရိမ်တကြီးကို ကြည့်မိတော့ မခရေ မျက်နှာလေးက ပြုံးနေတယ်။
အိုး သိပ်ချစ်စရာကောင်းပါလား မခရေ ရယ်၊ ကျနော် မခရေရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းသိမ်းကျုံး ဖက်ထားမိတော့တယ်။

ဟိုတယ်ခန်းထဲက အဲယားကွန်း အေးအေးလေးကြောင့် ဘက်ရှိ အောက်မှာ တစ်ယောက်ကို
တစ်ယောက်ဖက်ပြီး ဝင်ကွေးနေကြရင်းက ကျနော် တစ်ရေးနိုးလာတယ်၊ ကျနော့် လက်မောင်းတစ်ဖက်ပေါ်မှာ ပါးအပ်ရင်း အသက်မှန်မှန်လေး ရှူအိပ်နေတဲ့ မခရေကို ပါးကလေး ငုံ့နမ်းလိုက်မိတယ်၊ မခရေ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာတယ်၊ ကြောင်မလေး တစ်ကောင်လို လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းရင်း အကြောဆန့်လိုက်တဲ့ မခရေကို အသာထွေးဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှ မဝတ်ထားကြလို့ မခရေ ပေါင် ချောမွတ်မွတ်လေးတွေနဲ့ ကျနော့် ပေါင်တွေ ပွတ်မိနေတယ်၊ အိပ်ရေး နည်းနည်း ဝ သွားလို့ ထလာတဲ့ ကျနော့်
ကောင်လေးက မခရေ ပေါငန် ှစ်လုံးကြားကို နွေးနွေးကြီးနဲ့ ပွတ်သပ် တိုးဝင် သွားတယ်။

ကျနော်က မခရေရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ကျနော့် ခါးပေါ် မတင်လိုက်ပြီး မခရေ ဖင်သားကြီးတေကွို ဖျစ်ညှစ်ပြီး ကျနော့် ကိုယ်ဘက်ကို ဆွဲယူလိုက်တော့၊ ကျနော့် လီးထိပက် မခရေ အဖုတ်ဝလေးကို သွားထောက် မိတယ်။ “ အွန့် ”

မခရေ ဆီက အသံလေး ထွက်လာတယ်၊ ကျနော်က ကျနော့် လီးကြီးကို အသာလေး ဖိသွင်းမလို လုပ်တော့၊ မခရေက ကျနော့် ရင်ဘတကို အသာတွန်းထားရင်း

“ ခဏ မောငရ် င်မူး မမ ရှူး ပေါက်ချင်သေးတယ်.. ခိခိ.. ဆောရီးနော် ” “ အင်း.. ရပါတယ် ”

ကျနော်က မလွှတ်ချင် လွှတ်ချငန် ဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ရတယ်။

မခရေ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ နည်းနည်း အိုက်သလိုရှိလာတာနဲ့ မွေ့ရာပေါ်က ကွန်ဖော့တာတွေကို ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကတော့ အလံတိုင်ကြီးပေါ့၊ ကျနော်က ကိုယ့်လက်နဲ့ပဲ အသာလေး ပွတ်ပေးထားလိုက်တယ်၊ ခဏစောင့် မင်း မမ ပြန်လာလိမ့်မယ်လို့ ချွေးသိပ်ပေးတဲ့သဘော။

မခရေ ရေချိုးခန်းထကဲ ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော် တစ်ယောက် ကိုယ်လုံတီးနဲ့ မွေ့ရာပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး အလံတိုင်ကြီးကို ပွတ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ခစခ် နဲ ဖြစ်သွားတယ်။

“ မင်း ဟာလေ ခဏလေးတောင် မစောငန့် ိုင်ဘူးလားတဲ့ ”
“ ကြာတယ် လာခဲ့ အပျိုကြီး မမ ”

မွေ့ရာပေါ် ဒူးထောက်တက်လာတဲ့ မခရေကို ကျားသစ်က ကျွဲ ဖမ်းသလို အပေါ်က ခုန်အုပ်လိုက်တယ်၊ တကယ်တော့ စတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ လေးဘက်ထောက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ မခရေရဲ့ ကျောပေါ်က အုပ်လိုက်သလို
ဖြစ်သွားတော့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက မခရေ ပေါင်ရင်းကို ထောက်မိပြီး မခရေ ပေါင်ခွဆုံထကဲို ဝင်သွားတယ်။

ရေဆေးထားလို့ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေတဲ့ မခရေရဲ့ စောက်ပတ်ဝလေးကို ကျနော့် လီးကြီးက တန်းတန်းမတ်မတကို သွားထောက်မိတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဖင်ကို အသာလေး ကော့ပေးပြီး လမ်းကြောင်းတည့်ပေး လိုက်တယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်ဖူးက မခရေ စောက်ပတ် အဝလေးကို တိုးဝင်သွားတာနဲ့ ကျနော်က ဖိပြီး တွန်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်။
စခိ နဲ မခရေ စောက်ခေါင်းထဲကို ကျနော့် လီးတံကြီးက စီးစီး ပိုင်ပိုင်နဲ့ ဝင်သွားတယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး မခရေရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်နေပြီးတာနဲ့ ကျနောက် မခရေ ကျောပေါ် မှောက်လိုက်ပြီး မခရေရဲ့ နို့ကြီးတွေကို တစ်ဖက်တစ်ချကက်နေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်၊ ပြီးတော့မှ အဲဒီနို့ကြီးတွေကို ဆွဲဆွဲ အားပြုရင်း မခရေ စောက်ဖုတ်လေးထကဲို ကျနော့် လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေမိတော့တာပေါ့။

ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ မြည်တာရယ် စွတခ် နဲ စွတ်ခနဲ အရည်သံရယ်က အခန်းထဲက အဲယားကွန်း အသံနဲ့ သူမသာ ကိုယ်မသာ ဖြစ်နေကြတယ်၊

“ အား မမ ကောင်းလားဟင်၊ အခု ကျနော် လုပ်ပေးနေတာ ”
“ ………….. ”
“ ဟင့် မမက ဘာသံမှ မထွက်ပဲနဲ့ ကြိတ်ခံနေမှာလား ”
“ ခိခိ ကောင်းလ့ ို ကြိတ်ခံတယ်မှတ်ပါ ဟင့် ”
“ မမက ဖင်လေးကို ကော့ပေးထားလေ အဲဒါမှ ကျနော်က ဖိပြီး ဆောင့်လို့ရမှာ၊ အဲလို ဖင်ထောင် ကုန်းထားလိုက်ရင် မမရဲ့ ဖင်ကြီးက အယ်ကား နေတာပဲ ခိခိ ”
“ စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊ စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊ စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊ စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊ စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ် ”

စွတ် ဆိုတာက မခရေ အဖုတ်ထမဲ ှာ အရည်ရွဲနေတာ ကျနော့် လီးကြီး ဝင်သွားတော့ မြည်သံ၊ ဖတ်က ကျနော့်
ပေါြင်ခံနဲ့ မခရေ ဖင်လုံးကြီး ရိုက်မိတဲ့ အသံ ၊ အဲလို မှန်မှန်ဆောင့်နေတော့ အဲဒီ အသံ မှန်မှန် မြည်နေတာပေါ့။

ကျနော် ဘယ်လောက်တောင် အားကုန် ထည့်ဆောင့်မိလည်း မသိဘူး၊ မခရေ ကိုယ်လုံး တစ်ခုလုံး ရှေ့ကို ရွေ့ရွေ့ သွားလိုက်တာ မခရေ ခေါင်းနဲ့ ခုတင် ဟက်ဘုတ်နဲ့ ထိနေပြီ၊ ခိခိ။

“ မင်း လေးက အရမ်းကြမ်းတာပဲ.. ဒါပေမဲ့ မမကတော့ ကြမ်းလေ ကြိုက်လေပဲ သိလား ခစ်ခစ် ”

မခရေကလည်း ဖင်ကြီးကို ယမ်းယမ်းပေးရင်း ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေတော့ ကျနော့် လီးကြီးက မခရေ စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ သပရ်က်သွင်းသလို ဝငဝို င်သွားသလို အထဲ နံရံတွေကိုလည်း မွှွေနှောက်နေသလို
ဖြစ်နေရတာပေါ့။

“ မမ.. ပြီးကာနီးပလား.. ကျနော် ပြီးတော့မယ် ”
“ မမလဲ ပြီးတော့မယ် ”
“ ကျနော် မမ ခရေ အဖုတ်ထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်တော့မယ်နော် မမ ” “ ပြီးလိုက် မောငရ် င်မူး ”
“ အ အ အ အ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ”

ကျနော်က ကျနော့် ပေါင်ခြကိုံ မခရေ ဖင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်၊ မခရေ စောက်ခေါင်းထကဲ ကျနော့် လီးကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီးတော့ သုက်ရညပ်ပူနွေးနွေး တွေကို မခရေ စောက်ပတ် အတွင်းကျဆုံး နေရာတေကွို ပန်းပစ်နေမိတယ်၊ ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးး

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
မနက်ကျတော့ မခရေက သူ့ကျောင်း စာသင်ချိန် ရှိလို့ ဆိုပြီး အစောကြီး ထတယ်၊ ကျနော်က အိပ်နေတုန်းမို့ ကျနော့် မျက်နှာပေါ် လာနမ်းလို့ သူ့ခါးလေး လှမ်းကိုင် လိုက်တော့၊ ဟေး အချိန်မရှိဘူး ညကျမှ ပြန်တွေ့မယ် အိုကေ ဆိုပြီး လစ်သွားတော့တယ်။

သူထွက်သွားပြီးမှ ကျနော်လည်း ထ ရေမိုးချိုးပြီး အဝတ်အစားလ၊ဲ ဟိုတယ် အောက်ထပ် မျက်နှာစာမှာ ရှိတဲ့ စတားဘတ်က ဒတ်ရိုစ် ဗန်တီး တစ်ခွက် ဝယ်ပြီး အလုပ်ကိစ္စ ချိန်းထားတဲ့ နေရာကို ထွက်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော် အလုပ်ကိစ္စ ပြောရမဲ့ နေရာကလည်းဒီတက္ကသိုလ် ဝင်းထဲမှာမို့ ကျနော်က လမ်းပဲ လျှောက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။

တစ်နေ့လုံး အလုပ်လုပ် နေရပေမဲ့ စိတ်က လွတ်တာနဲ့ မနေည့က မခရေနဲ့ အချစ်ကြမ်းခဲ့တာတွေ ပြန်စဉ်းစား မိပြီး ကိုယ့်ကောင်ကြီးက ပြန်မာမာ လာတယ်၊ အင်း အပျိုကြီး အပျိုကြီးနဲ့ ဖင်မှာလည်း လဥရာတေနွ ဲ့ ပါလား ဆိုတာ၊ ဒီအပျိုကြီးမျိုး ဖြစ်မယ်လို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်၊ ဟီးဟီး ၊ အပေးကလည်း ကောင်း၊ အမှုတ်ကလည်း ကောင်း၊ ဟင့်၊ သူ့ညီမတောင် ကလေးတစ်ယောက် ရနေပြီ သူ့လောက် မကျွမ်းသေးဘူး၊ အင်း သူ့ ညီမဆိုမှ မြနှင်းဆီနဲ့ ကယ်ဗင် ကိစက္စ ခေါင်းထဲ ပြန်ဝင် ပြန်လာတော့ မအီမလည် ဖြစ်သွားရပြန်တယ်၊ ဖုန်းဆက်မယ် ဆိုပြီး ကြည့်လိုက်မှ ကျနော့် အိုင်ဖုန်းက ဘက်ထရီ မရှိတော့ဘူး၊ စောက်ခွပဲ၊ အိုင်ဖုန်းက တက်တားရင်း ဂျေးဘရိတ် လုပ်ထားတာ ဆိုတော့ အားပြန်သွင်းလည်း ကွန်ပြုတာနဲ့ ဘု မလုပ်လို့က ပြန်မရနိုင်တော့ဘူး၊ ခါတိုင်းဆိုရင် ညတိုင်း အိပ်ခါနီး အိပ်ရာဘေးမှာ အားသွင်းနေကြ၊ မနေည့က မရီး အပျိုကြီးမမနဲ့ ကာမမုန်တိုင်း ထန်လိုက်တာနဲ့ အားသွင်းဖို့ မေ့သွားတာ၊ အဟီး ဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ၊ အင်း ဒီနေ့ နေတ့ာကလည်း ရှည်လိုက်တာ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ညနေ ကျနော် ဟိုတယ်ခန်း ပြန်ရောကလ့် ို ရေမိုးချိုးပြီး ဂျင်းနဲ့ တီရှပ်ကို ကောက်စွပ်နေတုန်း အခန်းတံခါးခေါက်သံ ကြားတယ်၊ အဲဒါ သွားဖွငလ့ိုက်တော့ မခရေ ဖြစ်နေတယ်။
“ ဟေး မောင်ရင်မူး မင်း ဖုန်းကို ခေါ်တာလဲ မကိုင်ပါလား ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ”
“ အိုး.. ရှစ်.. အခုမှ သတိရတယ်.. ဘက်ထရီ အားကုန်နေတယ်.. ဆောရီး.. လာ မမ ဗိုက်ဆာ ပလား ”
“ အေး မင်းကို ဖုန်းဆက်နေတာ ငါ့ အခန်းမှာ မနု့်ဟင်းခါးချက်မယ်လို့၊ လာစား မလားလို့ မေးမလို့.. ခေါ်လို့ မရတာနဲ့ မချက်တော့ဘူး.. တစ်ခါထဲ ထွက်လာခဲ့တယ် ”
“ နောက်နေ့ စားမယ်လေ မမ၊ ကျနော်က နောက် ၃-၄ ရက် ကြာဦးမှာ၊ မမက မနု့်ဟင်းခါးတွေ ဘာတွေ ချက်တတ်တာပဲ ဘယ်ဆိုးလို့တုန်း ”
“ အခြောက်ထုပ်ကို ဖောက် ရေနွေး ဖြောတာပါကွာ၊ ခစ်ခစ်.. တကယ့်ဟာတော့ ဘယ်ချက်တတ်မလဲ ”

ပြောရင်း ဆိုရင်း မခရေနားကို ကျနော်ကပ်သွားပြီး သူ့ နှုတ်ခမ်းကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အားရပါးရ ပြင်သစ် အနမ်းနဲ့ နှုတဆ်က်ကြ နေတုန်း ကျနော့် ဗိုက်က တဂွီဂွီ မြည်လာပါတယ်။

“ အဟီး ဗိုက်က တော်တော် ဆာနေပြီ မမ၊ ကဲ ဒီအနီးအနားမှာပဲ တစ်ခုခု ရှာစားလိုက်ရအောင် ”

ဟိုတယ် အောက်ထပ် ရှေ့မျက်နှာစာမှာပဲ တစ်ဖက်က စတားဘတ်နဲ့ တစ်ဖက်က အက်ပယ်ဘီး ( ပန်းသီးပျား ခေါ်မလား ဟီးဟီး ) စားသောက်ဆိုင်လေး ရှိနေတာနဲ့ ဝင်ခဲ့ကြပါတယ်၊ စားသောက်ဆိုင်မှာ ထိုင်ကြရင်း မခရေကို ကြည့်မိတယ်၊ ရာသီက နည်းနည်း အေးတော့ အပေါ်က ဆွယ်တာ ပွပွကြီး ဝတ်ထားတော့ သူ့ အချိုးအဆစ်ကျတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို မတွေ့ရနိုငဘ်ူး ဖြစ်နေတယ်၊ ကျနော်သာ သူ့ကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မမြင်ဘူးရင်၊ သကိူုယ်လုံးဟာ ခါးသေးသေးနဲ့ ဆူဖြိုး ထွားကျိုင်းလှတဲ့ ရွှေရင်အစုံ ပိုင်ရှင်လို့ ပြောဖို့ ခက်လှပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း အပျိုကြီး ဖြစ်နေသလား မသိဘူး၊ ကိုယ့် ကိုယ်လုံးအလှ လူမြင်အောင် မပြချင်တာလား ၊ မပြတတ်တာလား မသိ၊ ကျနော်ကတော့ ရွှေအိုး ခလုတ်တိုက်မိတာပဲလို့ တွေးနေမိပါတယ်၊ ခယ်မလေးကို စိတ်က ပြစ်မှားနေတုန်း မရီးကို ဆော်ခွင့်ရလိုက်တာ၊ အင်း အခု တောင် ဗိုက်နည်းနည်း ဝ လာတော့ အခန်းထဲ အမြန်ပြန်သွားပြီး ဆွဲချင်လာပြီ၊ အဟီး။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးပဲ ဟိုတယ် အခန်းကို အပြေး သွားနေမိပါတော့တယ်၊ ဓာတ်လှေကားထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲမို့ ရမ္မက် ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေက တပြွတ်ပြတွ် ညံ နေတာပဲပေါ့၊ အခန်းတံခါးလော့က ဂျောက်ခနဲ
မကျခင်မှာပဲ ကျနောတ့ိုက အဝတ်အစားတွေ စချွတ် နေကြပြီလေ၊ မတ်တတ်ရပ်လျက်မှာပဲ မခရေရဲ့ ထွားထွားမို့မို့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အငမ်းမရ တပြွတ်ပြတွ် စို့ပေးနေမိတယ်၊ မခရေက ကျနော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့လက်နဲ့ ထိုးဖွပေးနေချိန် ကျနော့်လက်က သူ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး ပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နေပြီ၊ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတေကွ ဖောင်းတင်းနေပြီး အတွင်းသားတွေက အရည်တွေ ရစွှဲ ိုနေပြီလေ၊ မခရေကို ခုတင်စောင်းနဲ့ သူ့ ဖင်ကြီးတွေ ထိအောင်တွန်းရင်း ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ အဖုတ်ဝလေးထဲ ဖိပြီး အသာ ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ မခရေရဲ့ အင့်ခနဲ အသံလေး ထွက်လာတယ်၊ နောက် သူ ခုတင်ပေါ်ကို နောက်ပြန်လေး ကျသွားပြီး ကျနော့် ကိုယ်ကိုပါ ဆွဲခေါ်သွားတယ်၊ ကျနော်က မခရေရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကို မ ဖြဲ ပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို အတွင်းထဲ ထပ်ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ မခရေရဲ့ အပျိုကြီး အဖုတ်က အရမ်းကို စေးကျပ်နေတယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး လေးပုံ သုံးပုံလောကဝ်င်တော့ မခရေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားတယ်။ “ မောငရ် င်မူး မမ မခံနိုငဘ်ူး၊ အထဲက အောင့်တယ်၊ မင်း ဟာက အရမ်းရှည်တယ်ကွယ် ”
ကျနော်လည်း မလုပ်ရက်တော့ သူခနံ ိုင်သလောက် ထိပဲ အသွင်း အထုတ် လုပ်ပေးနေရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အရှိန်ရလာတော့ အားမရတော့ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို တစောင်းကွေး တစ်ဖက်လှည့်ခိုင်းပြီး ပုစွန်တုပ်ကွေး ပုံမျိုးနဲ့ အနောက်က ပြန်သွင်းရတယ်၊ အဒဲ ီပုံစံနဲ့ဆို အောက်က ကော့ မဆောင့်လို့ကတော့ အဆုံးထိ မဝင်ဘူးလေ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် ပေါင်ခြနံ ဲ့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ သွားဖိမိတော့ အဆုံးထိ ဝင်သလို ခံစားရတော့ ကိုယ်လည်း
ထိန်းနေစရာ မလိုဘူး အားရပါးရ ဆောင့်လို့ ရတယ် ၊ အလဲိုနဲ့ တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတဲ့ အထိပေါ့။

အဲဒီည ကတော့ အပီပြင်ကို ကာမ မုန်တိုင်း ထန်ခဲ့ရတဲ့ ညပေါ့၊ မရီး အပျိုကြီး မခရေ တစ်ယောက်၊ မြော့သွား ရလောက်အောင် တစ်ညလုံး ကြိုးစားပန်းစား လိုးပစ်လိုက်တယ်၊ မခရေရဲ့ ခရေပွင့်လေး ကိုလည်း စမ်းကြည့်သေးတယ်၊ သူက နည်းနည်း နာတာနဲ့ လက်မခံဘူး အတင်း ငြင်းတယ်၊ ကျနော်လည်း အတင်း မကြိုးစားတော့ပါဘူး၊ သူ့ အဖုတ်တောင် လိုးလို့မှ မဝသေးတာလေ၊ မနက် လေးနာရီလောက်မှ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။

မနက် ဟိုတယ် ပြတင်းပေါက်က နေရောငဝ်င်လာမှ နိုးတော့ ဒီနေ့ အလုပ်ကိစ္စ မိတင်း ရှိတာ သတိရပြီး ကမန်းကတန်း ထ အဝတ်အစား လဲရတာပေါ၊့ မခရေလည်း အတူတူ ပဲလေ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဟိုတယ် အောက်ထပ်က မနက်စာ သွားစားမယ် ဆိုပြီး အခန်းပြင် ထွက်လာခဲ့ကြတော့

“ ဟေ့ ဦး.. ဂွတ်မောနင်း ”
“ ဟိုက်.. လီလီ.. ဂွတ်မောနင်း.. ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ ”
“ မနေ့ ညနေကပဲလေ.. နင့်ဆီ ငါ မက်ဆေ့တွေလည်း ပို့တယ်၊ အီးမေးလည်း ပို့ထားတယ်လေ ”

ကျနော့် ဖုန်း ခုထိ ဘု မလုပ်ရသေးတာ သတိရ သွားမိပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲ မိတယ်၊ အက်ပယ်ကိုလည်း ကျိန်ဆဲမိတယ်၊ အိုင်ဖုန်းတော့ တော်ပါပြ၊ီ နောက်တစ်ခါ အန်ဒရိုက်ပဲ ယူတော့မယ်လို့ တေးထားလိုက်တယ်။

“ ဆောရီး ငါ့ ဖုန်းက ဘက်ထရီ အောက် ဖြစ်နေလို့ ညကလည်း အလုပ်များပြီး အားသွင်းဖို့ မေ့သွားလို့ ”
“ ရပါတယ်.. ဒီနေ့ မိတင်း ငါလည်း လိုက်မယ်လေ၊ တူတူ သွားကြတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ သူက ”

ကျနော့်မှာ မလွဲမရှောင်သာလို့ မိတ်ဆက် ပေးလိုက်ရပါတယ်၊ မြနှင်းဆီကို လီလီက သိနေတာမို့ လိမ်လို့လည်း မရတော့ဘူးလေ။
“ ေဩာ် ဒီဟာက ခရေ၊ ငါ့ စစ်စတာအင်လော လေ၊ မခရေ ဒါ ကျနော့် ဘော့စ် လီလီလင်း တဲ့ ”

သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်ကြပြီး ကျနော်တို့ သုံးယောက် ဟိုတယ် အောက်ထပ်က နံနက်စာ စားတဲ့ အခန်းဆီကို ဆင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ဟိုတယ်က မနက်စာကို ယူစားကြပြီးတော့ မခရေက သူ စာသင်ချိန် ရှိတာမို့ သွားဦးမယ် ဆိုပြီး နှုတ်ဆက် ထွက်သွားပါတယ်၊ အခုန သုံးယောက် အတူတူ စားသောက်နေကြတုန်း ကတော့ ဘာမှ သတိထားမိဟန် မပြပဲ ပုံမှန် မျက်နှာထားနဲ့ လီလီက မခရေ ထွက်သွား ပြီးတာနဲ့ စပ်ဖြီးဖြီ်း အပြုံး ဖြစ်လာပါတယ်၊ မခရေ ထွက်သွားတော့ မခရေကိုယ်လုံး အနောက်ပိုင်းကို လိုက်ကြည့်ပြီး

“ အား.. သူက ကိုယ်လုံးတော်တော် လှတာပဲ နော် ”

တဲ့ ကျနော့်ကို မျက်စလေး ပင့်ပြီး မချိုမချဥန် ဲ့ ပြောလိုက်တော့၊ ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့။

“ ငါ့ကို အထင်မလွဲ ပါနဲ့ ”

ကျနော့်ရဲ့ အမူအရာ ပျက်နေတဲ့ မျက်နှာကို ခပ်ပြုံးပြုံး ကြည့်ရင်း လီလီက သူနှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာ ရှေ့မှာ လက်ညှိုး သွယ်သွယ်ရှည်ရှည်လေးကို ထောင်လိုက် ထောင်ကပ်ရင်း ရှူး.. ရှူး အသံလေး လုပ်ပြလိုက်ပါတယ်၊ သူ နှုတ်လုံ ပါမယ်ပေါ့၊ ကျနော်က နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားပါတယ်၊ ကျနော်က ပထမတော့ မင်း ထင်နေသလို မဟုတ်ပါဘူး ဘာညာပေါ့ အာ မလို့၊ နောက်တော့ မထူး ပါဘူးလို့ တွေးမိပြီး
ငြမိ ်နေလိုက်တော့တယ်၊ ဟိုတယ်ခန်းထမဲ ှာ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက် ညအိပ်ပြီး ထွက်လာတာကို ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ပြောနေရင်လည်း ပေါ်တင်ကြီး လိမ်ရာ ကျနေမှာ ဆိုတော့ မီးစင်ကြည့်ကတာပေါ့ လို့ပဲ
တွေးနေမိတော့တယ်။
တစ်နေ့လုံး လီလီနဲ့ အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးပွဲတွေ လိုက်တက်နေရပြီး ညနေစောင်းလောက် ကျတော့မှ ဟိုတယ် ပြန်လာကြတယ်၊ ဒီည ဘာ အစီအစဉ် ရှိသေးလည်း ဆိုတော့ ကျနော်က

“ ငါ တော့ ဘာမှ မရှိပါဘူး နင်ရော ”
“ ငါတော့ ရောက်တုန်းလေး အဖေါ်ရှိရင်တော့ ညဘက် ဒီမြို့ကို လည်ကြည့်ရင် ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားနေတယ်.. နင့် မရီးရော လာဦးမှာလား ”
“ အင်း မပြောတတ်ဘူး.. အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး၊ ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ မြို့ထဲ ”
“ ေဩာ် သူလာရင် ပိုကောင်းတာပေါ့.. လူများတော့ ပို ပျော်စရာ ကောင်းတာပေါ့ ”

လီလီရဲ့ ပုံစံက မခရေကို ခေါ်ချင်ပုံ အရမ်းပြနေတာနဲ့ ကျနော်လည်း မေးကြည့်ဦးမယ် ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

“ မမ ဒီညလာဦးမလား.. ကျနော့် ဘော့စ်က မြို့ထဲ လျှောက်လည်ချင်တယ်တဲ့.. ဘာလို့လဲ မသိဘူး..
မမကိုလည်း ခေါ်ဖို့ ပြောနေတယ်ဗျ.. အဲဒါကြောင့်.. ကျနော်ကလည်း တွေ့ချင်သေးတယ်လေ.. မဝသေးဘူး ဟီးဟီး ”
“ နင့် ဘော့စ် ဘာလိုချင်လည်း ငါသိသားပဲ.. ငါတို့ချင်းက မျက်လုံးချင်း စကားပြောပြီးပြီ မနက်ကပဲ ”
“ ဟင်.. ကျနော်တောင် မသိလိုက်ပါလား.. ဟုတ်ပါ့မလား သူ့မှာ ယောကျ်ားနဲ့ ကလေးတွေနဲ့ ”
“ ခိခိ.. ငါ့ ပထမဆုံး သင်ဆရာ မမကြီးကလည်း ဘဲ ရှိတာပဲ ဟ.. နင်သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး.. ငါလာခဲ့မယ် လို့သာ ပြောလိုက်.. ခိခိ ”
“ ဟာဗျာ ခင်ဗျား တို့ ဘာညာဘာညာ ကလည်း ကျနော် လီးတောင် တောင်လာပြီ ဟီး.. ကျနော်က အဲဒီကျနော့် ဘော့စ်မကို ဖြုတ်ချင်နေတာဗျ၊ ခုတော့ လက်စ်ကြီးပါလား ”
“ အောင်မယ် နင်က ဘာလို့ မဖြစန် ိုင်ရမှာလည်း ဒါမျိုးတွေက ငါ့လိုပဲလေ၊ ခစ်ခစ် နှစ်ဖက်ရတယ်လေ ခစ်ခစ်၊ နင်စိတ်ဝင်စားရင် ငါဒီည ဖန်တီးပေးမယ်လေ.. ခစ်ခစ်.. ငါတို့ကိုတော့ နည်းနည်း အချိန်နဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်ပေး ” “ ရတယ်ဗျာ.. ကျနော် သူ့ကို ဆော်ရမယ် ဆိုရင်တော့ ဘာပဲ လုပ်ပေးရပေးရ.. ဟီး ”

မခရေနဲ့ ပြောပြီးတော့ ကျနော့် ခရီးဆောင် ကွန်ပျူတာလေးကို ဖွင့်လိုက်တယ်၊ ပိတောက်ဝါနဲ့တောင် မချပ်ရတာ ကြာပြီလေ၊ အပြင်မသွားခင်လေး ခဏ ချပ်လိုက်ဦးမှ၊ ဟော မီးစိမ်းနေတယ် အတော်ပဲ။

6:03pm, Nov 10 - မောင်ပျား: အိမ်ပြန်ရောက်ပလား ပိတောက်
6:04pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်
6:04pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ခုပဲ ရေချိုးပီး လာတာ
6:04pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ကိုကော
6:04pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဘာလုပ်
6:04pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အလုပ်ကိစ္စတွေ ပြီးပီလား
6:05pm, Nov 10 - မောင်ပျား: YES
6:06pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ဘော့စ် ရောက်လာလို့လေ
6:07pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မနေ့ က မရီးနဲ့ တော်တော် ပွဲကြမ်းလိုက်သေးတယ်လေ 6:08pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:08pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: မနေ့က ပျင်းနေတာလေ ပျားအွန်လိုင်းတက်မလာလို့
6:09pm, Nov 10 - မောင်ပျား: အခုခန နေရင် အပြင် သွားမလို့ ဘော့စ်မ ရယ်၊ မရီးရယ်၊ ဒီည
နှစ်ယောက်စလုံး ဆော်ဖို့ ချန့်စ် ရရင် ကောင်းမယ်၊ လောလောဆယ် ပိတောက်နဲ့ ချပ်မယ်၊
6:10pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ပိတောက် ကတော့ ရေချိုးပြီးစ ဆိုတော့ FRESH ဖြစ်နေမှာပဲ ဟိဟိ
6:10pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
6:11pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ဆပ်ပြာနံ့မွှေးမွှေး လေးနဲ့ပေါ့
6:13pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်
6:13pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဟိ
6:16pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ထောင်နေတဲ့နိုသီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ ချင်တယ့်
6:18pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ပြောင်နေတဲ့ ပိပိလေးကိုလည်း ရက်မယ်
6:18pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: inn
6:19pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ဆစ်စတီနိုင်း လုပ်ကြမယ်
6:19pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:19pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ကို့ကိုစုပ်ပေးမယ်
6:20pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: လျှာနဲ့ကစားမယ်
6:20pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အရမ်းမစုပ်ဘူး
6:20pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဖွဖွလေးပဲ
6:20pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ကို့ ထိပ်ဖျားကို မနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ငုံပေးပေါ့

(နည်းနည်း အရှိန်ရလာပြီး တင်းလာရင် ပိတောကက်နေ မ ဖြစ်သွားရောလေ အဟီး)

6:21pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း ကို့ရှာဖျားနဲ့ တို့ကစားမယ်
6:22pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ကို့ရှာထိပ်နဲ့ မအစေ့ လေးကို ထိုးကြည့်မယ်
6:22pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: inn
6:25pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မစောက်ခေါင်း နုနုလေးအတွင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ကို့ရှာကို ထိုးထည့်ကြည့် မယ်
6:26pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: inn
6:26pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ရှာကိုဝင်လိုက်ထွင်လိုက်လုပ်ကြည့်မယ်
6:26pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ထွက်
6:26pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: inn
6:27pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ကို့ကောင်ကြီးမာလာပြီ မရဲ့
6:28pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ဘာလုပ်ရမလဲ
6:28pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ခိခိ 6:28pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဟိ
6:29pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ပီးအောင်စုပ်ရမလား
6:29pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မ က ပါးစပ်ထဲမှာမပြီးချင်ဘူးဆို
6:30pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မကိုပက်လက်လှန်ပြီးပဲအပေါ်က
6:30pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:30pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မပေါင်နှစ်လုံးကိုမ
6:31pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မ ဒူးခေါက်ကွေး နှစ်ခု ကို ပုခုန်းတဖက်တစ်ချက်မှာတင်
6:31pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:32pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ကြိုက်တယ်
6:32pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မ ပိပိ လေးအဝမှာကို့ကောင်ကြီးခေါင်းကိုတတ်
6:32pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:33pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မ ခံနိုင်သလောက်ပဲ
6:33pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ဖြည်းဖြည်းခြင်း
6:34pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:33pm, Nov 10 - မောင်ပျား: သွင်းမယ်
6:34pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ အရမ်းနော်
6:34pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဟိ
6:36pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မ ခံနိုင်ပြီဆိုရင်ပြောလေ
6:36pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:36pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ကိုဆောင့်မှာပေါ့
6:36pm, Nov 10 - မောင်ပျား: အခုတော့
6:37pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: စိမ်နေမလို့လား
6:37pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ဟိ
6:38pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မရဲ့ အတွင်းသား နုနုနွေးနွေးလေးကို့ အချောင်းကြီးမှာပွတ်နေတာ အရသာခံနေတယ်လေ
6:38pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:39pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ကိုက စိမ်ထားပြီးမ နို့တွေကိုလည်းစို့ချင်တာ
6:39pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: အင်း
6:40pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: စကားမစပ်ပြောအူးမယ်
6:40pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မနို့က ကြီးတယ် ဆိုလို့၊ မ နို့ဆိုက်နဲ့ဆိုရင် နို့ နှစ်လုံးကြားမှာ ကို့ကောင်ကြီးညှပ်လုပ်ချင်တာ
6:40pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ခိခိ ပြော ဘာလဲ
6:41pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ပီးသွားရင်တွင်းစိမ်တာအရမ်းကြိုက်တယ်
6:41pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: တော်တော်များများလဲကြိုက်မယ်ထင်တယ်
6:42pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ခိ ပြီး သွားရင် မာတာက သိပ်မခံတော့ဘူးမ
6:43pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ခိခိ စိမ်ရင်ပလွတ်ဆိုပီး
6:43pm, Nov 10 - မောင်ပျား: မပြီးခငိစိမ်ထားမှပဲ မ ဒင်ပြည့်ကျပ်
6:43pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ထွက်ကျရောလား
6:43pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ပြည့် အရသာရှိမှာ
6:43pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ခိခိ
6:44pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: ပျားကလည်း၊ မနေ့ က မရီး ကို တစ်ညလုံးလုပ်ထားတာတောင် စိတ်က ကြွတုန်းနော် ခိခိ
6:44pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ချက်ခြင်းကြီတော့မဟုတ်ပါဘူး
6:45pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ဒါပေမဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှုံ့သွားေ ရာ ခိ
6:45pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ပိတောက် youtube မှာ တစ်ခုကြည့်ကြည့် ခနလေး ကိုရှယ်လိုက်မယ် 6:47pm, Nov 10 - ပိတောက်ဝါ: inn
6:47pm, Nov 10 - မောင်ပျား: Watch "Hal Sparks - Pussy is Tougher" on YouTube http://www.youtube.com/watch?v=DcM0DPH2bNo&feature=youtube_gdata_player 6:50pm, Nov 10 - မောင်ပျား: ကိုသွားရတော့မယ် ဘော့စ်စောင့်နေတော့မယ်၊

ကွန်ပျူတာကို ပိတ်လိုက် ပြီးတော့ ကျနော် တော်တော်တင်းနေပြီ၊ ဘော့စ်ကို မဆော်ရလည်း မခရေ ကတော့ ရမှာပဲလေ ဆိုပြီး ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ပွတ်ချော့လိုက်ရတယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကွန်ပျူတာ ပိတ်ပြီးတာနဲ့ ကျနော်လည်း ရေမိုးချိုး လိုက်ပြီး တဘက် ခါးပတ်လျက်နဲ့ ခေါင်းဖြီး ချိုင်းကြား အမွှေးနံ့သာ ပွတ် လုပ်နေတုန်း တံခါးခေါက်သံကြားရတယ်၊ ဒါနဲ့ ချောင်းကြည့်ပေါက်က ကြည့်လိုက်တော့ မခရေ၊ အပေါ်က ဆွယ်တာ ပွပွကြီးနဲ့၊ တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်၊ မခရေက အခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီဗလာနဲ့ အောက်မှာ တဘက် ပတ်ထားတာ တွေ့လိုက်လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်ရင်း

“ ဘယ်လိုလဲ ဟ.. ဒီည အပြင် မသွားတော့ဘူးလား.. ဟဟ ”

ဆိုပြီး ကျနော့် မျက်နှာနား သူ့မျက်နှာလေး ထိုးပေးတာနဲ့ သူ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

“ ပြွတ်စ် ”
“ မဟုတ်ပါဘူး မခရေရဲ့၊ အခုမှ ရေချိုးပြီးတာပါ.. အင်္ကျီ လဲမလို့ ပြင်နေတုန်း မခရေ ရောက်လာတာလေ ”
“ အင်း.. အပြင် မထွက်ဘူး ဆိုလည်း တိုကတော့ စိတ်မဆိုးပါဘူး..့ ခိခိ ”

မခရေက ကျနော့်ကို ပြောရင်းနဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်က နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ မနာအောင် လာကိုက် လိုက်တယ်။

“ အား.. မခရေ၊ အလဲို မလုပ်နဲ့လေ ”

ကျနော့် ရင်ဘတ်မှာ စစခ် နဲ ဖြစ်ပြီး၊ ကျနော့်သွေးတွေက နွေးခန၊ဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဖြောင်းခနဲ ခါးမှာ
ပတ်ထားတဲ့ တဘက်အောက်ကနေ ထောင်ထလာတယ်။

“ ခစ်.. ခစ်.. အလကား ပြောတာပါကွာ.. ငါ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး ပြန်ဝတ်ဖို့ အချိန် မရပါဘူး၊ နင့် ဘော့စ်မ စောင့်နေတော့မယ် ”
“ အင်း ဒါပေမဲ့ မခရေ စခဲ့တဲ့ ပြဿနာကို မခရေပဲ ဖြေရှင်းပေးမှ ရတော့မယ်၊ ဒီမှာကြည့် ”

ကျနော်က တဘက်ကို ဖြေပြီး ကြမ်းပေါ် ပုံချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့်ရဲ့ လီးကြီးက တင်းမာ ထောင်မတ် နေလိုက်တာ၊ ပက်ထရီရော့ ရော့ကက်လို ဖြစ်နေပြီလေ။
“ ကဲ တွေ့လား.. အခု ကျနော် ဘောင်းဘီထဲ ဒီကောင်ကြီးကို ဘယ်လို ပြန်သွင်းရတော့ မလဲ.. မခရေ ပါးစပန် ဲ့
ချော့ပေးမှ သူက ပျော့ပျောင်းသွားမှာ၊ အဟီး ”
“ ကဲ ကိုဖိုးပို.. အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့၊ အစုပ်ခံချင် အစုပ်ခံချင်တယ်ပြော ”

မခရေက အဲလိုသာ ပြောတာပါ၊ ကျနော့်ရှေ့ အမွေးပွကော်ဇော ခင်းထားတဲ့ ဟိုတယ် အခန်းရဲ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ လက်ကလေးနဲ့ လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းလိုက်ပါတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးလည်း ကြည်ကြည်သာသာနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့်လို့ ရသွားပြီး မခရေလည်း စောစောစီးစီး ဒင်နာ မတိုင်မီ အက်ပယ်တိုက်ဇာ ပရိုတင်းရှိတ်လေး သုံးဆောင်ခွင့် ရသွားပါတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဟိုတယ် အောက်ထပ် ဆင်းလာတော့ ဟိုတယ် ဧညြ့်ကိုခန်းမ ထဲက ဆိုဖာတစ်ခုမှာ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ လီလကီု တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“ ဆောရီး လီလီ၊ စောင့်နေတာ ကြာပြလီား ”
“ ဟင့်အင်း.. ငါ အခုလေးတင် ဆင်းလာတာပါ ”

အဲလိုနဲ့ ကျနော်တို့ သုံးယောက် မခရေနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ပထမဆုံး ညက ကခဲ့ကြတဲ့ ကလပ်ကို ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ မခရေက ဆွယ်တာ ပွပွကြီးကို ချွတ်လိုက်တော့ အတွင်းက အပေါ်မှာ တော်တော်လေး ဟိုက်ထားပြီး အောက်ကလည်း ပေါင်လယ်လောက် ထိပဲ ရှည်တဲ့ အနက်ရောင် ဝတ်စုံ ဝတ်ထားတယ်၊
ခြေထောက်တွေမှာတော့ အနက်ရောင် ဇာပါးပါး အသားကပ်ခြေအိတ် ဝတ်ထားတယ်၊ လီလီကတော့
ကော်လာက အမွေးဖားဖား ၊ အရှည်က ဖင်ဖုံးရုံ၊ အဖြုရောင် သားရေလိုလို အသားပျော့ချောချော ဂျက်ကတန် ဲ့ အတွင်းက ဘလောက်အင်္ကျီက ရွှေရောင်လေး နည်းနည်းသမ်းတဲ့ အဖြူရောင် ပေါင်လယ်လောက်ပဲ ရှည်တယ်၊ သူကတော့ အသားကပ် ခြေအိတ်ကိုလည်း အင်္ကျီနဲ့ လိုက်အောင် အဝါနည်းနည်းသမ်းတဲ့ အဖြူ ဝတ်ထားတယ်။

ကျနော်ကတော့ မထင်မှတ်ပဲ အဖြူနဲ့ အမည်း ဝတ်စုံကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်က ကြွနေပြီ၊ အဟီး၊ အောကားတွေထဲမှာတော့ အဖြူမနဲ့ အမည်းမ နှစ်ယောက်နဲ့ ဘဲ တစ်ပေ၊ွ ဒါမှ မဟုတ်၊ ဘရုနက် ခေါ်တဲ့ ဆံပငန် က်နက် မျက်လုံးညိုညို ကောင်မလေးနဲ့ ဘလွောန်းလို့ ခေါ်တဲ့ ဆံပင် ရွှေရောင် သို့မဟုတ် အဖြူရောင်၊ မျက်လုံးပြာပြာနဲ့ ကောင်မလေးတို့ နှစ်ယောကန် ဲ့ ဘဲ တစ်ပေနွ ဲ့၊ အဲဒီ အခန်းတွေကို ကြည့်ရတာ စိတ်ကို အရမ်းကြွစေတယ် မဟုတ်လား၊ ဟီးဟီး၊ ခုတော့ ဆိုင်လား မဆိုင်လားတော့ မသိ၊ ဗမာမနဲ့ တရုတ်မ နှစ်ယောက်၊ တစ်ယောက်က ဝတ်စုံ အမည်း၊ တစ်ယောက်က ဝတ်စုံ အဖြူ ဟီးဟီး၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်
နတှု်ခမ်းနာနဲ့ တည့်ပါ့မလား ဖြစ်နေပြီ ထင်တယ်။

ကျနော်က သူတို့ နှစ်ယောကန် ဲ့ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ တွဲက ပေးတယ်၊ နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း မာကရီးတား တွေ ၊ ဘလပ်ဒီမေရီ တွေနဲ့ ဟိုရော ဒီရော ဆိုတော့ အရှိန် ရလာကြပြီ၊ ကျနော်ကတော့ မက်ကောလန် ၁၅ နှစ်သား ကိုပဲ ရေခနဲ ဲ့ သောက်နေတယ်၊ မခရေနဲ့ ကရင်တော့ ကျနော်က ရဲရဲတင်းတင်းပဲ သူ့ ခါးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ကျတော့် ကောင်ကြီးနဲ့ ပွတ်ပွတ် ပေးမိတယ်ဗျ၊ လီလီနဲ့ ကရင်တော့ အဲလောက် မလုပ်ရဲ ဘူးဗျ၊ ဒါပေမဲ့ မတော်တဆတော့ ထိမိ ခိုက်မိတာပေါ့ဗျာ၊ နောက်တစ်ခုက အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်က သုံးတဲ့ ရေမွှေးချင်းလည်း မတူဘူးဗျ၊ အဒဲ ီတော့ တစ်ယောက်နဲ့ ကပြီးသွားလို့ နောက် တစ်ယောက်နဲ့ တွဲကရင် ခံစားမှု ကလည်း ပြောင်းပြောင်းသွားရတယ်ဗျ၊ အဟီး။

အဲလိုနဲ့ သောက်လကိုစားလိုက်၊ ကလိုက်နဲ့ အရှိန်လည်း ရလာ ညလည်း နက်လာတော့ ပြန်ကြရအောင် ဆိုပြီး မခရေ ကားလေးနဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်လာကြတယ်၊ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် လက်ချင်း ချိတ်လို့၊ ကျနော်တို့ အခန်း စင်္ကြံ ရောက်တော့ မခရေက သူ လီလီကို လိုက်ပို့လိုက်ဦးမယ်၊ နောက်မှ ကျနော့်ဆီလာခမဲ့ ယ် ဆိုပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ကျနော့်ကို ကျနော့် အခန်းရှေ့မှာ ချန်ထားပြီး ထွက်သွားကြတော့တယ်ဗျ။

ကျနော်လည်း အီလည်လည်နဲ့ ဘာလုပ်ရ ဘာကိုင်ရမှန်းလည်း မသိ၊ လူကလည်း ဝစီ ကီ အရှိန်နဲ့ ရီဝေဝေ ဖြစ်နေတော့ ခုတင်ပေါ် တက်လှဲပြီး အခန်းထဲက တီဗီကိုပဲ ရီမုတ်နဲ့ ဟိုလိုင်းပြောင်း ဒီလိုင်းပြောင်း ကြည့်နေလိုက်တာ ဘယ်လို မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး။

“ ကလင်းးးးးးးးးးးးးး ”

ခုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်က ဟိုတယ် ဖုန်းက စူးစူးဝါးဝါး မြည်သံကြောင့် နိုးသွားရတယ်၊ ကယောင်တတမ်းနဲ့ လက်က အကျင့်ပါနေတော့ ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်မိတယ်။

“ ဟေး ရင်မူး အိပ်နေပလား ”
“ အင်း မခရေ မှေးခနဲ အိပ်ပျော် သွားတယ် ”
“ လာခဲ့ မလား၊ ငါတို့ အခန်းကို.. ခစ်ခစ် ”
“ အင်း လာခဲ့ မယ်လေ ”

ကျနော် ဖုန်း ပြန်မချခင် မှာပဲ ဟို တစ်ဖက်က အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် တခစ်ခစ် ရယ်သံ ကြားလိုက်ရတယ်၊ ကျနော်လည်း ကမန်းကတန်းထပြီး တင်းမာနေတဲ့ ဆီးအိတ်ကို လျှော့ဖို့ အိမ်သာကို အမြန်ပြေးရတယ်၊ ကိုယ့်ကောင်ကြီးက မာန်ဟုန်ပြင်းနေတာကြောင့် အိမ်သာအိုးထဲ သေးဝင်အောင် ပေါကဖ် ို့ရာ အခက်ကြုံ ရတယ်၊ လူကို ဝမ်းလျားထိုး နည်းပါးလောက် ကုန်းပြီး ပေါက်မှပဲ အတည့် ဝင်သွားတော့တယ်၊ နောက်တော့ စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်းမှာပဲ ကျနော်က မခရေတို့ အခန်းရှေ့မှာ ရောက်နေပြီလေ။

“ ဒေါက်ဒေါက် ”

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော့်ကို အခန်းတံခါး လာဖွင့်ပေးတာက မခရေ၊ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဟိုတယ်က တဘက် အဖြူကိုပဲ ရင်ရှားပြီး ပတ်ထားတယ်၊ ခုတင်ပေါ်မှာက ကျနော့်ဘော့စ် လီလီ၊ အိပ်ရာဖုံးစကို ရင်ညွှန့်ထိ ဆွဲတင်ထားတယ်၊
အောက်မှာတော့ ကိုယ်လုံးတီးပဲ ဖြစ်မှာပဲ မျက်နာက ပြုံးစိစနိ ဲ့၊ အောင့်ထားရတာ ကြာတဲ့ ကျနော် မနေနိုင်တော့ ခုတငန် ားကို သွားပြီး လီလီ နှုတ်ခမ်း အစုံကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ လက်ကလည်း တစ်ဆက်တည်း အိပ်ရာဖုံးစကို ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်၊ အား လှလိုက်တဲ့ အသားအရေ၊ အသားအရေက ဖြူဝင်း နေလိုက်တာ မခရေနဲ့ ဘေးချင်း ယှဉ်ကြည့်လိုက်ရင် မခရေတောင် ကုလားမလို့ ထင်သွားရလောက်တယ်၊ ကုလားမ အပျိုကြီးနဲ့ တရုတ်မ အိမ်ထောင်သည် ဘောစေ့တို့ နှစ်ယောကန် ဲ့ အိစက် ညက်ညောလှတဲ့ မွေ့ရာကြီးပေါ်မှာ အပီ ဆွဲရတော့မှာ ပါလား အတွေးက ကျနော့် လိင်တြံကီး မာကျော လာရုံမက တဆတ်ဆတ်တောင် တုန်ခါမိတယ်၊ စိတ်ထိန်း မောင်ရင်မူး မင်း ခဏလေးနဲ့ ပြီးလို့ မရဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိပေးနေမိတယ်။

ကျနော့် တစ်ကိုယလ်ုံးရှိသမျှ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ချလိုက်ပြီးတာနဲ့၊ ခုတင်ပေါ်က ပက်လက်ကလေး နေတဲ့ လီလီပေါ် လွှားခနဲ ရောက်သွားတော့တာပေါ့၊ မခရေက မနေ့ တစ်နေ့ကပဲ အစွမ်းကုန်လုပ်ထားပြီးပြီ ဆိုတော့ အဖုတ်သစ် ဘော့စ်မ လီလကီု တအားကုန် ဆွဲဖို့ သန်နေတာလေ၊ ဟဲဟဲ၊ ပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့ အသားအရေ ရှိပေမဲ့ ကလေးအမေမို့လား မသိ နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးက လက်မလောက် တုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ညိုညိုကြီးတွေဗျ၊ ကျနော့် ပါးစပ်က နို့သီးခေါင်း ညိုညိုတွေကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေတဲ့ အချိန် လီလီက မျက်လုံးအစုံမှေးလို့ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပေးနေတယ်၊ မခရေလည်း ခုတင်ပေါ် ရောက်နေပြီလေ၊ သူက ကျနော့် အနောက်ဘက် လီလီရဲ့ ခြေရင်းဘက်ကနေ လေးဘက်ထောက်လာရင်း ကျနော့် လဥကြီးတွေကို လှမ်းကိုင် လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့် လီးထိပ်ကို နွေးနွေးစိုစိုစိစိ ခံစားရတော့ မခရေ ကျနော့်လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်ကလည်း လီလီရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး လီလီ့ စောက်ဖုတ်ကို ကနု ်းရက်တော့ လီလီက တစောင်းလှည့်ပေး လိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့ သုံးယောက်က အရင်တုန်းက အတွေ့အကြုံ ရှိဘူးတာကြနေတာပဲ၊ ကြိဂံပုံ ဖြစ်သွားတယ် ကျနော်က လီလီ့ အဖုတ်ကို ရက်နေတုန်း မခရေက ကျနော့် လီးကြီးကို စုပ်ပေးလို့ မခရေရဲ့ အဖုတ်ကို လီလီက ပြန်ရက်ပေးနေတယ်၊ အင်း ဒီနေက့တော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းပဲ ရင်မူးရေလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွေးမိရင်း တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ပညာတွေကို အစွမ်းကုန် ထုတ်သုံးနေရ ပါတော့တယ်။

ခဏနေတော့ မခရေ အားရပါးရ စုပ်နေမှုကြောင့် ကျနောမ့် ှာ ပြီးသွားမှာ စိုးလာလို့ မခရေကို ခဏ လက်တို့လိုက်ပြီး

“ မခရေ.. ဒီတရုတ်မကို ကျနော် လိုးချင်သေးတယ် အခု ခဏနော် ”

မခရေက ပြုံးစစနဲ့ ကျနော့်ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး ဖယ်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ နောက်တော့ ပေါ်တင်ကြီး အင်္ဂလိပ်လိုပဲ လီလီ မျက်နှာနားကို ကပ်ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ ဟေ့ လီလီ ဒီကောင်က သူ့ ဘော့စ်ကို တအားလိုးချင်နေပြီတဲ့ ငါ့ကို ဖယ်ခိုင်းနေတယ် ”

လီလီကလည်း တခစ်ခစ် ရယ်ကာ..

“ အေးပါ.. ငါလည်း ယောကျ်ားတွေရဲ့ ဖန်တက်ဆီကို သိပါတယ်၊ လိုးပေလေ့စေ ငါလည်း အလိုးခံချင်နေတာပဲ၊ ခဏ ခွင့်ပြုနော် ”

လို့ မခရေကို ပြန်ပြောရင်း ကျနော့် လက်တွေကို ဆွဲပြီး သူ့အပေါ်တက်လုပ်ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန် ပြပါတော့တယ်၊ ကျနော်လည်း ချက်ချင်းပဲ သူ့ရဲ့ အရည်ရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ဝကို ကျနော့်လီးကြီးတေ့ကာ ဖိဆောင့်ချလိုက် ပါတော့တယ်၊ ကျနောန် ဲ့ လီလီနဲ့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးကိုပဲ အစွမ်းကုန် ကြမ်းနေကြတာကို မခရေက ဘေးက ငြိမ်ငြမိ ်နေမယ် ထင်ရင် မှားသွားလိမ့်မဗျ၊ သူက ကျနော့် လှုပ်ယမ်းနေတဲ့ ဘောတွေကို လိုက်စုပ်ရက်လုပ်ရင်းက လက်ချောင်းတစ်ဖက်က လီလီ့ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးနေသလို နောက်လက်တစ်ချောင်းက လီလီ့ ဖင်ဝလေးကို ပွတ်ပေးနေတယ် ဗျ၊ ကျနော့် ဘောကို ရက်နေ စုပ်နေတာကိုတော့ ကျနော်က သိနေပေမဲ့ လီလီ့ ဖင်ဝကို ဆွပေးနေတာကိုတော့ နောက်မှ မခရေ ပြန်ပြောပြလို့ သိတာဗျ၊ မခရေ အလဲိုဆွပေးလို့ ထင်တယ်၊ လီလီကလည်း တအားကုန် အောက်က ကော့ကော့ပေး၊ ကျနော်ကလည်း လုပ်ချင်တာ အရမ်းကြာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် ဘော့စ် တရုတ်မ လှလှကြီးကို အပီတွယ်နေရတော့ သိပ် အကြာကြီး မထိန်းထားနိုင်ပါဘူး၊ သုက်ရည်တွေ တဖောက်ဖောက်နဲ့ လီလီ့ သားအိမ်ဝဆီ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိ ပါတော့တယ်ဗျာ။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

လီလီ ရုံးချုပကို ပြန်သွားပြီး နောက်တစ်နေ့ မခရေလည်း ကျောင်းပိတ်တဲ့နေ့ ကျနော် အားနေပြီး လုပ်စရာ မရှိတော့ မခရေ နေတဲ့ အခန်းကို လိုက်သွားတယ်၊ သူက တခြား အဖြူမတွေနဲ့ ရုမ်းမိတ်လိုမျိုး နေတာလေ၊ သူက ဒံပေါက် ချက်တတ်တယ်၊ ကျနော့်ကို ချက်ကျွေးမယ် ဆိုလို့ လိုက်သွားတာ၊ သူချက်ပြုတ် နေတုန်း သူ့ကွန်ပျူတာ ကျနော် လျှောက်ကလိ မိတယ်၊ အဟီး သူလည်း ခေသူ မဟုတ်ဘူးပဲ၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ ဆိုက်တွေ
လျှောက်သွားထားတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်လည်း အားနာတာနဲ့၊ ( လူကို ကိုယ်တိုင် လုပ်နေရပြီပဲ သူ့
အတွင်းစိတ်ကိုတော့ သွားမလုပ်တော့ပါဘူးလို့ ) အဆင့်တန်း ရှိရှိနဲ့ပဲ ကိုယ့်ဘာသာ ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်နေလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ မခရေ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။

“ ကဲ စားလို့တော့ ရပြီ ရင်မူးရေ၊ ငါရေ နည်းနည်း ချိုးလိုက်ဦးမယ်.. ဆာပြီလား ”
“ ရတယ် မခရေ ကျနော် စောငန့် ိုင်ပါတယ်၊ ဒီမှာ စာလေး နည်းနည်းဖတ်လိုက်ဦးမယ် ”

ခဏနေတော့ မခရေ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတယ်၊ သူ့ခေါင်းပေါ်မှာ ဆံပင်တွေကို တဘက်တစ်ခုနဲ့ ပတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်းမှာလည်း သဘက်ကြီးတစ်ခုနဲ့ ရင်ရှားထားတယ်၊ ကျနော်က ဂျီတော့မှာ ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်နေတာ ခဏ လှမ်းကြည့်ပြီး သူ့ခေါင်းက တဘက်ကို ဖြေလို့ စိုနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို တဘက်နဲ့ ညှပ်ပွတ်ပြီး ရေခြောက်အောင် သုတ်နေတယ်။

“ တင်းးးးး..တင်းးး ”

သူ့စားပွဲက ဆဲဖုန်းက အသံမြည်လာတယ်၊ သူက ကောက်ယူလိုက်ပြီး ကော်လာ နာမည်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာက ဝင်းခနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ ချကခ် ျင်းပဲ ထူးလိုက်တယ်။

“ ဟဲလို.. ကိုကြီး လား.. ဘယ်မှာလဲ အခုက ”

ကျနော်က မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကွန်ပျူတာထဲမှာ အာရုံစိုက်နေသလို လုပ်ထားလိုက်တယ်၊ စိတ်ထဲကတော့ အန်မယ် ဒီအပျိုကြီးမှာ ဗမာ အသိတွေ ဘာတွေ ရှိလို့ပါလားလို့၊ သူတို့ ညီအစ်မတွေက ငယ်ငယ်လေးထဲက ဒီရောက်နေကြပြီး ဗမာလိုတောင် ပီပီသသ ပြောတတ်ကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊
မြန်မာပြည်တောင် ဒီအရွယ်ရှိပြီ ဘယ်နှစ်ခေါက် ရောက်ဖူးသလ၊ဲ လက်ချိုးရေလို့ လက်တစ်ဖက်မှ မပြည့်တာ။

“ ဟွန့် ကိုကြီးက မလာနိုငပ် ဲနဲ့.. ဒီမှာ မီး.. ဒံပေါက် ချက်ထားတယ်လေ.. လာစားပါဦးလား ”

အမလေး အသံက ညုတုတုနဲ့၊ ကျနော့်စိတ်ထဲ မနာလိုဖြစ်သွားတယ်၊ သူ့ အရွယ်နဲ့ အစ်ကိုကြီးခေါ်ရအောင် ဟိုဘက်ကလည်း အသက်ဘယ်လောက်တောင် ကြီးနေပလဲ မသိဘူး၊ မခရေ ပြောနေတဲ့ အသံက ကျနော့်ကို ပြောတဲ့ အသနံ ဲ့တောင် မတူဘူး ၊ဟိုဖုန်းထဲက ဘဲကြီးကို ချွဲနေလိုက်တာ၊ ကျနော်တောင် မနာလို ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော် မနေနိုင်တော့တာနဲ့ ဂျီတော့ကနေ လော့အောက်လုပ်ပြီး ထွက်လိုက်တယ်။
ခုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ဖုန်းပြောနေတဲ့ မခရေဘေးနားကို သွားထိုင်လိုက်တော့ သူ့ နှုတ်ခမ်းရှေ့ကု လက်တစ်ချောင်း ထောင်ပြီး အသံမထွကဖ် ို့ အချက်ပေးလိုက်လို့ ကျနော်က ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူ့ ရေမခြောက်တခြောက် ဆံပင်ကို အသာဖြယ်ပီး လည်တိုင်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်၊ သူက တဘက်ကို ခေါင်းဆောင်းပြီး ဖုန်းပြောနေတာ ဆိုတော့ နမ်းရ အဆင်ပြေတယ်လေ၊ ခေါင်းလျှော်ရည်နဲ့ ဆပ်ပြာရည် အနံ့လေးက သင်းပျံ့ပျံ့လေး၊ ကျနော့် ညီမောင် နည်းနည်း မာလာပြီ၊ သူ့ရင်သား အပေါ်မှာ ပတ်ချည်ထားတဲ့ တဘက်ကို ဖြေချလိုက်တယ်၊ ဘာမှတော့ မပြောဘူး၊ ကျနော့်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ခုပဲ
ပစ်ပေးလိုက်ပြီး ဖုန်းထမဲ ှာ အစ်ကြိုကီးနဲ့ မီးနဲ့ ပဲ ပတ်ချွဲနပ်ချွဲ လုပ်နေတယ်၊ စောက်မြင်ကပ်ကပ်နဲ့ ရေချိုးပြီးစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံခဲလို့ တပြွတ်ပြတွ် စို့လိုက်မိတယ်။

“ အို့.. အား ”
“ ………. ”
“ အင်း ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ကိုကြီးရဲ့၊ မီး လမ်းလျှောက်ရင်း ခလုတ်တိုက်မိသွားလို့ပါ ”

လက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျနော့်ခေါင်းကို လှမ်းခေါက်လိုက်တယ်၊ မျက်စောင်းလည်း တစ်ချက် ပစ်ထိုးလိုက်သေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ နို့သီးခေါင်းတွေက ထိုးထောင်ထနေပြီ၊ အပျိုကြီးသာ ဆိုတယ် အလုံးတုတ်တုတ်နဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက လက်တစ်ဆစ်လောက် ရှည်တယ်၊ ကျနော်က စို့ကောင်းကောင်းနဲ့ စို့နေပြီး လက်တွေက သူ့ဗိုကသ်ား ရှပ်ရှပ်တွေက အောက်ကို လျှောဆင်းသွားပြီး အမွေးအမှင် မရှိတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကလိနေမိတယ်၊ သူ့ အဖုတ်ကလည်း အရည်ရွှဲနေပြီ၊ ဒါတောင်မှ ဖုန်းက မချသေးဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်က သနူ ဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်၂ခုကြားမှာထိုင်ချလိုက်တယ်၊ မခရေရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက် ဖြဲရင်းက ဟတတနဲ့ ဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော့် ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ပြီး လျှာကို တတ်နိုင်သမျှ ဆန့်ထုတ် ရက်ပေးလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျနော်လည်း အရှိန်ရလာတာနဲ့ မခရေရဲ့
စောက်စေ့ရော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေ၊ စောက်ခေါင်း အတွင်းပါ မကျန် နှံ့နှံ့စပ်စပ် ရက်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အစ်ကိုကြီးကလည်း မီးဘာမှ လုပ်မနေပါဘူး၊ အခု ကျောင်းက တရုတ်ကလေး တစ်ယောက်ရှိတယ် အခန်းထဲမှာ ”
“ ………. ”
“ ဘာလုပ်နေရမလ၊ဲ အစ်ကြိုကီးကလည်း မီးတို့က စာဖတ်နေကြတာပါ ”

ကျနော်တော့ လူကလည်း တင်းလာ မခရေ ဖုန်းထဲ ချွဲနေတာလည်း စောက်မြင်ကပ်လာတာနဲ့ ထိုင်ရာက ထပြီး ပြအဲာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့ အဖုတ်ဝကို ကျနော့်လီးကြီး ထည့်သွင်းလိုက်တယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ သူခဏ ကြိတ်ခံပြီး ဖုန်း မိုက် နေရာကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပိတ်ပြီး အီးခနဲ ညည်းလိုက်တယ်၊ နောက် ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းလွှတ်ပြီး ခုတင်ဘက်ကိုလှည့် ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး ကုန်းလိုက်တယ်၊ နောက် ခုတင်ပေါ်မှာ တံတောင်ထောက်ရင်းနဲ့ ဖုန်းဆက်ပြောနေတယ်၊ ကျနော်က သူ့ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဆြွဲဖဲပြီး
ဖင်အကွဲကြောင်းအောက်က အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီးကို တေ့ပြီး အသားကုန် ဆောင့်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်၊ နောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း စေးစေးပိုင်ပိုင်နဲ့ ကောင်းလှတဲ့ အပျိုကြီး အဖုတ်ထဲကို တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်နေမိ ပါတော့တယ်၊ မခရေလည်း မနေနိုင်တော့ဘူးထင်ပါတယ်၊ သူလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးလာရာက

“ အစ်ကိုကြီး မီးသွားရဦးမယ်၊ မီးဖိုပေါ်မှာ ဟင်းအိုး တန်းလန်းနဲ့မို့ ” “ ….. ”
“ ေဩာ် မီးကလည်း ချစ်ပါတယ် ကိုကြီးရဲ့ လပ်ဗ်ယူ.. ဘိုင်ဘိုင် ”

မခရေ ဖုန်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျနောက် တော်တော် အရှိန်ရနေပါပြီ၊ သူလည်း အရမ်း ဖီးတက်နေပြီမို့ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့ ကော့ပေးပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က မပြီးသေးပဲ ခါးအတော် ညောင်းသွားလို့ ခါးဆန့်ရင်း ခဏနားလိုက်တာ ကျနော့် လီးကြီးက သူ့ အဖုတ်ထဲက ပလွတ်ခနဲ ထွက်လာတယ်၊ သူလည်း သိပုံရတယ်၊
နောက်ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး

“ မောင်ရင်မူး ညောင်းရင် ခုတင်ပေါ်တက်၊ ငါတစ်လှည့်လုပ်ပေးမယ် ”

ကျနော် ခုတင်ပေါ်တက် ပက်လက်လှန်လိုက်တာနဲ့ သူက ကျနော့်ပေါ် တက်ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် အလံတိုင်ကြီးကို သူက လက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေး လိုက်ပါတယ်၊ နောက်တော့ ကျနောက့ို မြင်းစီးသလို အပေါ်က ဆောင့်ပါတော့တယ်၊ အချက် ၂၀ အစိတ်
လောက်မှာပဲ သူလည်း တွန့်တက် ကျနော်လည်း တောင့်တင်းပြီး ကာမ စည်းစိမ် အထတွ်အထိတ်ကို
ရောက်သွားကြပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ ဇီဇဝါနဲ့ သားလေးပဲ ရှိနေပါတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီက သူ့ အဖေ ဦးကြီးမောင် ဟတ်အတက် ဖြြစ်ပီး ဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ် ဆိုလို့ ဖရော်ရီဒါကို လိုက်သွားလေရဲ့ ။

အဲလိုဖြစ်တဲ့ အချိန်က ကျနော် မခရေ အခန်းထမဲ ှာ ရှိနေတယ်လေ၊ တကယ်တော့ ညနေစာ သူချက်တဲ့ ဒံပေါက် စားပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ထမင်းစားပြီး တစ် ဆိုတာလို တစ်ချီဆွဲ လိုက်ကြသေးတယ်၊ ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ဟိုတယ် ပြန်ရမှာ ပျင်းတာနဲ့ မခရေ အိပ်ရာကျဉ်းကျဉ်းလေး ပေါ်မှာပဲ သူ့ အနောက်က ပုစွန်တုပ်ကွေး ကွေးပြီး ဖက်လျက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်၊ ည ၁ဝ နာရီလောက်မှာ တစ်ရေးနိုးတော့ ကျနော့် တစ်ကိုယ်လုံး အကြောတွေက တင်းတောင့် နေတာ၊ အဆိုးဆုံးက ကျနော့် ညီတော်မောင်ပေါ့၊ သူက တစ်ချောင်းလုံး အကြောတွေချည်း စုနေတာ မဟုတ်လား၊ ကွန်စတွပ်ရှင်း ဆိုက်ထဲက ရဘီား ကတောင် သူနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ပျော့တယ်လို့ ထင်ရဦးမယ်၊ အဟီး၊ မခရေရဲ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြားထဲ အတင်း တိုးဝင် တောင်မတ်နေလိုက်တာ၊ ကျနော့် ကျောပေးအိပ်နေတဲ့ မခရေကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း သိမ်သွားတဲ့ ခါးလေး အောက်က စွင့်ကား ထွက်လာတဲ့ တင်ပါးအိုးကြီးတွေက မြင်ရတဲ့ ပုရိသတွေ သွားရည် ရွှတ်ခနဲ မနည်းထိန်းရမဲ့ ပဆိုံတော့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ၊ ကျနော့် ကိုယ်ကို အသာလေး လျှောချပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်တော့၊ ညီတော်မောင်က ဝင်နေကြ တွင်းကို လက်အကူညီ မလိုပဲ ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး တိုးဝင်သွားတော့ တာပေါ့၊ အီးခနဲ အသံလေးနဲ့ နိုးလာတဲ့ မခရေကလည်း ချက်ချင်းပဲ တုံ့ပြန်လာတယ်၊ အဲလို ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ပုစွန်တုပ်ကွေးကလေးနဲ့ ဇိမ်ခံပြီး လိုးနေကြတုန်း၊ မခရေ ဖုန်းက ထမြည်လာပြန်တယ်၊ ပထမတော့ မကိုင်ပဲ နေပေမဲ့ အပျိုကြီးပီပီ ဖုန်းကို ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မေမေ ဒေါ်ကန့်ကော် ဖြစ်နေတယ်၊ မခေါ်စဖူး ဒီအချိြန်ကီး ဆိုပြီး သူဖုန်းကိုင်ပြီး ကျနော့်ကို အသံမထွက်ဖို့ အချက်ပေးလိုက်လို့ ကျနော်လည်း အသာငြိမ်လိုက်ရတယ်၊ ခါးကတော့ ရပ်လို့ မရဘူးလေ၊ ညီတော်မောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လို့ ထွက်လို့ရအောင် လှုပ်ပေးနေရတုန်းပဲ၊ နောက်တော့ သူ ကျနော့်ကို တွန်းလိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်တော့မှ စီးရီးယပ် ဖုန်းကောမှန်း သိလိုက်တယ်၊ သူ ပြောနေတာ နားထောင်ပြီး ကျနော့် ယောက္ခထီးကြီး တစ်ခုခု ဖြစမ် ှန်းတော့ သိတယ်၊ နောက် ဖုန်းချသွားမှ သူပြောတာက သူ့ အဖေ ဟတ်အတက်ဖြစ်လို့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရကြောင်း၊ အခုတော့ စိတ်ချရပြီ ဖြစ်ကြောင်း ၊ မြနှင်းဆီကို ခေါ်ထားကြောင်း၊ သူ့ကိုတော့ ကျောင်းက ခွင့်မရရင် လာဖို့ မလိုကြောင်း စိတ်မပူနဲ့ဟု ပြောကြောင်း သိရပါတယ်၊ မြနှင်းဆီက တကယ်တော့ သူ့ အဖေရဲ့ အချစ်ဆုံးသမီး ဗျ၊ သူတို့ မိသားစမု ှာလည်း သူက အထက်ဆုံး အသွက်ဆုံး၊ နောက် ဖာမစ်စစ် ( ဆေးဝါးကျွမ်းကျင်သူ ) ဆိုတော့ ဆေးဝါး အကြောင်းလည်း ကောင်းကောင်းသတိယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က အိမ်မှာမှ မရှိတာ သားကို သူဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ၊ ကျနော်တွေးနေတုန်း ကျနော့်ဆဲဖနု ်း မြည်လာတယ်။

ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီ၊ သူ့ အဖေ ဟတ်အတက် ဖြစ်လို့ သူဖရော်ရဒီ ါကို သွားမယ် ဆိုတာရယ်၊ အိမ်မှာ ဇီဇဝါ ကျနော့် ကလေး ကြည့်ဖို့ ကျန်ခဲ့မယ်ပေါ့၊ ဇီဇဝါက နောက် တစ်ပတ်ဆို
ကျောင်းပြန်ဖွင့်တောမ့ ှာ ဆိုတော့ အိမ်ကို ကျနော် ပြန်ရောက်ပြီး သုံးလေးရက် ဆိုရင် အဆောင် ပြန်သွားနေမှာ ဖြစ်ကြောင်း ပြောပါတယ်၊ ကျနော်က မခရေ ဆီက သတင်း အကုန်သိပြီး ဖြစ်သော်လည်း မသိဟန် ဆောင်ပြီး အံသြသလိုနှင့် မေးမြန်း အားပေးပြီး စိတ်မပူပဲ သွားဖို့၊ ကျနော်လည်း မနက်ဖြန်ဆို ပြန်လာတော့မည့် အကြောင်း ပြောပြလိုက်ပါတယ်။

အိမ်မှာ မိန်းမ မရှိပဲ ခယ်မချောလေးနဲ့ အတူနေရတော့၊ အဟီး ၊ သူကတော့ ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူး ကျနော်ကတော့ တစ်ချိနလ်ုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပဲ၊ ဟီးဟီး၊ ပိုဆိုးတာက မနေ့ တစ်နေ့ ကပဲ မရီးကို အားရပါးရ ကောင်းကောင်းကြီး လိုးလာခဲ့တာ ဆိုတော့ ခယ်မလေးသာ လုပ်ခွင့်ရလိုက်ရင်၊ ညီအစ်မ သုံးယောက်မှာ ဘယ်သူက အကောင်းဆုံးလည်း သိခွင့်ရမှာပဲလို့ တွေးလိုက်မိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မခရေနဲ့ မြနှင်းဆီ ယှဉ်ပြီး
တွေးကြည့်လိုက်တော့ တစ်မျိုးစီ ကောင်းနေတာပ၊ဲ ဘယ်သူက ပိုသာသလဲ ပြောရတော့ အခက်သား၊ မခရေက အားကစားကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဟာတွေ ကစားတယ်၊ ဘတ်စကက်ဘော တို့၊ တောင်တက်တဲ့ ဟိုက်ခင်း တို့ ဘာတို့ စိတ်ဝင်စားတယ်၊ လုပ်လည်း လုပ်တယ်၊ နောက် ကလေး မမွေးဘူးတဲ့ အပျိုလည်း ဖြစ်တော့ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာက အဆီ ဆိုလို့ တစ်စကမ် ှ မရှိဘူး ကျစ်လစ်နေတယ်၊ ဖင်လုံးသာ ကြီးတာ မာတယ် ပေါင်တံတွေ ဘာတွေလည်း ကျစ်လစ် နေတယ်၊ မြနှင်းဆီကျတော့ တစ်မျိုး၊ ကလေး မွေးထားဘူးတဲ့ အိမ်ထောင်သည်မို့ ဘော်ဒီကတော့ တင်းတင်းမာမာကြီး မဟုတ်တော့ပေမဲ့ သူ့နေရာနဲ့ သူ အမို့အမောက်၊ အဖုအထစ် ကလေးတွေနဲ့ ကြည့်ကောင်းသေးတယ်၊ မျက်နှာကတော့ ကျက်သရေ ရှိရှိနဲ့ အင်မတန် ချောတယ်၊ နှာတံလေးကို စင်းကော့နေပြီး မျက်လုံးလေးတေလွည်း အရမ်းလှတယ်၊ ဇီဇဝါတောင် ငယ်ဂုဏ်လေး ရှိလို့ သွက်နေပြီး ဘော်ဒီကျစ်ကျစ် လစ်လစန် ဲ့ အပျိုစင်လေး ( လို့ထင်ရတာပဲ၊ ဘဲ မည်မည်ရရ မရှိသေးလို့ ) မို့ တပ်မက် ချင်စရာ ကောင်းပေမဲ့ မျက်နှာ အလှက မြနှင်းဆီကို မမဘီူး၊ မြနှင်းဆီက သူ့ အမေ ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ချွတ်စွပန် ည်းပါးလောက် တူတယ်၊ ကျန်တဲ့ ညီအစ်မတွေက ဦးကြီးမောင်ဘက်ကို နွယ်သွားကြလို့ ထင်တယ်၊ အဲလို ကျက်သရေရှိရှိ မချောကြဘူး၊ အဟီး၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနောမ့် ှာတော့ ရတောင့်ရခဲ အခွင့်အရေးကြုံတုန်း ခယ်မလေး ဇီဇဝါကို ဘယ်လို ကြံရမလဲ အကြံထုတ်နေမိတော့တယ်။

အဲဒီကောင်မလေး ကလည်း အနေမတတ်ဘူး ( ဗမာ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေ အမြင်နဲ့ ပြောတာပါ၊ အဟီး ) အိမ်မှာ ဆိုရင် ဘောင်းဘီတနို ဲ့ တိုတာကမှ ပေါင်ခွကြားက အောက်ကို တစ်လက်မ လောက်ပဲ ရှိမလားမသိဘူး၊ ပြီးတော့ ဆိုဖာတို့ ဘာတို့ ပေါ် ထိုင်ရင်လည်း ဖြဲကားထိုင်တယ်၊ ကျနော့် စိတ်ကို ဆွဆွ ပေးနေသလိုပဲ၊ မနေ့ကလည်း အိမ်ရှေ့ ပက်တီယို အောက်က ခုံတန်းရှည်မှာ ထိုင်ပြီး ခြေသည်းဆိုးနေတာ၊ ဒူးတစ်ဖက်ထောင်လို့၊ ကျနော်တောင်မှ ဘောင်းဘီခွကြားက အဖုတ်များ မြင်ရ မလားလို့ မသိမသာ မျက်စိကစား လိုက်သေးတယ်၊ ဘောင်းဘခီ ွကြားကတော့ ဟနေတယ် ဒါပေမဲ့ အထဲမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အစိမ်းရောင်ကြီး ဝတ်ထားတယ်၊ ခွိး ကြံကြံဖန်ဖန် အတွင်းခံဘောင်းဘီ တောင်မှ အစိမ်းရောင်နဲ့ ဘယ်လို ဟာမလေးလည်း မသိပါဘူးလို့ တွေးမိတယ်။

အင်း ကျနော့် အလုပ်က အခြေအနေလည်း နည်းနည်း ပြောရဦးမယ်၊ မင်နီဆိုတာမှာ ကျနော့်ဘော့စ် လီလီကို
မခရေနဲ့ အတူ တူးဘိုင်ဝမ်း ကျနော် ပွဲကြမ်းခဲ့တယ် မဟုတ်လား၊ အခု ကျနော်တို့ ရုံးချုပ်ပြန်ရောက်ပြီး ရုံးပြန်တက်တော့ ဘော့စ်က ပေါ်တင်ပဲ ခေါ်ပြောတယ်၊ ငါတို့ ဆက်ဆံရေးက လယ်ပယ်တစ်ဆင့်တက် သွားပေမဲ့လည်း နင်လည်း အိမ်ထောငန် ဲ့၊ ငါလည်း အိမ်ထောငန် ဲ့၊ ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ပရော်ဖက်ရှင်နယ်တွေ ( ဒီမှာ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်လို့ သုံးတာက ပညာရပ်တစ်ခုမှာ ကျွမ်းကျင်မှု အဆင့် လယ်ပယ်တစ်ခုနဲ့ အလုပ်လုပ်နေကြတာကို ဆိုလိုပါတယ် ) ငါတို့ အလုပ်ကိုလည်း အထိခိုက် မခံနိုင်ဘူး၊ ဆိုတော့ တတ်နိုငသ်လောက် အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပေးပါလို့ ပြောပါတယ်၊ သူ့ အပြောအရတော့ နောက်တစ်ခါ အခြေနေပေးရင်လည်း လုပ်ကြမယ် ဆိုတဲ့ သဘောပါပဲ၊ လုပ်ငန်းခွင်နဲ့ လာမပတ်သက်နဲ့လို့ ပြောတာပေါ့၊ နောက် ကျနော့်ကိုလည်း ကောင်းကောင်း ရကွန်မန်ဒင်းရှင်း ( ထောက်ခံချက် ) ကောင်းကောင်း ပေးလို့ ရာထူးလည်း တိုးမယ့် အလားအလာရှိနေပါတယ်၊ ရင်မူးတို့ ကံကောင်းချက်ကတော့၊ ဟင်းဟင်း။

အဲလိုနဲ့ စနေတစ်ရကမ် ှာ ကျနော့်သား ဒေးကဲယား ကျောင်းက ပိုက်ဆံရှိတဲ့ မိဘတွေရဲ့ ကလေးတစ်ယောက် မွေးနေပ့ ွဲကို ကလေးတွေ ဆော့စရာ စီးစရာတွေ ရှိတဲ့ ပန်းခြံတစ်ခုမှာလုပ်တယ်၊ မိဘတွေကိုလည်း ဖိတ်တယ်၊ အဲဒီပန်းခြံက ဝင်ကြေးက တော်တော် ဈေးကြီးပါတယ်၊ ဇီဇဝါက သူက သားနဲ့ ကပ်လိုက်ချင်တယ်၊ ကလေးတွေ အတွက် ဆိုပေမဲ့ လူကြီးတွေ အတွက်လည်း အများကြီး ရှိပါတယ်၊ ဒစ်စနေလန်း ဆန်ဆန်ပေါ့ အဲလောက်တော့ မကြီးပါဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်တို့ လိုက်သွားကြတယ်၊ ဟိုရောက်တော့ ကလေးတွေကို အုပ်စုနဲ့ပဲ သူတို့ ကစားစရာတွေ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတေ ွ လုပ်ပေးပြီး စောင့်ကြည့်မယ့်သူတွေလည်း ရှိတော့ ကျနော်နဲ့ ဇီဇဝါတို့ လစ်ထွက်လာခဲ့ကြတယ။်

အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းစတာပဲ၊ အဲဒီက စီးစရာတေကွ အစုံရှိတယ် ရိုလာကိုစတာ လိုမျိုးတွေရော၊ ရေစီးကြောင်းထဲ၊ အမှောင်ထဲ မျိုးစုံပေါ့၊ ဇီဇဝါက စီးရင်း ရုတ်တရက် အောက်ကို ပြုတ်ကျသွားတဲ့၊ ရင်ကို ဖိုသွားစေတဲ့ အခါမျိုးကျရင် အော်ဟစ်ပြီး ကျနော့် လက်မောင်းကို တွယ်ဖက်လာပါတယ်၊ ကျနော်လည်း ပထမတော့ သိပ်မရဲသေးဘူး၊ အမှောင်ထဲ လျှောက်ပြေးတဲ့ ရိုလာကိုစတာမှာ သူက အအော် ကျနော့်လက်မောင်း အဖက် ကျနော်ကလည်း သူ့ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်ရာက ပြန်မလွှတ်ဖြစ်တော့ဘူး၊ အဟီး၊ ခပ်တည်တည်ပ၊ဲ အဲဒါက ပုံမှန်လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ လမ်းလျှောက်ရင်တောင် ခါးကို ကိုင်ထားလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် ရင်ကို မှီတွယ်လို့ပေါ့၊ နောက် ပိရမစ်လို မံမီတွေ ကြားထဲ မှောင်မှောင်မည်းမည်း ရထားလေးနဲ့ လျှောက်သွားတော့၊ ကျနော့်ဘက်ယိမ်းလာတဲ့ သူ့မျက်နှာကို ငုံ့ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊ သူကလည်း ပြန်တုံ့ပြနလ်ာတယ်ဗျ၊ အဲလို ပေါ်တင်ကြီးလည်း ပွင့်လင်း သွားရော၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းတေကွ အဆက်မပြတ်တော့ဘူးလေ၊ အပျိုမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကလည်း ချိုလိုက်တာ၊ နုဖတ် ပျော့ပျောင်းပြီး စိုစွတ်နေတယ်၊ ကျနော့် လက်တွေကလည်း သူ့ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားရာက မှောင်တဲ့ နေရာရောက်ရင် သူ့ရဲ့ ရွှေရင် အစုံပေါ်ကို ရောက်ရောက်သွားပြီး သူ့တီရှပ် ပေါ်ကပဲ အားမလို အားမရ ဖျစ်ညှစ်မိတယ်၊ နောက်တော့ နည်းနည်း မှောင်ပြီး နှစ်ယောက်တစ်တွဲ စီးရတဲ့ ဟာမျိုးတွေ လိုက်ရှာပြီး စီးတော့တယ်၊ ကျနော့် ညီတော်မောင်ကတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီထမဲ ှာ တအားကို တင်းကျပ်လို့ နေနေပါပြီ၊ ခယမ် အပျိုမလေးကို တွယ်ရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အသိက ကျနော့်ရဲ့ အစားစားချင်တဲ့ စိတ်ကိုတောင် ပျောက်နေပါပြီ၊ သားလေးရဲ့ မွေးနေ့ ပါတီပွဲ အပြီးမှာ အဲဒီပန်းခြံကနေ အိမ်ကို ပြန်မောင်းလာတော့ ကျနော့် အိပခ် ျ် သရီး ဟမ်မာ ဟာ ဂျက်လေယဉ်လို တဝီးဝီးနဲ့ပေါ့။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

အိမ်ရောက်တော့ သားလေးက ကားထဲက ကလေးထိုင်တဲ့ ခုံပေါ်မှာ ခေါင်းလေးစောင်းပြီး အိပ်ပျော်နေပြီ၊ သူ့ကို အသာလေး ချီပြီး သူ့ အခန်းက ခုတင်လေးပေါ်မှာ အသာ သွားတင်ပြီး စောင်လေး ခြုံပေးခဲ့လိုက်တယ်၊ နောက် ဇီဇဝါ အိပ်တဲ့ အခန်းဘက် သွားကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို မတွေ့ရဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ရေချိုးခန်း တံခါး ပိတ်ထားပြီး ရေသံတွေ ကြားနေရတော့ ရေချိုးနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်၊ အင်းလေ အချိန်တွေ ရှိပါသေးတယ်၊ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်ရင် ပလောင် တောင်တက် နှေးပေါ့လို့ တွေးရင်း ကျနော်လည်း ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ဝင်၊ အခန်းထဲက ရေချိုးခန်းမှာ ရေပူပူ ဖွင့်ပြီး ရေပန်းအောက် ရေဝင်ချိုးလိုက်ပါတယ်။

အား အခုမှပဲ အကြောအခြင်တွေ နည်းနည်း လျှော့သွားတယ်၊ တစ်နေ့လုံး ပန်းခြံထဲမှာ ခယ်မချောလေးနဲ့ တင်းနေခဲ့ရတဲ့ အကြောတွေ၊ ဟိုက် အခုမှ တွေးမိတယ်၊ ဟိုကောင်မလေး မျှော်ရှာရော့မယ် မြန်မြန်သွားမှ၊ အဟီး၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွေးလို့ သဘောကျမိသလို၊ ညီတောင်မောင်ကလည်း သဘောတူကြောင်း ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြတယ်ဗျ၊ အိမ်မှာက အခု ကျနော်တို့ သုံးယောက်ထဲ မဟုတ်လား သားကလည်း အိပ်မောကျနေပြီ ဆိုတော့၊ ကဲ စဉ်းစားတာကြာတယ် ကျနော် ရေချိုးပြီးစ ခါးမှာ တဘက်ပတ်လျက်နဲ့ပဲ ဇီဇဝါ အိပ်တဲ့ အခန်းဆီကို လျှောက်လာခဲ့မိတယ်။

အခန်းတံခါးတွန်းဖွင့် လိုက်တော့ ဘာသံမှ မကြားဘူး၊ ဟင်း ဘယ်များသွားနေသလ၊ဲ သေချာကြည့်လိုက်မှ အိပ်ရာပေါ်မှာ စောင်ခြုံ ထားတဲ့ အပုံလေးလို ဖြစ်နေတယ်၊ အဟီး ခေါင်းမြီးခြုံ အိပ်နေတာကိုး၊ အခုနလေးတင် ရေချိုးထားတာ၊ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံထားပုံထောက်ရင် ကောင်မလေး ရှက်နေပြီထင်တယ်၊ ကျနော်က တော်ကြာ သားနိုးလာပြီး မတော်တဆ သူ့အန်တီလေး လာရှာနေရင် ပက်ပင်းကြီး တိုးနေမှာ စိုးလို့ တံခါးကို ပြန်ပိတ် ကန့်လန့်ချလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ခါးမှာ ပတ်ချည်ထားတဲ့ တဘက်ကို ကြမ်းပေါ် ဖြေချလိုက်ပြီး၊ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ခုတင်ပေါ် တက်လိုက်တယ်၊ ဇီဇဝါရဲ့ ဖုံးထားတဲ့ စောင်လေးကို ခေါင်းပေါ်က
အသာလှန်ချလိုက်တော့ ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်လျက် အိပ်နေတယ်ဗျ၊ စောင်ကို ပခုံးကျော်ရုံ လှန်လိုက်တော့ အောက်မှာ ကျနော့် မိန်းမရဲ့ ပန်းနုရောင် ဘေဘီဒေါ ပဂျားမားလေး ယူဝတ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ကျနော်က သူ့ ပခုံးလောက်ပဲ ရှိတဲ့ ဆံပင်လေးကို အသာဖယ်ရင်း လည်ကပု ်လေးတွေ ပခုံးသားလေးတွေကို နမ်းလိုက်တယ်၊ အား လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရေချိုးပြီးစမို့ ခေါင်းလျှော်ရည်၊ ဆပ်ပြာမွှေးနံ့တွေနဲ့ သင်းပျံ့နေတယ်၊ ဇီဇဝါက လုံးဝ မလှုပ်ရှားဘူးဗျ၊ ကျနော်က စောင်ကို အောက်ဘက်ကနေ အပေါ်ကို အသာလှန်တင်လိုက်တယ်၊ ဘေဘီဒေါ ပဂျားမားက ပေါင်ရင်းလောက်ပဲ ရောက်တဲ့ ကောင်မို့လို့ ခြေသလုံးပေါင်တံတွေက ဖွေးခနဲ ပေါ်လာတယ်၊ စောင်ကို သူ့ခါးလယ်ပေါ်လောက် တင်ပေးလိုက်တယ်၊
စောင်က သူ့ခါးပေါ်လှန်တင်ခံရပြီး သူ့အောက်ပိုင်းကို ကျနော် ကြည့်နေမှန်း သိဟန်တူရဲ့၊ ဇီဇဝါက
စောင်အပေါ်ပိုင်းကို လက်နောက်ပြနန် ဲ့ ဆွဲပြီး၊ သူ့ခေါင်းပေါ် ပြန်ခြုံ ထားလိုက်တယ်၊ အဟီး နေပေ့စေ၊ နောက်မှ အထက်ပိုင်းကို လာခဲ့မယ်၊ အင်္ဂလိပ်တွေ မြန်မာပြညကို သိမ်းသလိုပေါ့၊ အောက်ပိုင်းက စရမယ် ဟဲဟဲ၊ ခြေသလုံးမွတ်မွတ် ကလေးကို ပွတ်လာပြီး ပဂျားမား အနားကိုပါ သူ့ဖင်လုံးလုံးလေး တစ်ခြမ်းပေါ်တဲ့ အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်၊ အသားလေးက ချောမွတ်နေလိုက်တာ၊ ကျနော့် လက်ဖဝါး ပေါ်မှာ အထိအတွေ့က အရသာရှိလိုက်တာ၊ ကောင်မလေးရဲ့ ဒူး နောက်ဘက် ပေါင်ရင်းလေးလောက်က စပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ ဆပ်ပြာမွှေး အနံ့ အပြင် အပျိုမလေးရဲ့ အနံ့လည်း ရနေပြီဗျ၊ သူ့ပေါင် အတွင်းသားလေးတွေကို လျှာနဲ့ ရက်လိုက်တော့ သူတုနသ်ွားတာ သိလိုက်တယ်၊ ကြက်သီးဖုလေး တွေလည်း ထလာတယ်၊ အပါး အရသာရှိလိုက်တာ၊ သကူ မှောက်လျက် သူ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်းကို တစောင်းလေး အိပ်နေတာမို့ သူ့ ညာဘက် ပေါင်လေးကို ဒူးကွေးပြီး အပေါ်ကို နည်းနည်း တွန်းတင်လေးလိုက်တော့၊ အမွေးပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားတဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်ကလေးက ပေါင်ရင်းမှာ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးလို ပြူးထွက်လာတယ်၊ အရည်လေးတွေ စို့လို့ပေါ့၊ အဖုတ်က အနံလေး ရနေတယ်၊ ဇီဇဝါ စိတ်လာလို့ စိမ့်ကျလာတဲ့ အရည်က နေမှာပေါ့၊ ကျနော့်မျက်နှာကို ရသလောက်ကပ်ပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို ရက်လိုက်တယ်၊ စောင်အောက်က အိခနဲ အသံထွက်လာပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ပေါင် နှစ်လုံးကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြြဲပီး လျှာကို သူ့ အဖုတ်လေးထဲ ဝငန် ိုင်သလောက် ထိုးပေးတယ်၊ ဇီဇဝါ ဖင်လေး ကော့ကော့လာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် အနေအထားက လုပ်ရတာ အားမရဘူး၊ ခေါင်းကို ခဏကြွလိုက်ပြီး ဒူးထောက်လျက် ကနေ ကျနော့် လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ အပျိုမလေး အဖုတ်ကို ဆော့ကစားရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ကျနော့် လက်ခလယ်ကို အသာလေး ထိုးသွင်း ဆော့လိုက်တယ်၊ ကျနော့် လက်ခလယ်ကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးတော့ သူ့ ဖင်ကလေးလည်း ကြွကြွပေးတာ ပိုမြန်လာတယ်၊ နောက်တော့ ဘာလို့လဲ မသိဘူး ကျနော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ အတင်း ဆွဲညှစ်ထားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ခဏ ငြိမ်နေရင်းမှ သူ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်လေးကို မရင်း သူ့ကို ပက်လက် အနေအထားဖြစ်အောင် ရွှေ့ပေးလိုက်တယ်၊ သူက အလိုက်သင့်လေးပဲ ပက်လက် လှန်ပေးပါတယ်၊ စောင်ကတော့ မျက်နှာပေါ်မှာ အုပ်နေတုန်းပေါ့ ခါးပေါ်က စပြီးတော့လေ၊ ကျနော်က သူ့ ခြေထောက်တွေကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားလိုမျိုး လုပ်ပေးပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ကျနော့် မျက်နာကို အပ်လိုက်ပါတယ်၊ အပျိုမလေးရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကျနော် အားရပါးရ ရက်ပေးနေမိပါတယ်၊ အား၊ အရသာရလှိုက်တာ၊ အောက်က ကျနော့် ညီတော်မောင်ကတော့ စားရတော့မယ်ကွ ဆိုပြီး တထိုးထိုး တထောင်ထောငန် ဲ့ အိပ်ရာကို ထိုးထောက် နေပါတယ်၊ ကျနော့်လက်တွေက စောင်အောက်နဲ့ ပဂျားမား အောက်ကနေ တိုးဝင်သွားတော့ ဘရာစီယာ မဝတ်ထားတဲ့ ဇီဇဝါရဲ့ နို့လေး နှစ်လုံးကို သွားအုပ်ကိုင်မိတယ်၊ နို့လုံးလေးတွေက ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီတို့ ကျနော့်မရီး မခရေတို့လောက် မကြီးပေမဲ့ အနေတော်လေး လိမ္မော်သီး ထွားထွားလောက်တော့ ရှိတယ် ဗျ၊ အိတင်းနေတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်နေတာ ကျနော့် လက်ဖဝါးပေါ်မှာ လာထောက်နေတော့ လက်ဖဝါးတောင် ယားတားတား ဖြစ်မိသေးတယ်၊ အားမလို အားမရ ဖြစ်မိပေမဲ့ အရမ်းမကြမ်းသေးပဲ ဖွဖွလေး ဖျစ်ညှစ် ပေးနေတာ အပျိုမလေး ခါးကလေး ကော့တက်လာပါတယ်၊ ကျနော်က သူ့နို့သီးခေါင်းကလေး တွေကို လက်မနဲ့ လက်ညှိုးထိပ်ကလေး တေနွ ဲ့ ညှပ်ကိုြင်ပီး ပွတ်လိုက်တော့ အပျိုမလေး ဆတ်ခနဲ ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ အတင်း ဖိညြှပ်ပီး ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်း သွားပါတယ်၊ ကောင်မလေးတော့ တစ်ချြီပီးသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် အလှည့်ပဲ ကျန်တော့တာပေါ့။
ကျနော့်ခေါင်းကို ညှပ်ထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံး မာတင်းနေရာကနေ ပျော့ကျ သွားတော့မှ သူ့ပေါင် နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော်၊ သူ့ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို ခြုံထားတဲ့ စောင်ကို ဘေးဖယ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက တွန်းတင်ထားလို့ သူဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကတော့ နို့တွေရဲ့ အပေါ်မှာ
ရောက်နေပြီမို့ ဝင်းဝါ စိုပြေလှတဲ့ မို့မို့ ရွှေရင် အစုံက တောင်ကုန်းလေး နှစ်ခုလို တင်းတင်းလေး
မြင်နေရပါတယ၊် မျက်လုံးအစုံကိုတော့ တင်းတင်းလေး ပိတ်ထားဆဲ ရှိတဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ ပြုံးယောင်ယောင် နှုတ်ခမ်း အစုံကို ငုံ့ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့်ရင်ဘတ်ပေါ်ကို အိခနဲ ဖိဝင်လာတဲ့ နို့နှစလ်ုံးနဲ့ နို့သီး ချွန်ချွန်လေး တွေက ကျနော့် လီးကြီးကို အစွမ်းကုန် မာတင်းလာစေခဲ့ပါတယ်၊ ဇီဇဝါကလည်း သူ့ အနမ်းတွေနဲ့ ပြန်လည် တုံ့ပြန်လာလို့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း လျှာချင်း ပွတ်သပ် စုပ်နမ်းနေကြမိပါတော့တယ်၊ အနမ်းတွေ ကြမ်းလာတာနဲ့ အမျှ အပျိုမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း ထွန့်ထွန့် လူးလာလို့ အချိန်တန်ပြီလို့ ကျနော် တွေးမိလိုက်ပါတယ်၊ ကျနောက် သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားကနေ သူ့ အပေါ်မှောက်လျက်သား ဆိုတော့ တကူးတက နေရာပြောင်းစရာ မလိုတော့ပါ၊ ဖင်ကို အသာလေး ကြွလို့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို လက်န့ ဲထိန်းရင်း သူ့ အဖုတ်ဝမှာ အသာတေ့ပေးလိုက်ပါတယ်၊ အပျိုမလေးရဲ့ အဖုတ်ဝမှာ ဖျစ်ခနဲ ခေါင်းဝင်သွားတော့ ကျပ်လှတာမို့ ကျနော် ဖိမသွင်းရဲပါ၊ အပျိုမလေးကလည်း ကျနော့် ပါးစပ်ထဲက လျှာကို အတင်း စုပ်နေပါတယ်၊ လက်တွေကလည်း လက်သည်းချွန်တေနွ ဲ့ ကျနော့် ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်လာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တစ်ခါပြီးထားတဲ့ အရည်တွေလည်း ရှိတော၊့ ချော့သွင်းရင်း သွင်းရင်းနဲ့ ကျနော့် လီးကြီး တစ်ဝက်လောက်ထိ ကတော့ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးလို့ ရနေပါပြီ အဲလောက်နဲ့တောင် သူရော ကျနော်ရော အရသာတွေ့ နေရတာမို့ ကျနော့်ခါးကို ထိန်းရင်းကပဲ မသိမသာ နည်းနည်း နည်းနည်း ပိုပို သွင်းပေးရင်း ချော့လိုးလာခဲ့လိုက်ပါတယ်၊ သူ့ စောက်ခေါင်းသား နွေးအိအိလေးတွေရဲ့ ဖိညှစ်မှုကြောင့် ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း ပိုပို ထွားလာသလိုပဲလို့ ထင်မိရပါတယ်။

“ ဇီဇဝါ.. ဘယ်လို နေသေးလဟဲင် နာလား ”
“ အင်း.. နည်းနည်းတော့ နာတယ်.. ရပါတယ် ”
“ စ.ွိ . စွိ.. ရွတ်.. ရွတ် ”

သူကလည်း တော်တော် အရည်ရွှမ်းတယ် ဗျ၊ အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာတော့ ကျနော်လည်း လုပ်ရတာ ပိုချောမွေ့လာတာပေါ့၊ တကယ်တော့ ကျနော် ထိန်းလုပ်နေရတာ ခါးလည်း ညောင်းလာပြီ၊ စိတ်ကလည်း အရမ်းထနေပြီ မဟုတ်လား၊ အဲတော့ ကောင်မလေး နှုတ်ခမ်းကို ကျနော့် ပါးစပ်နဲ့ ပြန်ငုံခြဲပီး ကျနော့်လျှာကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထညလ့ိုက်တယ်၊ အဲဒီလျှာကို ကောင်မလေးက စိတ်ထပြီး ကိုက်လိုက်ရော ကျနော်လည်း အောက်က ကောင်ကို အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းချလိုက်မိပါတော့တယ်။

“ ဖွတ်.. ဖတ်.. ဗျိ ”
“ အား.. အတွ် ”

ကောင်မလေး ဆတခ် နဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ သိပ် အလူးအလဲတော့ ခံလိုက်ရပုံ မရဘူးဗျ၊ အရမ်းလည်း ထန်နေချိန်မို့ ထင်တယ်၊ ကျနော်က သူ့စောက်ခေါင်းထမဲ ှာ ကျနော့် လီးတစ်ချောင်းလုံး မြုပ် စိမ်ထားပြီး ခဏနေလို့ သူနည်းနည်း ပြန်လှုပ်ရှားလာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း နည်းနည်းချင်း ပြန်ပြန် ဆောင့်သွင်းပေးကာ လုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊ အဲဒီကမှ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတော့ ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ အဖုတ်လေးထဲက ပြုတ်လုကာနီး အထိ ဆွဲထုတ် ပြီးမှ ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ ပြန်ဆောင့်ဆောင့်ချတော့ တာပေါ့၊ သူလည်း အောက်မှ ပြန်ပြန်ကော့ကာ တွန့်တက်လာတော့ ကျနော်လည်း အရှိန်ကို မြှင့်တင် ပေးပြီး မကြာခင် အချိန်တွင်းမှာပဲ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူ ရောက်သွားကြလေတော့တာပေါ့။

“ အား.. အိ.. ကောင်းလိုက်တာ ဇီဇဝါလေးရယ် ”
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော်နဲ့ ဇီဇဝါတို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ထွေးဖက်ပြီး ခဏ နားနေကြပြီးတော့ ဗိုက်ဆာ လာကြတာနဲ့ ထပြီး ရေချိုးခန်းသွား၊ ကိုယ့်ပစ္စည်း ကိုယ်ဆေးပြီး မီးဖိုချောင်မှာ စားစရာ ရှာကြတော့တယ်၊ နည်းနည်း ဗိုက်ထဲ အဆာဝင်သွားတော့ ခယ်မ အပျိုလေးကို ကြည့်ရင်း ပြန်ထန်လာပြန်တယ်၊ မီးဖိုထဲက မနက်စာ စားတဲ့ စားပွဲလေးက ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင်း ကော်ဖီ သောက်နေရင်းက ဘေစင်မှာ ခွက်တွေ ဆေးနေတဲ့ ဇီဇဝါကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ ဟေ.. ဇီ.. အဲဒါတွေ ထားလိုက်ပါဦး နောက်မှ လုပ်လို့ရပါတယ်၊ ကော်ဖီသောက်ဦးလေ ”

ဇီဇဝါက လက်အစိုကို တဘက်လေးနဲ့ သုတ်ရင်း ကျနော့်နား လျှောက်လာတယ် ပြီးတော့ ကျနော့် ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်တယ်၊ သူ့ကိုယ်လုံးလေးက သွယ်သွယ်လေးမို့ ကျနော့် အတွက်ကတော့ ဘယ်လိုမှ မနေပါဘူး၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကသာ အောက်ကနေ ကုန်းရုန်း ထနေတယ်၊ ကျနော်က အိမ်နေရင်း ဘတ်စကက်ဘော ဘောင်းဘီ ပွပွပျော့ပျော့ တစ်ထည်သာ ဝတ်ထားလို့ ကျနော့် ကောင်ကြီး မာတင်းနေတာကို သူလည်း သတိထားမိမှာပေါ့၊ သူက ကျနော် သောက်နေတဲ့ ကော်ဖီခွကကိုပဲ ယူပြီး သောက်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ဆံပင်လေးကို နားနောက် ဖယ်ပြီး လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်တယ်၊ ကျနော့်လက်တွေကလည်း သူ့ခါးလေးကတစ်ဆင့် သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီလေး အောက်က လျှောတက်သွားပြီး နို့လုံးလုံးလေးတွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
သူက ကော်ဖီခွကကို ပြန်ချလိုက်ပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း လာစုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊ တဖြည်းဖြည်းချင်း ကျနော်တို့ အနမ်းတွေ ကြမ်းလာတယ်၊ သူ့ လျှာကလေးကလည်း အငြမိ ်မနေဘူး၊ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ အတင်း လာထိုးထည့်နေတယ်၊ ကျနော် ထိုင်ရာက ထလိုက်တော့ သူလည်း အလိုက်သင့် ထလာတယ်၊ သူ့ကို ကျနော် ပွေ့ချီပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကို ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ ဆိုဖာပေါ်မှာ သူ့ကို ပက်လက်တင်လိုက်ပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးက မာတင်းပြီး ဖြောင့်တန်းနေတာပေါ့၊ သူက ဆဖို ာပေါ်မှာ တံတောင်လေး တစ်ဖက်ထောက်ပြီး စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတုန်း ကျနော်က သူ့ အနားကပ်သွားတော့၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ တယမ်းယမ်းနဲ့ပေါ့၊ သူကလည်း ကျနော် ဘာလိုချင်မှန်း သိပါတယ်၊ သူက ဆဖို ာပေါ်မှာ ထထိုင်ရင်း သူ့မျက်နှာနား ကပ်လာတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူရဲ့ လက်ချောင်းကလေး တေနွ ဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ကြီးကို သူ့ နှုတ်ခမ်းလွှာ လှလှလေး နှစခ် ု ဖွင့်ပြီး ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ ခေါင်းကလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ သူ့ ပါးစပ်ထကဲို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ ကြည့်ရတာ သိပ် အတွေ့အကြုံ မရှိသလိုပဲ ကျနော်တောင် အံ့သြနေတယ်၊ ဒီမှာမွေး ဒီမှာကြီးပြီး တက္ကသိုလ်ရောက်နေတဲ့ မိန်းကလေးတွေ ဒီလို အတွေ့အကြုံ မရှိဘူး ဆိုတာ ရှားမှာပဲလို့ ၊ ဒါပေမဲ့ တစ်ဖက်က တွေးလိုက်ရင် သူတို့ အမေ ဒေါ်ကန့်ကော်က တော်တော် စည်းကမ်းကြီးတာ၊ နောက် ဒီ စတန်းဖို့ဒ်လို တက္ကသိုလ်ကို ရောက်ဖို့ ဆိုတာ တော်ရုံတန်ရုံနဲ့ ဝင်ခွင့်ရဖို့ မလွယ်ဘူး၊ စာနဲ့ မျက်နှာနဲ့ မပြတ်တဲ့ အပြင်၊ တခြား အားကစားတို့၊ ဗေါ်လန်တီရာတို့ အသင်းအဖွဲ့တွေရော ဘက်ပေါင်းစုံ လုပ်ရတာ ဆိုတော့၊ သူ့ခမျာ ဒါတွေလုပ်ခဲ့ဖို့ အချိန် မရတာ ဖြစ်နိုင်တယ်၊ သူက ကြိုးစားပန်းစား ကျနော့် ကောင်ကြီးကို စုပ်ပေးရှာပေမဲ့ ကျနော်က အားမရတော့ဘူး၊ သူ့ရဲ့ အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ရတာ မဝသေးတာကြောင၊့် သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ နောက် သူ့ကို ဆဖို ာ လက်ရန်းပေါ်မှာ ခေါင်းတင်လှဲစေပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်လိုက်တယ်၊ အရည်ရွှမ်းနေတဲ့ သူ့ အဖုတ်ဝလေးမှာ ကျနော့် ဒစ်ကြီးကို တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း စသွင်းလိုက်တယ်၊ ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်လုံး တစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ဆွဲမတွန်းလိုက်တော့ သူ့ အဖုတ်က ပိုဟလာပြီး ကျနော့်အတကွ် ဆောင့်လိုးလို့ ပိုကောင်းလာတယ်၊ သူ့လက်တွေက ကျနော့် လည်ကုပကို တွဲခိုလာခဲ့တယ်၊ သူ့ ပါးစပ်ကလည်း ကောင်းလို့လား နာလို့လား မသိ အီးအီးအားအား သံလေး
တွေနဲ့ ကျနော် ဆောင့်လိုးလို့ တဖတ်ဖတ် မြည်တဲ့ အသံနောက်က ပဲ့တင်သံလေးလို လိုက်လာတယ်။ နောက်တော့ သူ့ခါးလေးက အတင်းကော့ကော့တက် လာတယ်၊ ကျနော်က လုပ်နေရင်းက ပုံစံပြောင်းချင်လာတာနဲ့ ခဏ နားလိုက်တယ်၊ သူက သူအရှိန်တက်လာမှ ကျနော်ရပ်လိုက်လို့ ကျနော့်ကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြညန့် ဲ့ ကြည့်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ခါးလေးကနေ ဆွဲမပြီး မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း သူ့ အဖုတ်လေးထဲက ဖလွတ်ခနဲ ပြုတ်ထွက်လာတယ်၊ ပြီးမှ သူ့ကို ဆိုဖာလက်ရန်းပေါ်မှာ တံတောင်ထောြက်ပီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ် ပထမတော့ ခါးကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေတယ်၊ ကျနော်က သူ့ခါးလေးကို အသာဖိချလိုက်မှ ဖင်ကော့တက်လာတယ်၊ သူ့ ပေါင်လုံး နှစ်ခုကြားက
ပြူထွက်လာတဲ့ အဖုတ်ဝမှာ ကျနော့် ဒစ်ကြီးကို ပြန်တေ့ပြီး အသာမျှောထိုးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှ

ဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်ယူတဲ့ အနေနဲ့ အဝင်အထွက်လုပ်တယ်၊ အသားကျသွားမှ သူ့ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး တဖန်းဖန်း မြည်အောင် တအားကုန် ဆောင့်မိတော့တယ်၊ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး သူလည်း တအားအား တအီးအီးနဲ့ အော်မြည်ပြီး ကျနော်လည်း လီးထိပမ် ှာ ပူခနနဲ ဲ့ သုက်ရည်တွေ သူ့စောက်ဖုတ် ဟိုး အတွင်းထမဲ ှာ တဖျစ်ဖျစ် ပန်းထည့်နေမိပါတော့တယ်။

ရေးသားသူ-သာဒင်
မူရင်းဆိုက်- အတွေးပင်လယ်ပြာဖိုရမ်
အတွေးပင်လယ်ပြာဖိုရမ်ကို ခရက်ဒစ်ပေးပါတယ်ခင်ဗျာ

ဒီတစ်ချီ အပြီးမှာတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး နည်းနည်း ကျေနပ်သွားကြလို့ ဆိုဖာပေါ်မှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ထားရင်းနဲ့ တီဗီကြည့်နေဖြစ်ကြပါတယ်၊ အဲဒီမှာ ကျနော်လည်း သိချင်တာမေး သူလည်း ပြောပြတော့မှ သူ့ အကြောင်း ကျနော် တော်တော်လေး သိလာရပါတယ်၊ တကယ်တော့ သူ့ မှာ ရည်းစား ရှိနေပါပြီ၊ သူက နဂို အတွေ့အကြုံ ရှိသလို ဟန်ဆောင်ထားတယလို့ ပြောပါတယ်၊ သူတို့ အယူအဆက ဒီအရွယ်ရောက်နေလို့ ဒါတွေ မလုပ်ဖူးဘူး ဗာဂျင် ဆိုရင် ကိုယ့်ကို လူဇာ လို့ သူများ ထင်သွားမှာလည်း စိုးတယ်၊ ( မြန်မာပြည်က မိန်းကလေးတွေနဲ့များ ကွာပါ့၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အတွေ့အကြုံ မရှိဘူးပြောမှ လူ အထင်ကြီးမယ် ထင်နေကြတယ်၊ ) အဲဒါကြောင့် သူ့ ဘဲနဲ့ နစှ ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မတွေ့ခင် အတွေ့အကြုံ လိုချင်နေတာလေ၊ နောက်တစ်ခုကလည်း ကျနော့်ကို တိတ်တခိုး ကြိုက်နေတာလည်း ပါတယ်၊ ချစ်တာ မဟုတ်ဘူးနော် ရောထွေး မသွားနဲ့၊ အဟီး၊ သူ့ အစ်မနဲ့ ကျနော်နဲ့ လုပ်နေကြတာလည်း သူ
အကြိမ်ကြိမ် ချောင်းဘူးတယ် ဆပို ဲ၊ အဲဒါကြောင့် ကျနော့် ဒုတ်ကိုလည်း သူ မြင်ထားတာ ကြာလှပြီ တဲ့၊ သူ့ အစ်မနေရာ အစား သူ ဖြစ်လိုက်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ ခဏခဏ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ ဘူးတယ်တဲ့၊ အခုတော့ တကယ်ကောင်းမှန်း သိသွားပြီတဲ့၊ အဟီး ၊ ယောကျ်ားလေး တစ်ယောက်ကို သူတို့ ကြိုက်အောင် ဘယ်လို ပြုစု ရမလဲ ဆိုတာလည်း သူ့ကို သင်ပေးစေချင်တယ်တဲ့၊ ကျနော်က အဲဒါတော့ စိတ်ချလို့ နင် ကျောင်းပြန် မသွားခင် အတွင်း ဒီတေး အကုန်သင်ပေးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ဟဲဟဲ၊ အဲတော့ ခင်ဗျားတို့ စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ ဗျာ၊ ဒီရက်ပိုင်း အတွင်း ဘာတွေ ဖြစ်မလဲ ဆိုတာ၊ ဟဲဟဲ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

နောက်တော့ ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီလည်း ပြန်ရောက်၊ ဇီဇဝါလည်း ကျောင်းပြန်သွား၊ ကျနော်လည်း ရာထူးတိုး၊ ဆိုတော့ ကျနော့် ဘဝက ကျေနပ်စရာတွေပဲ ဖြစ်နေရတာပေါ့၊ တစ်ခါတလေ မခရေနဲ့ ဂျီတော့က ချပ်တယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လုပ်ခဲ့ကြတာ တွေ စားမြုံ့ပြန်ကြတယ်၊ နောက် ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်တယ်၊ ကျနော်တို့ရဲ့ ဆက်ချပ်က ပိုပြီး ကြမ်း၊ ပိုပြီး ပွင့်လင်းလာကြတယ်၊ နောက် ဇီဇဝါကျတော့လည်း တစ်လတစ်ခါလောက် စနေ တနင်္ဂနွေ အိမ်လာအိပ်တဲ့ အချိန် လစ်ရင် လစ်သလို စားဖြစ်ကြတယ်။

တစ်နေ့ ကျနော့် ရာထူးအသစ်ကြောင့် စီမံခန့်ခမွဲ ှု သင်တန်းတစ်ခု တက်ဖို့လိုလို့ တစ်ပတ် လော့အိန်ဂျလိစ် မြို့က ရုံးခမွဲ ှာ သွားဖို့ အကြောင်းပေါ်လာတယ်၊ အိမ်မှာ မြနှင်းဆီ မအားတဲ့ အချိန် ကလေးကြို ၊ကလေးကြည့်ဖို့ ကိစ္စတွေ စီစဉ်ပြီးတော့ ခရီးထွက်ခဲ့ရပါတယ်၊ ရုံးက စီစဉ်ပေးလိုက်တဲ့ ဟိုတယ်မှာပဲ တည်းပြီး၊ အဒဲ ီမြို့က ဒေါင်းတောင်း ( မြို့လယ်ကောင် ) မှာရှိတဲ့ ရုံးမှာ သင်တန်း သွားတက်ရပါတယ်၊ ကျနော့်လို စူပါဗိုက်ဇာ ဖြစ်ကာစ လူတွေ ၁ဝ ယောက် လောက်ပဲ ရှိတဲ့ သင်တန်းလေးပါ၊ မနက် စောစောစီးစီး စပြီး နေလ့ည်စာကို အဲဒီရုံးထဲက ကဖတေးရီးယား မှာပဲ ဝယ်စားလိုက်ပြီး သင်တန်းဆက်ထိုင် ပါတယ်၊ ညနေ ၃ နာရခီ ွဲ လေးနာရီလောက်ဆို သင်တန်းပြီးတော့ ဟိုတယ် ပြန်ပါတယ်၊ ပထမနေ့ကတော့ ခရီးလည်း ပန်းလာတာနဲ့ ဟိုတယ်ရောက်တာနဲ့ ရေမိုးချိုး၊ ညနေစာ အခန်းထဲမှာပဲ မှာစားလိုက်ပြီး ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း အိပ်ရာပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ၊ တစ်ရေးနိုးမှ တီဗီကို ထပိတ် လိုက်ရပါတယ်။

ဒုတိယနေ့ကျတော့၊ ညနေ ဟိုတယ် ပြန်ရောက်လို့ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ လေးနာရီခွဲလောက် ဖြစ်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီ ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ဖရိုးဆန်းပလာတာတွေ၊ သူ့ညီမ စံပယ့်ကို သွားပေးရဦးမယ် ဆိုတာ သတိရလို့ စပံ ယ့် ဆဲဖုန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်၊ စံပယက် သူငါးနာရခီ ွဲလောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်မယ် ဖြစ်ကြောင်း၊ ညနေစာကို မစားထားနဲ့ သူလိုက်ကျွေးမယလ့ို ပြောပါတယ်၊ ကျနော်လည်း မနေ့ကလို တစ်ယောက်ထဲ စား တီဗီကြည့် အိပ်ရမှာ ပျင်းနေတာနဲ့၊ အိုကေ လေလို့ ပြောလိုက်ပါတယ်၊ နောက် သူတက်စ်မက်ဆေ့နဲ့ ပို့လိုက်တဲ့ သူတို့ အိမ်လိပ်စာကို ကျနော်ငှားထားတဲ့ ဖို့ခရုဇာ ကားလေးထဲက နဗီဂေတာထဲ ထည့်ပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

သူ့အိမ်နားကို နီးလာတဲ့ အချိန်မှာ စတိုးဆိုင်တွေ စားသောက်ဆိုင်တွေက တရုတ်လို၊ ကိုရီးယားလိုတွေ ဆိုင်းဘုတ်တွေ အများကြီး တွေ့လာရတော့ အာရှတွေ နေတဲ့ အပိုင်းဖြစ်ရမယ်လို့ တွေးမိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့အိမ်က တောင်ကုန်း အမြင့်ပိုင်းကို တော်တော်လေး တက်ရတယ်၊ လမ်းကွေ့ကွေ့ကောက်ကောက်လေး တွေနဲ့၊ သူတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ သူတို့ ကားဂိုဒေါင်တံခါးရှေ့က ဒရိုက်ဝေးမှာပဲ ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး ဘေး လူသွားလမ်းကလေးကပတ်ပြီး အိမ်ရှေ့က ခေါင်းလောင်း ခလုတ်ကို သွားနှိပ်လိုက်ရတယ်။

“ ဟော ကိုကြီး လာလာ.. စံပယလ်ည်း အခုနကပဲ ပြန်ရောက်တယ် ”
“ ေဩာ် ဟုတ်လား.. အဆင်ပြေရဲ့လား.. ကို လာတာများ စောနေလား.. ကိုအောင်ကြည်ရော.. ပြန်ရောက်ပလား ”
“ ေဩာ်.. ကိုအောင်ကြည်၊ မြန်မာပြည် ခဏ ပြန်သွားတယ်လေ.. သူ့အမေ နေမကောင်းလို့ တဲ့ ”
“ ဟင်.. ေဩာ် အဲဒါ ငါ မသိလိုက်ဘူး.. ဒီမှာ စံပယ်တို့ အတကွ်တဲ့ မြထည့်ပေးလိုက်တာ ပလာတာတွေ ” “ ေဩာ် အတော်ပဲ အဲဒီက ပလာတာ မစားရတာတောင် အတော်ကြာသွားပြီ၊ အဟီး ကျေးဇူးပဲ တကူးတက ယူလာပေးတာ ”

တကယ်တော့ ပလာတာ ဆိုတာ ဂျုံကို နယ်ပြီး လမှိ့်ထားပေးတာ၊ ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားပြီး ကိုယ်စားချင်တဲ့ အချိန် ကြော်စားရတာ၊ တရုတ်ဆိုင်တွေ၊ ကုလားဆိုင်တွေမှာ ဖရိုးဆန်း ( ရေခဲရိုက်ထားတာ ) ရနိုင်ပေမဲ့လည်း ကျနော်တို့ မြို့နားမှာက လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် လုပ်ထားတာ ရှိပြီး ပိုလည်း စားကောင်းတာမို့ နာမည်ကြီးတယ်၊ သတူ့ိုက ကြုံရင် မှာလေ့ရှိတာကြောင့် မြနှင်းဆီက သူ့ညီမဆီကို ထည့်ပေးလိုက်တာ။

“ ရပါတယ် ဟာ၊ ကိစ္စ မရှိပါဘူး ”
“ ကဲ ဗိုက်ဆာနေရင် သွားစားမယ်လေ၊ အခု ဗမာ ထမင်းဆိုင် တစ်ခု အသစ်ဖွင့်ထားတာ ရှိလို့.. စံပယ်လည်း တစ်ခါမှ မစားဘူးသေးဘူး ” “ အိုကေလေ သွားကြတာပေါ့ ”

စံပယ်က သူတို့ မောင်နှမ တွေထဲ မှာ နံပါတ်လေး လေ၊ မြနှင်းဆီနဲ့ ဇီဇဝါနဲ့ ကြားက၊ သူတို့ မောင်နှမတွေက အကြမ်းဖျင်း ၂ နှစ်ကြီး၊၂ နှစ်ငယမ် ို့ အခုဆို ၂၃ လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်၊ ကျောင်းမပြီးခင်ထဲက သူ့ရည်းစား
အောင်ကြည် လုပ်နေတဲ့ အလုပ်မှာ အငတ်န်းရှစ်နဲ့ လုပ်နေပြီး ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တစ်ခါထဲ အလုပ်ရ၊
ယောကျ်ားလည်း ရပေါ့၊ အခုတော့ အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့ မာစတာကို အချိန်ပိုင်းတက်ပြီး ဘွဲ့နောက်တစ်ခု ရအောင်
ဆက်လုပ်နေတယ် ပြောတယ်၊ အိမ်ထောင်သည်ပေမဲ့ ကလေး မမွေးရသေးတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က အပျိုနဲ့ အတူတူပဲ၊ အပျိုမလေး ဇဇီ ဝါထက်တော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ပိုပြည့်တယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီလောက်တော့ ကစ်ကစ်လေး မဟုတ်ပေမဲ့၊ ခါးသေးသေးအောက်က တင်လုံးကျစ်ကျစ်လေးနဲ့၊ သူတို့ ညီအစ်မတွေ ဘော်ဒီအချိုးအစားက အတူတူပဲ ဆိုတော့ ဖင်ကောင်းတယ်ပဲ ပြောကြပါစို့၊ အိမ်နေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တီရှပန် ဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီပဲ ဝတ်ထားတာဆိုတော့ အပေါ်ပိုင်းက ရွှေရင် အစုံကလည်း အနေတော် ဆိုက်ကလေးမှန်း မြင်နေရတယ်။

စံပယ်က အရင် အပျိုဘဝ ကျောင်းတက်နေတုန်းက ဇီဇဝါ့ လိုပဲ ကျနော်တို့ အိမ်ကို လာနေလေ့ရှိတယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာထဲက သူက အောင်ကြည်နှင့် တွဲနေပြီ၊ ကျနော်နှင့် မြနှင်းဆီမှာလည်း ကလေး မရသေးချိန်၊ ကျနော်က အောင်ကြည်ကြီးကို ကြည့်ရတာ အရမ်းတောဆန်ပြီး ခပ်တုံးတုံးမို့ စံပယ့်ကို အမြဲ စလေ့ရှိတယ်၊ စံပယ်ကလည်း သူတို့ ညီအစ်မ တွေထဲမှာ ဗမာ အဆန်ဆုံးလို့ ပြောရမလား မသိ၊ ဆံပင်လည်း အရှည်ကြီး ခါးလောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်နှင့် ဒီနိုငင် ံမှာ ရှားရှားပါးပါးပင်၊ ဒါကြောင့်ပင် တောသားလိုပုံ အောင်ကြည်က အရမ်းကြိုက်ပြီး
စံပယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း လက်ခံခဲ့တာ ဖြစ်မှာ၊ လူက ပုံစံအားဖြင့်သာ ရိုးရိုးလေးပုံ ရှိသော်လည်း စံပယ်က အာသွက် လျှာသွက်ကလေး ဖြစ်သည်။ ကျနော်က နောက်သလို ပြောင်သလို ကျီစယ်တာကို သူက ရှက်မနေ ပြန်လည် တုံ့ပြန်တတ်သူလေး ဖြစ်သည်၊ အဲဒီတုန်းကတော့ ကျနော်ကလည်း မြနှင်းဆီနှင့် ရကာစ ဆိုတော့ သူ့ အပေါ်မှာ ကိုယ့်ညီမလေး လိုသာမို့ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ မထားသော်လည်း ပါးစပ်ကတော့ ဟိုလို ဒီလို စလေ့ရှိသည်၊ သူ ကိုယ်တိုငက်လည်း မခေ ၊ ပြန်ပက်တတ်သည်မို့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်မှာ ဖလပ်သည့် အဆင့်ကို လေးလေးနက်နက် မဟုတ်ပဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောဆိုတတ်လေ့ရှိသည်၊ ဥပမာ ဆိုရသော်၊ နင့် ဒီကိုအောင်ကြည်ကြီး ကြိုက်မဲ့ အစားကွာ ငါ့လိုမျိုးလူ ရှာပါကွာ၊ ဟု ပြောလိုက်ရင် ကြိုက်ချင်တာပေါ့၊ ကိုကြီးလို လူမျိုးတွေကလည်း မိန်းမတေနွ ဲ့ချည်းပဲ မို့လို့ပေါ့၊ အဲလိုမျိုး တွေပေါ့၊ အခုတော့လည်း သူလည်း အောင်ကြည်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ၊ အလုပ်တေနွ ဲ့ ဘီးဇီး၊ ကျနော်တို့လည်း ကလေးတစ်ယောက်၊ အလုပ်တွေနဲ့ ဘီးဇီး ၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း မိုင် ၃ဝဝ ကျော် လေးရာနီးပါး ဝေးတော့ သိပ်မတွေ့ ဖြစ်တော့၊ မိသားစုတွေ ပွဲတွေ ဘာတွေလုပ်မှ ဆုံဖြစ်ကြတော့သည်။

အခု သူခေါ်သွားတဲ့ ဗမာဆိုင် အသစ်မှာပဲ ဘီယာတစ်ယောက်တစ်လုံးစီ သောက်ရင်း၊ မစားရတာကြာတဲ့ ဗမာစာတွေ စားရင်း၊ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ၊ အလုပ်ကိစ္စတွေ တိုလီမုတ်စ ပြောဖြစ်ကြသည်၊ ထိုသို့ ပြောဆိုနေရင်းမှ စံပယက် တစ်ခုခု သတိရ သွားပုံနှင့်

“ ဟယ် အတော်ပဲ အစ်ကြိုကီး ရောက်တုန်း၊ စံပယ့် အိမ်က ဒက်စတော့ ကွန်ပျူတာ ဟန်း ဖြစ်နေပြီး ဝင်းဒိုးက ဘု မလုပ်တော့ဘူး၊ အဲဒါလေး တစ်ချြက်ကည့်ပေးသွားပါဦး ”
“ အင်းလေ ဒီက အပြန် ခဏ ဝင်ကြည့်ပေးလိုက်မယ်၊ ဗိုင်းရပ်စ် လားမှ မသိတာ ”
“ ဘာမှန်း မသိပါဘူး အစ်ကြိုကီးရာ၊ အခု ကိုအောင်နဲ့ စကိုက် လုပ်လို့ မရဘူး ဖြစ်နေလို့ ”

အဲလိုနဲ့ စံပယအ့ိမ်ကို ကျနော်တို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရ ပါတော့တယ်၊ ရောက်တာနဲ့ သူ့ ကွန်ပျူတာ ထားတဲ့ အခန်းကို ပြတယ်၊ သတူ့က ဒီအိမ်ကြီးမှာ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲ နေကြတာ ဆိုတော့ အခန်းတို စ်ခန်းကို ရုံးခန်းလိုမျိုး လုပ်ထားတာ၊ အဒဲ ီအခန်းက ရုံးတစ်ရုံးက အရာရှိတစ်ယောက် အခန်းလိုပဲ စားပွဲအကြီးနဲ့ သားရေဖုံး ကုလားထိုငန် ဲ့၊ အကျယ်ကြီးပဲ။

“ အစ်ကိုကြီး ကော်ဖီသောက် မလား၊ ဝိုင် သောက်မလား ”
“ ကော်ဖီက နည်းနည်း စောသေးတယ်ဟာ၊ ဝိုင်ယူလာပေး ဘာရှိလဲ ”
“ အစုံရှိတယ်လေ၊ ကာဗာနေး၊ ရှာဒိုနေး၊ မာလိုး ဘာလိုလဲ ပြော ”
“ မာလိုး ပဲ ယူလာပေးပါကွာ၊ ရက်ဝိုင်တွေက ဟတ် အတွက် ကောင်းတယ် ပြောတာပဲ ”

စံပယ်ထွက်သွားတာနဲ့ ကျနော်လည်း ကွန်ပျူတာကို အွန်လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဆေ့မုတ်နဲ့ ဖွင့်လို့ရနေသေးတာနဲ့ ဝင်လိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ရီစတိုး ပြန်လုပ်လို့လဲ မရဘူး ထူးဆန်းနေတယ်၊ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖွင့်တော့လည်း ပွင့်ပြီးတာနဲ့ ကွန်ပျူတာက ကပ်နေတယ် မလှုပ်တော့ဘူး ပြန်ရဘီုလုပ်တော့ ဆေ့မုတ်ပဲ ပြန်ဝင်လို့ရတယ်၊ ဝိုင်ခွက်ကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာတဲ့ စံပယ်ကို တွေ့တော့

“ ဟေ့ စံပယ် နင့်မှာ အိတ်စ်စတာနယ် ဟတဒ်ရိုက်ရှိလား၊ ငါမကလိခင် ဖိုင်တွေ ဘက်ကပ်လုပ်ထားလိုက်မလို့ ”
“ ေဩာ် ရှိတယ် အဲဒီမှာ အပေါ်အံဆွဲ ထမဲ ှာ အသစ်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ကြာမှာလား စံပယ် ရေသွားချိုးချင်လို့ ” “ အေး ကြာမယ် စံပယ် အေးအေးဆေးဆေးသာလုပ်၊ ကြည့်ရတာ အခန့်မသင့်ရင် မိုးလင်းသွားမဲ့ သဘောမှာရှိတယ်.. အဟီး ”
“ ရတယ်လေ ခစ်ခစ် အိပ်ချင်ရင် ဒီမှာ အခန်းပိုတွေ ရှိပါတယ်၊ အေးဆေးသာလုပ်၊ ကိုအောင်ကြည်မရှိပဲ လာအိပ်သွားတယ် ဆိုတာသာ မြနှင်းဆီ မသိစေနဲ့ တော်ကြာ စံပယ့်ကို လာ ဂျယ်ဝင်နေဦးမယ် ” “ အမလေး မြက ဘယ်တော့ မှ မဝင်ပါဘူးကွာ၊ နင့် အောင်ကြည်ကသာ ကြားသွားလို့ ငါ့ကိုရှော့ဂန်းနဲ့ လာပစ်နေဦးမယ်၊ အဟီး ”
“ အင်း ခစ်ခစ် ကိုအောင်ကြည် ကတော့ ပြောလို့ မရဘူး၊ သူက တကယ် သံသယ သိပ်များတာ ခစ်ခစ်.. ကဲ လုပ်မှာသာလုပ်ပါ၊ ရေသွားချိုးလိုက်ဦးမယ် ”

စံပယ်ထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း ဟတဒ်ရိုက်တပ်ပြီး ဒေါ့ကုမန့်တွေ ဓာတ်ပုံဖိုင်တွေ အကုန်တွေ့ သမျှ ဆွဲထည့်နေပါတော့တယ်၊ ဒီကြားထဲ စပ်စုချင်တော့ ဘာတွေလည်း လျှောက်ကြည့်လိုက်တာ ဝှက်ထားတဲ့ နှာစာပေတွေ၊ ဓာတ်ပုံတွေ၊ အော ဗီဒီယိုတွေ တွေ့ရရောဗျား၊ အဟီး၊ နောက် အင်တာနက် ဖေးဘရိတ် တွေလည်း ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော် သွားနေကြ ပွန်ဆိုက် တချို့နဲ့ တချို့ဟာတွေ ကျနော်တောင် မသိဘူး စုံနေတာပဲ၊ အဒဲ ါနဲ့ ဖိုင်တွေဒေါင်းနေတုန်း ဆောန် ဲ့ဘဲ ဗြင်းနေကြတဲ့ ပုံတွေကို လျှောက်ကြည့်နေလိုက်တာ လီးတောင် လာတယ်၊ သေးလည်း ပေါက်ချင်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ မီးဖိုဘက်ခန်း လျှောက်သွားပြီး တွေ့တဲ့ အိမ်သာရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သေးကို အားရပါးရ ပန်းလိုက်တယ်၊ သောက်ထားတဲ့ ဘီယာတွေ တစ်လုံးလုံး ပြန်ထွက်သွားသလား ထင်ရတယ်၊ အဆုံးသတ်လေး တစ်ချက်နှစ်ချက်ညှစ်ပြီး ကျန်တဲ့ သေးစက်တွေ ခါနေတုန်း ဗြုန်းဆို တံခါးပွင့်သွားပြီး စံပယ် တစ်ယောက် မွေးပွ တဘက်ပတ်လျက် ဝင်လာတယ်။

“ ဟောတော့ ”
“ ဟာ.. ဆောရီး ဆောရီး ”

အရေးထကျဲမှ ကိုယ့်ကောင်ကြီးကလည်း မာတင်းနေလိုက်တာ ဘောင်းဘီထဲ မနည်း ပြန်ထည့်ရတယ်။

“ ဆောရီး စံပယ်၊ ကိုယ်က စံပယအ်ပေါ်ထပ်မှာ သုံးနေမှာပဲ ဆိုပြီး တံခါးပိတ်ဖို့မေ့သွားတာ ”
“ ရတယ် စံပယတ့်ို အခန်းထမဲ ှာ ခေါင်းလျှော်ရည်ကုန်နေလို့ ဒီမှာများကျန်မလား လာကြည့်တာ၊
တောင်းပန်ပါတယ်၊ သေချာတောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး၊ အဟိ ”
“ အင်.. ဘာကို သေချာ မကြည့်လိုက်ရတာလဲ ”
“ ယူနှိုးဝပ် အိုင်မန့် ခစ်ခစ် ”
“ အာ စံပယ်ကတော့ လုပ်ပြီ.. ဒီထက်ပိုသေချာ ကြည့်ချင်သေးလို့လား ”
“ အိုင်ဒုန့်နိုး.. ခစ်ခစ် ”

ဒီကောင်မလေးနဲ့ ကတော့ ခက်နေပါပြီ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော် ကွန်ပျူတာကို ပြန်သွားကြည့်တော့၊ ဖိုင်တွေ ဒေါင်းနေတာ မပြီးနိုင်သေးဘူး အဲဒါနဲ့ သူ့ ကွန်ပျူတာကို ဆက်ဖွနေလိုက်တာ၊ ကံကောင်းပြီး စံပယရ် ဲ့ ရေကူးဝတ်စုံနဲ့ ပုံလေးတွေရော၊ အပေါ်ပိုင်းချွတ်ပြီး မှောက်လျက် နေပူဆာ လှုံနေတဲ့ပုံလေး တွေရော တွေ့ ရလို့ ကျနော့် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ အမြဲပါတဲ့ ယူအက်စ်ဘီ ဒရိုက်လေးထဲ အမြန် ဆွဲထည့်ထားလိုက်တယ်၊ စံပယ်ရဲ့ ဝင်းဝါတဲ့ အသားစိုင်လေးတွေနဲ့ အမို့အမောက် အဖုအထစ်တွေက အင်္ကျီမပါတော့ ပိုပြီး ထင်ရှားလှပနေတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးလည်း ပြန်မာလာတာပေါ့။
ကျနော်က ဖိုင်တွေပြီးမှ သူ့ အံဆွဲထဲမှာ တွေ့တဲ့ ဝင်းဒိုးဆဲဗန်း ဒစ်နဲ့ ပြန် ရီပဲယား လုပ်ကြည့်မယ် မရရင်၊ ဝင်းဒိုး အသစ် ပြန် အင်စတောလုပ်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားတယ်၊ ဝိုင်ခွက်လည်း ကုန်သွားတော့ ထပ်ဖြည့်လိုက် ဦးမယ်လေ ဆိုပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး မီးဖိုဘက်လျှောက်သွားတော့ ညဝတ်အင်္ကျီ ပိုးသားအဖြူ
ဆွတ်ဆွတ်လေး ပေါင်လယ်လောက်နဲ့ စံပယ် လှေကားက ဆင်းလာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ စိတ်ထဲမှာတော့ ဝိုးခနဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ မျက်စိကို ချက်ချင်း လွှဲလိုက်မိတယ်။

“ ေဩာ် ဝိုင် ကုန်သွားပလား၊ လာ စံပယထ်ပ်ထည့်ပေးမယ်.. ကွန်ပျူတာ ဘယ်လို အခြေအနေရှိလဲ ”
“ မသိသေးဘူး၊ အခုမှ ဖိုင်တွေ ဘက်ကပ်လုပ်နေတုန်း၊ ပြီးမှ စမ်းရမှာပဲ ”
“ ပြင်လို့ ကောင်းသွားရင် လက်ခ ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ ခစ်ခစ် ”
“ မပြောတတ်သေးဘူး.. စံပယမ့် ှာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ရိုက်ထားတဲ့ ဓာတ်ပုံမျိုးရှိလား၊ တစ်ပုံလောက် ဆိုရင်တော့ ရမယ်ထင်တာပဲ.. အဟီး ”
“ အာ.. အိုင်ဒုန့်သင့်စိုး ”
“ မရှိသေးရငလ်ည်း ရပါတယ်၊ အစ်က့ ိုတယ်လီဖုန်းက ကင်မရာနဲ့ ကိုယ်တိုင်ပဲ ရိုက်ယူလိုက်မယ်လေ ”
“ ဟင့်.. စဉ်းစား ဦးမယ်.. ဒီဆားဗစ်က.. ဈေးသိပ်ကြီးတယ် ထင်တာပဲ၊ ခစ်ခစ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့်ဆီက ဝိုင်ခွက်ယူပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ထွက်သွားတဲ့ စံပယ့် ညဝတ်အင်္ကျီ အောက်က တစ်လုံးချင်း ခုန်ပြီး လှုပ်ခါသွားတဲ့ တင်လုံး နှစ်လုံးကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတောင် သီးမလို ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒီညတော့ ဒီခယ်မကို ရအောင် ကြံတော့မယ် လို့လည်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်၊ နို့မို့ ဆိုရင်တော့ ဟိုတယ်မှာ ငါးဦးကော်မတနီ ဲ့ တိုင်ပင်ရတဲ့ အခြေအနေ ရောက်တော့မှာပဲလေ။

ကျနော် ကွန်ပျူတာ အခန်းထဲ ပြန်သွားတော့ ဖိုင်တွေ ဒေါင်းလုပ်ပြီးတာ တွေ့ရတာနဲ့ ဝင်းဒိုး စီဒီကို ဒရိုက်ထဲထည့် ပြန်ဘုလုြပ်ပီး စီဒီရမ်ကနေ ဘုလုပ်ခိုင်းပြီး ရပီ ဲယားု လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ အဆင်ပြေပြေပဲ ဖြစသ်ွားပါတယ်၊ ဝိုင်ခွက်ယူလာပြီး ကျနော် လုပ်တာ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ စံပယ်တစ်ယောက် ဝမ်းသာ သွားပါတယ်၊ နောက်တော့ သူ့ကို ဖြားယောင်းမယ် ဆိုတဲ့ အကြံနဲ့ စပြီး လုံးပါတယ်၊ သူ့ ဖေးဘရိတ်မှာ တွေ့ရတဲ့ ဆိုက်တွေထက် ပိုကောင်းတဲ့ ဖရီးဆိုက်တွေ ရှိကြောင်း၊ တချို့ဆိုက်တွေရဲ့ ပတ်စ်ဝပ်ကို ခရက်လုပ်ပေးတဲ့ ဆိုက်တွေ ရှိကြောင်းက စပြီး အနီးကပ် ပို့ချပေးပါတော့တယ်၊ စံပယ်ကလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ကျနော့် ဘေးမှာ စားပွဲပေါ် တံထောင်ထောကလ့ို ကျနော်နဲ့ ပခုံးချင်း ထိလို့
ခေါင်းချင်းရိုက်မတတ် ကပ်ပြီး မော်နီတာကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်ပါတယ်၊ သူ့ ပခုံးသား အိအိ တွေကရော၊ ကိုယ်နံ့ သင်းပျံ့ပျံ့ကရော နဂိုထဲက အရှိန်ရနေတဲ့ ကျနော်ကတော့ ဘောင်းဘီထဲမှာ ညီတော်မောင် အတင်းရုန်းကန် နေတာကို အီစိမ့်နေအောင် ခံနေရပြီဗျ၊ နောက်ပြီး သူနဲ့ အတူတူ ပွန်တွေ ကြည့်နေတယ် ဆိုတဲ့ ဖီလင်ကရော စဉ်းစားကြည့်တော့ဗျာ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ဖက်က မစရဲ ဘူးဗျ၊ သူက ပြဿနာ ရှာလိုက်ရင် ကျနော့် အိမ်ထောင်ရေးရော၊ သိက္ခာရော ကျသွားမှာလည်း လန့်တယ်၊ မီးစိမ်း မပြမခြင်း မဝင်ရဲသေးတာပေါ့၊ ဆိုက်တစ်ခမု ှာ ဖိလစ်ပီနာ ( ဖိလင်ပင်းသူ ) တစ်ယောက်က အမည်းကောင်ရဲ့ ဒစ်ကြီးကို လေးဖက်ထောက် စုပ်နေတာကို အနောက်ကနေ အဖြူတစ်ကောင်က ပြောင်းဖူးလောက်ရှိတဲ့ ဒစ်ကြီးနဲ့ လုပ်နေတဲ့ပုံ ဟိုက်ဒဖနေးရှင်းနဲ့ ကွန်ပျူတာ မော်နီတာမှာ ဘွားခနဲ ပေါ်လာရော စံပယ်က စားပွဲပေါ်
လက်ထောက်ကုန်းကြည့် နေရာက ထလိုက်ပြီး ကျနော့် ဝိုင်ခွက်ရော သူ့ဝိုင်ခွက် ကိုပါ ယူပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ကို ထွက်သွားလိုက်ပါတော့တယ်။
ကျနော့်မှာတော့ ရင်ထဲ ဟာခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်၊ သွားပါပြီ၊ ငါ စမ်းတာ လစ်မစ် ကျော်သွားပြီ ထင်တယ်၊ ဒီညတော့ အောငဖ် ျာလိပ်ရတော့မယ် ထင်တယလ့ို တွေးရင်း တွေးရင်း ကွန်ပျူတာမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ ဘရောက်ဇာတက် တွေကို လိုက်ပိတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

နောက် အခန်းဝက အသံကြားလိုက်လို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ စံပယ်၊ သူ့ညဝတ်အင်္ကျီက ရှေ့ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ဖွင့်ဟထားပြီး အထမဲ ှာတော့ ဘာမှ မရှိ၊ ဘရာစီယာ မရှိ၊ အတွင်းခံ မရှိ၊ ကျွဲကောသီးလောက် မကြီးသော်လည်း အဲလောက် နီးပါး လုံးထွားလှသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံး၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးတွေက ထောင်မတ်နေသည်၊ စောက်ဖုတ်က အမွေး ပြောင်နေအောင် မရိတ်ထားသော်လည်း ကတ်ကြေးညှပ် ရှင်းထားပုံရသည်၊ တိတိကျကျ ရှင်းရှင်းပါးပါးလေးနှင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်း နှစ်ခုကိုတော့ ရှင်းရှင်းကြီး
မြင်နေရတယ်။ ကျနော့်မှာ မေးရိုး ပြုတ်ကျသွားတော့ မတတ် ပါးစပ် အဟောင်းသားနှင့်၊ ညီတော်မောင်က အတင်းတိုးသဖြင့် ခေါင်းနုနနှင့် ဘောင်းဘီ အသား ပွတ်မိတာကပင် ကျနော့်ကို ဒူးခွေညွှတ်သွားလောက်အောင် ခံစားနေ ရတာပေါ့။

“ ဘယ်လိုလဲ ဓာတ်ပုံထက် ပိုကောင်းလား ”
“ သိပ်သေချာတာပေါ့.. လှလိုက်တာ စံပယ်ရယ် ”

မတ်တတ်ရပ်လျက် ဖြစ်နေသော ကျနော်က စံပယ်ရှိရာကို လှမ်းလျှောက်သွားမလို့ ဟန်ပြင်လိုက်တော့

“ အိုး နိုးနိုး.. သည့်စအ်ာဖေါ်ရှိုးအုန်းလီး နော့်တူတပ်ချ် ” ( ကြည့်ရုံပဲ ပြတာ ကိုငဖ် ို့ မဟုတ် )
“ အို အဲဒါက လုပခ် ဆိုရင်တော့ ကိုက ယူရမှာပေါ့.. အပိုင်တော့ မယူသွားပါဘူး၊ ပြန်ထားခဲ့မှာပါ၊ အဟီး ” စံပယ်က စပ်ဖြဲဖြနဲ ှင့် ကြယ်သီးတွေကို တကယ်ပြန်တပ်ရင်း ကွန်ပျူတာနား လျှောက်လာကာ

“ ကဲ နောက် ဘာတွေ ဒေါင်းလုပ် လုပ်လို့ရလဲ ပြဦး ”

လခွီးမှပဲ ငါတော့ ပညာပြ ခံနေရပြလီု့ တွေးမိလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့လေ အလားအလာ ကောင်းနေတယ် လို့ပဲ တွေးလိုက်ပါတယ်၊ စိတ်ကို နည်းနည်းလျှော့ကာ သူပညာပေးတာ မသိဟန်ဆောင်၍ ကျနော်က စံပယ့်ကို ဘယ်ဆိုက်တေကွ ဘယ်လိုဒေါင်းရသည် ဆိုတာကို ပြရပါတော့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘေးက စံပယ့် ညဝတ်အင်္ကျီ
အောက်မှာ ဘာမှ မပါဘူး ဆိုတာ သိရတော့ နှာက အရမ်းထန်နေပြီလေဗျာ၊ သူ့ကိုပဲ မောက်စ်ကိုင်ခိုင်းပြီး ကိုက ပါးစပ်က ညွှန်ကြားရင်း ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ပေါင်တံတွေကို ပွတ်ပေး နေလိုက်တယ်၊ စံပယ့်ဆီက ဘာမှ ငြင်းသံ မကြားတော့ လူက ပိုရဲလာတယ၊် နောက်ဆုံးတော့ ပေါင်ခွဆုံကြားက စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင့်အုပ်ကိုင်လိုက် ပါတော့တယ်၊ သူ့ အဖုတ်တစ်ခုလုံးလဲ စိုရွှဲ နေပါပြီ။

“ အို့.. အစ်ကြိုကီးနော်.. ကိုအောင်ကြည် သိရင် ရှော့ဂန်းနဲ့ လာမှာနော်.. ခစ်ခစ် ”
“ လာပေ့စေ.. ဒီအဖုတကို လိုးခွင့် ရရင် အသေခံလိုက်တော့မယ်.. အဟီး ”

ကျနော် မအောင့်အည်းနိုင်တော့ပါ၊ စားပွဲပေါ် တံတောင်ထောက်ကာ မော်နီတာ ကုန်းကြည့်နေတဲ့ စံပယ့် ညဝတ်အင်္ကျီ အောက်နားကို သူ့ ခါးကျင်ကျင်လေးပေါ် လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို
ဘေးတွန်းကားလိုက်တော့ စံပယက် သူဖင်ကလေးကို နောက်ကော့ ပေး့ လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်က အနောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း၊ အရည်ရွှမ်းနေသော ခယ်မချော အဖုတ်ကို မော့ရက် ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ရှလွတ်.. ပြတ်.. ပြတ် ”
“ အား.. အီး.. အို့ အစ်ကိုကြီး ”

စပံ ယ့် ဖင်လုံးကြီးတွေ ကော့တက်လာတယ်၊ အခုနက ရေချိုးတုန်းက သေချာသန့်ရှင်းလာလို့ ထင်တယ်၊ အမွေး ပါးပါးလေး တွေက ဆပ်ပြာနံ့ မွှေးမွှေးလေးနဲ့ အဖုတ်က ကျတဲ့ စောက်ရည်နံ့လေးနဲ့ ရောနေတယ်၊ စံပယ့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေး တွေက နုနေတယ်၊ ကျနော့်လျှာက သူ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ထိုးခြွဲပီး အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် ထိုးဆွနေရင်း ကျနော့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ သူ့ စောက်စေ့လေး ကိုပါ လှိမ့်ပွတ်ပေးနေတော့ စံပယ်တစ်ယောက် လက်နောက်ပြန်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင် လာပါတော့တယ်။

“ အင့်.. အီးအီး.. ကိုကြီး လိုးတော့ကွာ စံပယ် မခံနိုင်တော့ဘူး၊ အဲဒါတွေ နောက်မှ လုပ်တော့ ”

ကျနော်ကလည်း နှစ်ခါ မပြောရပါဘူး၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ ကြယ်သီးဖြုတ် ဇစ်ဆွဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်လိုက်တာ ၁ဝစက္ကန့်လောက်ပဲ ကြာမယ် ကျနော့် ကောင်ကြီးက စံပယ့် စောက်ဖုတ်ဝကို ချိန်ပြီးသား ဖြစ်နေပြီ၊ စံပယက် စားပွဲကို လက်တစ်ဖက်ထောက် ထားရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို လက်နောက်ပြန် ဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ်။

“ အမလေး အကြီးကြီး ပါလား၊ ကိုကြီး အခုနတုန်းက ဘယ်မှာ ဝှက်ထားတာလဲ ခစ်ခစ် ”
“ ရှိပါတယ် စံပယရ် ဲ့ မသိသူကျော်သွား သိသူဖေါ်စား ဆိုတာမျိုးလေ ဟဲဟဲ ”

ပါးစပ်က ပြောနေပေမဲ့ လူကတော့ အော်တမို စ်တစ် လှုပ်ရှားနေတာလေ၊ သိတယ် မဟုတ်လား
ခေါင်းတယမ်းယမ်း မာတင်းနေတဲ့ ကျနော့် ဒစ်ကြီးကို စံပယ်က ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ ကျနော်က စံပယ့် ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အရသာရှိလှတဲ့ စံပယ့် စောက်ပတ်ထဲကို တဖြည်းဖြည်းခြင်း ထိုးသွင်း ထည့်လိုက် ပါတော့တယ်။

“ အား.. ကျွတ်စ်.. ကျွတ်စ်.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်.. ဖြည်းဖြည်းနော် အရမ်းကျပ်နေသေးတယ် ” “ အီး.. ကောင်းလိုက်တာ စံပယရ် ယ် စေးနေတာပဲ.. အောင်ကြည် တစ်ကောင် နင့်ကို လုပ်ရော လုပ်ရဲ့လားကွာ”
“ အင့်.. လုပ်ပါတယ် ကိုကြီးရဲ့ သူ့ဟာက ကိုကြီးလောက်မှ မကြီးတာ.. ဟင့်.. သူ့ အကြောင်း မပြောပါနဲ့.. စံပယ် စိတ်မသန့်ဘူး ”
“ အေးပါ.. အေးပါ ”

တကယ်တန်းတော့ ကျနော်လည်း စကား မပြောနိုင်တော့ပါ စေးစေးပိုင်ပိုင်နဲ့ လုပ်လို့ကောင်းလှတဲ့ စံပယ့် အဖုတ်လေးကို ပစ်ပစ် ဆောင့်လိုက်တိင်း အတွင်း စောက်ခေါင်းသားလေး တွေရဲ့ နူးညံ့ နွေးထွေးတဲ့ အရသာက ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံးက အကြောတွေကို ထိတွေ့ ခံစားနေရတာ ကောင်းလိုက်တာ၊၊ နောက် ကျနော့် လကဖ် ဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လို့ အနေတော် ရွှေရငအ်စုံကိုလည်း စံပယ့်ညဝတ်အင်္ကျီ အောက်က လက်လျှိုပြီး တစ်ဖက်တစ်ချက် ဆုပ်နယ်ရင်း ကျနော့် ခါးကို ကော့ကော့
ဆောင့်နေမိတော့တယ်၊ ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီး အဆုံးဝင်သွားတိုင်း အိခနဲ ကျနော့် ပေါင်ခြနံ ဲ့ ဖိမိတဲ့ စံပယ့် ဖင်သားတွေကလည်း တင်းရင်းနေတာ အရသာ တစ်မျိုးပေါ့၊ နောက် စံပယ်ကလည်း ကျနော့် မိန်းမ
မြနှင်းဆီလို အသံတိတ် မနေဘူး၊ သူက ကောင်းရင် ကောင်းသလို အသံမျိုးစုံကို အော်ဟစ် ခံနေတာမို့ ကျနော့် အတွက်က တစ်မျိုး တစ်ဘာသာ ဖြစ်ပြီး စိတ်ပြိုကွရ ပြန်ပါတယ်၊ စံပယ်က သူ့ခါးလောက် ရှိတဲ့ ဆံပင်ကို ခပ်လျှော့လျှော့လေး ထုံးထားတော့ ကျနော် ဆောင့်တဲ့ အရှိနန် ဲ့ အခုတော့ ပြေကျနေပြီး အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ထွေးကြီးမို့ ဖွားခနဲ ဖွားခန၊ဲ ကျနော့်အဖို့လည်း အဲလိုမျိုး ဆံပင် အရှည်ဖားလျားနဲ့ မိန်းမလည်း တစ်ခါမှ မချဘူးတော့ နောကတ်စ်မျိုး ဆန်းတယ် ပြောရပါဦးမယ်၊ အဲလို အဆန်းတွေ အကောင်းတွေ စုပြုံနေတော့ သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိုင်တော့ ပါဘူး၊ စံပယ်လည်း အရမ်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးလာ ကျနော်လည်း ဆောင့်တာ မြန်လာပြီး နှစ်ယောက်စလုံး တအင်းအင်း၊ တအားအားနဲ့ ဒီညအတွက် ပထမဆုံး အချီကို အဆုံးသတ် လိုက်ကြပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

တစ်ချီပြီးသွားကြတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပြောစရာ မလိုပနဲ ဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေမိတယ်၊ စံပယက် ဝိုင်သောက်ဦးမလား မေးပေမဲ့ ကျနော်က ရေပဲ တောင်း လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သူတို့ မီးဖိုခန်းက ကောင်တာပေါ်တင်ထားတဲ့ ရေတစ်ဘူးစီ ကောက်လာပြီး သူတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အပေါ်ထပ်က အခန်းကို တက်လာခဲ့ကြတယ်၊ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်က စံပယ် ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်တယ်၊ ကျနော့် အင်္ကျီလည်း ဒီအတိုင်းပဲပေါ့၊
ဘောင်းဘီကတော့ ကွန်ပျူတာ အခန်းထဲမှာပဲ ကျန်ခဲ့တယ်လေ၊ အခုန တစ်ချီပြီးကတည်းက ကျနော်က
ပြန်မဝတ်တော့တာ၊ အဟီး၊ စံပယကို ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ပြီး မော့ပေးလာတဲ့ သူ့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေ ခြေရွ င်း သူ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ စံပယ်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာထိုးနေတာ ယားကျိကျနိ ဲ့၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကလည်း
နောက် တစ်ပွဲ ဆင်နဖွဲ ို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို စံပယ့် ဗိုက်သားလေးကို သွားထောက်ပြီး
အချက်ပေးနေလေရဲ့ ။ စံပယက်လည်း ခပ်ထန်ထန်ပဲ ဗျ၊ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက ကျနော့်ကို ပိုပြီး စိတ်တက်ကြွ လာစေလောက်အောငကို ကောင်းတယ်၊ ကျနော်က စံပယ်ကို သူတို့ရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်ကြီးဆီ ခေါ်သွားပြီး အိပ်ရာပေါ် အတူလှဲလိုက်ကြတယ်၊ အနမ်းတွေ ကတော့ မပြတ်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ အိပ်ရာပေါ် ရောက်တော့ စံပယက် ကျနော့်ကို ပက်လက်ဖြစ်အောင် တွန်းလိုက်ပြီး သူကဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူဘာများ လုပ်မလဲလို့ ကြည့်နေတုန်း သူက ကျနော်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့
ကောင်ကြီးကို သူ့လက်ချောင်းကလေး တေနွ ဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒစ် အဖျားလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေး ဖွင့်ပေးပြီး နွေးထွေးလှတဲ့ သူ့ရဲ့ အာခံတွင်းမှာ ငုံလိုက်ပြီး သကြားလုံးလေးလို စုပ်ပေးတယ်ဗျ၊ နောက် သူ့လျှာက ကျနော့် လီးထိပ် အကွဲကြောင်းလေးကို လာထိုးတော့ ကျနော် တနွ့်ခနဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ သူ့ ဆံပင်ကို ယောင်ယမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ခပ်လျှော့လျှော့ ထုံးထားတဲ့ သူ့ ဆံပင်အုပ်ကြီးက ထွေးခနဲ ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ကျလာတာပေါ့၊ နောက်တော့ ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီးကို စံပယက် သူ့ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်ခု တင်းတင်းစေ့လို့ မျက်နှာကို ရှေတိုး နောက်ငင်လေး လုပ်ပေးတော့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ ကျနော်တော့ သူ့ရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကိုပဲ
လက်ချောင်းတေနွ ဲ့ ထိုးဖွ ကစားနေမိတော့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ စံပယ်ကလည်း ခေသူ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ သူက ပေးသလို ပြန်လည်း ယဖူ ို့ လက်မနှေးဘူး ဆိုတာလည်း ပြလိုက်တယ်၊ အဲဒါကတော့ ကျနော့် လီးကို စုပ်နေရင်းက သူ့ကိုယ်လုံးကို ဒူးထောက်လျကက်နေ လှည့်ပတ်ပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလိုက်တာပါပဲ၊ နောက်တော့ သူ့ ဖင်ကြီးကို နောက်ရွှေ့လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ အမွေးပါးပါးနဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကျနော့် မျက်နှာရှေ့တည့်တည့် ရောက်လာတော့တာပေါ့၊ ကျနော်ကလည်း လက် အဲ ဟုတ်ပါဘူး လျှာ မနှေး ပါဘူးဗျာ၊ ပါးစပ်ရှေ့ ရောက်လာတဲ့ အဖုတ်ပ၊ဲ ဘယ်ငြင်းလို့ ရမှာလဲ သူ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာမပြီး သူ့ အဖုတ်ကို ကျနော့် ပါးစပ်ပေါ်တည့်တည့်ကျအောင် လုပ်ပေးလိုက်ပြီး စရက်တော့တာပေါ့ဗျာ၊ အဲလို ကျနောတ့ို နှစ်ယောက် ဆစ်စတီနိုင်း လုပ်နေကြတာ ကျနော့် လျှာက သူ့ချက်ကောင်းကို သွားထိလိုက်လို့လား မသိဘူး၊ စံပယ် ကျနော့်ဒစ်ကို စုပ်နေတာ ခဏရပ်သွားပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ကျနော့်ဆီ အတင်း ဖိကပ်ပစ်လိုက်တာ ကျနော်တောင် အသက်ရှူ နည်းနည်းကျပ်သွားတယ်ဗျာ၊ ကျနော့် လျှာမှာတော့ သူ့ အဖုတ်နံရံတွေ လှုပ်စိလှုပ်စိ
ဖြစ်တာ ထိတွေ့ သိနေတော့ သူ ပြီးသွားတယ် ဆိုတာ သိလိုက်တယ်၊ ခဏနေလို့ သူ ဖင်ပြန်ကြွသွားမှပဲ ကျနော်က ကျနော့် မျက်နှာနဲ့ တစထ်ွာလောက် ကွာသွားတဲ့ သူ့ အဖုတ်ထဲ ကျနော့် လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်ပြီး ဖင်းကားဖတ် လုပ်ပေးနေလိုက် ပါတယ်၊ သူလည်း ကျနော့် ဒစ်ကို အသားကုန် စုပ်နေတော့ ကျနော်လည်း ဖီးတအားတက်လာပြီး သူ့စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ကျနော့် လက်ခလယ်ကို သူ့ ခရေပွင့်လေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်၊ အဲဒါတော့ သူ အငိုက်မိသွားတယ် ထင်တယ် ဖင်တစ်ချက်
ခါသွားတယ်၊ ပါးစပ်ကတော့ ကျနော့် ဒစန် ဲ့ ပြည့်နေတာမို့ ဘာမှ မပြောနိုင်ပေမဲ့ မလုပ်နဲ့လို့ ပြောတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ဖင်ကြီးကို ဟိုဘက်ဒီဘက် ယမ်းနေတယ်ဗျ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က အပိုင်မိနေပြီလေ၊ လက်ချောင်းလည်း တစဆ်စ်လောက် ဝင်နေပြီ ဆိုတော့ နောက် နှစ်ဆစ်က ဘာမှ မခက်တော့ဘူးလေ၊ သူ့ ဖင်နည်းနည်း ငြမိ ်သွားတော့ သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ကျနော့် လက်ချောင်းလည်း နည်းနည်း ခြောက်နေတာနဲ့ နောက်လက်တစ်ဖက်ထဲ ခေါင်းစောင်း တံတွေးထွေးချပြီး ထပ်စွတ်လိုက်ရပါတယ်၊ အခုတော့ သူလည်း နည်းနည်း အသားကျသွားပုံရတယ်၊ ဖင်ကြီး မယမ်းတော့ပဲ ကျနော့် လက်နဲ့ လုပ်နေတာကို ငြမိ ်ခံနေရင်း ကျနော့် ဒစ်ကပို ဲ ဆက်စုပ် ပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း သိပ် မကြာတော့ဘူး ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိလို့

“ စံပယ်.. ကိုကြီး ပြီးတောမ့ ယ်နော်.. ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးရမှာလား၊ စံပယ့် ဖင်ပေါက်ထမဲ ှာ ပြီးလို့ ရမလား ”

စံပယ်က စကားပြောလို့ မရ ကျနော့် ဒစ်ကိုလည်း သူ့ ပါးစပ်ထဲက မလွှတ်ပနဲ ဲ့ ခေါင်းယမ်းပြနေတော့ ကြည့်ရတာ သူ့ ဖင်ကို ချမှာ ကြောက်နေတယ် ထင်တယ်လေဟု တွေးရင်း စိတ်ကို လွှတ်လိုက်တော့ ကျနော့် လီးကြီးက သုက်ရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ စံပယ့် အာခေါငထ်ဲ ပန်းထွက် သွားပါတော့တယ်။

စံပယ်နဲ့ ကျနော်နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး မနက်ဖြန် အလုပ်ရှိသေးတယ်လေ ဆိုပြီး ရေမိုးချိုးကြပြီး သူတို့ လင်မယား အိပ်ရာပေါ်မှာပဲ ဖြက်ပီး အိပ်လိုက်ကြပါတယ်၊ မနက် အစောကြီး ကျနော် နိုးလာတော့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက ထုံးစံ အတိုင်း မာနေပြီလေ၊ အသက် မှန်မှန်လေး ရှူပြီး အိပ်မောကျနေသေးတဲ့ စံပယ့် ပါးပြင်လေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တော့ ကြောင်မလေး အကြောဆန့်သလို ဆန့်ပြီး နိုးလာတယ်၊ တစ်ချိနထ်ဲမှာပဲ သူ့ ဗိုက်လေးကို ထောက်နေတဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သတိထားမိသွားတယ်၊ မျက်နှာလေးက ပြုံးသွားတယ်။

“ ဟဲတော့.. တကယ်ကြီးလား.. ကိုအောငန် ဲ့များ ကွာပါ့.. ကိုကြီးဆီက အန်နာဂျီ သူ့ကို တစ်ဝက်လောက် ခွဲပေးထားဖို့ကောင်းတယ်၊ ခစ်ခစ်”

ကျနော်က စံပယ့် ပေါင်တစ်လုံးကို ကျနော့် ခါးထစ်ပေါ်ကို ဆွဲတင် လိုက်ပါတယ်၊ အဲတော့ ကျနော့် လိင်တံကြီးက စံပယ့် အဖုတ်လေးကို တန်းနေပြီပေါ့။

“ ကဲ အဲဒါဆို ကိုကြီးရဲ့ ညီလေးကို ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးလိုက်ဦး ”

သိတဲ့ အတိုင်းပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရုံးတွေဆီကို နောက်ကျ ရောက်သွားကြပါတော့တယ်၊ ကျနော် သင်တန်းကာလ တစ်ပတ်အတွင်းမှာ စံပယက် ကျနော့် ဟိုတယ် လိုက်အိပ်လိုက်၊ ကျနော်က သူ့အိမ် လိုက်အိပ်လိုက်နဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သောင်းကျန်းကြပါတယ်၊ စနေ တနင်္ဂနွေ မှာတော့ စံပယ့်အိမမ် ှာပဲ တစ်နေကုန် နေကြပြီး ချက်ပြုတ် စားသောြက်က ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြ၊ လိုးကြ လုပ်ကြပါတယ်။ အဲဒီ စနေနေ့ မှာပဲ စံပယရ် ဲ့ ခရေကို ပါကင်ဖွင့်ခွင့် ရခဲ့ပါတယ်၊ စံပယ်က အစမှာ နည်းနည်း
ကြောက်သော်လည်း ကျနောက် ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားတာမို့ သိပ်တော့ မခက်ခဲလှပါ၊ စီဗီအက်စ် စတိုးက ဝယ်လာတဲ့ အဲဒီကိစ္စတွေ သုံးတဲ့ ချောဆီ အထုပ်ကလေးကို အသုံးချပြီး စံပယ့် ဖင်ပေါက်လေးကို ကောင်းကောင်း လက်နဲ့ အသားကျအောင်လုပ်ပေး၊ အဲ နေရာကတော့ ဧည့်ခန်းမှာဗျ၊ အဟီး၊ ကျနော့် ဟတ်ဒရိုက်ထဲက ဟိုက်ဒဖနေးရှင်းနဲ့ ဒေါင်းလုပ်ထားတဲ့ အဲဒီ ဖင်ချတဲ့ အခန်းပါတဲ့ အောဇာတ်ကားကို သူတို့ ဧည့်ခန်းက လက်မ ၆ဝ အယ်အီးဒီ တီဗီမှာ ကျနော့် လက်တောန့ ဲ့ ဆက်ဖွင့်ထားပြီး ၊ စံပယ့်ကို စနှုးတာ၊ သူနည်းနည်း စိတ်ပါလာတော့မှ တီဗီကြည့်နေရင်းနဲ့ ဆိုဖာ အနောက်မှာရပ်ပြီး ဆဖို ာနောက်မှီပေါ်မှာ သူ့ကို ဗိုက်မှောက်ပြီး ကုန်းခိုင်း လိုက်တယ်၊ နောက်မှ အခုနက ပြောတဲ့ ချောဆီ ထိုးတာ၊ လက်နှစ်ချောင်းလောက် ကောင်းကောင်း ဝင်တော့မှ ကျနော့် ဒစ်ကြီးနဲ့ မိတ်ဆက် ပေးလိုက်တာ၊ အဒဲ ီ အခါမှာတော့ ကျနော်က ကွန်ဒန် စပွ ်ထားတယ်လေ၊ သူ့ ဖင်ပေါက်က ဟိုဟာဒီဟာကြောင့် ကျနော့် ယူရယ်နယ် အင်ဖက်ရှင်း မဖြစ်ချင်ဘူးလေ၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ ညီအစ်မတွေ ဖင်ဒီလောက်ကောင်းတာ ချချင်နေတာ ကြာတော့ အဲလို လုပ်ရတာပေါ့ဗျာ၊ မြနှင်းဆီက ကျနော့်ကို မပေးဘူးဗျ၊ လင်မယားချင်း ဆိုတော့လည်း ကျနော်က အတင်းတောင်းရင် ပါဗတ်လို့ အပြောခံရမှာလေ၊ မခရေကို ကျတော့လည်း ကျနော့် ဒစ်လေးနဲ့ သူ့ ဖင်ဝကို မသိမသာ အပေါက်မှားသလို တေ့သေးတယ် ဗျ သူကလည်း ပါးတယ်၊ မရဘူး၊ မလုပ်နဲ့ ကွာ အဲဒါက နာတယ်၊ ငါ မကြိုက်ဘူးတဲ့၊ အဲဒီတုန်းက ကျနော့်မှာ ချောဆီလည်း မရှိ၊ သူလည်း ပိတ်ပြောထားတော့ လုပ်လို့ မရတာ၊ အခု စံပယ်ကျမှပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲရတော့တယ်၊ စံပယ်ကလည်း ဖင်တစ်ခါမှ မကုန်းဖူးဘူးတဲ့ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် စနစ်တကျ တစ်ဆငခ့် ျင်း လုပ်ပေးတော့ နောက်ဆုံး ကျနော့်ကောင်ကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတာတောင် ခံနိုင် သွားတယ်ဗျ၊ နောက်တော့ ဆိုဖာနောက်မှီကို သူ့လက် နှစ်ဖက်နဲ့ ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးလာတယ်ဗျ၊ ကျနော်လည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကို ဝုန်းပစ်လိုက်တာ ပြီးသွားတော့ ဆိုဖာပေါ်ကို နှစ်ယောက်စလုံး ပစ်လဲကျသွားတော့ တာပါပဲ။

အဲလိုနဲ့ နောကအ်ပတ် အင်္ဂါနေ့ ကျတော့ သင်တန်းလဲ ပြီးပြီမို့ မစံပယ်နဲ့ မခွဲချင်ပဲ ခကွဲာ ကိုယ့်မြို့ ကိုယ့်အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ရပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့၊ စံပယန် ဲ့ တစ်ပတ်လုံးလုံး မနားတမ်း ဝုန်းခဲ့ရတော့ လူလည်း နည်းနည်း နွမ်းသွားတယ်၊ အဟီး၊ တော်ကြာ မိန်းမက လိုချငလို့ တောင်းနေလျက်နဲ့ ငါ မလုပ်နိုငရ် င် ဒုက္ခပဲလို့ ပူနေမိ
သေးတယ်၊ ထင်သလို မဟုတ်ပါဘူး၊ မြနှင်းဆီလည်း ထုံးစံအတိုင်း သူ့ အလုပ်ချိန်က နောက်ကျသွား
နောက်ကျပြန် ဆိုတော့ သူပြန်လာတဲ့ အချိန် ကျနော်က တခေါခေါ ဖြစ်နေပြီ။
အလုပ်မှာလည်း ကျနော်က ဌာန အပြောင်းအလဲနဲ့ ဆိုတော့ နည်းနည်း အလုပ်ရှုပ်လည်း ရပှု ်နေတယ်၊ အခု ရာထူးတိုးပြီး မန်နေဂျာ စူပါဗိုက်ဇာ လယ်ပယ်လောက် ရောက်လာတော့ အရင် ဘော့စ် လီလီနဲ့ ကလည်း အဆင့်က မတမ်းမယိမ်း ဖြစ်လာတယ်၊ အခု ဘော့စ် အသစ်ကလည်း နာမည်ကြီး၊ အလုပ် တအားလုပ်ပြီး ခိုင်းတဲ့ နေရာမှာလည်း မညှာဘူး၊ အားမနာဘူး၊ အပေါက်ဆိုးတယ် ဆိုပြီး နာမည်ကြီးတယ်၊ ဒါပေမဲ့လေ ဝက်ဖြစ်မှ တော့ မစင်ကြောက်နေလို့ ရမလား၊ ကိုယ်လည်း ကျေနပ်လောက်တဲ့ ဝင်ငွေလေး ရှိနေတာဆိုတော့ ကြည့် လှုပ်ရှားရမှာပေါ့၊ အဲလို အတွေးနဲ့ စိတ်ကိုလျှော့ထားပြီး အောက်က ဝင်ရတယ်၊ အဟီး။ ပထမဆုံး စတွေ့ကတည်းက အဆက်မပြတ်ကို ပြောလိုက်တာ သူလိုချင်တာတွေကို ကျနော်တောင်
ခေါင်းထဲမှာ တော်တော်လေး တွေးနေရတယ်၊ ငါ ဒီဌာနမှာ ဆဗိုက် ဖြစ်ပါ့မလားပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခေါင်းအေးအေး ထားပြီး သူလိုချင်တာတွေ တစ်ချကခ် ျင်း ဘရိတ်ဒေါင်း စာရွက်ပေါ်မှာ ချရေး ပြီး ပလန်လုပ်လိုက်တော့လည်း သိပ်မခက်တော့ပါဘူး၊ တစ်ခပု ဲ ရှိတယ်၊ ကျနော့် အောက်မှာ လုပ်နေတဲ့ သူတွေကို တော့ နည်းနည်းမောင်းရ တာပေါ့၊ အဟီး။
ဒါနဲ့ ကျနော့် ဘော့စ် အသစန် ဲ့ မိတ်ဆက် မပေးရသေးဘူး၊ သူ့ရဲ့ ဖတ်စ်နိမ်းက လာလဲ ( La Leh ) တဲ့၊ သူက
ဒီနေ့ခေတ် အီရန်လို့ ခေါ်နေကြတဲ့ နိုငင် ံက ပါရှန် ( ပါရှား လူမျိုးပေါ့ ) အီရန် လူမျိုးတေကွို ပါရှား တွေမှန်း ကျနော် အီရန် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တေနွ ဲ့ တွဲလာတော့မှ သိလာရတာ၊ သူတို့ကလည်း အိုမာခရမ်ကို အရမ်းဂုဏ်ယူတာ၊ ကျနော် အိုမာခရမ် ကဗျာတေကွို သိတယ် ဆိုတော့တောင် သူတို့က ‘အင်း အိုမာခရမ် ကတော့ တစ်ကမ္ဘာလုံး မသိတသဲူ့ မရှိပါဘူး’ လုပ်နေသေးတယ်၊ အဲဒီနိုင်ငံက ဗျ၊ မစ်စစ် လာလဲက ကလေး နှစ်ယောက် အမေ၊ ကလေးတွေက ကြီးကုန်ပြီ ကောလိပ်တွေ ရောက်ကုန်ကြပြီ သူ့ ကြည့်ရတာတော့ သိပ်မကြီးသေးသလပို ဲ အရမ်းနုတယ်၊ အသက်လည်း တကယ်တော့ ကြီးသေးပုံ မရဘူး၊ သူတို့ နိုငင် ံမှာ မိန်းကလေးတွေက ဆယ့်လေးငါးနှစ်လောက်ဆို အိမ်ထောင်ပြုလို့ ရနေပြီ၊ သူက ပညာတတ်မို့ နည်းနည်း နောက်ကျတာ ဖြစ်ပေမဲ့ ယောကျ်ား ရတုန်းက အသက် ၂ဝ တောင် မပြည့်သေးဘူးလို့ သူတို့ လူမျိုးတွေ ဆီက သတင်းကြားရတယ်။ လာလဲ ဆိုတာကလည်း သူတို့ ဖာစီ ( သူတို့ ပြောတဲ့ စကားကို ဖာစီလို့ ခေါ်တယ်) လို အဓိပ္ပါယ်က ကျုးလစ် ( tulip ) ကို ခေါ်တာပဲ ဆိုတော့၊ ငါ့မှာ ပန်းနဲ့ လာတွေ့ပြန်ပြီလို့ တွေးလိုက်မိတာပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား၊ အခုမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်တွေးကြည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော်နဲ့ လာပတ်သက်သမျှ အမျိုးသမီးတွေ အကုန်လုံးက ပန်း နာမည်တွေ ချည်းပဲ ဖြစ်နေတာလေ၊ အင်း ဒီတစ်ခါတော့ မစ်စစ် လာလဲနဲ့ ကတော့ မဖြစ်နိုငပ် ါဘူးလို့ ကျနော် တွေးလိုက်မိတယ်၊ ဖြစ်ခဲ့ရင်ရော ဆိုတဲ့ အတွေးက ကျနော့် ဖွားဖက်တော်ကို နွေးခနဲ သွေးပူသွားစေ ခဲ့တယ်၊ လာလဲကို ပုံဖေါ်ရရင်တော့ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ မေးစေ့ချွန်ချွန်၊ နှာတံဖြောင့်ဖြောင့် စင်းစင်းရှည်ရှည်၊ မျက်တောင်တေကွ အရှည်ကြီး၊ ကုလားမ မင်းသမီးတွေ လိုပဲ၊ ဆံပင်က အညိုကို အနီရောင် နည်းနည်းလေး သမ်းနေတယ်၊ အနီကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ မျက်လုံးက အညိုရောင်၊ အရပ်ကတော့ ၅ပေ ၅လက်မ လောက်ပဲ ရှိမယ်၊ ဘော်ဒီကတော့ သူတို့ လူမျိုးတွေထဲမှာတော့ သွယ်တယ် ပြောရမယ်၊ ကျနော် သိတဲ့ အီရန် အမျိုးသမီးတွေကတော့ အသက်ကြီးလာတာနဲ့ အမျှ၊ ဘော်ဒီတွေပါ လိုက်ကြီးလာတတ်တယ်၊ ခါးပါပျောက်ရော အဟီး၊ လာလဲကတော့ အဲလို မဟုတ်ဘူး၊ မြနှင်းဆီ လောက်ပဲ ဘော်ဒီက၊ နောက် သူက အဝတ်အစားကို အမြဲတမ်း ဘစ်စနက်ဆု အဆင့်မြင့်မြင့်တွေပဲ ဝတ်လေ့ရှိတော့ လူကို အပြင်မှာ တွေ့လိုက်ရင် ဖတ်စက်လပ်စ် လေဒီမှန်း သိသာတယ်၊ နောက်ပြီး မောင်းနေတာကလည်း မာစေးဒီးစ် ဘန့်ဇ် အက်ကလပ်စ်၊ ယောကျ်ားကလည်း ကော်ပိုရေးရှင်းတစ်ခကု စီအီးအိုလိုလို ဘာလိုလို ပြောသံကြားတာပဲ။ ဇာတ်လမ်း အကျဉ်းချုပ်ရရင်တော့ ကျနောရ့် ဲ့ ကြိုးစားပြီး လုပ်ပြလိုက်တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးက မစ်စစ် လာလဲရဲ့ ယုံကြည်မှုကို ကျနော် ရလိုက်တာပါပဲ၊ သူ ကျနော့်ကို စိတ်ချ သွားပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သူများတွေ ပြောသလို မစ်စစ် လာလဲ ဆိုးတယ်ဆိုတာ မဟုတ်ကြောင်းကို သိလာခဲ့ရပါတယ်။

မစ်စစ် လာလဲ ကိုယ့်အပေါ်ကို ယုံကြည်အားထားလာအောင် လုပ်ပြပေးလိုက်ရတဲ့အတွက် နောက်အကျိုးတစ်ခု ရတာကတော့ ခိုဇားမား ( khuzama ) လို့ခေါ်တဲ့ အာရပ် အမျိုးသမီးလေးနဲ့ ရင်းနီးသွားရတာပါပဲ၊ အဲဒီ အမျိုးသမီးက ဆော်ဒီက၊ သူလည်း သူ့ အမျိုးသားနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတုန်းက ၁၆ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ် ပြောတယ်၊ သူက အမေရိကမှာတော့ ပုံမှန် အဝတ်အစားပဲ ဝတ်တယ်၊ စကဒ်တွေ ဘာတွေတော့ မဝတ်ဘူး၊
ဘောင်းဘီ အရှည်ပဲ ဝတ်တာ များတယ်၊ သူ ဆော်ဒီ အာရေးဗီးယား ပြန်ရင်တော့ ဟိုမှာ ခေါင်းမြီးခြုံရတယ် ပြောတယ်၊ ဒီမှာလို ဝတလို့ မရဘူးတဲ့၊ လူက သွယ်သလို ထင်ရပေမဲ့ ဖင်ကတော့ ကြီးတယ်၊ အာရပ်မတွေ ထဲမှာ ကလည်း ဖင်မကြီးတဲ့ မိန်းမက ခပ်ရှားရှားရယ်၊ မျက်နှာလေးကတော့ အရမ်းလှတယ်၊ မျက်လုံးတွေက ကြည်နေတာပဲ၊ နှာတံလေးကလည်း စင်းတယ်၊ အသားအရေကလည်း ဝင်းတယ်၊ အဖြူတွေလို ဖြူတာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ တရုတ်မတွေလို ဖြူတာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ အသားအရေက ညက်ပြီး ဝင်းနေတာ၊
အာရပ်မတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ တချို့တွေဆို ညိုညစ်ညစ်နဲ့ပါ။ အင်း တိုတို ပြောရရင်တော့ ကျနော်က မစ်စစ်
လာလဲ အတွက် အလုပ်လုပ်ရတော့ အောက်က လူတွေကိုလည်း မဖြစ်မနေ ပရက်ရှာတော့ ပေးရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် နဂို စိတ်ဓာတ်ကိုက သူများကို အရမ်းတွန်းမဲ့အစား တချို့ဟာတွေ ကိုယ်ပဲ လုပ်လိုက်တော့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် အောက်မှာ လုပ်နေကြတဲ့ သူတွေထဲမှာ ခိုဇားမားကလေး ကတော့ လုပ်ရှာတယ်၊ သူ့ရဲ့ မတွယ်မကပ် လုပ်ရှာတဲ့ စိတ်ဓာတ်ကြောင့် သူက ကျနော့် ဖေးဘရိတ် စတပ်လည်း ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့။

ဒီကြားထဲမှာ ပိတောက်ဝါနဲ့ ကျနောန် ဲ့ ချပ်တာကလည်း အခုဆိုရင် တစ်ခါချပ်ရင် ချပ်ထမဲ ှာ တစ်ချီပြီး ဖြစ်နေကြတဲ့ အထိ တိုးတက်နေကြပြီ၊ ဒီနေ့ ချပ်မှာ သူ့ ကို ကျနော် ဘယ်လို ရက်မယ်၊ ဘယ်လို ပုံစံနဲ့ လုပ်ချင်တယ် ဆိုတာ ပြောပြီး အဆုံးသတ် သွားရင်၊ နောက်တစ်ခါ ချပ်ကျရင် သူက ကျနော့်ကို ဘယ်လို မှုတ်ပေးမှာ၊ သူက ဘယ်လို ပုံစမံ ျိုးနဲ့ အလုပ်ခံချင်တာ၊ စတာမျိုး အပြန်အလှန် ဖြစ်နေကြတာပေါ့။

နောက် ကျနော် စပြီး ဇာတ်လမ်းလေး ရေးနေတဲ့ ဆိုက်ကပဲ ကျနော့်ကို အားပေးအားမြှောက် လုပ်ကြတဲ့ အောစာပေ ရေးသူတေနွ ဲ့လည်း ခင်မင်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော့်ကိုလည်း သူတို့က ကလောင် နိမ်း နဲ့ပဲ သိကြသလို၊ ကျနော်ကလည်း သူတို့ကို ကလောင် နိမ်း နဲ့ပဲ သိကြတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို သူငယ်ချင်းမျိုး အပြင်မှာ ဘယ်လိုမှ မရနိုငဘ်ူးလေ၊ စိတ်ထဲရှိတာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ရတာကိုး၊ ကိုယ့် အပြင်လောကရဲ့ အနေအထား နာမည် တွေကိုလည်း မသိကြတော့ အထင်သေးမှာလည်း စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ဘူး၊ ပြောစရာ ရှိတာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း
ပြောလာနိုင်ကြတယ်လေ။

အဲဒီမှာ ဂျော်နီပွမ်ပွမ် ဆိုတဲ့ စာရေးသူ တစ်ယောက်နဲ့ သွားခင်မိတယ်၊ တစ်ခါတလေ သူ့ ဂျီတော့ စိမ်းနေတာ တွေ့ရင် ကျနော်က ဝင် နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး စကားစမြည် ပြောဖြစ်ကြတယ်၊ အဲမှာ ကျနော် တစ်ခုသိရတာက ဦးဂျော်နီ၊ ( သူ့ အရေးအသား၊ သူ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ဖတ်ကြည့်ရတာနဲ့ သူက ကျနော့်ထက် အသက်ကြီးမှာပဲ ဆိုတာ သေချာလို့ ကျနော်က ဦးဂျော်နီလို့ ခေါ်လိုက်တာလေ၊ အဟဲ ) က သူ အွန်လိုင်းကနေ ခင်နေရတဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ရှိကြောင်း၊ တက္ကသိုလ်က ဆရာမ ဘာညာ ပြောပြီး ၊ စကားပြောတာလည်း ဗမာလိုတော့ သိပ်မပီတော့ကြောင်း၊ ငယ်ငယ်ထဲက နိုင်ငံခြား ရောက်နေကြောင်း ပြောလာတော့ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မခရေကို ပြေးမြင် မိလိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ဦးဂျော်နီကို လှမ်းအစ်လိုက်တယ် ခင်ဗျား ပြောနေတဲ့ ကောင်မလေးက မီးမီး မဟုတ်လား ဆိုတော့ ဘဲကြီး လန့်ဖျပ် သွားတယ်၊ မင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ ဘာညာနဲ့ပေါ့၊ အဟီး၊ ကျနော်က ရမ်းတုတ်တာပါဗျာ၊ အဲလို အွန်လိုင်းမှာ ခင်ဗျားတို့လို ဘူတာကြီးတွေ ဆိုရင် မီးမီးတေနွ ဲ့ပဲ တွေ့တတ်လွန်းလို့လေလို့ ရွှီးလိုက်တယ်၊ အင်တင်တင်နဲ့ သိပ်မကျေနပ်ပေမဲ့ ကျနောဆ့်ီက ဒီထက် ပိုထွက်လာမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိတော့ ဆက်မမေးတော့ဘူးဗျ၊ အဟီး။

အဲ ခိုဇားမားနဲ့ အကြောင်း ပြန်ဆက်ရအောင်ဗျာ၊ တစ်နေ့မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ပဲ ရုံးမှာ ကျန်တော့တယ်၊ အကုန်လုံး အလျှိုအလျှို လစ်ကုန်ကြပြီ ၊ နောက်နေက့ စနေပိတ်ရက် ဆိုတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး၊ သူ့ကိုလည်း ပြန်ရင် ပြန်တော့လေလို့ ပြောပြီး ကျနော်က ကျနော့် ရုံးခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေလိုက်တယ်၊ နောက် နည်းနည်း ပျင်းလာတာနဲ့ ကျနော့် မြန်မာအီးဘုတ် ကော်လက်ရှင်းတွေ ဒရော့ဘောက်စ်ထဲ ထည့်ထားတာ ပြန်ဖွင့်ပြီး ဖတ်နေလိုက်တယ်၊ ဒီနေ့ ညက
မြနှင်းဆီလည်း အိမ်မှာ ရှိမှာဆိုတော့ အရေးတကြီး ပြန်စရာလည်း မလိုဘူး၊ နောက် အခု ကျနော့် အလုပ်မှာ
ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေ ကိုလည်း ပြောပြထားတာ ဆိုတော့ မြနှင်းဆီလည်း သဘောပေါက်တယ်လေ။ ကျနော် စာတွေဖတ်ပြီး ဖီးတက်လို့ ညီတော်မောင်က ဘောင်းဘီထမဲ ှာ မာကျော နေပြီ၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ခိုဇာမား ကျနော့် အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။

“ ဟေး ကေဇီ.. ဆောရီးပဲ.. နငက့ို ငါ အလုပ်တွေ တအားခိုင်းထားသလို ဖြစ်နေပြီ၊ ပြန်တော့မလား ”
“ ဟင့်အင်း ရပါတယ်.. ဦး.. နင်.. ငါ့ကို အပြန် လိုက်ပို့ပေးလို့ ရမလား ”
“ ဟင်.. ရတာပေါ့.. နင် ဒီနေ့ ကားမမောင်းလာဘူးလား ”
“ ငါ့ကား ဆားဗစ် လုပ်နေလို့ မနက်က ငါ ကားကြုံနဲ့ လိုက်လာတာ၊ အာမက် လာကြိုမယ်လို့ လုပ်ထားတာ.. အခု သူက ငါ့ သား ဘေ့စ်ဘော ပွဲ မပြီးသေးလို့တဲ့ ”
“ ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ၊ နင်တို့ အိမ်က ငါ သွားမဲ့ လမ်းနဲ့ သိပ် မဝေးပါဘူး ”

ကျနော်လည်း ကွန်ပျူတာပိတ် ကျနော့် လက်တော့ သိမ်း၊ ပြီး ခိုဇားမားနဲ့ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ လမ်းမှာ ကားမောင်းနေရင်းက ကျနောလ်ည်း ဗိုက်ဆာလာလို့

“ ကေဇီ နင် အချိန် ရမလား၊ ငါလည်း ဗိုက်ဆာလို့ တစ်ခုခု စားရအောင် ”
“ ရတယ်လေ အချိန်ရပါတယ်၊ ငါ့သား ဘေ့စ်ဘောပကွဲ ကြာတတ်တယ်၊ ပွဲပြီးရင်လည်း သူတို့ သားအဖက တစ်ခခု ု ဝင်စား ကြဦးမှာ၊ ငါလည်း တစ်ခုခု စားမယ် နောက်ကျမယ်လို့ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် ”

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဖရီးဝေးကို မတက်သေးပဲ စားသောက်ဆိုင်တွေ ရှိတတ်တဲ့ ဘက်ကို မောင်းလာခဲ့တယ်၊ ဘလက်အန်းဂတ် စတိတ်ဟောက်စ် တွေ့တာနဲ့ ကားပါကင်လော့ထဲ ချိုးဝင်လိုက်တယ်၊ နောက်မှ ချက်ချင်း တစ်ခကို သတိရသွားပြီး

“ သြော် ကေဇီ ငါ အခုမှ သတိရတယ်၊ နင်က ဟာလာသားမှ စားတာ မဟုတ်လား ”
“ ဟင့်အင်း မဟုတ်ပါဘူး၊ တတ်နိုငရ် င်တော့ ဟာလာကို ပရဖီ ား လုပ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ ရတယ် ငါ ဒီက စတိတ်ကို ကြိုက်ပါတယ် ”

ကျနော်တို့ ဆိုင်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်ဆိုတော့ ဘု ယူမလားဆိုတော့ အိုကေလို့ ပြောလိုက်တာ၊ အခန်းထောင့် ချောင်ကျကျ တစ်နေရာက ဆိုဖာအဝိုင်းနဲ့ စားပွဲဝိုင်းလေး တစ်ခုရတယ်၊ စားပွဲခုံက အဝိုင်း၊ ဆိုဖာက ပစောက်ပုံ တစ်ဆက်တည်း အခန်းထောင့်လေးမှာ ဘေးမှာက နံရံနဲ့ ဆိုတော့ တော်တော်လေး လွတ်လပ်ပါတယ်၊ ကျနော့် အတွက် ဘီယာမှာလိုြက်ပီး သူ့ကိုတော့ သူလိုချင်တဲ့ အိုက်စ်တီးပဲ မှာပေးလိုက်ပါတယ်၊ စားပွဲထိုးကောင်မလေးက ကျနော်တို့ သောက်စရာတွေ အရင်လာချပေးပြီး ကျနော်တို့ မှာလိုက်တဲ့ စားစရာတွေ သွားပြင်ဆင်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ခဏ ငြမိ ်နေကြပါတယ်၊ ကျနော်က ခိုဇားမားရဲ့ မျက်နှာသိပ်မကောင်းလို့၊ အာယူအိုကေလို့ မေးလိုက်တော့၊ ခိုဇားမား ရုတ်တရက် မျက်ရည်တွေ ကျလာပါတယ်၊ ကျနော်တို့ ဆိုဖာက တစ်ဆက်တည်း ဆိုတော့ ကျနော်က သူ့အနားကို အမြန်ဖင်ဒရွေ့နဲ့ ရွှေ့သွားပြီး ပခုံးလေးကို ကိုင်လိုက်တာနဲ့ သူက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချပါတော့တယ်၊ ကျနော်လည်း သူငိုနေတာ အားရအောင် အသာ လတွှ်ပေးထားလိုက်ပြီး သူ့ကျောပြင်လေးကိုပဲ ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်၊ သူလက်မောင်းသားလေး တစ်ဖက်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်က ထိန်းကိုင်ပေးထားရတော၊့ သူ့ နူးညံ့လှတဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ မိန်းမ အနံ့လေးက ကျနော့် ညီတော်မောင်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မာလာ စေခဲ့ပါတယ၊် စောက်ကောင် သူများ ဝမ်းနည်းနေတာကိုတောင် လီးက
တောင်ချင်သေးတယလ့် ို ကိုယ့်ကကိုယ်တောင် ကျိန်ဆဲ မိပါသေးတယ်၊ အဟီး တကယ်ပါ၊ နောက်တော့ ငိုလို့ အားရသွားလို့ ကျနော့် ရင်ဘတ်က သူ့ မျက်နှာခွာလိုက်မှ ကျနော်က စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးလေးတွေ ယူပေးလိုက်ပါတယ်၊ သူက မျက်ရည်တွေကို ဖွဖွလေး သုတ်ရင်း

“ ဆောရီး ”
“ အစ်စ် အိုကေ ”
“ သိုင်းကျူး ”

ခဏနေတော့မှ သူက စပြောပါတော့တယ်၊ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျကျချင်းမှာ သမီးတစ်ယောက် မွေးခဲ့တော့ အခုဆိုရင် သမီးက ဟိုက်စကူးမှာ ရောက်နေပြီပေါ့၊ နောက် သမီးနဲ့ ၈နှစ်လောက် ခြားပြီးမှ သားကို မွေးလာခဲ့တယ်၊ သားလည်း မွေးပြီးရော အာမက် ( သူ့ယောကျ်ား ) က သူ့ အပေါ် လုံးဝကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူးတဲ့၊ သားနဲ့ပဲ တစ်ချိနလ်ုံးပဲ၊ ပထမ နှစ်ပိုင်းတွေကတော့ သူလည်း ပျော်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သားလေး ကျောင်းစနေပြီး နောက်ပိုင်းကျတော့ အာမကက် ပိုဆိုးသွားတယ်၊ သူ့ကိုတောင် အလေးကို မထားတော့တာတဲ့၊ သူလည်း သားကို ချစ်တာပေမဲ့ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ် ဆိုတာ့ အိပ်ရာထဲမှာ တောင့်တ မိတာပဲတဲ့ ၊ အာမကက် သူ့ ကိုတောင် ဖကမ် အိပ်တော့ဘူးတဲ့၊ အဲတော့မှ ကျနော်လည်း သိရတော့တယ် အာမက်က ခိုဇားမားကို ယူတဲ့ အချိန်မှာ ခိုဇားမားက ၁၆ နှစ် အာမက် ၃၆ နှစ် ရှိပြီ ဆိုပဲ၊ ဆိုတော့ အခု ခိုဇားမားက ၃၂ ဆိုတော့ အာမက်က ၅၂ လောက်ပေါ့၊ အင်း ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အာမက်က သူ ကောင်းကောင်း မပေးနိုင်တော့တာကို သားပေါ်မှာ ဂရုစိုက်လို့ မိန်းမကို စိတ်မဝင်စားတော့သလို လုပ်နေတာများလားလို့ သံသယတော့ ဖြစ်မိတယ်။

“ ကေဇီ နင့်လို ဒီလောက် ချောပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို အာမက်က ပစ်ထားတယ် ဆိုတာ ဒီကောင် ရူးသွားလို့ပဲ နေမှာပဲ ”

လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ ဦး နင်တကယ်ပြောတာလား၊ ငါစိတ်ချမ်းသာအောင် ပြောနေတာ မဟုတ်လား၊ ငါလိ့ု ကလေး နှစ်ယောက် အမေကို ဘယ်သူက စိတ်ဝင်စားတောမ့ ှာလဲ ”
“ အာယူ ခရေဇီ ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆနို ဲ့ သူ့ မျက်နာနားကို ကပ်ပြီး မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊ သူ့ မျက်လုံးအစုံက ရွှန်းလက်နေပြီး အသနားခံ သလို ၊ စိန်ခေါ် သလိုမျိုးမို့ ကျနော်က သူ့ နှုတ်ခမ်းလွှာကို တစ်ခါထဲ ဖမ်းစုပ် နမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် လည်ကုပ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခိုပြီး ပြန်နမ်းလာသလို ကျနော့် လက်တွေကလည်း သူ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ထိန်းကိုင်လိုက်မိပါတယ်။

“ အဟမ်း.. အဟမ်း ”

စားစရာတွေ ယူလာတဲ့ စားပွဲထိုးမလေးရဲ့ ချောင်းဟန့်သံကြောင့် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကမန်းကတန်း ကိုယ်ချင်း ခွာလိုက်ကြပြီး၊ မချိုမချဉ်နဲ့ ကြည့်ရင်း စားစရာတွေ ချပေးနေတဲ့ စားပွဲထိုးမလေးကို ရှက်ပြုံး ပြုံးပြလိုက်ရင်း၊ သိုင်းကျူး ပြောလိုက်ရပါတယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော်တို့ စားသောက်ပြီး အဲဒီ စားသောက်ဆိုင်က ထွက်လာပြီး ကျနော့် ကားပေါ်ရောက်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ရမ္မက်ပြင်းပြတဲ့ အနမ်းတေနွ ဲ့ နမ်းဖြစ်ကြပါတယ်၊ ကျနော့် လက်တွေကတော့ အကျင့်ပါပြီးသားမို့ သူ့ရဲ့ ဖြိုးအိလှတဲ့ ရွှေရင် အစုံကို အင်္ကျီ အပေါ်ကပဲ ဆုပ်ကိုင် ပေးနေပြီး၊ ကျနော် မျက်စကျိနေခဲ့ရတဲ့ သူ့ ဖင်ကြီး တွေကလိုည်း ဆုပ်နယ် ပေးမိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီည အဖို့ မိုးချုပ် နေပြီမို့၊ သိပ် အချိန် ဆွဲလို့ မရပဲ သူ့ အိမ်ကို ကားမောင်း လိုကပ် ို့ပေးလိုက်ရပါတယ်၊ သူ့ အိမ်ရောက်တော့၊ အာမက်တို့ သားအဖလည်း
ရောက်နေကြပြီ ဆိုတော့၊ ကျနော်လည်း အောက်ဆင်း မနေတော့ပါဘူး၊ ခိုဇားမားကို ကျနော့် ဟမ်မာပေါ်မှာပဲ အနမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးတွေ ပေးပြီး ဂွတန် ိုက် လုပ်လိုက်ရပါတော့တယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မြနှင်းဆီကအိပ်မောကျ နေပြီ ဗျ၊ ကျနော့်မှာ ခိုဇားမားနဲ့ တင်းလာခဲ့ရတာ ဖြေဖျောကဖ် ို့ လိုနေပြီလေ၊ နို့မို့ဆို ဘယ်လို အိပ်လို့ရတော့မှာလဲ၊ မြန်မာပြညတ်ုန်းက ဦးလေး သူငယ်ချင်းတွေ အချင်းချင်း
နောက်လေ့ရှိတဲ့ နှိုးဆော်စာလည်း ပါမလာတော့ နည်းနည်းတော့ ခက်နေတယ်၊ စကားစပ်တုန်း ခေတ်လူငယ်တွေ မသိမှာစိုးလို့ ရှင်းပြလိုကဉ် ီးမယ်၊ အရင်ခေတ်က လူကြီးတွေ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ မူးယစ်ပျော်ပါးပြီး အိမ်ပြန်လာရင် မိန်းမ အိပ်ပျော်နေတာကို အတင်းနှိုး လုပ်ရင် မကောင်းတတ်လို့၊ ခေါက်ဆွဲ ကြော်၊ ထမင်းကြော် အစရှိတာလေး ဝယ်သွားပြီး၊ အိမ်ရောက်ရင် မိန်းမကို နှိုး၊ မိန်းမရေ မင်း အတွက် ငါ စားစေချင်လို့ ခေါက်ဆွဲကြော်၊ ထမင်းကြော်လေး ဝယ်လာတယ်လို့ ဆိုပြီး နှိုးရတယ်တဲ့၊ မိန်းမက ငါ့ယောကျ်ား ငါတ့ကယ်ချစ်တာ ပါလား ဆိုပြီး မေတ္တာတွေလည်း ယိုဖိတ်လို့၊ နောက် ခေါက်ဆွဲကြော်လေး ထစား လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးလေး ကျယ်၊ ဗိုက်ကလေး တင်း သွားပြီဆိုရင် ရယ်ဒီ ဖြစ်ပြီပေါ့၊ အဟီး၊ အဲဒါကြောင့် အပေါင်း အသင်းတေနွ ဲ့ သောက်စား မူးယစ်ပြီး အိမ်ပြန်ခါနီး ဆိုရင်၊ နှိုးဆော်စာလေး ဆိုပြီး ဝယ်ဝယ်သွား ကြလေ့ရှိတယ်တဲ့ ဗျ၊ အဟီး၊ ဒီမှာတော့ အဲလို သွားကျွေးရင် ဖနောင့်နဲ့ အပေါက်ခံရမှာဗျ၊ သူတို့က တတ်နိုငရ် င် ညနေစာတောင် မစားကြဘူး၊ အဟီး စားရင်လည်း နည်းနည်းပ၊ဲ အိပ်ခါနီး စားရင် အစာမကြေပဲ အဆီတိုးတာတို့၊ ဗိုက်ခေါက်ထူလာမှာတို့ကို ကြောက်တယ်လေ၊ အဟီး။

မတတ်နိုင်ဘူး၊ အင်္ကျီဘောင်းဘီချွြတ်ပီး ပီဂျေလေး လဲပြီး ခုတင်ပေါ်တက် မြနှင်းဆီ ခြုံထားတဲ့ ကွန်ဖော့တာအောက် အသာတိုးဝင်လိုက်တယ်၊ ကိုယ့်ကွန်ဖော့တာ ( မြန်မာ အသုံးအနှုန်း ဆိုတော့ စောင် ပေါ့ဗျာ ) လေး လှန်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် အသာ လေ့လာလိုက်တယ်၊ အား၊ မြနှင်းဆီကလည်း ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး တစောင်းလေး အိပ်နေတာ၊ ညဝတ်အင်္ကျီ မရမ်းစေ့ရောင် ပိုးသား ချောချောလေးနဲ့ ပေါင်ရင်းလောက်ပဲ ရောကတ်ဲ့ဟာလေး၊ ဟိုတစ်ခါ သူ့ ညီမ ဇီဇဝါ ယူဝတ်တဲ့ ဒီဇိုင်းမျိုး အရောင်ပဲ ကွာတာ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဖင်က ဇီဇဝါထက် ကြီးတော့ သူ့ခါးလေးကနေပြီး ကားတက် နေလိုက်တာ၊ တကယ့်တွံတေးအိုးကြီး
လိုပဲလေ၊ အဟီး၊ အခုနလေးကမှ ခိုဇားမားနဲ့ သွေးပူ ခဲ့ထားလို့လား မသိဘူး ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်ပြန်ကြည့်ရ တာတောင် သွားရည် တောက်တောက် ကျလာတယ်၊ ကျနော့် ညဝတ်ဘောင်းဘီကို လျှောချပြီး ချွတ်လိုက်တော့ ညီတောင်မောင်က မာတင်း တောင့်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အောက်နားလေးကို အသာလေး မပြီး သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေ ပေါ်သွားတဲ့ အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်၊ အဲဒါက စောင်အောက်မှာ လုပ်နေတာ စောင်ကို ဆွဲ မလှန်ရဲဘူး၊ တော်ကြာ ချမ်းလိုက်တာ ဆိုပြီး ထပွမ် နေမှာ စိုးလို့၊ အဟီး၊ နောက်တော့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို အသာလေး သူ့ ဖင်နှစ်လုံးကြား အောက်ကနေပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကပဲ တအားနွေး နေလို့လား မသိ၊ သူ့ အသားတွေက နည်းနည်း အေးအေးလေးလိုပဲ၊ သူ့ပေါင်ခွဆုံထဲ ရောက်သွားမှ နွေးသွားတယ်၊ သူ့ ပင်တီကလည်း ပါးပါး ပျော့ပျော့လေး၊ သူ့ ဖင်လုံးကြီးကို ကျနော့်ပေါင်ခြံ ဖိမိတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့် ကောင်ကြီးက သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ပင်တီ အသားလေး ခံပြီး အမြောင်းလိုက်ကပ်နေပြီ၊ ကျနော်က အသာလေး ဖင်ကို ကော့ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးတော့ ကျနော့် ညီတော်မောငရ် ဲ့ ခေါင်းက သူ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ပင်တီ ပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေတာပေါ့၊ သူ့ဆီကပဲ ထွက်ကျ နေတာလား၊ ကျနော့် လီးထိပ်ကပဲ ရှေ့ပြေး အရည်ကြောင့်ပလဲား မသိ၊ စိုတိုတို ခံစားနေရတယ်၊ အဲလောကမ် ှာတော့ သူလည်း လူးလွန့် လာပြီလေ၊ မြနှင်းဆီက သူ့ ဖင်ကြီးကို အနောက်ဘက် ကော့တင် ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ လက်တွေက ကျနော့် ခေါင်းကို နောက်ပြန်စမ်းပြီး လှမ်းပွတ်ပေးနေတယ၊် ကျနော်က အခြေနေ ကောင်းတာ တွေ့ရတော့ သူ့ ညာဘက်ပေါင်လုံးကြီး အောက်ကို ကျနော့် ညာဒူးနဲ့ ထိုးပြီး တစ်ပေါင်ကျော် ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှ ကျနော့် လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ ပေါင်ခွဆကိုံ စမ်းပြီး သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီရဲ့ ပေါင်ရင်းက အလက်စတစ် မျှော့ကြိုးလေးကို ဆွဲမပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ်ရင် လူက ပုံစံတွေပြောင်း သူ့ကိုလည်း ဟိုလှည့်ဒီလှည့် လုပ်ခိုင်းနေရဦးမှာ ဆိုတော့ အဲဒီနည်းက အကောင်းဆုံးပဲလေ အခုက အဟီး။ ကျနော့် ကောင်ကြီးက သူ့ ဘောင်းဘီ ခြေထောက်ပေါက် ကနေပဲ ဝင်သွားပြီး အဖုတ်ဝကိုလည်း တန်းရောက် သွားတာပဲလေ၊ လင်မယား လုပ်လာတာလည်း ကြာပြီဆိုတော့ အထာသိနေပြီလေ၊ ခဏလေးနဲ့ပဲ ကျနော်တို့
နှစ်ယောက် တစ်ပေါင်ကျော် ပစုံ ံနဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်း လိုးနေကြပြီလေ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ ခိုဇားမားရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ မြင်နေပြီး ခုလို တစ်ပေါင်ကျော် လုပ်နေရတာ အားမရ တော့ဘူး အစွမ်းကုန်ကြမ်းချင်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ မြနှင်းဆီ ခါးလေးကို ကိုြင်ပီး ကိုယ်လုံးကို မှောက်လျက် လုပ်ခိုင်းလိုက်တာနဲ့ သူကလည်း အထာပေါက်တယ်လေ၊ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး ကော့ပေးလာတယ်၊ ချက်ချင်းပဲ ကျနော်က သူ့နောက်မှာ
မုဆိုးထိုငန် ဲ့ သူက ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံ ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော် မျက်စိကို စုံမှိတ်ပြီး မြနှင်းဆီရဲ့ ခါးလေးကို ကိုင်ဆွဲကာ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ကို ဆောင့်မိနေတော့တယ်၊ စိတ်ထဲမှာ ခိုဇားမားရဲ့ ဖင်ကြီးကို မှန်းပြီးတော့ပေါ့၊ အဲဒီ ပုံစနံ ဲ့ သိပ် မကြာပါဘူး မြနှင်းဆီလည်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့တက်လာ ကျနော်ကလည်း ဖိဖိဆောင့် ဆိုတော့ ကျနော့် လီးကြီးက စက်သနတ် ပစ်သလို သုက်ရည်တွေ မြနှင်းဆီ စောက်ခေါင်းထဲ တထုတ်ထုတ် ပစ်ထုတ် လိုက်ရပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

တနင်္လာနေ့ ရုံးပြန်တက်တော့၊ ခိုဇားမားနဲ့ ကျနော် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ မျက်လုံး လှလှလေးတွေက အရည် ရမွှ ်းလဲ့နေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ပြုံးယောင်သမ်းနေတယ်လို့ ကျနော် ထင်မိတယ်၊ ကျနော်က သူ့ ကား အခြေအနေ မေးကြည့်တော့၊ မရသေးဘူးလို့ ပြောပါတယ်၊ သူတို့ မှာထားတဲ့ စပယ်ယာပတ်စ် မရောက်လာသေးလို့တဲ့၊ ဒီညနေလည်း အာမက်က သူ့ အလုပ်က နောက်ကျမှာမို့ လာမကြိုနိုင်ဘူးလို့ ပြောပါတယ်၊ ကျနော်က ငါ လိုကပ် ို့ပေးမယ်လို့ ပြောလိုက်တော့၊ ကျေးဇူးပဲတဲ့၊ ညနေစာတော့ မစားတော့ဘူးနော်လို့ နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့ ပြောပါတယ်၊ ကျနော်ကလည်း စားချင်ရင် အချိန်မရွေးပါလို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။

ကျနော်က တော်ကြာ ရုံးက လူတွေ ဘာညာကွိကွတွေ ပြောနေကြမှာ စိုးလို့၊ ခိုဇားမားကို နင် ဘူတာရုံ လမ်းကွေ့နားက စောင့် ငါလာခေါ်မယ်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်၊ သူလည်း သဘောပေါက်ပါတယ်။

အတိုချုံးရရင်တော့ ကျနော်ရော သူရော ဒီနေ့တော့ ရုံးကို ပုံမှန် အချိန် ဆင်းကြတယ်ပေါ့ဗျာ၊ အဟစ်၊ ကျနော့် အိပ်ချ် သရီးကို ကွေ့လိုက်တာနဲ့ လမ်းထောင့်မှာ ရပ်နေတဲ့ ခိုဇားမားကို တွေ့ရတယ်၊ သူကားပေါ် ရောက်တော့ အချိန်ရလား၊ တစ်ခခု ု သွားစားရအောင် ဆိုတော့၊ သူ့ အိမ်လိုက်ခဲ့ပါလား စားစရာ တချို့ရှိတယ်၊ သူတို့ ရိုးရာစာ ချက်ထားတာ ရှိတယ်လို့ ပြောပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ သူတို့ အိမ်ရောက်သွားရော ဆိုပါေတော့ဗျာ၊ အိမ်ကတော့ တစ်ထပ်အိမ်လေး ပါပဲ၊ ဘေးမှာ
ကားဂိုဒေါင်လေး တွဲလျက်နဲ့ ကျနော့်ကားကို ကားဂိုထောင် ရှေ့က ကွန်ကရစ် ဒရိုက်ဝေးမှာပဲ ရပ်လိုက်တယ်။

“ အာမက်ကား မတွေ့ပါလား၊ အိမ်ပြန် မရောက်သေးဘူးထင်တယ် ”

“ အင်း တော်တော်နဲ့ ရောက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ အစမ် မွေးနေ့မို့ သားကျောင်းကြိုပြီး အဲဒီတန်းသွားမှာလေ ”

“ သြော် ကေဇီ ရော၊ ကို လိုကပ် ို့ပေးရမလား ၊ အားမနာနဲ့နော် လိုက်သွားချင်တယ် ဆိုရင် ”

“ ဟင့်အင်း၊ သူ့ အဒဲ ီ အစ်မနဲ့ ငါနဲ့က မတည့်ဘူး၊ အဲဒါကြောင့်သူလည်း ငါ့ကို မခေါ်တာ ငါလည်း မလိုက်ချင်ဘူး၊ သားကတော့ သူ့ ဒေါ်ကြီးမို့ လိုက်ရမယ် ဆိုပြီ သူအတင်းခေါ်သွားတာ ”

ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ ဟ၊ ပွပြီဟ၊ တော်သေးတယ် စားသောက်ဆိုင် သွားစား အချိန်ဖြုန်းတာထက် စာရင် အိမ်မှာက ပို အခွင့်အရေးရတာပေါ့လို့ တွေးနေမိတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ထဲ ဝင်ပြီးလို့ ခိုဇားမားက သူ့ အိမ်တံခါးကို ကန်လန့့် ထိုးလိုက်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက်ပဲ ကျနော်က အနောက်ကနေ သူ့ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးဖက်လိုက် ပါတယ်၊ ကျနော့် မာတောင်နေတဲ့ ကောင်ကြီးက သူ့ ဖင်ဆုံကြီးကို အခိ နဲ ထောက်မိပါတယ်၊ ကျနော့်ဘက် လှည့်လာတဲ့ သူ့မျက်နှာလှလှလေး ပေါ်ကို အနမ်းမိုးတွေ အဆက်မပြတ် ခြွေပေးပြီး နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးထူထူလေး တွေကို ကျနော့် နှုတ်ခမ်းတေနွ ဲ့ ဖိကပ် စုပ်ယူလိုက်တော့ သူလည်း အငမ်းမရ တုံ့ပြန်လာပါတယ်၊ကျနော်က သူ့ရဲ့ ချိုမြနိ ်လှတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး တွေကို ငုံစုပ်ရင်း သူ့ရဲ့ အိစက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နယ်နေမိတယ်၊ သူတို့ အမိ ်က ဝင်ဝင်ခြင်း မှာပဲ ဧည့်ခန်းဆိုတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ပွေ့ရင်း ဖက်ရင်းနဲ့ ဧည့်ခန်း အလယ်က ဆိုဖာပေါ် ရောက်သွားကြတယ်။

တကယ်တမ်း ဖက်မိတော့မှ သူ့ကိုယ်လုံးက တော်တော်လေး ထူထူထဲထဲ ပါလား ဆိုတာသိရတယ်၊ လက်မောင်းတွေ ခြေသလုံးတေလွည်း နည်းနည်းတော့ တုတ်တုတ်လေး ဗျ၊ သူ့လက်တွေက ကျနော့် ခါးပတ်ကို ဖြေနေသလို၊ ကျနော်ကလည်း သူ့ စကဒ်က ဇစ်ကို ဆွဲချနေတယ်လေ၊ သူ့စကဒ်ရော အတွင်းခံရော ကျွတ်သွားတော့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေက တုတ်တာပဲ၊ ကျနော် လုပ်ဖူးသမျှထဲမှာ ပေါင်လုံးအကြီးဆုံး
ဖြစ်မယ်ထင်တယ်၊ စကဒ်ဝတထ်ားတော့ သိပ်မသိသာဘူး၊ ဖင်ကြီးကတော့ ကြီးတာ သိသာတယ်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အမွေးတွေ ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားလို့ ပြောင်ပြီး ထင်းနေတယ် ကျနော့် လက်ဖဝါးက သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီ၊ ကျနော့် လက်ချောင်းထိပ်တေနွ ဲ့ သူ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းလေး တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း စောက်စေ့လေးကို လက်ခလယ်ထိပ်ကလေးနဲ့
ဖိပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ သူ့ လက်တွေကလည်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ကောင်းကောင်း ပွတ်ပြီး ကိုင်နေပြီလေ၊ နောက်တော့ ကျနော့်ကို ဆဖို ာပေါ် ထိုင်နေလျက်ထားလိုက်ပြီး သူက ဆိုဖာအောက် ဆင်း ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ရင်း ကျနော့် အလံတိုင်ကြီးကို ဒစ်ဖျားကနေ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။
ကျနော်လည်း ထငို ်နေလျက် ဆိုတော့ အားနေတဲ့ လက်တွေက သူ့ အင်္ကျီ အနောက်က ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး ဘရာစီယာ ချိတ်ကပို ါ ဖြုတ်ချလိုက်တယ်၊ အကုန်ကျွတ်သွားတော့ သူက ကျနော့် ဒစ်ကို ငုံစုပ်နေရာကနေပြီး ကိုယ်ကို မတ်၊ လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပေးတာနဲ့ အင်္ကျီရော ဘရာစီယာပါ တစ်ခါတည်း ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့တယ်၊ နောက် သူလည်း ပြန်ငုံ့ပြီး ကျနော့် ဒစ်ကိုလည်း စုပ်ရော ကျနော်က သူ့ ကျွဲကောသီးလောက် နို့ကြီးတွေကို ကောင်းကောင်း ဆုပ်နယ်ပေးပါတော့တယ်၊ သူကလည်း လီးစုပ်ရတာ တော်တော် ဝါသနာပါလား မသိဘူးဗျာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကျနော့် လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး သူ့ အာခံတွင်းက ပူနွေးနွေးနဲ့ ကောင်းလသှလို၊ တစစ်စစ် စုပ်ပေးနေလို့ သေးပေါက်ချင်လာ လောက်အောင်ကို
ကောင်းပါတယ်ဗျာ၊ ပထမဆုံး အချီကိုတော့ ကျနော်က သူ့ ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်လို့ သူ့ ပခုံးလေးကို တွန်းပြီး နောက်ဆုတ်ခိုင်း လိုက်ရတယ်၊ သူက အလိုက်သိပါတယ်၊ ဆိုဖာပေါ် ပက်လက် လှဲလိုက်တဲ့ ကျနော့်ပေါ်ကို တက်ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူ့ရဲ့ ပြောင်ချောဖောင်းတင်း နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက တည့်နေတာပေါ့၊ သူက ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အဖုတ်ဝမှ တေ့ပေးရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့်ရဲ့ မာတင်းနေပြီ ဖြစ်တဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက ပူနွေးစိုစွတတ်ဲ့ ခိုဇားမားရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားတော့တယ်ဗျာ၊ ကျနော့်ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေတဲ့ ခိုဇားမား တစ်ယောက် ကျနော့်လိင်တံကြီး ဆုံးခါနီးလောက်မှာ နည်းနည်းလေး မျက်နှာရှုံ့ သွားတယ်၊ နောက်တော့ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ပြန်ကြလွိုက်တယ်၊ ကျနော့် လိင်တံကြီးမှာ သူ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ ပွတ်ဆွဲ သွားလိုက်တာ၊ အဟီး ကောင်းလိုက်တာဗျာလို့ပဲ
ပြောပါရစေတော့၊ ကျနော့် လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ကျွတ်မထွက်ခင်လေးမှ သူက ပြန်ထိုင်ချတယ်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပါပဲ၊ အဲလို သူ့ဖင်ကြီးတွေ ထိုင်ချလိုက် ကြွလိုက်နဲ့ ကျနော့် လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ အသားကျလာတော့ နည်းနည်း အရှိန်ရပြီး မြန်လာတယ်၊ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်လာတယ်၊ သူက နောက်တော့ ကျနော့်ပခုံး တစ်ဖက်တစ်ချက်ပေါ်မှာ လက်နှစဖ်က်ကို ထောက်၊ ကျနော့်ပေါ် မှောက်လိုက်ပြီးမှ ဖင်ကြီးတွေကိုပဲ ကြွပြီး ကျနော့်ကို တဖတ်ဖတ် ဆောင့်တော့တာ၊ ကျနော်လည်း ဒီတစ်ခါမှ မိန်းမ တစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို လိုးဆောင့်တာ ခံရဘူးတော့တယလ့ို ပြောရမယ်၊ သက်သာလိုက်တာဗျာ၊ ကောင်းကလည်း ကောင်း၊ ဒါပေမဲ့ သိတယ် မဟုတ်လား ကိုယ်ကပဲ တစ်ချိနလ်ုံးဆောင့်ခဲ့တာ ဆိုတော့ အားမရပါဘူး အောက်ကနေလဲ ကော့ကော့
ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်၊ ဖုတ်ဖတ် စွိစတ် ပေါ့၊ မကြာပါဘူး သူရော ကျနော်ရော အရှိန်ကောင်းလာ ယားလာကြပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ။
သူလည်း ပြီးသွားတော့ ကျနော့် ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်လျက်ကျလာပြီး ဖက်ထားရင်း နားနေတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ကို ဖက်ထားရင်း လက်တစ်ဖက်ကမှ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့ လက်ဝါးတစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်သပ် ပြီး ဆုပ်နယ်နေမိတယ်။

ခဏနေမှ သူက ဆိုဖာအောက်က သူ့အတွင်းခံလေး လှမ်းဆွဲ ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်၊ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်မကျအောင် ကျနော့်ကောင်ကြီး ဆီက သူ့ အဖုတ်ကို ဆွဲနှုတ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးနဲ့ ပိတ်ပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ကို ပြေးရှာတယ်၊ ကျနော်လည်း ဆဖို ာပေါ်မှာ လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ထိုင်မနေချင်တာနဲ့ စားပွဲပေါ်က တစရ်ှူး လှမ်းဆြွဲပီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို နည်းနည်း သုတ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနဲ့ ဘောင်းဘီကို ပြန်ဝတ်ထားလကိုတယ်၊ ခါးပတ်တော့ မပတ်သေးဘူးလေ သူပြီးရင် ကိုယ်လည်း သွားဆေးရဦးမှာပဲ၊ အာမက် ဘယ်အချိန်ရောက် ပြန်ရောက်မလဲလို့ သူ့ကို သေချာမေးရမယ်လို့လည်း စဉ်းစားထားတယ်၊ တော်ကြာ ပြန်လာလို့ သူ့မိန်းမနဲ့ ကိုယ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ရင် အထင်လွဲနေဦးမယ်၊ ခွိ၊ မှားလို့ အထင်မှန်နေဦးမယ် ပြောတာ။

ခဏအကြာမှာတော့ သူတို့ မီးဖိုခန်းမှာ ခိုဇားမား ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ပီတာဘရက်နဲ့ ဟောမို့ ( ကျနော်တို့ ပဲပြုတ် နံပြားနဲ့ အတူတူပါပဲ၊ သူတို့ရဲ့ ပဲကို ခြေထားတာ ) ကို စားနေကြပါတယ်၊ ကျနော်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ကိုယ့်ကောင်ကြီး ဆေးကြောသန့်စင်နေတုန်း၊ ခိုဇားမားကလည်း အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား လဲထားပြီးလို့ အမြင်တစ်မျိုးလေးနဲ့ လှနေတယ်၊ အပေါ်ပိုင်းက ခါးတို ဘလောက်စ် လက်တိုနဲ့ အောက်က ပိတ်သားပါးပါး ပန်းပွင့်တေနွ ဲ့ ဂါဝန်ရှည်ကြီး ဝတ်ထားတယ်၊ စာရင်းသောက်ရင်း စကားစမြည်ပြောကြတော့၊ အာမက်တစ်ယောက် တော်တော်နဲ့ ပြန်လာဦးမှာ မဟုတ်ကြောင်းသိရတော့ မပြန်ခင် နောက်တစ်ချီတော့ ဆွဲသွားဦးမှပလဲို့ ကျနော် တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။

“ ဟေ့.. ငါပြောတထဲ့မှာ ဘာရယ်စရာ ပါလို့လဲ ”
“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ အာမက် တော်တောန် ဲ့ မပြန်လာသေးဘူး ဆိုရင် ငါတို့ အချိန်ရသေးတယ်လို့ တွေးမိလို့ပါ.. အဟီး ”
“ အန်မယ်.. သူတော်တော် ကဲ.. အချိန်ရှိတိုင်းရော ဒီက အလုပ်ခံမှာ မိုလို့လား..့ ဟွန့် ”
“ ဒါနဲ့ ခိုဇားမား နင့် နာမည်က ရိုးရိုးနာမည် ပဲလား၊ ဒါမှမဟုတ် အဓိပ္ပါယ်ရှိသလား ”

ရိုးရိုးနာမည်လို့ ဆိုလိုတာက ခရစ်ယန်တို့ မွတ်စလင်တို့ တချို့က ဘိုင်ဘယ်တို့ ကိုရမ်တိုထဲမှာ ပါတဲ့ နာမည်ကို့ တိုက်ရိုက် ယူသုံးကြတယ်လေ၊ အဓိပ္ပါယ်က အဓိက မဟုတ်ဘူးလေ၊ ကျနော်တို့ ဗမာနာမည် ဆိုလည်း ဥပမာ မောင်ဘ ဆိုရင် ဘယ်လို အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်မလဲ ရိုးရိုးနာမည် လိုပဲ ဆိုရမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား။

“ ခိုဇားမား ဆိုတာ အာရေဗစလို လဗန်ဒါ (Lavender) ကို ဆိုလိုတာပါ ”
“ သြော် ပန်းပွင့်လေးပဲပေါ့ ”

ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာတော့ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ၊ အဟီး၊ ငါနဲ့ လာကြုံရသမျှ မိန်းမတွေ အကုန်လုံး ပန်းတွေ အပင်တွေ နာမညန် ဲ့ချည်း ပါပဲလားလို့ တွေးမိတယ်။

“ ကဲ လာဗန်ဒါလေး မွှေးလားလို့ စမ်းကြညဉ့် ီးမယ်.. အဟစ်ဟစ်”

ကျနော်က ပြောရင်း ဆိုရင်းက ခိုဇားမားရဲ့ အနောက်မှာ ကပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဆံပင်ကို မပြီး အပေါ်တင် ထုံးထားလို့ ဝင်းနေတဲ့ ကုပ်သားလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ သူ့ခါးကျင်ကျင်လေးကို လက်ဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင်ပြီး ကျနော့်
ပေါြင်ခံကို ဆွဲယူကပ်လိုက်တော့ ကျနော့် ဘောင်းဘထီဲမှာ မာလာပြီ ဖြစ်တဲ့ လိင်ချောင်းက သူ့ ဂါဝန်အသားပျော့ပျော့ အောက်က အိစက်စက် တင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား အမြောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတော့ တာပေါ့၊ ခိုဇားမားက ခစ်ခစန် ဲ့ လည်ပင်း ယားသလိုလေး ခေါင်းနောက်မော့လိုက်ပြီး လက်နောက်ပြန်နဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ပွတ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော့် လက်ဖဝါးတွေက ဘရာစီယာ မဝတ်ထားတဲ့ သူ့နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျ ီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ် ဇိမ်ခံနေတော့ ခိုဇားမားက မျက်စောင်းလေး ချစ်စရာပစ်ရင်း

“ အာမက် ပြန်လာတော့မှာနော် ”

“ ဒါဆိုလည်း အချိန် မဖြုန်းတော့ဘူးလေ၊ စားပွဲပေါ်ပဲ လက်ထောက်ထားလိုက်တော့ ”

ကျနော်လည်း ကမန်းကတန်း ခါးပတ်ချွတ၊် ဇစ်ဖြုတ် အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ အကုန် မီးဖိုခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံချလိုက်တဲ့ အချိန်၊ ခိုဇားမားကလည်း သူ့ဂါဝန်ဖားဖားကြီးကို ခါးထိအောင်လှန်တင်လို့ ထမင်းစားစားပွဲပေါ်ကို တံတောင်ထောက်ရင်း ကုန်းပေးရှာတယ်၊ သူ့ ခါးကျင်ကျင်လေးက ကားစွင့် ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဖရဲသီးကြီး နှစ်လုံးလိုပဲ အားရပါးရမို့ ကျနော်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဘေးကို ဖြဲပေးကြည့်တော့ ခရေပွင့် ညိုညိုလေးနဲ့ အောက်က မို့မို့ဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ကြည် ရွှမ်းလဲ့နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ဖင်ကြီး တစ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ တွန်းထားရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်ပါ တော့တယ်၊ ဒီအချီ လုပ်ရတာကတော့ အားရပါးရ ရှိလသှလို အချိန်လည်း တော်တော် ကြာတယ်ဗျ၊ သူကလည်း စားပွဲခုံပေါ် တံတောင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးသလို၊ ကျနော်ကလည်း ဒူးကိုကွေး လီးကြီးကို ဒစ်ပေါ်ကာနီးလောက် ဆွဲထုတ်ပြီးတောမ့ ှ ကော့ကော့ ဆောင့်ပေးတယ်၊ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိပြီး ဖင်လုံးကြီးတွေက လှိုင်းလုံးတွေလို တုန်တုန် ထွက်သွားတာကလည်း ကြည့်လို့ ကောင်းမှ ကောင်း၊ အရှိနရ် လာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အသံတွေ ထွက်လာကြတယ်၊ အီး အီး အား အား ပေါ့၊ အဟီးဟီး၊
နောက်တော့ သူ့ အဖုတ်ထဲက အတွင်းသားတွေက ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်လိုက်လျှော့လိုက်လို လုပ်ပေးလာတော့ ကျနော်လည်း မထိန်းထားနိုင်တော့ဘဲ သုက်ရည်တွေ တစ်ဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက် မိပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော်နဲ့ ခိုဇားမားရဲ့ ရင်းနှီးမှု အတိုင်းအတာက နယ်လွန်သွားပေမဲ့ ခိုဇားမားက တာဝန်သိတတ် သူလေးမို့ အလုပ်ထဲမှာလည်း အလုပ်ပိုလုပ်လို့ ကောင်းလာပါတယ်၊ ကျနော်တို့ အတွဲညီလို့ ကျနော့် အလုပ်တွေက ဂုဏ်ယူစရာ ကောင်းလောက်အောင် လူအထင်ကြီးစရာ ဖြစ်လာခဲ့တာမို့ ကျနော့် ဘော့စ် အသစ် မစ်စစ် လာလဲရဲ့ ယုံကြည်ကိုးစားမှုကို ရလာခဲ့ပါတယ်။
ခိုဇားမားနဲ့ ကျနောန် ဲ့လည်း ပုံမှန် မဟုတ်ပေမဲ့ ကြုံရင် ကြုံသလိုလေးတော့ ဆွဲဖြစ်ကြပါတယ်၊ အာရပ်မ တွေကလည်း ထန်တယ်ဗျ၊ စာဖတ်သူတွေ ပျင်းနေမှာစိုးလို့ ကြုံမှ ရေးပြဦးမယ်၊ ဇာတ်လမ်း ဆက်ရဦးမယ်လေ
နော့်။

အဲလိုနဲ့ နွေရာသီ ကလေးကျောင်းပိတ်ရက် ရောက်လာတော့၊ သားကို ဒစ်စနေဝေါလည်း ပို့ရင်း၊
သူ့အဖွားဆီလည်း အလည်ခေါ်သွားမယ်ပေါ့၊ ကျနော်နဲ့ မြနှင်းဆီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဗေကေးရှင်း ယူကြတယ်၊ မြနှင်းဆီက ပြောတယ် အဲဒီ ဒစ်စနေဝေါနားက ဟိုတယ်ကြီး တစ်ခုမှာ ကယ်ဗင့် ညီမက မန်နေဂျာတဲ့ သူ့ ဝန်ထမ်းအတွက်လျှော့ဈေးနဲ့ ရမယ်တဲ့ ဆိုတော့ အဲဒီမှာပဲ တည်းဖို့ ဘွတ်လုပ်လိုက်ခဲ့ပါတယ်၊ အဲဒီဖရော်ရီဒါက ဒစ်စနေဝေါက ကျနော်တို့ ကာလီဖိုးနီးယားက ဒစ်စနေလန်းနဲ့ မတူဘူး၊ သူက မြို့တစ်မြို့စာလောက် ရှိမယ်၊ ဒစ်စနေလန်းလိုမျိုး ပန်းခြံတွေချည်းပဲ ၅ ခု ခြောက်ခုလောက်ရှိတယ်၊ ပန်းခြတံစ်ခုထဲကိုတောင် တစ်နေ့ထဲနဲ့ မလောက်နိုငတ်ာ ၅ ခု ခြောက်ခုလောက်ဆိုတော့ ပန်းခြတံစ်ခုချင်းကို ရောက်ဖူးတယ် ရှိအောင်တောင် ဟိုတယ်မှာ တစ်ပတ်လောက် တည်းပြီး နေ့တိုင်း သွားမှ ရမှာဆိုတော့ ၊ အဲဒီ ဟိုတယ်မှာ ၅ည စာ အခန်းကြိုယူလိုကတ်ယ်၊ အဲဒီက ပြီးတော့မှ သားရဲ့ အဖိုးအဖွား၊ ကျနော့်ယောက္ခမတွေ ရှိရာ ဒေတိုးနားကို သွားမယ်ပေါ့။

ကျနော်က ဒီကယ်ဗင် ဆိုတဲ့ကောငန် ဲ့ ရှုပရ် ှုပ်ယှက်ယှက် မလုပ်ချင်ပေမဲ့ အဲဒီဟိုတယ်တွေက တော်တော်
ဈေးကြီးတယ်ဗျ၊ ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက် သက်သာလည်း မနည်းဘူလေ ဆိုပြီး ယူလိုက်ရတယ်။
အော်လန်ဒို လေဆိပ်ရောက်တာနဲ့ လေဆိပမ် ှာ ကားတစ်ပတ်စာ ငှားပြီး တည်းမဲ့ ဟိုတယ်ရှိရာကို မောင်းလာခဲ့တယ်၊ ကားပေါ်မှာလည်း ဂျီပီအက်စ်ပါတယ်၊ ကျနော်လည်း မလာခင်ထဲက ဂူဂယ်လုပ်ထားတာ ဆိုတော့ ရှာရတာ သိပ်မခက်ပါဘူး၊ ဟိုတယ်ကနေ ပန်းခြံ အသွားအပြန်လုပ်ပေးတဲ့ ကားတွေ ရှိတယ် ဆိုပေမဲ့ ဗေကေးရှင်းသွားရင် အဲဒီလွန်းပြန်တေမွ ီအောင် ကမန်းကတန်းထရ၊ စားရ သောက်ရတာတွေ ကျနော်တို့က မကြိုက်ဘူးဗျ၊ အဲဒါကြောင့် ကိုယ့်ဘာသာ ထချင်တဲ့အချိန်ထ မောင်းသွား၊ ပြန်ချင်တဲ့ အချိန်ပြန်လာလို့ရအောင် ကားငှားထားလိုက်တာ၊ ယောက္ခမ အိမ်ကျရင်တော့ မလိုတော့ဘူးလေ သူတို့ အိမ်က ကားတစ်စီးစီး ဆွဲသုံးလိုက်ရုံပဲ။
ဟိုတယ် ရောက်တော့ ဧည့်ကြိုကောင်တာမှာ သွားပြီးတော့ ကယ်ဗင့်ညီမ နာမည်နဲ့ ကျနော်တို့ ဘွတ်ကင် လုပ်ထားတာ ပြောလိုက်တာနဲ့ အခန်းသော့တွေ ဘာတွေ အက်တီဗိတ် လုပ်ပေးတယ်၊ ကျနော်တို့ကို ဆိုဖာတွေမှာ ခဏလေး စောငဖ့် ို့ သူတို့ မန်နေဂျာ လာလိမ့်မယ် ပြောပါတယ်။

ခဏနေတော့ ဘစ်စနက်ဆု အပြည့်အစနုံ ဲ့ ထွက်လာတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် ကပ္ပလီမလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ ဝတ်ထားတာကတော့ ကော်ပိုရိတ်ဖေါ်မယ်ဒရက်စ် ခေါ်မလား၊ အောက်က စကဒ်က ဒူးနားလောက်ထိ အရှည်၊ အပေါ်ကဂျက်ကတန် ဲ့ အောက်က မိုက်ခရိုဖိုက်ဘာရှပ်က သူ့ရဲ့ ချပ်ရပ်တဲ့ ဗိုက်သားလေးနဲ့ မို့မို့မောက်မောက် ရင်သား အလကှို သိသိသာသာ ဖေါ်ကျူးပြနေလေရဲ့၊ ဒါပေမဲ့ အရပ်က ရှည်လို့လား မသိ၊ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေးလို ဖြစ်နေတယ်၊ သူဝတ်ထားတဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်က သိပ်အမြင့်ကြီး မဟုတ်ပဲ ၂ လက်မ အထူလောက်ပဲ ရှိတာတောင် နွေရာသီကွင်းထိုးဖိနပ် စီးထားတဲ့ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း တစတ်န်းထဲ ဆိုတော့ အရပ်က ၅ပေ ၈-၉ လောက်တော့ ရှိမယ်လို့ မှန်းရတယ်၊ ဆံပင်က တိုသလား မမေးနဲ့ ယောကျ်ား ဆံပင်ပုံကို ညှပ်ထားတာ၊ ဒေါက်အချွန် အရညှ်ကြီးကို ထားထားတယ်၊ သူ့ ဘစ်စနက်ဆုနဲ့ ဒီဆံပင်ပုံနဲ့ ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ အမြင်ဆန်းနေတယ်၊ ဟယ်ရီဘယ်ရီ ငယ်ငယ်တုန်းက ပုံတောင် သွားသတိရမိတယ်၊ အဟီး၊ မျက်လုံး အရမ်းလှတယ် ရွဲနေတာပဲ၊ အသားကတော့ အမည်းကြီး မဟုတ်ဘူး၊ ရဟီုင်းနား တို့ ဟယ်ရီဘယ်ရီ တို့လောက်ပဲ၊ ကြေးနီရောင် ခေါ်မလား။

“ ဘရအီုနီ ပါ.. နင်က.. ဦးရင်မူး ဖြစ်ရမယ် ”

ကျနော် သူ့ရင်ဘတ်က ရွှေရောင်အပေါ်မှာ အနကန် ဲ့ထိုးထားတဲ့ စာတန်းကို လှမ်းဖတ်လိုက်တယ် Bryony တဲ့ စာလုံးပေါင်းကလည်း ဆန်းတယ်၊ အမြန် အလွတ်ကျက်ထား လိုက်တယ်၊ နောက် သူ့ရဲ့ ကမ်းပေးလာတဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ပြနန် ှုတ်ဆက်လိုက်ရပါတယ်။

“ ဟုတ်ပါတယ်.. မူးလို့ မခေါ်နဲ့နော် နွားအော်သံ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်.. အဟီး.. ဒီဟာက ငါ့မိန်းမ မြနှင်းဆီ.. တဲ့ ..
ရို့စ် ပေါ့ ”
“ ခစ်ခစ်.. ဟုတ်တယ်နော်.. ဟိုင်း.. တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်.. ကယ်ဗင်နဲ့ ကျောင်းနေဖက်ဆို ”
“ အင်း တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်.. ဟုတ်တယ် နငအ့်စ်ကိုနဲ့ ငါက အရမ်းခင်ပါတယ် ”

သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ပြီးနှုတ်ဆက်ကြတာ ဘေးက လှမ်းကြည့်မိရင်း၊ အင်း မခရေနဲ့ လီလီလို တူးဘိုင်ဝမ်းသာ ဆိုရင်တော့၊ ကောင်းလိုက်မဲ့ ဖြစ်ခြင်းလို၊ တွေးမိတာ့ နဲ့ ကိုယ့်ကောင်က သွေးနွေးလာသလိုပဲ၊ အဟစ်၊ ဒါမှ တကယ့် အဖြူနဲ့ အမည်း၊ အင်း သိပ်တော့ မမည်းပေမဲ့ ထားပါတော့ အမည်းပဲ၊ အဟီး။

“ ဒါသားလား.. ချစ်စရာလေး နော်၊ အဖေအမေနဲ့ တူလို့ ထင်တယ်၊ ခစ်ခစ် ”

အဲလိုနဲ့ပဲ သူကိုယ်တိုင် စီစဉ်ပေးထားလို့ မြင်ကွင်းကောင်းကောင်းနဲ့ အခန်းကို ရခဲ့ပါတယ်၊ ဟိုတယ်ခန်းမှာ ခဏ နားနေကြရင်းနဲ့ ကျနော့် ကွန်ပျူတာကို ထုတ် ဟိုတယ်က ဖရီးဝိုင်ဖိုင်ကို ချိတ်လိုက်ပါတယ်၊ နောက် ကယ်ဗင့်ညီမ နာမည်ကို ဂူဂယ်လုပ်ကြည့်လိုက်တာ၊ Bryony ဆိုတာ ပန်းပွင့်တဲ့ သခွားပင်တစ်မျိုး ဆိုပဲ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဦးရင်မူးနဲ့ကတော့ အလားအလာ ရနှိ ိုင်တာပေါ့၊ အဟီး ကျနော်လည်း အတိတ်တွေ နိမိတ်တွေ စကောက်စ ပြုလာပြီလေ၊ မိန်းကလေးနာမည် ပန်းပွင့်တို့ ပန်းပင်တို့ ဆိုရင် ကိုယ်နဲ့ ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိတယ်လို့ ထင်လာပြီလေ၊ ဟဲဟဲ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

နောက် နှစ်ရက်လောက်ကတော့ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး၊ တစ်နေ့လုံး နီးပါး ဒစ်စနေဝေါ သွားလျှောက်လည်၊ လျှောက်စီးကြပေါ့၊ လူလည်း ပင်ပန်းလိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ညဘက် သားနဲ့ မြနှင်းဆီတို့ အိပ်မောကျချိန် ကျနော်ကတော့ အွန်လိုင်းတက်ပြီး ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်ဖြစ်သေးတယ်ဗျ၊ အဟီး။

10:36 PM မောင်ပျား: မနက်ဖြန် အလုပ်အစောကြီး မသွားရဘူးပေါ့ ဟီး
10:37 PM ပိတောက်ဝါ: သွားရမှာ ခုသွားအိပ်တော့မှာ မောင်ပျား: ဟင့် ပြောမှပဲ သတိရ တော့တယ် ဖင်လှန်ပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ရိုက်လိုက်ဦးမယ် ခိခိ ပိတောက်ဝါ: မိုးရွာနေတာ မောင်ပျား: ပြီးတော့မှ ဟိုဟာနဲ့ ပိတောက်ဝါ: အလုပ်သွားဖို့လဲ ပျင်းနေတယ်
ခိခိ ရိုက်စေ 10:38 PM မောင်ပျား: လာခဲ့
ကို့ပေါင်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ခိုင်းပြီး စကဒ်လှန်ရိုက်မယ် ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
10:39 PM မောင်ပျား: နောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက လက်နှိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကို ပွတ်မယ် ဟိ ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
အားကျမခံပြန်ပွတ်ပေးမှာပေ့ါလို့
10:40 PM မောင်ပျား: လက်ခလယ်ထိပ်ကလေးနဲ့ အဖုတ်နုတ်ခမ်းလေး တွေကို ဆော့ကစားပြီး အစိလေး
ဖောင်းတက်လာအောင်ပွတ်ပေးမယ်
10:41 PM အဲဒါ်ဆို
ပေါင်ပေါ်က ဆင်းတော့ ကိုထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက် ပိတောက်ဝါ: အင်း
မောင်ပျား: ကို ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီ ကို့ကောင်ကြီးက
ခေါင်း တစ်ညိမ့်ညိမ့်နဲ့ မ ကို ကြည့်နေတယ် မျက်လုံးတစ်လုံးထဲနဲ့ ခိ 10:42 PM ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
မောင်ပျား: ရှေ့ကို တိုးလာတော့ ပိတောက်ဝါ: တိုးပီ
မောင်ပျား: ကိုပေါင်ကို ချဲထားပေးမယ် မ နုတ်ခမ်းလှလှလေး ကို ဟ လိုက် ပိတောက်ဝါ: ဟပြီ
မောင်ပျား: မ ဆံပင်လေး ကို ကို သပ်ပေးမယ်
10:43 PM ပိတောက်ဝါ: အင်း
မောင်ပျား: မ နှုတ်ခမ်း နုနုလေး နဲ့ ကို့ ငပျောဖူး ထိနေပြီ ပိတောက်ဝါ: အင်း
မောင်ပျား: မ လျှာလေး ကို ထုတ်ပြီး ရက်လေ
10:44 PM ပိတောက်ဝါ: အင်း
ရက်နေတယ်
10:46 PM မောင်ပျား: အရေးထဲ ဖုန်းဝင်လာလို့ ( အမှန်တော့ သားထပြီးယောင်လိုက်လို့၊ သွားကြည့်တာ အဟီး )
ပိတောက်ဝါ: ဖြစ်ရမယ် ခိခိ
မောင်ပျား: ကိုယ့်ကောင်ကြီး နည်းနည်း ပျော့သွားတယ် ခိခိ ဆက်စုပ်ပေးနေ ခိခိ
ဖုန်းပြောနေတုန်းလေး ခိခိ
ပိတောက်ဝါ: အင်း
စုပ်ပေးမယ်
မောင်ပျား: ရပြီ လာ မ ထတော့ ပိတောက်ဝါ: အင်း
10:47 PM မောင်ပျား: ကို့ ကောင်ကြီး တအားမာနေပြီ
မ အာခေါင်ကို
သွား ထိုးမိနေပြီ ပိတောက်ဝါ: အင်း
မောင်ပျား: လာကိုယ့်ပေါ်တက်ထိုင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးတော့ ပိတောက်ဝါ: အင်း
မောင်ပျား: ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ
ကို့ကောင်ကြီးကို
မ အဖုတ်ဝလေး မှာတေ့ထားပေးမယ်
10:48 PM ပိတောက်ဝါ: အင်း
မောင်ပျား: အား နွေးနေတယ် မ အတွင်းသားလေး တွေက အိနေတာပဲ မ ငြိမ်ငြိမ်
ထိုင်ချင်လား လှုပ်နေချင်လား ခိခိ 10:49 PM ပိတောက်ဝါ: လှုပ်နေတာ မကောင်းဘူးလားလို့
ကျန်းမာရေးနဲ့
ညီညွတ်တယ်လေ ခိခိ
မောင်ပျား: မ ဖင်နှင်လုံးကို ကိုယ့် လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ မ မ ပေးမယ်လေ
ပြန်အကျကတော့ မ သဘောပေါ့
ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
10:50 PM မောင်ပျား: ဖြည်းဖြည်း ချ မလား ကြမ်းကြမ်း ချမလား ခိခိ မ ရယ်
တကယ်လုပ်ချင်လာပြီ
ပြောရင်းနဲ့ ဟင့်
ပိတောက်ဝါ: မ ရောဘဲ
မောင်ပျား: မ နဲ့ အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ကြရရင်ကောင်းမှာပဲလို့ အမြဲတွေးနေတယ်၊ ပိတောက်ဝါ: တူတူဘဲ
……………………………...

ကျနော် ခုတင်ပေါ်တက်လာတော့ မြနှင်းဆကီ တရှူးရှူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေပြီ၊ အင်း လူကလည်း တင်းနေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခုနေ သွားစရင် သူသိပ်ကြည်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ့်မိန်းမ အကြောင်းလည်း ကိုယ်သိတယ်လေ၊ သူက တစ်ခါတလေ အအိပ်ကို တခြားဟာတွေထက် ပိုမက်သလိုပဲ၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလ၊ဲ ကိုယ့်ဘာသာ
ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ပေါင်ကြားညှပ်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်၊ အိပမ် က်ထဲမှာတော့ ဘရယ်အိုနီ ပါလား။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

တတိယမြောက် နေမ့ ှာတော့ စီးတာ သိပ်မရှိတဲ့ ပန်းခြံ ဆိုတော့ ရှိုးတွေချည်းပဲ တစ်ခုပြီးတစ်ခု
ပြောင်းကြည့်ရတာမို့ ကျနော်က အိပ်ပျောလိုက် နိုးလိုက်ပေါ့ အဟီး၊ လူတေလွည်း ပင်ပန်းကြပြီ ဆိုတော့ စောစောပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ကြတယ်၊ ဟိုတယ်ရောက်ပြီး ရေမိုးချိုး အနားက ဖတ်စ်ဖု ဆိုင်လေး တစ်ခမု ှာ သားအကြိုက် ဟန်ဘာဂါပဲ သွားစားလိုက်ကြပြီး အခန်းပြန်နားကြတယ်၊ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်မောကျနေတော့ ကျနော်လည်း အရက်နည်းနည်း သောက်ချင်စိတ်ပေါ်လာလို့ ဟိုတယ်အောက် ဆင်းသွားလိုက်တယ်၊ ဟိုတယ် လော်ဘီကနေ ဖြတ်ပြီး ဘားကို သွားတော့ လမ်းမှာ ဘရယ်အိုနနီ ဲ့ ဆုံတယ်။

“ ဟေး.. ဘယ်လိုလဲ.. အဆင်ပြေကြလား ”
“ အိုး.. အရမ်းကို အဆင်ပြေပါတယ်.. ဒါနဲ့ ဘယ်သွားမလို့လဲ ”

သူ့ကြည့်ရတာ ရိုးရိုးအဝတ်အစား ဂျင်းပငန် ဲ့ တီရှပ်နဲ့မို့ ကျနော်က မေးလိုက်တာပါ၊ သူတိုက အလုပ်ချိန် ဆိုရင့် အမြတဲမ်းလိုလို ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ မဟုတ်လား။

“ ငါ့.. နားရက်လေ.. အိမ်ပြန်မလို့.. ဦးရော ဘယ်သွားမလို့လဲ ”
“ ဟုတ်လား.. ငါ နည်းနည်း သောက်မလားလို့.. ငါ တိုက်လို့ရမလား နည်းနည်းပေါ့ ”
“ အဟင်း ရပါတယ်.. အလကားဆိုရင် ဘယ်ငြင်းပါ့မလဲ.. နောက်တာပါ ဒါနဲ့ ရို့စ်နဲ့ သားရော ”
“ သူတို့ တစ်နေ့လုံးပင်ပန်းလို့ အိပ်ပျော် နေကြပြီ အခန်းထဲမှာ.. လာလေ ငါလည်း သောက်မဲ့ အဖေါ်ရတာပေါ့.. ကျေးဇူးလည်းတင်လို့ပါ ”
“ အပြင်သွားသောက်မလား.. ငါက ဒီဟိုတယ်မှာ လုပ်နေတာ ဆိုတော့ ဒီမှာသောက်ရတာ ငြီးငွေ့နေလို့ ” “ ရတာပဲ ငါ့ကားသော့ သွားယူလိုကဉ် ီးမယ် ”
“ မယနူ ဲ့တော့ ငါ့ကားနဲ့ သွားမယ်လေ.. ငါပြန်လာပိုပေးပါ့မယ်..့ ရို့စ်က ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား ”
“ ဖြစ်ပါတယ်.. ငါ့မှာ ဖုန်းပါတာပဲ ”

အဲလိုနဲ့ ဘရယ်အိုနနီ ဲ့ ကျနော်တို့ ဟက်ပီးအာဝါရှိတဲ့ စားသောက်ဆိုင် အရက်ဘားလေး တစ်ခုကို ရောက်သွားပါတယ်၊ ဘရယ်အိုနနီ ဲ့ ကျနော်တို့ ဘီယာနဲ့ စပြီး တဖြည်းဖြည်း အပြင်းကိုင်လာကြပါတယ်၊ သူကလည်း တော်တော်လေး သောက်နိုငပ် ါတယ်၊ စကားလည်း ပြောရင်း ပိုရင်းနှီးလာကြတယ်၊ သူ့ကိုကြည့်ရတာ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်လို့ ထင်တယ်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နဲ့ မျက်နှာ၊ မျက်လုံးတွေက ကြည့်လိုက်တာနဲ့ကို ကျနော့်ကောင်ကြီး သွေးတွေ နွေးနွေးလာတယ်၊ သူ့ မျက်လုံးထမဲ ှာ ကျနော်ကလည်း တစ်မျိုး ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဆိုတာ နောက်မှ ကျနော် သိလာခဲ့ရတယ်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း သူက ကျနောန် ဲ့ အရက်တူတူ သွားသောက်ဖို့ သဘောတူခဲ့တာပေါ့။

“ ကဲ ဆိုပါဦး ဘရယ်အိုနီ.. ဒီလောက်လှ.. ချောတဲ့ မိန်းကလေးမှာ ဘဲမရှိဘူး ဆိုပြီးတော့,တော့ ငါ့ကို လိမ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့နော်.. ဟင်းဟင်း ”
“ ငါ့ ဘွိုင်းဖရင့်နဲ့ ပြတ်သွားတာ မကြာသေးဘူး.. အဲဒီကောင်က စောက်ပျင်း.. အလုပ်မလုပ်ချင်ဘူး.. ရေသာခိုအချောင်သမား.. ငါနဲ့ ခဏခဏ.. စကားများရတယ်.. ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကတော့ နောက်ဆုံးပါပဲ..
ငါ့ပစ္စည်းတစ်ခကို ခိုးပြီးရောင်းစားလိုက်တယ်.. သူသောက်စရာမရှိလို့တဲ့ ”
“ ဟေ.. ဆိုးလိုက်တာ.. ဒီလောက်တောင်ပဲလား ”
“ အင်း.. သူတို့ ဂျမေကန်တွေက အဲလိုပဲလေ၊ ပေါ့ပေါ့နေ ပေါ့ပေါ့စား.. ငါလည်း ဒေါပွပြီး ကန်ချလိုက်တယ်..
ကယ်ဗင်ကတော့ ပြောနေတာ ကြာပါပြီ.. အဲဒီကောင်ကို သူမကြိုက်ဘူး ဆိုတာ ”
“ နင်တို့ မောင်နှမက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဒီလောက် အဝေးကြီးနေတာတောင် ဒါတွေ ပြောဖြစ်သေးတယ်နော် ”
“ ငါတို့က ဖုန်းအမြဲ ပြောဖြစ်တယ်လေ.. ဒါကြောင့် ရို့စန် ဲ့ သူနဲ့ အရမ်း ရင်းနှီးတာကို ငါသိတာပေါ့ ”
“ အင်း.. သိပ်ကို ရင်းနှီးလွန်းသလိုပဲ ”

ကျနော့်ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတော့ ဘရယ်အိုနီက ကျနော့် မျက်နှာကို သေသေချာချာကြည့် လိုက်တယ်။

“ နင်.. ကယ်ဗင်နဲ့ မြနှင်းဆကီု မသင်္ကာ နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော် ” “ ဟုတ်ပါဘူး ”

ကျနော့်လေသံ နည်းနည်း အားမပါတာကို သူ သတိထားမိပုံ ပေါ်သည်၊ သူ့မျက်လုံးရွဲကြီးတေနွ ဲ့ ကျနော့်မျက်လုံး ရှေ့တည့်တညက့ို ကပ်ကြည့်ပြီး

“ မြနှင်းဆီကလည်း ဂျယ်ဝင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် ချောတာကိုး.. ငါနင့်ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး ” “ နင့်ကိုတော့ မမီပါဘူး.. ငါတွေးနေတာ နင် ဘာလို့ ရုပ်ရှင်ထတဲို့ မော်ဒယ်လောကထဲတို့ မဝင်ပဲ ဟိုတယ်မန်နေဂျာလုပ် နေရတာလဲလို့.. အဟက် ”
“ အောင်မယ်.. ငါ့ကို လာမြှောက်နေပြန်ပါပြီ.. သိုင့်စ်အန်းနီးဝေး.. ဒါက သေချာတဲ့ မန်းနီးလေ၊ ငါက အဲဒီလောကရဲ့ စထရက်ကို မခနံ ိုင်ဘူး.. ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ရှိတယ်.. သူတို့ကို ကြည့်ပြီး ငါလန့်တယ် ”

အဲဒီကနေစပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရင်းနီးမှု ဒီရေတက်လာလိုက်တာ၊ အဲဒီဘားကနေ နောက် ကလပ်တစ်ခု ဆီကို ရောက်သွားပြီး သောက်လိုက် ကလိုက် အရှိန်ရလာပါတယ်၊ ကျနော်တို့ ကတုန်းမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဘောင်းဘီအောက်ကတောင် မာကျောပြီး ခုံးထနေလို့ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို သွားပွတ်မိနေတာ၊ သူကလည်း မသိချင် ယောင်ဆောင်နေပါတယ်၊ သူ့ရင်သားတွေကလည်း ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာဖိဖိနေတော့ အိတင်းနေတာပဲ၊ သူသုံးတဲ့ ရေမွှေးနံ့ကလည်း နည်းနည်းတော့ ပြင်းရှရှလေးပေမဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ပိုမာအောင် ဆွပေးနေသလိုပဲ၊ ကျနော်လည်း နည်းနည်း မူးလာတော့ စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူ လန်လန်လေးကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်၊ သူကလည်း ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ နွဲ့ပါလာတယ်၊ သူရဲ့ အနမ်းတွေကလည်း ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့မို့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကသူ့ဂျင်းပင် ဝတ်ထားတဲ့ ပေါင်လုံးတွေပေါ်မှာ ထိုးထိုးထောင်ထောငန် ဲ့ သွားထောက်နေတယ်။

“ တစ်နေရာ သွားရအောင်ကွာ ”
“ အင်း ငါ့အိမ်သွားမယ်လေ ”

မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သူ့ရဲ့ ကွန်ဒိုမီနီရမ်လေးကို ရောက်သွားတယ်၊ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်က သူတံခါး ပိတ်နေတုန်း ကျနော့် ရှပ်အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ သူလည်း တံခါးပိတ်ပြီး ကျနော့်ဘက် လှညလ့ိုက်တာနဲ့ ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်၊ သူက ကျနော့် လည်ကုပ်ကို တွယ်ပြီး ပြန်လည်နမ်းရပှု ်နေတုန်း ကျနော်က သူ့တီရှပ်ကို အနားက ကိုင်ပြီး မဆွဲကာ ချွတ်မလို့လုပ်တော့သူက လက်တွေ မြှောက်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်က တစ်ဆက်တည်းပဲ သူ့ ဘရာကို ချွတ်မလို့ ကျောဘက်ကို စမ်းလိုက်တော့ ချိတ်ရှာမတွေ့ဘူး၊ ဘရယ်အိုနီက သူ့ဘာသာ ရှေ့ဘက်စမ်းပြီး ချိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်၊ အားပါးလှလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေ၊ အပျိုမမို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သိပ်မကြီးသေးပေမဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကတော့ အားရပါးရ ပါပဲ တင်းရင်း ဖောင်းကြွနေလိုက်တာ ကျနော့် လက်ဖဝါးနဲ့ကတော့ ဘယ်လိုမှ အုပ်ကိုင်လို့ မဆန့်ဘူး လျှံထွက်နေတာပေါ့၊ ကျနော်လည်း ငုံ့ပြီး အားရပါးရကို စို့ပစ်လိုက်တာ၊ သူ့ ခမျာအသံလေးတောင် ထွက်လာပြီး ကျနော့် ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွ ဆော့ကစားပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့နို့တွေကို စို့နေရင်းက လက်က သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တယ်၊ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကတော့ အနေအထားက မကောင်းတာနဲ့
နို့ကြီးတွေကို စို့ရင်းနဲ့ပဲ သူ့ကို အနားမှာရှိတဲ့ ဆိုဖာဆီကို တွန်းခေါ်သွားလိုက်တယ်၊ သူ့ကို ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် လက်ရန်းပေါ် ခေါင်းတင်လခှဲ ိုင်းလိုက်ပြီးမှ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အနားစ တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ အောက်က အတွင်းခံက ကြေးနီရောင် အသားပေါ်မှာ အနီရဲရကဲို အမည်းရောင် ဇာနားတပ်ထားတယ်၊ ( အရေးထဲမှာ အဲဒီအတွင်းခံက ဖရက်ဒရစ်ကလား မသိဘူးလို့ တွေးမိတယ်၊ မိန်းမက ဗစ်တိုးရီးရားနဲ့ အိပ်ပရက်စ်က စတိုင်ပဲ ဝတ်လေ့ရှိတာကိုး၊ စကားမစပ်၊ ခရေကတော့ အိပ်ချအင်အမက် ဟာတွေ ဝတ်တယ်၊ အဟီး )
အဲဒီအတွင်းခံ ပိုးသားဘောင်းဘီ တြိဂံပုံလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ဝင်းဝင်းကြီးက အမွေးအမှငမ် ရှိ ပြောင်ချောနေတယ်၊ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးတွေက မည်းနက်ပြာနှမ်းသလို ရှိပေမဲ့ အတွင်းသားတွေကတော့ နီတာရဲလေးတွေပဲ အရည်ကြည်တွေနဲ့ ရွှမ်းလဲ့နေတယ်၊ ကျနော်လည်း
သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒိုက်ထိုးဝင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ပါးစပန် ဲ့ သူ့ အဖုတ်တေ့ပြီး ကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့်ခေါင်း ဝင်လို့လွယ်အောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးပြီး ကျနော့်ဆံပင်တွေကို ဆွဲကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း တစ်ခါမှ မရက်ဘူးတဲ့ အမည်းမအဖုတ်ကို ပထမဆုံး အကြိမ်ဖြစ် စလွေးမိတော့တယ်၊
နှုတ်ခမ်းတနွ့် မည်းမည်းလေးတွေက နူးညံ့ပျော့ပျောင်းပြီး သူ့အဖုတ်က အနံ့ပြင်းပြင်းလေးတစ်ခု ရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရေမွှေးလည်း ဖျန်းထားပုံ ရတယ် အနံ့တွေကတော့ ရောနေတယ်၊ ဒါကလည်း ပထမ စက္ကန့်ပိုင်းလောက် မှာပါ၊ နောက်တော့လည်း အနံ့ယဉ်သွားတော့ ဘာမှ မရတောပ့ ါဘူး၊ ကျနော့်လျှာနဲ့ သူ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်း အတွင်းအပြင် ထိုးမွှေ ရက်ပေးရင်း ဖုတုတု စောက်စေ့လေးကလိုည်း လျှာထိပန် ဲ့ ထိုးပေးမိတယ်၊ ကျနော့်လျှာစောင်းကို တောင့်တောင့်လေး လုပ်ပြီး သူ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးတော့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို ညှပ်လာတယ်၊ နောက် ကျနော့်ဆံပင်တွေကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားတာ သိလိုက်ရတော့ သတူစ်ချီ ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော် ကျေနပ်သွားတယ်၊ ကျနော်လည်း မိန်းမနဲ့တောင် မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပြီဆိုတော့ ငတ်နေတာမဟုတ်လား၊ သူ့အဖုတ်ကို စလုပ်ရင် ကျနော် သိပ်ကြာကြာ ထိန်းမထားနိုငပ် ဲ သူမပြီးခင် ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ ကောင်းကောင်း မှုတ်ပေးလိုက်တာ၊ သူတစ်ချီပြီးသွားတယ် ဆိုတော့ ကျနော့်တာဝန် ကျေတယ်ပေါ့၊ အဟီး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့အဖုတ်ပေါ်ကနေ မျက်နှာခွာလိုက်ပြီး ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်၊ ဆိုဖာပေါ် လှဲနေတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကို ဝင်မယ်လုပ်တော့ သူက ကျနော့် မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ခေါင်းရင်းရှိရာကို ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်၊ သူ့ရဲ့ ထူထူလန်လန် နှုတ်ခမ်းလေးကလည်း ဟတတနဲ့ ဖိတ်ခေါ်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်လည်း မငြင်းသာ၊ သူ့ခေါင်းရင်းနားကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးထဲ ကျနော့်ဒစ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ရပါတယ်၊ သူက ကျနော့် ဒစ်ဖျားကို ပထမ ခပ်ဖွဖွလေး ငစုံ ုပ်လိုက်ပြီးမှ သူ့လျှာကလေးနဲ့ ဒစ်စောင်းတေထွိပ် အပေါက်လေး စတဲ့နေရာတွေကို ထိုးဆွပေးတယ် နောက်တော့ ကျနော့်ဒုတ်ကြီးကို ဆွဲစပု ်လိုက်ပြီးမှ သူ့လက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း ဘောအရင်းနားကနေ အောက်ခြေက ပင့်ပြီး လျှာနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပင့်ရက်ပေးတယ်၊ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို နှံ့စပ်အောင် ရက်ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ပြီး စုပ်ပြန်တယ်၊ နောက် သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူ နှစ်ခုကို လီးကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးတယ်၊ ကျနော့်မှာ မပြီးအောင် စအိုဝကို ရှုံ့ရှုံ့ ပေးပြီး တင်းခံနေရတာပေါ့၊ နောက်တော့ သူက ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ သူ့ခေါင်းရင်းဘက်ကို သွားဖို့ပြောရင်း ဆိုဖာလက်ရန်းပေါ်မှာသူ့ခေါင်းကို လှန်တင်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က ဆိုဖာလက်ရန်း အပြင်ဘက်၊ သူ့ခေါင်းရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်လျက် သူက ခေါင်းကိုမော့ ပက်လက်လှန်လျက်နဲ့ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ခိုင်းတယ်၊ အခု ပုံစနံ ဲ့ဆိုရင် ကျနော့် ဝှေးဥ တွေက သူ့ နှာခေါင်း မျက်လုံးတွေပေါ် တန်းလန်းကျ ပွတ်သပ်နေတာပေါ့၊ ကျနော့် လီးကြီးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့လည်ချောင်းထဲ ရောက်သွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော့် ဆီးခနုံ ဲ့ သူ့သွားတွေ ထိသွားတဲ့ အထိပဲ၊ ကျနော့်ကို အရမ်းဆောင့်လို့ မရအောင်တော့ သူက ထနိ ်းပေးထားတယ်၊ ကျနော့်ဒစ်အဖျားကို သူ့လည်ချောင်းတွေက ညှစ်ပေးနေတာကို ခံရတယ်၊ ကျနော် စာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးတဲ့ ဒိသရုပ်ဆိုတာ အခုမပှ ဲ ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားဖူးတာမို့ ကျနော် ဘယ်လိုမှ ကြာကြာ မထိန်းနိုင်တော့ပါ၊ ကျနော့်ဒစ်ဖျားကို လှုပ်စိလှုပ်စိ ညှစ်ပေးနေတဲ့ သူ့လည်ချောင်းထဲ ကျနော့်သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော်နဲ့ ဘရယ်အိုနီတို့ ရေချိုးခန်းသွား ဆေးကြောသန့်စင်ကြပြီး ဝိုင်တစ်ယောက်တစခ် ွက်စီနဲ့ ဆိုဖာပေါ် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ဖက်ရင်း ထိုင်ကြပါတယ်၊ ဘရယ်အိုနီက တီရှပ် ပေါင်ရင်းလောက် ရောက်တာလေးပဲ ကောက်စွပ် ကျနော်လည်း အခလို အိမ်နေရင်း ကပိုကရိုလေးနဲ့ ဘရယ်အိုနီကို
သေချာကြည့်မိတယ်၊ တော်တော်ချောတာပဲ၊ အလစ်ရှာကီးရဲ့
ဂအွဲန်ဖားယား http://www.youtube.com/watch?v=J91ti_MpdHA မြူးဇစ်ဗီဒီယို ထဲက အလစ်ရှာကီးကို သွားသတိရ မိတယ်၊ လက်မောင်းသားတွေရော ပေါင်တံတွေရော အဲဒီအတိုင်းပဲ၊ အရပ်ရှည်တော့ အဝတ်အစား ဝတ်ထားတုန်း ပိန်သွယ်သွယ် ထင်ရတာ၊ ချွတ်ထားတော့ တော်တော်မိုက်တာပဲ၊ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ကျနော့်
ကောင်ကြီးတောင် တဖြည်းဖြည်း မာလာတယ်၊ ဝိုင်ခွက်ကို ချပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကို ငုံစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနောက့ို ပြန်တွယ်ဖက်လာတယ်၊ သူနှုတ်ခမ်းက ဝိုင်အနံ့နဲ့ ချိုမြမြ အရသာလေးကို တအားငုံစုပ် ပစ်လိုက်မိတယ်။

“ နင် သိပ်လှတာပဲ ဘရယ်အိုနီ ရယ်.. ငါနင့် တစ်ကိုယ်လုံးကိုတောင် ပါးစပ်ထမဲ ှာ ငုံထားချင်တယ် ”
“ ဒီလောက်တောင် ပဲလား ဦးရယ်.. ခိခိ.. ငါလည်း နင့်ကို မြင်ကတည်းက စိတ်ထမဲ ှာ အထရက်ရှင်း ရှိနေတာ..
ပိုင်ရှင်ရှိပြီးသား ဆိုတော့ နှမြောနေတာ.. အဟိ ”

ကျနော်က သူ့ တီရှပ် အောက်ခြေအနား ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်က ဆွဲမ ချွတ်လိုက်တော့ သူ့ လက်လေးနှစ်ဖက် မြှောက်ပေးရှာပါတယ်၊ လုံးကြွဖောင်းမို့နေတဲ့ သူနို့ကြီးတွေကို အားမလိုအားမရ လက်ကလဲ နယ်၊ ပါးစပ်ကလည်း နို့သီးခေါင်းတွေကို ဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့် စုပ်ပေးနေမိတယ်၊ ဘရယ်အိုနီကလည်း ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့လက်ချောင်းတေနွ ဲ့ ထိုးဖွရင်း ကျနော့်ကို ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင် တွန်းလှဲလိုက်တယ်၊ သူဘာလုပ်မယ် ဆိုတာ ရိပ်မိလို့ ကျနော်ကလဲ အလိုက်သင့် ပက်လက်လေး လှဲပေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဆိုဖာလက်ရန်းပေါ်ကို ခေါင်းအုံးလို့ပေါ့၊ အဲဒါကြောင့် ဘရယ်အိုနီက ကိုယ်ကို ကြွလိုက်ပြီး ကျနော့် ခါးပေါ်တက်ခွ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ အဖုတ်ဝလေးမှာ တြေ့ပီး ဖြည်းဖြည်းခြင်း ထိုင်ချလိုက်တာကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် သူ့စောက်ခေါင်းက နွေးထွေးနူးညံ့လှတဲ့ ခံစားမှုရော၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး သူ့
စောက်ဖုတ်ထဲ တအိအိ ဝင်သွားတဲ့ အမြင်အာရုံရော ရလိုက်တဲ့ အတကွ်၊ အာရုံခံစားမှု နှစ်ခု တစ်ပြိုင်တည်း ကောင်းကောင်း ခံစားလိုက်ရပါတယ်၊ အရည်တွေ ရွှဲနေလို့ ကျနော့် ဒစ်က သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်သွားတော့ စခွိ နဲ မြည်သွားတဲ့ အကြားအာရုံရယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျနော့် ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်တော့ ဖောင်းအိနေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် မျက်နှာပေါ် ပွတ်လာတဲ့ အတွက် ကျနော့် ပါးစပ်က ထိုးထောင်ထနေတဲ့ သူ့ နို့သီးခေါင်းကို လိုက်ရှာပြီး ငုံခဲ စုပ်လိုက်ရတော့ လျှာပေါ်မှာ ဘယ်လို အရသာလေးမှန်း မသိ ငနခ် ျိုချို အရသာလေးရယ်၊ အာပါး၊ ကျနော့် နှာခေါင်းကြီး ပွတ်မိနေတဲ့ သူ့ ရင်နှစ်မြွာ အကြားက သူ့ကိုယ်နံ့လေးနဲ့ သူ ဆွတ်ထားတဲ့ ရေမွှေး အနံ့လေး ရယ်၊ အာရုံငါးပါး စလုံးကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာ တွေ့နေရပါလား၊ အဟီး။
ကျနော်က သူ့ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ စို့နေတုန်း သူကလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး ကျနော့် အပေါ်ကနေ အားရပါးရ ဆောင့်တယ်ဗျ၊ ကျနော်ကတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီး ချော်မထွက်သွားရအောင် သူ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းပေးထားရတယ်။

“ ဖွတ်.. စွိ.. စွတ်.. ဖြွတ် ”
“ ဖတ်.. ဖတ်.. ဖုတ်.. ဖုတ် ”
“ အင့်.. အိ.. အား.. အု ”

ဆောင့်လည်း ဆောငန့် ိုင်တဲ့ ကောင်မလေး ဗျာ၊ သန်လည်း သန်ပါ့၊ အရည်တွေ ရွှဲနေလို့ပေါ့ဗျာ၊ နို့မို့လို့ကတော့ မီးစတွေ့တဲ့ ကျောက်ခေတ်လူသားတေလွ ို ဖြစ်မှာ၊ အဟီး၊ မီးပွင့်မယ်ပြောတာပါ၊ ပွတ်တာ ကြမ်းလွန်းလို့၊ အဟီး။
အဲ ဘယ်လောက်တောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်လဲ မသိဘူး၊ သူ့ တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းပြီး ကျနော့်ကိုယ်ပေါ် ဖိကျလာတော့မှ ကျနော့်မှာ သူပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော်ကတော့ အောက်က တစ်ချက်တစ်ချက် ပင့်ပင့် ညှောင့်ပေးရုံပဲ ဆိုတော့ မပြီးသေးဘူးဗျ၊ ဘရယ်အိုနီက ပြီးသွားလို့ သူ့ အဖုတ်ထဲမှာ အတွင်းသားတွေ ရွစိရွစိ လုပ်နေတာကို ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီးမှာ ခံစားသိနေရတယ်၊ သူလည်း ပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးက မာတင်း နေတုန်းပဲ သူ့ အထဲ စိမ်ထားတယ် ဆိုတော့ သူလည်း တော်တော်
ကောင်းနေမှာပဲ ဆိုတာ ကျနော့် အတွေ့အကြုံအရ သိထားတယ်လေ။
သူ့ကို ခဏပေးနားပြီးမှ ကျနော်က သူ့ အဖုတ်ထဲက ကျနော့်လီးကြီးကို မကျွတ်စေအောင် ဖိကပ်ထားရင်း ထထိုင်လိုက်တယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ သူ ပက်လက်လှန်ရတဲ့ အလှည့်ပေါ့၊ အဲတော့မှ သူ့ရဲ့ တောင့်တင်း လုံးကျစ် သန်မာလှတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို ကျနော့် ပခုံးပေါ် တင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုး ပစ်နေမိပါတော့တယ်။

“ ဖွတ်.. ဗြိ.. ဖတ် ”
“ အား.. အု.. အိုး ”

ကောင်းလိုက်တဲ့ အဖုတ်ဗျာ၊ ဗမာစကားက မည်းနှုတ်မရ ဆိုတာ အဲဒါကမို ျား ဆိုလိုသလား မသိဘူး၊
စေးနေတာပဲ၊ ကျနော်လည်း ပထမတော့ ကိုယ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခုန်ခုန်လှုပ်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကြည့်နေသေးတယ်၊ နောက်တော့ လိင်ချောင်းပေါ်မှာ ခံစားနေရတဲ့ အရသာက ကောင်းလွန်းလို့ မျက်စိကို စုံမှိတ်ပြီး အားရပါးရကို ဆောင့်နေမိတော့တယ်၊ သူလည်း နောက်တစ်ခါ ဖီးပြန်တက်လာတယ် ထင်တယ် ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး အောက်က ကော့ကော့ပေးရှာတယ်၊ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း မြန်လာလိုက်တာ ကျနော့် ကောင်ကြီးက သုက်ရည်တွေ တစ်ဂါလံလောက် ( အဟီး စိတ်ထဲ ခံစားရတာ ပြောတာပါ၊ တကယ်တော့ ကြွေဇွန်း ၃ ဇွန်းစာလောက်ပဲ ရမှိ ှာပါ၊ ) ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီးမှပဲ သူ့ကို တင်းတင်းကြီး ဖက်လို့ အသက်ကို ဝအောင် ရှူ နားနေမိတော့တယ်။

အနှစ်ချုပရ် ရင်တော့ ဘရယ်အိုနီ ကျနော့်ကို ဟိုတယ် ပြန်လိုက်မပို့ခင် ကျနော်တို့ နောက်တစ်ချီပဲ ဆွဲနိုင်ပါတော့တယ်၊ ဆွဲတဲ့ အချီတိုင်းကလည်း ကြမ်း၊ အားကုန်စိုက်ထုတ်ရတာ ဆိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း တော်တော် ခြေကုန်လက်ပန်းကျ သွားတာပေါ့။

ကျနော် ဟိုတယ်ခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောင် အသာလေး ထိန်းပြီး ဝင်လိုက်ပေမဲ့ ခုတင်ပေါ်မှာ စောင်ကိုယ်တစ်ပိုင်းခြုံပြီး လက်တော့ တစ်လုံးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ မြနှင်းဆီကို တွေ့လိုက်ရတော့ ထိတ်သွားတယ်၊ သူလည်း ကျနော် အခန်းထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာတာတွေ့တော့ အံအားသင့်သွားသလို လက်တော့ကို ကမန်းကတန်း ပိတ်မလို လုပ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဟေး မြ.. တစ်ရေးနိုး နေတာလား ”
“ အင်း.. ကိုလူပျို.. ခုမှ ဘယ်က ပြန်လာသတုန်း ”
“ အင်း ပျင်းလို့ အရက်ဆင်းသောက်တာပါကွာ၊ ရေချိုးလိုကဉ် ီးမယ် ခဏ၊ တစ်ကိုယ်လုံး နံစော်နေလို့ ”
“ အိုကေ ”

ကြည့်ရတာ သူကလည်း ကျနော်သူ့အနားလာပြီး လက်တော့ ကွန်ပျူတာကို စပ်စုမှာ မပူရတော့လို့ စိတ်အေးသွားသလိုပဲလို့ ထင်မိတယ်၊ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ်မှာ စွဲနေတဲ့ ဘရယ်အိုနီရဲ့ ရေမွှေးနံ့၊ ကိုယ်နံ့၊ စောက်ရညန် ံ့တွေ မြနှင်းဆီရသွားမှာ စိုးလို့ ခုတင်နားတောင် မသွားတော့ပဲ ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင်ခဲ့ပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

နောက် နှစ်ရက်လောကမ် ှာ ဘရယ်အိုနနီ ဲ့ တွေ့ရုံပဲ တွေ့ခဲ့ရတော့ပါတယ်၊ အခွင့်အရေး နောက်ထပ် မရတော့ပါဘူး၊ တွေ့တဲ့ အချိန်တေမွ ှာလည်း ဘေးမှာ မြနှင်းဆီ ရှိနေတော့ လိုတာထက် ပိုပြီး ရင်းနှီးတဲ့ပုံ ပြလို့ မရ ကြတော့ပါဘူး၊ လိုရမည်ရ တယ်လီဖုန်းနဲ့ အီးမေးတော့ လဲထားကြပါတယ်၊ ပြန်ဆုံဖို့ အခွင့်အရေးကတော့ တော်တော့်ကို နည်းပေမဲ့ ဘယ်ပြောလို့ ရမလဲလေ၊ အဟီး။

အဲဒီကနေ ကျနော်တို့ ယောက္ခမတွေ ရှိတဲ့ ဒေတိုးနား မြို့ကလေးကို ခရီးဆက်ခဲ့ကြ ပါတော့တယ်။ ယောက္ခမတွေက စကွဲယားဖွတ် သုံးထောင်လောက် ရှိတဲ့ အိမန် ဲ့ နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ မိသားစု အတွက်က ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ အခန်းတစ်ခန်း သပ်သပ် ရပါတယ်၊ နောက်ပြီး သူတို့ မြေးကို မတွေ့ရတာ ကြာလို့ သူတို့နဲ့ ခေါ်သိပ်တော့ ကျနော်တို့လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရတာပေါ့၊ မတွေ့တာ ကြာတဲ့ ခယ်မ အငယ်ဆုံးလေး ခတ္တာတောင် တော်တော်လေး ထွားပြီး မျှစ်စို့ပေါက်ကလေး ဖြစ်နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ အဟီး၊ နောက်ပေါငတ်စ်ချောင်းတော့ လာပြန်ပြီလို့ တွေးလိုက်ရင်း ရင်တောင် နည်းနည်းတုန်သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ သူက အခု ဟိုက်စကူး စီနီယာ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ဆယ့်ခွန်၊ ဆယ့်ရှစ် ဆိုတော့ လတ်ဆတ်လိုက်တာ ကမှ ကျိုးကျိုးကျွတ်ကျွတ် မြည်အောငကို ကိုက်စားချင်စိတ် ပေါက်ရတယ်၊ အဟီး။
ဒါပေမဲ့ ဒါကတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစန် ိုင်ပါဘူးလေလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဖျောင်းဖျရတယ်၊ မရမဲ့ အတူတော့ နာမည်အပျက် မခံဘူး၊ တကယ့် အစ်ကအိုရင်းလို နေပြလိုက်ဦးမှလို့ တွေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲက ပြစ်မှား နေတာကတော့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရ ဘူးလေ၊ ဝတ်စားတာကလည်း ကြည့်ဦး၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုကို ဘယ်လောက် တိုသလဲ ဆိုရင် ပေါ့ကက်အိပ် အတွင်းသားတွေကတောင် ဘောင်းဘီ အနားက
လက်နှစ်လုံးသုံးလုံး ထွက်ကျနေတယ်၊ ကြာကြာ ကြည့်မိရင် လမ်းလျှောက်လို့ မရမှာ စိုးလို့ မျက်စကို လွှဲလပွှဲ စ်ရတယ်။
သူတို့ ညီအစ်မ သားအမိတွေ၊ သားကို ခေါ်ပြီး ဈေးဝယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားကြတော့ ယောက္ခထီးနဲ့ ကျနောန် ဲ့ ဘီယာတစ်လုံးစီနဲ့ အိမ်အနောက်ဘက် ခြထဲံက ရေကူးကန်ဘေး ကဇီဘိုမှာ ထိုင်အာကြတာပေါ့၊ ယောက္ခထီးကလည်း ဂတ်ဂျက် ဝါသနာအိုး ဆိုတော့ ကျနော့်ဆီက သူသိချင်တာတွေ လျှောက်မေး၊
ကျနော်ကလည်း အာနဲ့ ညနေစောင်းသွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ယောက္ခမတွေ အဆင်သင့် နယ်ထားတဲ့ အမဲသားတို့ ဝက်နရိုံးတို့ကို ထုတ်ပြီး ဘာဘီကျူး လုပဖ် ို့ ပြင်ကြတော့တယ်။
နောက်တော့ ပြန်ရောကလ်ာကြတဲ့ သားအမိ မြေးအဖွား၊ ညီအစ်မတွေ စုံစုံလင်လင်နဲ့ ရေမိုးချိုးပြီး ဘာဘီကျူး ဖိုနား ဆူညံ စကားပြော စားသောက်ကြပေါ့။
ခတ္တာလေးကို မျက်လုံး အရသာခံပြီး ဘီယာနဲ့ မြည်းချင်ပေမဲ့၊ လူတွေ ဒီလောက် အများကြီးမှာ ငါ့ရဲ့ မရိုးသားတဲ့ အကြည့်တွေ တစ်စွန်းတစ်စ တွေ့သွားလို့ကတော့ တစ်သက်စာ သိက္ခာကျမှာ ဆိုတာ တွေးမိတော့၊ လုံးဝကို မျက်စိလွှဲထားရတယ်၊ အဟီး။
နောက်တော့ ယောက္ခထီးကြီး ကြည့်နေတဲ့ ဂေါက်သီးရိုက်နေတဲ့ တီဗီကိုပဲ ပျင်းပျင်းနဲ့ ထိုင်ကြည့်ရင်း တိုက်ဂါးဝု အကြောင်း အာလူးဖုတ်နေရတယ်၊ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ တိုက်ဂါးဝု မိန်းမကိုပဲ အပြစ်တင် မိတယ်၊ ဒီကောင်မက ဘာကောင်မမှ မဟုတ်ဘူး တိုက်ဂါးဝနု ဲ့ မရခင်တုန်းက၊ အဲဒီအချိန်တုန်းက တိုက်ဂါးဝုက တစ်ညတာ ပျော်ပါးမယ် အတည်ယူမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုရင်တောင်မှ ပျော်နေမဲ့ ကောင်မ၊ အတည်ယူလိုက်ပြီး မိသားစုနဲ့ ဖြစ်နေပြီ၊ သူလိုချင်တာလည်း အကုန်ရနေမှ၊ ယောကျ်ားပဲ ဒီလောက်ခရီးတွေ ထွက်၊ ပရက်ရှာတွေနဲ့ အလုပ်လုပ်နေရတာ နည်းနည်းပါးပါး ပျော်ပါးစိတ် အပန်းဖြေတာလေး လုပ်မှာပေါ့၊ အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားတာလဲ မဟုတ်၊ အိမ်ပေါ် ဆော်ခေါ်လာတာလည်း မဟုတ်၊ မိန်းမလည်း မဟုတ်ဘူး ယောကျ်ားပဟဲာ၊ အဟီး၊ မိန်းမ ဆိုရင်လည်း အပြင်မှာ သွားကုန်းလာရင် အပေါက်ကျယလ်ာနိုင်သေးတယ်၊ ယောကျ်ားက သွားလုပ်လာလို့ အလုံးသေးသွားတာမှ မဟုတ်တာ၊ လေ့ကျင့်ခန်းရလို့ ပိုတောင်မာလာဦးမှာ၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ပါးစပ်ကတော့ ယောက္ခထီးကြီးကို

“ အင်းလေ၊ တိုက်ဂါးက ဒီလောက် ကင်းကင်းရှင်းရှင်း နေလာပြီးတော့မှ ဘာအရူးထတာလဲ မသိပါဘူး၊ ကိုယ့်မှာလည်း အိမ်ထောင်နဲ့ ကလေးတွေနဲ့ ဖြစ်နေပြီဟာကို ”

ယောက္ခထီးကြီးက

“ ဟ မောင်ရင်မူးရ ဒီကောင့်မှာကလည်း စထရက် များတယ်လေကွာ၊ ယောကျ်ားဆိုတာ တစ်ခါတလေတော့လဲ အမှားလုပ်မိမှာပေါ့ ”

ဟိုက်ရှလဘား ငါ့ စိတ်ထဲက ဟာများ ယောက္ခထီးကြီး သိနေသလား မသိဘူးလို့တောင် တွေးမိသေးတယ်၊ ခွိခွိ၊ နောက်တော့ သူက တီဗီထဲ စိတ်ဝင်စားနေတာနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ဘီယာလေး စုပ်ပြီး ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ အိပ်ခန်းထဲ ဝငဖ် ို့ကလည်း စောသေးတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကိုယ့်ဖုန်းလေး အသာထုတ်ပြီး ဂျီတော့ကနေ ပိတောက်ဝါကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
သူ့နာမည်ကတော့ ဂရေးဖြစ်နေတယ်၊ သူကလည်း ဘယ်တော့မှ မစိမ်းနေပါဘူး၊ အမြဲတမ်း အင်ဗစ်စဗယ် ထားထားတာ၊ ကျနော် ခေါ်လိုကလ့ို သူရှိရင်တော့ ပြန်ထူးပါတယ်။

မောင်ပျား: ဟေးပိတောက်၊ ရှိလား

ကျနော်က တိုက် ရိုက်လိုက်ပြီး ခဏစောင့်နေလိုက်တယ်၊ ကျနော်က တစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ၊ ဘေးနားက သစ်သားစားပွဲလေးပေါ် ကျနော့် ဘယ်တံတောင်ကို တင်ထားပြီး ဖုန်းကို ကိုင်ထားတာမို့ စားပွဲလေး တုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာရယ်လို့ ခေါင်းထဲ မတွေးမိပါဘူး၊ ပိတောက်ဆီက ဘာမှ ရပီ လိုင်း မလာတာနဲ့ ကျနော်လည်း နောက်တစ်ခါ ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်။

မောင်ပျား: ဟေးပိတောက်ရေ၊ အိပ်သွားပြီလား

ခဏလေး နေပြီး ဗြီခနဲ တုန်သွားတဲ့ စားပွဲကြောင့် ကျနော် လိုက်ရှာမိတယ်၊ ဘာလဲဟ၊ ငါ တက်စ် ရိုက်လိုက်တိုင်း တုနသ်ွားတာ၊ စားပွဲပေါ်မှာ သစ်သားခွက်ကလေး တစ်ခု သွားတွေ့တယ် အဲဒီအထဲမှာ ဖုန်းတစ်လုံး၊ ဆမ်ဆောင်း အက်စ်သရီး အဖြူလေး၊ အဲဒီက ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ်တာပဲ ဖြစ်ရမယ်လို့ တွေးမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ငါ တက်စ်လုပ်တဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ လာတုန်ရတာလဲ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မင်း ဘာတွေ လျှောက်တွေးနေတာလ၊ဲ စိတ်ကူး တအားယဉ်မနေပါနဲ့ ကွာ ရင်မူးရာ၊ မဖြစ်နိုငပ် ါဘူးဟု ပြောနေမိသော်လည်း လက်ကတော့ စမ်းချင်လာတာနဲ့ နောက်တက်စ်တစ်ကြောင်းကို ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်။

မောင်ပျား: ပိတောက်ရေ ကို အွန်လိုင်းမှာရှိတယ်နော်၊

ဒီတစ်ခါတော့ ကျနော်က ကျနော့်ဖုန်းမှာ ရိုက်ပြီးပြီးခြင်းပဲ၊ အဲဒီ အက်စ်သရီးလေးကို ကြည့်နေတာမို့၊ ဖုန်းကလေးက ဗိုင်ဘရိတ် ဖြစ်ပြီး၊ သူ့ လော့စခရင်ရဲ့ ခေါင်းစည်းလေးမှာ၊ “မောင်ပျား: ပိတောက်ရေ ကို အွန်လိုင်းမှာရှိတယ်နော်၊” ဆိုတာလေး ပေါ်ပြီး ပျောက်သွားတာကို မျက်စနိ ဲ့ ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ ဖြစ်ပြီး လက်တွေတောင် တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်သွားတယ်၊ ဟ ပိတောက်ဝါ ဆိုတာ ဒီဖုန်း ပိုင်ရှင်ပဲပေါ့၊ ဒါဆိုရင် ဘယ်သူဖြစန် ိုင်မလဲ၊ ယောက္ခထီးကြီးတော့ မဖြစ်နိုငဘ်ူး၊ ကျနော်လည်း အင်တာနက် လောကမှာ တော်တော်လေး ပြောဆိုဆက်ဆံ ဖူးတော့၊ တော်တော်ကြာကြာလေး ပြောဆိုလာရင် မိန်းမ ဟန်ဆောင်ထားတဲ့ ဘဲတွေ ဆိုရင် သိသာလာကြတယ်၊ အပြောအဆို အပြုအမူရောပေါ့၊ ပိတောက်ဝါနဲ့ ကျနော် ပြောဆိုနေကြတဲ့ အတိုင်းအတာအရ ဘယ်လိုမှ ယောကျ်ားက မိန်းမ ဟန်ဆောင်တာ မဖြစ်နိုင် ဆိုတော့ ဒီအိမ်မှာ ယောက္ခမကြီး ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ခယ်မ အငယ်ဆုံးလေး ခတ္တာပဲ ရှိတောတ့ယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခယ်မ အပျိုစင်လေးက ပိတောက်ဝါတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုငဘ်ူးဆိုတာ ကျနော် အလိုလို သိနေတယ်၊ သူ့မှာ ပိတောက်ဝါလို အတွေ့အကြုံမျိုး ဘယ်လိုမှ မရနှိ ိုင်ဘူးလေ၊ ယောက္ခမကြီးကို အခုမှ ပြန်စဉ်းစားလိုက်တယ် သူကလည်း အသက် ၅ဝ နား နီးနေပေမဲ့ သမီးတေနွ ဲ့ အပြိုင်နုတုန်း၊ လူကိုလည်း ဘယ်လိုများ
အစားအသောက်၊ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လပု ်ထားလည်း မသိဘူး၊ သွယ်သွယ်လျလျပဲ ရှိသေးတယ်၊ သူမြန်မာပြည် ပြန်လညတ်ုန်းက သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ဓာတ်ပုံကို ကြည့်လိုက်ရင် သူက ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့ ရွယ်တူလို့ ပြောလို့တောင် ယနုံ ိုင်စရာ မရှိဘူး၊ မြန်မာပြညက် မိန်းမကြီးတွေက အဖွားကြီးတွေ ဖြစ်နေကြပြီ၊ အဟီး၊ အခုတော့ ကျနော် ပိတောက်ဝါ ပြောခဲ့တာတွေ ပြန်တွေးရင်း ပိတောက်ဝါကို ယောက္ခမကြီး ပုံဖေါ်စဉ်းစားလိုက်တာ၊ ညီတော်မောင်တောင် ခေါင်းထောင်ထလာ ရတယ်၊ အဟီး။

ပိတောက်ဝါ တစ်ခါပြောဖူးတယ်၊ သူ အိမ်ထောင်ပြင်ပ ဖောက်ပြန်မှု နှစ်ခါ သုံးခါ ဖြစ်ဖူးတယ် ဆိုတာ၊ အဟီး အခုမှ တွေးကြည့်ရင်း ညီတော်မောင်က မာသည်ထက် မာလာရတယ်၊ ကိုယ်သာ ပါးပါးနပ်နပ် ကိုင်တွယ်သွားမယ် ဆိုရင် ယောက္ခမကြီးကို ဆော်ရဖို့ အခွင့်အရေးကလည်း ကိုးဆယ် ရာခိုင်နှုန်းလောက် သေချာနေပြီ ဆိုတော့ စိတ်ကတော့ တော်တော် လှုပ်ရှားမိသားဗျ၊ အခုတောင် သူ့ ဖုန်းနား ကပ်ထိုင်နေတာ ရိပ်မိသွားမလား ဆိုပြီး ဘီယာဘူး အသစ်ထယူရင်းက မသိမသာ အဲဒီစားပနွဲ ဲ့ ဝေးတဲ့ ကုလားထိုင်တစ်ခုမှာ သွားထိုင်ပြီး ယောက္ခထီးကြီး ချန်နယ်ပြောင်းထားတဲ့ တီဗီက စီအန်အန် သတင်းကို စိတ်ဝင်စားယောင် ဆောင်ပြီး ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ခဏနေတော့ ကျနော့်သားတော်မောင်ဝင်လာပြီး သူကြည့်ချင်တဲ့ ကာတွန်းချန်နယ်ကို ပြောင်းတော့ ယောက္ခထီးကြီး ဘာမှ မပြောတော့ပဲ သူ့မြေးနဲ့ အတူထိုင်ရင်း ကာတွန်းလိုက်ကြည့် နေပါတယ်၊ မြနှင်းဆီနဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော် တို့လည်း ထွက်လာပြီး ကျနော်အခုန ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာတွေနားမှာ ထိုင်ရင်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း တွတ်ထိုးနေကြပါတယ်၊ ခတ္တာ တစ်ယောက်လည်း သူ့တူတော်မောင်နား လာပြီး စလိုက် စကားပြောလိုက် လုပ်နေပါတယ်၊ အဲ၊ တစ်ချိန်မှာ ယောက္ခမကြီးက ထပြီး သူချပ်ချင် သွင်းထားတဲ့ ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်က လှမ်းယူပြီး ကြည့်နေတာ တွေ့ရတော့ ကျနော့်ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲ
ဖြစ်သွားပါတယ်၊ မျက်လုံးကို တီဗီပေါ်မှာ မျက်စိကျွတ်မတတ် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတဲ့ ပုံလုပ်ထားပါတယ်၊ တကယ်ကတော့ မှန်တစ်ချပ်ပေါ်ကနေ ယောက္ခမကြီး ရီအက်ရှင်း ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ ကြည့်နေတာပါ၊
ယောက္ခမကြီး ဖုန်းပေါ် တစ်ခခု ု ရိုက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ ကျနော်က ကျနော့်ဖုန်းကို အသံရော ဗိုင်ဘရိတ်ပါ ပိတ်ထားပြီးမို့ ဘာမှ မမြည်လာပါ၊ ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းကာ အောင့်အည်းနေရပါသည်၊ နောက်တော့ ရေသောက်မလို သေးပေါက်မလိုနှင့် နောက်ဖေးဘက် ထွက်လာခဲ့ရင်း မီးဖိုချောင်ဘက်မှာ ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

ပိတောက်ဝါ: မ ဘီးဇီး ဖြစ်နေတယ်ကို၊ ခနနေမှနော်

တဲ့ အဟီး၊ ကျနော်လည်း အိုကေလို့ ပြန်ချပ်လိုက်ရင်း အိမ်သာထဝဲ င် သေးပေါက်လိုက်ပါတယ်၊
ညီတော်မောင်က အစွမ်းကုန်ထောင်နေလို့ အိမ်သာအိုးထဲ သေးဝင်ဖို့ကို လူကို ကုန်းပြီး ညီတော်မောင်ခေါင်းကို အတင်းဖိချ ပေါက်ရပါတယ်၊ သေချာသွားပြီလေ၊ ယောက္ခမကြီးက ပိတောက်ဝါဆိုတာ၊ ခွိ ယောက္ခမကြီးလည်း ငါ့ကိုသာ မောင်ပျားမှန်းသိသွားရင် သူ့သမီးတွေကို လှည့်ပတ်ဆော်ထားမှန်း သိသွားတော့မှာပဲ လို့တော့ စိတ်ပူမိသား၊ အို သူ့ကိုတောင် ဆောရ် မှတော့ ကျန်တာ ဘာဂရုစိုက်နေစရာ လိုသေးလို့လဲ၊ အဟီး၊ အဲလိုပဲ
တွေးမိတော့တယ်။
ညအိပ်ဖို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော် တအားတင်း နေပြီ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ မြနှင်းဆီကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကစ် စပေးလိုက်တယ်၊ သူလည်း မရတာ ကြာနေတော့ ပြန်ပြီး တွယ်ဖက်လာတယ်၊ မြနှင်းဆီက သူ့အမေနဲ့ တော်တော်တူတဲ့ သမီးဆိုတော့ ဒေါ်ကန့်ကော် အငယ်စားလေးပေါ့၊ အဟီး၊ ကိုယ့်မိန်းမရဲ့ လှလှပပ အနေတော် အရွယ်အစား နို့တွေကို တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ လူလိုပဲ အငမ်းမရ ဆုပ်နယ် စို့ပစ်လိုက်မိတယ်၊ မြနှင်းဆီလည်း မျက်လုံးကို တစ်ခါတည်း မှေးပြီး တအင်းအင်း အသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။
အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေတဲ့ မြနှင်းဆီရဲ့ ဖွေးနု ဖြောင့်စင်း လှတဲ့ ပေါင်တံ နှစ်ချောင်းကို တံကောက်ကွေးကနေ ကျနော့် လက်မောင်းကွေး နှစ်ခနု ဲ့ ချိတ်မပြီး၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့တွင်း သူသိနေတဲ့ ကောင်ကြီးကတော့ ဘာမှကို အထစ်အငေါ့မရှိ၊ စွတ်စွတ်စိုစို
နွေးထွေးလှတဲ့ သူ့အိမ်တွင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားပါတော့တယ်၊ အရမ်းကို ထန်နေတဲ့အတကွ် ကျနော့်
ကောင်ကြီး ဝင်တာ အလောသုံးဆယ် ဖြစ်သွားလို့၊ ကျနော်လိုးတာ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခံဘူးနေတဲ့ မြနှင်းဆီတောင် အားခနဲ တစ်ချက်အော်သွားပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာမှတော့ ဆက်မပြောဘူး၊ သူလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုနေပြီထင်တယ်၊ မျက်လုံးလေး မှေးလို့ ပါးစပ်တင်းတင်း စေ့ထားပြီး လည်ချောင်းက အသံလေးပဲ အင်းအင်းနဲ့ ထွက်တယ်၊ တကယ်တော့ သမီးတွေထဲမှာ မြနှင်းဆီက သူ့အမေနဲ့ အတူဆုံး၊ အသားအရေ ဖြူဝင်းတာရော၊ မျက်နှာကျပုံ၊ မျက်လုံးမျက်ခုံး၊ အခု မြနှင်းဆီကတောင် သူ့အမေနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အဆီရှိတယ် ပြောလို့ရဦးမယ်၊ ဒေါ်ကန့်ကော်က ကစားထားလိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကျစ်လစ်လို့ တကယ့်စလင်းလေး၊ နိကက် ချွတ်ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး အဝတ်အစားနဲ့ကတော့ အရမ်းကို မိုက်တယ်၊ တင်သားလေးတွေကလည်း သူနဲ့ ရွယ်သူ အမျိုးသမီးတွေထဲ ရှာမှ ရှားမယ် လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေး ၊ ကျနော်လည်း မျက်စိမှိတ်ပြီး စိတ်ထမဲ ှာ ဒေါ်ကန့်ကော်ကြီးကို မှန်းဆော်နေလိုက်တာ မြနှင်းဆီ နည်းနည်းလေး တောငခ့် နဲ ဖြစ်သွားတော့ သူတော့ ကောင်းသွားပြီလို့ သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း သိပ်မလိုတော့ ပါဘူး ဒါပေမဲ့ တန်အောင်တော့ လုပ်ဦးမှ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ဆောင့်နေတာကို ခဏရပ်ပြီး မြနှင်းဆရီ ဲ့ ကိုယ်လုံးကို ပေါင်နှစ်လုံးက ကိုင်ပြီး တစ်ပတ်လှည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့က လုပ်နေကြဆိုတော့ သူက အထာသိပြီးသား၊ မွေ့ရာပေါ် တံတောင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ပေးထားတယ်၊ ကျနော်က အနောက်က သူ့ပေါင်ဖြူဖွေးဖွေး နှစ်လုံးအောက်မှာ ဒူးထောက်၊ သူ့စောက်ရည်တေနွ ဲ့ ရစွှဲ ိုနေပြီး မာတောင်နေသေးတဲ့ ညီတော်မောင်ကို အဖုတ်ဝမှာပဲ ပြန်တေ့သွင်းရင်း အားရပါးရ ဆောင့်မိပြန်တော့တယ်၊ ဖငဘ်ူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးနေတော့ ဖြူဝင်းလှတဲ့ အသားအရေ ကျောပြင်၊ ဖင်လုံးကြီးတွေကသိုာ မြင်ရတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ဒေါ်ကန့်ကော်ကို ဆော်နေတယ်လို့ မျက်စိမှိတ် မှန်းစရာတောင် မလိုတော့ဘူး၊ သားအမိ နှစ်ယောက်က အလုံးတူ ဒေါက်တူ အသားအရောင်လည်း အတူတူမို့ ပို စိတ်ထလာရပြီး မကြာခငမ် ှာပဲ လိင်တထိံပ်ဖျားက မီးတောင် ပေါက်ကွဲပြီး ထွက်ကျလာတဲ့ ချော်ရည်တွေလို၊ ပူပူနွေးနွေး ထွက်လာတဲ့ သုက်ရည်တွေကို မြနှင်းဆီ စောက်ခေါင်းထဲကို တထုတ်ထုတ် ပန်းထုတ်ထည့်ရင်း ပြီးသွားရပါတော့တယ်။

ပြီးသွားတော့ ကျနော့်မှာ မြနှင်းဆီပေါ် မှောက်လျက် ထပ်ကျသွားပြီး၊ အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူနေမိပါတယ်။

“ ဖယ်ဦး ကွာ၊ ကို့ကိုယ်ကြီးက တအားလေး တာပဲ ”
“ အိုး.. ဆောရီး.. ကောင်းလိုက်တာ မြရယ်.. အဟီး ”
“ အင်း.. ကို.. ဒီနေ့ ဘာတွေ မြင်လို့ ဘာတွေ ဒီလောက်တောင် စိတ်ထ နေရတာလဲ ”

ကြည့် ကျနော့် မိန်းမကိုလည်း အညံ့စား မထင်နဲ့နော်၊ ဟဲဟဲ၊ မအူမလည် သွားလုပ်လို့ကတော့ ခံသွားရပြီ။

“ သြော် မြကလည်း က့ ိုအကြောင်း သိရဲ့သားနဲ့၊ အခု သားနဲ့ ဟိုတယ်တစခ် န်းထဲ နေနေရလို့ မြကို အဲလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ခွင့်မရတာ တစ်ပတ်တောင် ရှိတော့မဲ့ဟာကြီးကို ” “ ဟုတ်လို့လား.. ဟင့်.. ယုံအောင်ပြောတော့လည်း ယုံရတာပေါ့.. ခစ်ခစ် ”
“ တကယ်ပါ မြရယ်.. ကို သက်သေထပ်ပြရဦးမှာလား.. ကဲ.. ပြတွ်စ်ပြတွ်စ် ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆနို ှင့်သူ့နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ သူကလည်း ပြန်ဖက်တွယ်လာတယ် ဗျ၊ အင်း အခုမှ ညဦးပိုင်းပဲ ရှိပါသေးတယ်လေ၊ Night is still young.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မြနှင်းဆီကို ဒုတိယ အချီတွယ်ပြီးလို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတယ်၊ ညလယ်လောက် ကျတော့ ကျနော် ဘီယာတွေ တအားသောက်ထားတော့ သေးတအားပေါက်ချင်တာနဲ့ တစ်ရေးနိုးလာတယ်။

သေးပေါက် ရေသောက်ပြီးတော့ မျက်လုံးနည်းနည်း ကျယ်သွားတော့ ခုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်က လက်တော့လေး ဖွငလ့ိုက်တယ်၊ ဂျီမေးကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ် တွေ့လိုတွေ့ငြားပေါ၊့ အင်း ထုံးစံအတိုင်း ပိတောက်ဝါရဲ့ နာမည်လေးက မီးခိုရောင် ( ဂရေး ) ဖြစ်နေတယ်။
ကျနော်ကလည်း ယောက္ခမကြီးကို ပိတောက်ဝါမှန်း သိသွားပြီးကတည်းက ကိုယ်နဲ့က အွန်လိုင်းမှာ ရင်းနှီးနေတဲ့ ကာရိုက်တာနဲ့ အပြင်မှာ တွေ့နေရတဲ့ ကာရိုက်တာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တာ တွေ့ရတော့ အရမ်းအရမ်းကို တင်းနေရတာပေါ့၊ အခမု ှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချပ်ဖို့ အခွင့်အရေး မကြုံဘူး ဖြစ်နေရတာ၊ စမ်းကြည့်တဲ့ အနေနဲ့ သူ့နာမည်လေးကို ကလစ်လုပ်ပြီး စချပ်ကြည့်လိုက်တယ်။

0:02am Aug 2- မောင်ပျား: မရေ အိပ်ပြီလား

ဘာမှ ပြန်မလာဘူး၊ ကျနော် ဟိုကြည့်ဒီကြညန့် ဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်၊ ခုတင်ပေါ်လှမ်းကြည့်တော့ မြနှင်းဆီ တစ်ယောက် ကျနော့်ကို ကျောပေးလို့ အိပ်နေတယ်၊ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လည်ပင်းပေါ်ထိ ကွန်ဖော့တာကြီး ခြုံထားပေမဲ့ အောက်ထမဲ ှာ ကိုယ်လုံးတီး ဆိုတာ သိလို့ ပြုံးလိုက်မိပါတယ်၊ အားလုံး အတူတူပဟဲာ ဘာထူးမှာ မို့လို့လဲလို့ ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိလို့ပါ၊ အဟစ်၊ ဘော်ဒီ အန် ဆိုး ဆိုတော့ ဘော်ဒီတူ ပေမဲ့ ဆိုးကတော့ ဘယ်တူမလဲ နော့်၊ အဟစ်ဟစ်၊ ကိုယ်လိုရာ ဆွဲတွေး ပစ်လိုက်တယ်။

ဂျီတော့မှာ တော်တော်နဲ့ ဘာမှ မပေါ်လာဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ခဏနေတော့ ပိတောက်တိုက်ပင်း ဆိုတဲ့ စာတမ်းလေး ထွက်လာတော့ ရင်ထဲ ထိတခ် နဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ လူတောင် ကြက်သီး ထချင်သလိုလို ဖျားချင်သလိုလို ဖြစ်သွားတယ်။

0:07am, Aug 2- မောင်ပျား: မွမွ ဟေး မ
0:08am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ကာစင်တစ်ယောက်လာနေလို့
0:09am, Aug 2- မောင်ပျား: အော် ရတယ်မ
0:10am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဆောရီး နော် မနေက အရမ်း ဘီးဇီး ဖြစ် ပြီး လူလည်းပင်ပန်းနေလို့
0:12am, Aug 2- မောင်ပျား: ခိခိ ရပါတယ် ဆို၊ မကလည်း
0:14am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အပြစ်မမြင်ပါဘူး ဝိုင်းစုခိုင်သိန်းလိုပေါ့
0:14am, Aug 2- မောင်ပျား: ဘာပြောတာလဲ မ
0:15am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဟဟ လုပ်ပီ
0:15am, Aug 2- မောင်ပျား: သိက်မသိဘူး ခိခိ
0:15am, Aug 2- မောင်ပျား: ဝိုင်းစုခိုင်သိန်းဆိုတာ
0:16am, Aug 2- မောင်ပျား: ညိုညိုကျော်သိန်း ပဲသိတယ် ခိခိ
0:16am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: သူသီချင်း့ ပါ
0:16am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: မြန်မာပြည်ကမင်းသမီးအဆိုတော်လေ
0:17am, Aug 2- မောင်ပျား: ဖြူဖြူကျော်သိန်းပဲသိတယ်
0:17am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဟဟ
0:18am, Aug 2- မောင်ပျား: ဆုံသင်းပါ သိတယ် ရပ်လေးက ချစ်စာလေုး မို့

0:21am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ကို့ကို ဒီကနေ အဲ့ သီချင်းပို့မလို့ဟာ မပို့တတ်ဘူး 0:22am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဟိ
0:22am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: youtube မှာ ဝိုင်းစုခိုင်သိန်း အပြစ်မမြင်ပါဘူး ဆိုပီးတော့ရှာကြည့်
0:23am, Aug 2- မောင်ပျား: ok

0:26am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေ ရောက်နေလို့၊
0:27am, Aug 2- မောင်ပျား: ဘယ်သူတွေ လဲ၊ ဘဲ ချောချော ပါလား၊အဟီး
0:28am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ပါတယ် ဒါပေမဲ့ မစားကောင်းတဲ့ အသီးလေ၊ ခစ်ခစ်
0:29am, Aug 2- မောင်ပျား: မစားကောင်းတဲ့ အသီးများရှိရသေးတယ် ဟင့်၊ ဘာလဲ ပိုင်ရှင်ရှိလိုလား့ ၊
0:30am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အင်းပေါ့၊ အင်လောလေ၊
0:31am, Aug 2- မောင်ပျား: ဘာအင်လောလဲ ၊ဘရားသားအင်လောလား၊အဟီး
0:32am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အင်း
0:33am, Aug 2- မောင်ပျား: သူ ဘယ်လိုနေလို့လဲ ဆွဲစားပစ်လိုက်လေ၊ အဟီး

0:34am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: .မဖြစ်.နိုင်ပါဘူး၊
0:34am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: သူကတော့ အရမ်းဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ်၊ ခစ်၊ခစ်၊
0:36am, Aug 2- မောင်ပျား: မ ကိုရော သူက ချက်နေလို့လား လို့
0:38am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ် ပါဘူး သူလည်း သိအောင်တော့ ဘယ်ချက်ရဲ မလဲ ၊ ခိခိ၊ တို့ ကာစင်နဲ့ပြဿနာတက်သွား မှာပေါ့၊ ခစ်ခစ်၊၊

0:41am, Aug 2- မောင်ပျား: မ က မသိမသာ ရှိုးလေ၊ မ ကာစင် မမြင်အောင်၊ သူက အကြည့်ရဲလာ တော့မှ
မသိမသာ အထာပေးလေ၊ သူဝင်လာလိမ့်မယ်၊ ကို တို့ ယောကျ်ားလေး ချင်းက အထာသိပါတယ်၊ 0:42am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: မလုပ်ချင်ပါဘူးကွာ မကောင်းပါဘူး၊

0:44am, Aug 2- မောင်ပျား: မ ကလည်း အဖျားရှုးသွားပြန်ပြီ၊ ခုမှ၊
0:44am, Aug 2- မောင်ပျား: မ ကို ပြောတာ သေချာနားထောင်၊ မ ကို ပြောတာ လုပ်ကြည့် သူ့ဘက်က ဘာရီအက်ရှင်းလာလဲ ကို့ကို ပြောပြ၊ ကို တအားစိတ်ထလာပြီ၊

0:48am, Aug 2- မောင်ပျား: မ ရှိသေးရဲ့လား၊ မ မလုပ်ချင်လည်း နေပါ၊

0:50am, Aug 2- မောင်ပျား: မနေ့က တစ်ညလုံးစောင့်နေတယ် ဟင့်
0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ညကဆောရီးနော်
0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ခုစဉ်းစား နေတာ၊
0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ
0:50am, Aug 2- မောင်ပျား: မ မနက်ဖြန်ကျရင်၊ နည်းနည်း လည်ဟိုက်တဲ့ ဟာလေး ဝတ် သူ့ရှေ့ မှာ မသိမသာ ရှိုး၊ မ မှာ ရှော့ပန်က ရှိလား

0:50am, မ အဲဒီ ဟော့ပန့် ကို ဝတ် သူ့ မျက်လုံး တွေကို သတိထား၊ကြည့်နေ၊ 0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်
0:51am, Aug 2- မောင်ပျား: မွမွ မ က တအားလိမ်မာတာပဲ ဒါကြောင့်ချစ်ရတာ၊
0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: မွမွ ချစ်တယ်လည်း ဆိုသေးတယ် တခြားသူနဲ့ ဖြစ်အောင်လည်း အကြံပေးသေးတယ်၊ ခစ်ခစ်၊
0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: သူ့မိန်းမ ဆိုရင် ရော အဲလို လုပ်ခိုင်းမလား မသိဘူး၊ ဟင့်၊
0:51am, Aug 2- မောင်ပျား: ကို က အဝေး မှာမို့ပါကွာ၊ မ နားမှာ ရှိလိုကတော့ ချက်ခြင်းကို ပြေးလာပြီး၊ မ့ ကို ဖင်ထောင်လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ၊
0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ပြောပြီ၊ တစ်ခါတည်း ပက်ပက်စက်စက်၊
0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: လာခဲ့လေ သတ္တိရှိရင်
0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
0:52am, Aug 2- မောင်ပျား: ကို တကယ် လာမှ ဘွာတေး မလုပ်နဲ့နော် ဟင်း
0:52am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ကိုရေ
0:52am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: သနားပါတယ် ဘေးမှာ မိန်းမ မရှိဘူးလား
0:53am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အင်းပါ မဘွာတေးပါဘူး၊
0:53am, Aug 2- မောင်ပျား: ရှိ တယ် မ ရေ၊ အိပ်ပျော်နေတယ်၊
0:54am, Aug 2- မောင်ပျား: မ ရော ဘေးနားမှာ ဘဲကြီး မရှိဘူးလား
0:54am, Aug 2- မောင်ပျား: မဘွာတေးဘူးဆိုတော့
0:55am, Aug 2- မောင်ပျား: ကို့ ကို တကယ်အပြင်မှာ တွေ့မယ် ပေါ့၊
0:56am, Aug 2- မောင်ပျား: အင်း
0:56am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: တွေ့မှာပေါ့၊
0:57am, Aug 2- မောင်ပျား: မ အခု ဘာတွေ ဝတ်ထားသလဲ နိကပ်လား၊
0:57am, Aug 2- မောင်ပျား: မဘဲကြီးကလည်း အိပ်ပျော်နေတာလား၊
0:58am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်
0:58am, Aug 2- မောင်ပျား: ဘာဟုတ်တာလဲ

1:00am, Aug 2- မောင်ပျား: မရဲ့ နိကပ် ဆိုတာလား ဘဲကြီး အိပ်နေတယ် ဆိုတာလား၊ 1:01am, Aug 2- မောင်ပျား: အင်း
1:01am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဘဲကြီး အိပ်နေပြီ ဆိုတာပါ၊
1:04am, Aug 2- မောင်ပျား: အဲတော့ မ က ဘာဝတ်ထားလဲ ပီဂျေလား
1:05am, Aug 2- မောင်ပျား: အတွင်းခံရောပါလား
1:05am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အတွင်းခံက အောက်က ဂျီစထရင်းပဲ ရှိတယ်၊
1:06am, Aug 2- မောင်ပျား: အော် အပေါ်က ဘရာ မဝတ်ထားဘူးပေါ့
1:06am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဘေဘီ ဒေါ ပိုးသား ဝတ်ထားတယ်လေ
1:07am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဘရာဝတ်စရာ မလိုဘူးပေါ့၊ အိပ်တော့မယ့်ဟာကို၊
1:07am, မဧည့်သည်ရော အိပ်နေပီထင်လား
1:07am, Aug 2- မောင်ပျား: ခိခိ ဒီညပဲ တက်စ် လုပ်ကြည့်ပါလား၊
1:07am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ခိခိ ဘယ်သိမလဲ၊
1:08am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဘယ်လို လုပ်ကြည့်ရမှာလဲ
1:08am, Aug 2- မောင်ပျား: သူ့အခန်းရှေ့ က ဖြတ်သွားလို့ရလား၊
1:08am, Aug 2- မောင်ပျား: အသံလေး မသိမသာပေးပြီး တော့
1:09am, Aug 2- မောင်ပျား: ချောင်းဟန်သံလေး ဘာလေး့ နဲ့ ကိုယ်မှန်းသိအောင်
1:59am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ပီးတော့ ဘယ်သွားရမှာလဲ
1:10am, Aug 2- မောင်ပျား: မီးဖိုဘက်ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့
1:10am, Aug 2- မောင်ပျား: အနောက်က ထွက်လိုက်လာရင် ရေခဲသေတ္တာ ဆီသွားပေါ့၊
1:10am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ပီးတော့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ ခစ် နည်းနည်းတောင်
1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ရင်တုန်လာပြီ၊ ခစ်ခစ်၊
1:11am, Aug 2- မောင်ပျား: အင်း၊ မ ကလည်း
1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အင်း
1:11am, Aug 2- မောင်ပျား: မီးစဉ်ကြည့် ကပေါ့၊
1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဘယ်မီးစဉ်ကို ကြည့်က ရမှာလည်း

1:14am, Aug 2- မောင်ပျား: သူ့ဘက်က ဘယ်လို ခြေလှမ်းလာတယ် ဆိုတာကို ပြောတာလေ၊ မ ကလည်း မသိသလိုလုပ်နေပြန်ပါပြီ၊
1:15am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: အင်း ဟုတ်

1:21am, Aug 2- မောင်ပျား: လုပ်မှာလား ပြော ကိုယ့်ကောင်ကြီးတောင် တွေးရင်းနဲ့ မာနေပြီ၊
1:22am, Aug 2- မောင်ပျား: လုပ်မယ် ဆိုရင် သွားတော့ နောက်မှ ကို့ကို အတွေ့ အကြုံတွေ ပြန်ပြောပြ ဒီတေးနော်၊

1:24am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ခစ် ဖြစ်မယ် မဖြစ်မယ်မှန်းမှ မသိသေးပဲနဲ့ ကို
1:25am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ ကို့အတွက်နော် ဒါပဲ ခစ်ခစ်
1:26am, Aug 2- မောင်ပျား: မ ကို အရမ်းတင်းလာပြီ၊ သွားလုပ်ကွာ
1:27am, Aug 2- မောင်ပျား: အေးဆေးမှ ပြန်လာပြောတော့ ကဲသွား၊
1:27am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: တကယ်ကြီးလား ကို
1:28am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: တကယ်ဖြစ်လာရင် မ ကာစင်ကို အားနာ စရာကြီး
1:28am, Aug 2- မောင်ပျား: မ ကလည်း အဲ လို မစားကောင်းတဲ့ အသီးကမှ အလွန်ချိုတာ၊ 1:29am, Aug 2- မောင်ပျား: ကို ဆိုရင် ကို့ ယောက္ခမ ကြီး ကို တအားစိတ်လာနေတာ တအားကို လုပ်ချင်နေတာ၊

1:31am, သူက သူ့သမီးနဲ့ လည်း အရမ်းတူ တာ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက ပိုတောင်ကျစ်
သေးတယ်၊ အဟီး ၊ သမီးက မှ နည်းနည်း ဝချင်သေးတယ်၊
1:32am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ: ဟယ်တကယ်ပဲ လား ကို့ ဟာကလည်း ခစ်ခစ် ယောက္ခမ ကြီးက တော်တော် ဆက်ဆီကျလို့ထင်တယ်၊ ၊

1:34am, Aug 2- မောင်ပျား: ယောက္ခမ ကြီးက တအားမိုက်တယ်၊ သူသာ အထာပေးလို့ကတော့
1:34am, Aug 2- မောင်ပျား: ဆွဲပြီပဲ မ ခစ်ခစ်၊

1:38am, Aug 2- မောင်ပျား: ကဲ သွားကွာ ကို အောက်တော့မယ် နောက်ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့တော့၊

1:40am, Aug 2- ပိတောက်ဝါ: အင်း စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ အာမတော့မခံဘူး ခစ်ခစ်၊ မွမွ၊
1:41am, Aug 2- မောင်ပျား: မွမွ

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော် လက်တော့ကို ကမန်းကတန်းပိတ်ပြီး တံခါးနားမှာ အသာလေး စောင့်နေလိုက်တယ်၊ အချိန်လေးက သိပ်မကြာပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ တစန် ာရီလောက် ထင်နေတယ်၊ ကမ်းမွန် မိုးလင်းတော့မယ်လို့
ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲက ပြောနေတယ်၊ ခဏနေတော့ ဟောဝေးထိပ်ဆုံးက ယောက္ခမကြီးတွေ အခန်းက တံခါး
ပြန်စေ့လိုက်သံကြားတယ်၊ သူတို့ တစ်အိမ်လုံးက သစ်သားကြမ်းခင်းမို့ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ရှပ်ရှပ် အသံကြားရတယ်၊ ကျနော်တို့ အခန်းနားမှာ အဟနွ့် အဟွန့် ဆိုပြီး ချောင်းဟန့်သံကို မတိုးမကျယ်လေး ကြားလိုက်ရတယ်၊ ယောက္ခမကြီးတော့ တကယ် လုပ်နေပြီ ဟ လို့တွေးလိုက်မိတယ်၊ မြနှင်းဆီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း ဆင်အော်လို့တောင် နိုးမဲ့ပုံ မပေါ်၊ အဒဲ ါနဲ့ ယောက္ခမကြီး မီးဖိုခန်းထဲ ရောက်လောက်မဲ့ အချိန်မှာ အခန်းတံခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ဖွင့်လို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဖရော်ရီဒါ ရာသီဥတုကလည်း ကျနော့် အတွက်ဆို တော်တော်နွေးတော့ အိမ်နေရင်း တီရှပ် လက်တိုနဲ့ ဘတ်စကက်ဘော ကစားတဲ့ ဘောင်းဘီ၊ ဒူးလောက် အရှည် ပျော့ပျော့အသားကို အောက်ခံ မပါပဲ ဝတ်ထားတာ ဆိုတော့ အောက်က ညီတော်မောင်က ခပ်ငေါငေါလေး ထနေတယ်၊ အခန်းပြင်
ရောက်ပြီးတာတောင်မှ ချီတုံချတနုံ ဲ့ ဖြစ်နေသေးတယ်၊ နောက်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရဲဆေးတင်ပြီး၊ ဝပ်သယ်ဟက် ငါးမရလည်း ရေသောက်ပြနရ်ုံပေါ့၊ အဟီး မီးဖိုထဲ ရေသောက်ဖို့ လာတယ်လို့ အကြောင်းပြလို့ ရတာပဲ၊ ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ မီးဖိုထမဲ ှာ မီးမဖွင့်ထားပေမဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါး ဖွင့်ထားပြီး အထဲက မီးလင်းနေတော့ အလင်းရောင်က ရောက်နေတယ်၊ ဒေါ်ကန့်ကော် အဲဒီထဲက ထွက်လာတာ ထင်တယ်
ရေခဲသေတ္တာ နားကို လျှောက်လာနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ သူလည်း ကျနော့်ကို အတိအကျ မျှော်လင့်ထားလား မထားလားတော့ မသိဘူး၊ တွေ့လိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားသလိုပဲ၊ ဆတ်ခနတွဲန့်သွားတယ်၊ နောက် ခဏကြောင်ပြီး ရပ်နေတယ်၊ ကျနော့်မျက်စိထမဲ ှာတော့ အားပါး

မိုက်လိုက်တာလို့ တွေးလိုက်မိတယ်၊ ဘေဘီဒေါ ပန်းနုရောင်ပိုးသား ပျော့ပျော့လေးက ပေါင်ရင်းနား ရောက်လောက်အောင် တိုတော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ပေါင်တံတွေက အဆစ်အမြစ်မရှိ ဖြောင့်စင်းလိုက်တာ၊ တကယ့် ဆင်စယွ် နှစ်ချောင်းလိုပဲ၊ အပေါ်က ပိုးသားပါးပါးမို့ အောက်က ဘရာစီယာမဝတ်ထားပဲ ထွားမို့လှတဲ့ ရငန် ှစ်မြွာက လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကို တုန်ခါ လှုပ်ယမ်းနေတယ်၊ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ ဆံပင်နက်နက် ပခုံး ကျော်ရုံလေးလောက် အရှည်ကို ကျောမှာ ဖြန့်ချထားပြီး၊ သူ့ရဲ့ အရည်ရွှမ်းတဲ့ မျက်ဝန်းကြီးအစုံက အမဲလိုက်သမား ဖြောင်းခနဲ ထိုးလိုက်တဲ့ ဆလိုက်မီးအောက်မှာ ရုတ်တရက် လန့်ပြီးကြည့်လိုက်တဲ့ သမင်မလေးရဲ့ မျက်လုံးအစုံလိုပဲ၊ မထူမပါး လုံးတုံးတုံး နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ဘောင်ခတ်ထားတဲ့ ပါးစပ်ပေါက် ကျယ်ကျယ်လေးက မဟတဟ ဖြစ်သွားတာကိုက ကျနော့်ရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ ဖြစ်သွားစေခဲ့တယ်၊ သူလည်း ရောက်တဲ့ နေရာမှာ ရပ်လို့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တဲ့နေရာမှာ ရပ်ပြီး နှစ်ယောက်သား အူကြောင်ကြောင် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်မိနေကြတယ်။

ကျနော်က စမှ ရတော့မယ် ဆိုတာသိလို့ ကမန်းကတန်းပဲ

“ အာ.. မေမေ နိုးနေတာလား.. ကျနော်လည်း ရေငတ်လာလို ”့
“ အင်း.. လာလေ.. ဘာယူမလဲ ရေလား ဂေးတရိတ်လား ”

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တြိဂလိုံမျိုးပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထောငတ့်စ်ခုစီကနေ အလယ်က ထောင့်တစ်ခု ဖြစ်တဲ့ ရေခဲသေတ္တာဆီကို ဦးတည်ပြီး လျှောက်ကြတာ သူက အရင်ရောက်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ထက် တစလ်ှမ်းလောက်ပဲ စောတာပါ၊ ကျနော်နဲ့ တစ်ပေလောက်ပဲ အကွာမှာ သူက ရေခဲသေတ္တာ တံခါးကို လှမ်းဖွင့်လိုက်တယ်။
ကျနော်က သူနဲ့ ဘေးတစောင်းလေးမှာ ရပ်လျက်သားမို့လို့ ရေခဲသေတ္တာကို သူလှမ်းဖွင့်လိုက်တော့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ထွက်လာတဲ့ အလင်းရောင်က သူ့ညဝတ်အင်္ကျီ အပါးလေးကို ထိုးဖောက်ပြီး သူ့ရဲ့
အောင်မြင် ဖွံထွားလှတဲ့ နို့ကြီးတွေကို အလုံးလိုက်ကို ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး၊ ကျနော် ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ လက်မောင်းကလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျနော့်ဘက် ဆွဲလှည့် လိုက်တယ်၊ ရုတ်တရက် အံအားသင့်ပြီး ဟသွားတဲ့ ပါးစပ်ပြဲပြဲလေးကို ကျနော့် ပါးစပန် ဲ့ ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်း ပစ်လိုက်တယ်။

“ အု ”
“ ပြွတ်စ် ”
“ အင့် ”
“ အား ”

ကျနော့်လက်အစုံကလည်း သူ့ရဲ့ ထွားကျိုင်းလှတဲ့ နို့အစုံကို ညဝတ်အင်္ကျီ ပိုးသားပျော့ပျော့ ပေါ်ကနေပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆုပ်နယပ် စ်လိုက်မိတယ်၊ သူ့ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက ကျနော့် လက်ဖဝါးကိုတောင် ထိုးထောင်ပြီး ထောက်နေတယ်။ သူလည်း ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး၊ ကျနော့် လည်ကုပ်ကို တွယ်ဖက်ပြီး ရမ္မက်ပြင်းတဲ့ အနမ်းတေနွ ဲ့ တုံ့ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

ကျနော့် လျှာက သူ့ နှုတခ် မ်းလှလှလေးထဲ ထိုးဝင်သွားပြီးသူ့ရဲ့ စိုစွတ်နွေးထွေး နူးညံ့တဲ့ လျှာလေးကို သွားပွတ်မိတယ်၊ သကူ သူ့သွားလေးတွေနဲ့ ကျနော့် လျှာကို မနာအောင်ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်လို့ ကျနော် တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားတုန်း သူ့ လျှာလေးက ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့လျှာလေးကို မနာအောင် ကျနော့် နှုတ်ခမ်း အစနုံ ဲ့ စေ့ပြီး ညှပ်ဖမ်းလိုက်တယ်၊ အဲလို ကျနော်တို့ ပါးစပ်ချင်းကပ်လို့ တိုက်စစ်ဆင်နေတုန်း သူ့ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး ညာဘက်လက်နဲ့ သူ့ခါးလေးကို ဖက်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ဆီကို ဆွဲကပလိုက်တော့ သူ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အိခနဲ လာကပ်တယ်၊ အားသွားတဲ့ ကျနော့် ဘယ်လက်ဖဝါးက သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အောက်နားက ဝင်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဂျီစတင်း ပိုးသားလေးက ရွှဲနေတာပဲ၊ မို့ဖောင်းနေတဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့် လက်ဖဝါးထဲမှာ ပူနွေးနေတယ်၊ အခုနက မောင်ပျားနဲ့ ချပ်ထားရင်း စိမ့်ကျနေတဲ့ အရည်တွေ ထင်တယ်၊ ဘောင်းဘီ အသားလေးကပို ါ ပေါက်ပြီး ကျနော့် လက်ပေါ်ကို စိုကုန်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ အဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပွတ်ပြီး တစ်ချကန် ှစ်ချက် ညှစ်ပေးလိုက်ရင်းက ဂျီစတင်း ဆိုတော့ ရှေ့အကာ တြိဂံပုံလေး ဘေးကနေ လက်ချောင်းကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ အား၊ တကယ့်ကို စိုရွှဲ အိဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးဗျာ၊ အမွှေးလည်း မရှိ ပြောင်ချောနေတာပဲ၊ ကျနော့် လက်က အဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို တွန်းထိုးပြီး အဖုတ်ထဲကို စပြီး တိုးဝင်တော့ ယောက္ခမကြီးက ကျနော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို သူ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တွန်းထားတယ်၊ သူ့ ပါးစပ်ကိုလည်း ကျနော့် နှုတ်ခမ်းက ခွာလိုက်ပြီး

“ အိုး.. နိုး.. မောင်ရင်မူး.. ဒို့ မဖြစ်သင့်ဘူး.. ဆောရီး ”
“ မမကလည်းဗျာ.. ဒီအခြေအနေ ရောက်နေမှ မငြင်းနေပါနဲ့တော့ ”

ကျနော့်ပါးစပ်က မေမေလို့ ခေါ်မထွက်တော့တာရယ်၊ ပိတောက်ဝါအဖြစ် တွေးမိတာရယ်ကြောင့် မမလို့ ခေါ်လိုက်မိတယ်၊ တစ်ဆက်တည်းပဲ သူ့ ခါးလေးကို ဖက်ထားတာ မလွှတ်သေးဘဲ သူ့ အဖုတ်ကို ပြန်နကှိုဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်။

“ နိုး.. နိုး.. အိမ်မှာ လူတွေ အများကြီးပဲ.. ဘယ်သူပဲ နိုးလာလာ.. မကောင်းဘူးကွယ် ”
“ အဒဲ ါဆို.. ကျနော့်ဟာကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မမရယ်.. ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ် ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ခြေသလုံးထိ ဆွဲချပြလိုက်တယ်၊ မာတင်းထောင်မတ် နေတဲ့ ညီတော်မောင်က ဆီးခုံကနေ ၄၅ ဒီဂရီလောက်ကို ထောင်မတ်နေတယ်၊ ကျနော့်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထပြီး ထိပဖ် ူးက ကြက်သွေးရောင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဒစ်ကြီးကို ငုံကြည့်ရင်း သူက

“ အခန်းထဲမှာ မောင်ရင်မူး မိန်းမ ရှိတာပဲကွယ်.. သူ့ဆီ သွားပေါ့ ”
“ ဟင့်အင်း ဒီည မမကမို ှ ကျနော် မလုပ်ရရင် မဖြစ်တော့ဘူး.. ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပဲ ”
“ အိမ်မှာ လူတွေ အများကြီးမို့ ပါကွာ.. ဒို့ကလည်း မလုပ်ချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး ”

ကျနော်လည်း သူပြောတာ သဘာဝကျတယ် ဆိုတာ စဉ်းစားမတိယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရသလောက် စရန် ယူဖို့တော့ စဉ်းစားလိုက်တယ်။

“ ဒါဆိုလည်း ပုလွေတော့ မှုတ်ပေးသွားပါ မရယ်နော် ”

နောက်ဆုံးတော့ သက်ပြင်းကလေး ချပြီး ဒေါ်ကန့်ကော်တစ်ယောက် ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ရဲ့ ရှည်လျှားသွယ်ပျောင်းလှတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ရစ်ပတ် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျနော့် ဒစ်ဖူးကြီးကို သူ့ နှုတ်ခမ်း လှလှလေးနဲ့ စငုံလိုက်ပါတယ်။

“ အီး.. အား ”

ဒီတစ်ခါ ညည်းတွားလိုက်ရတာတော့ ကျနော်ပါပဲ၊ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ပုလွေ ပညာက ကောင်းလွန်းလှသလို သူ့
နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေ ထဲကို ကျနော့်ကောင်ကြီး ထိုးဝင်သွားတာ ကြည့်ရတာတောင် အရသာ ရှိလွန်းလှပါတယ်၊ သူက လျှာကလေးနဲ့ ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို ရစ်ပတ် ရက်ပြီး ပါးစပ်က စစ်ခနစဲ စ်ခနဲ စုပ်စုပ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ သူ့ရဲ့ ဆံပင်နက်နက် ပခုံးပေါ်တင်လေး တွေကို လက်နဲ့ ထိုးဖွ ဆုပ်ကိုင် ထားမိလိုက်တယ်၊ သူက လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့် လိင်ချောင်း အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နောက်တစ်ဖက်က
ကျနော့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဥတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ်၊ သူ့ ခေါင်းကိုတော့
ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ နှုတခ် မ်းကို တင်းတင်းစေက့ာ ကွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေပါတယ်၊ ကျနော့်မှာလည်း ဒီလောက်လှတဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လိုးနေရပါလား ဆိုတဲ့ အသိ၊ ယောက္ခမကြီးပါးစပ်ကို လိုးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိ၊ အွန်လိုင်းမှာ တစ်ချိန်လုံး ပေါက်ကရ ပြောနေခရဲ့ တဲ့ ပိတောက်ဝါကို လုပ်နေရပါလားဆိုတဲ့ အသိကြောင့် သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိုငပ် ဲ သုက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်မိ ပါတော့တယ်၊ ပထမ တစ်ချက် အပန်းမှာ သူ့လည်ချောင်းထဲ ပန်းမသွိားတာ အလေ့အကျင့် မရှိလို့လားမသိ ယောက္ခမကြီးက ကျနော့်လိင်ချောင်းကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပစ်လိုကလ့ို နောက်ဆက်ထွက်လာတဲ့ သုက်ရည်တွေက သူ့ မျက်နှာတွေ ဆံပင်တွေ ပေါ်ကို တဖတ်ဖတ် ကျသွားရပါတော့တယ်။

ရေးသားသူ-သာဒင်
မူရင်းဆိုက်- အတွေးပင်လယ်ပြာဖိုရမ်
အတွေးပင်လယ်ပြာဖိုရမ်ကို ခရက်ဒစ်ပေးပါတယ်ခင်ဗျာ

“ ဝုန်း ဒုန်း ”

အဲဒီ အချိန်လေးမှာပဲ လှေကားထိပ်နားက တစ်ခုခု လဲပြိုကျသံ ထွက်လာတာမို့ ယောက္ခမကြီးက မြန်သလား မမေးနဲ့ သုတ်ခနဲ ကုန်းထပြီး ရေချိုးခန်းကို ဝင်ပြေးသွားလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း ခြေချင်းဝတ်မှာ ပုံနေတဲ့ ဘောင်းဘီကို ခါးပေါ်ဆွဲတင် ဝတ်လိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ တစ်ခုခု ရှာနေသလို လုပ်နေလိုက်တယ်၊ လှေကားက တစ်ယောက်ယောက် ဆင်းလာမဲ့ အသံကို နားစွင့်ရင်းပေါ့။

ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ဆင်းလာသံ မကြား မတွေ့ရတော့ တွေ့တဲ့ ဂျီတူး တစ်ဘူးဆွဲယူလာပြီး
အပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ လှေကားထိပ်နားမှာ အလှဆင်ထားတဲ့ ပန်းပင် အတုလေးနဲ့ စင်ကလေး လဲနေတာ တွေ့ရ တာနဲ့ စင်လေးကို ပြန်ထူလိုက်ပြီး ပန်းအိုးလေးကိုလည်း ပြန်တင်ပေးလိုက်တယ်၊ အဒဲ ီနေရာကနေ ကြည့်လိုက်ရင် ကျနောက့ို ယောက္ခမကြီး ဒေါ်ကန့်ကော် မှုတ်ပေးနေတဲ့ နေရာကို တန်းနေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီနေရာက အမှောင်ရိပ်လေး နည်းနည်း ကျနေတော့ ကျနော်တို့ နေရာကနေ လှမ်းကြည့်ရင်တော့ မြင်ရဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူး၊ ဒီအိမ်မှာ ကြောင်လည်း မရှိ၊ ခွေးလည်း မရှိ ဆိုတော့ တစ်ယောက်ယောက်ကတော့ လာချောင်းသွားတာ သေချာတယ်၊ ဘယ်သူဖြစ်နိုငလ်ဲ ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာ အပြေးအလွှား စဉ်းစားလိုက်တယ်၊
ယောက္ခထီးကြီးတော့ မဖြစ်နိုငဘ်ူး၊ သူကတော့ မချောင်းလောက်ဘူး၊ သူ့မိန်းမခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ
ကောင်းကောင်းညှောင့်နေတာ တွေ့သွားလို့ကတော့ နှလုံး ခုန်ရပ်ပြီး လဲချင်လဲ၊ ဒါမှမဟုတ် သူ့ ရှော့ဂန်း
ပြေးဆွဲလာပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပစ်ချင်ပစ်မှာပေါ့၊ ဒါမှမဟုတ်၊ ဟို လိင်ရသ စာပေတွေထဲ
ရေးထားသလို၊ ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ လုပ်တာကို ကြည့်ပြီး ဖီးတက်တတ်တဲ့ လူမျိုးဆိုရင်တော့ တစ်မျိုးပေါ့၊
ချောင်းကြည့်ပြီးမှ ကိုယ့်မိန်းမ အိပ်ရာထဲ ပြန်လာရင် အစွမ်းကုန်ကြမ်းတော့မှာ၊ အင်း တွေးနေရင်း
လျှောက်လာလိုက်တာ ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက်တော့ တရှူးရှူး အိပ်မောကျနေတဲ့ မြနှင်းဆီကို တွေ့ရတယ်၊
မြနှင်းဆီရဲ့ အိပ်နေပုံ၊ အသကရ်ှူပုံတို့ကို သေသေချာချာ အနည်းကပ်လေ့လာလိုက်တာနဲ့ မြနှင်းဆီ မဖြစ်နိုငဘ်ူးဆိုတာ ကျနော်သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့က အတူတူ အိပ်လာတာ နှစ်ပေါင်း မနည်းတော့ဘူးလေ၊ အဟီး သူမျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေရင်တောင် ကျနော်က သိနေပြီ၊ ဖိန့်လား တကယ်လား ဆိုတာကို၊ ဒါဆိုရင် ခတ္တာပဲ ရှိတော့တယ်၊ ယောက္ခထီးကြီးကသာ ကျနော် အခုန ပြောသလို လိင်ကိစ္စ ဆိုက်ကို မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ခတ္တာမှ လွဲလို့ ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး၊ ကောင်းတာလား ဆိုးတာလား ကျနော်လည်း မပြောတတ် တော့ဘူး၊ သူ့အမေ အပေါ်သူ ရစီ ပက် ဒေါင်းသွားမှာ ကျနော်က စိုးရိမ်မိသလိုပဲ တစ်ဆက်တည်းမှာ ကိုယ့်အတွက်ရော အခွင့်အရေးပေါ် နိုငမ် လားလို့ တွေးလိုက်မိသေးသဗျ၊ တစ်ဆက်တည်းပဲ ကျနော်တို့ အွန်လငို ်းစာရေး ဆရာကြီး မောင်ဇော်ဦးက သူ့ဇာတ်လမ်းရဲ့ ကာဗာ အလစတွေးရှင်းလေး လုပ်ပေးဖို့ အကူညီတောင်းထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို သွားတွေးမိတယ်ဗျ၊ သူ့ ကိုယ်တွေ့လားတော့ မသိပါဘူး၊ အဟီး၊ ပန်းသေနေတဲ့ ကျော်သက်ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကောင်နဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် အတူ တစ်ခုတငထ်ဲ အိပ်ကြတဲ့ အကြောင်း၊ အင်း၊ ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ခတ္တာလေးနဲ့သာ တစ်ခုတင်ထဲ အတူအိပ်လိုက်ရလို့ကတော့ အဟီး၊ တွေးလိုက်တာနဲတောင် မြနှင်းဆီနဲ့ နှစ်ခါ၊ ယောက္ခမကြီးနဲ့ တစ်ခါ ထုတ်လိုက်ရလို့ ခေါင်းမထောင်နိုင်တော့ပေမဲ့ ညီလေးက သွေးတော့ နည်းနည်းပူသွားတယ်ဗျ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မနက်ကျတော့ အကုန်လုံး နေမြင့်မှ အိပ်ရာထကြတယ်၊ ဝိအန်းလည်း ဖြစ်တော့ အားလုံး အားနေကြတယ်လေ၊ တကယ်တော့ ယောက္ခမကြီးတွေက အလုပ်လုပ်တုန်းဗျ၊ အခု ကျနော်တို့ ရောက်တဲ့ နေ့က ဝိအန်း တွေမို့ အလုပ်ပိတ်လို့၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ မြေးလေး ရှားရှားပါးပါး ရောက်တုန်း ဆိုတော့ တနင်္လာ၊ အင်္ဂါ ပါ ခွင့်ဆက်ယူမယ်လို့ ပြောထားပါတယ်၊ နေလ့ည်စာ စားချိန် နီးပါးလည်း ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ဘရိတ်ဖတ်နဲ့ လန့်ရှ် ကြားထဲက ဘရနှ့်ကိုပဲ ဆိုင်မှာ သွားစားကြမယ် ဆိုပြီး တစ်အိမ်လုံး ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတော့တယ်၊ ပြီးရင် သူတို့ မြေး ရေဆော့ရအောင် ကမ်းခြေ တစ်ခါတည်း သွားမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေအတွက် ပစ္စည်းတွေ အကုန် ထည့်လာလိုက်ကြတယ်၊ ကျနော်က မျက်နှာ နည်းနည်းပူသလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ယောက္ခမကြီး ကတော့ မနေ့ညက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ၊ ခတ္တာကြည့်ရတာတော့ နည်းနည်း တစ်မျိုးလေး ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံချင်း မဆိုငမ် ိအောင် ကြိုးစားနေသလိုပ၊ဲ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ ညက ကျနောန် ဲ့ ယောက္ခမကြီးကို လာချောင်းတာ ခတ္တာပဲ ဆိုတာကတော့ သေချာသလောက် ရှိနေပါပြီ၊ တော်ကြာ သူ့ အမေနဲ့ စိတ်ဆိုးလာရင် အဲဒီ အကြောင်းတွေ ပွင့်များ ထွက်လာမလား လို့တော့ နည်းနည်း စိုးရိမ်မိသားဗျ။

ကျနော်တို့ ဘရန့်ရှ် စားသောက်ပြီးကြတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဘက်ကို ထွက်လာကြတယ်၊ သူတို့ မြို့က ဘိရှ်က သဲသောင်ပြင်ပေါ် ကားပေးမောင်းတဲ့ ရှားရှားပါးပါး ဘိရှ် ဗျ၊ ဝင်ကြေးတော့ပေးရတယ်၊ နောက် သောင်ပြင်ပေါ်မှာ ATV ( All Terrain Vehicle ) တွေလည်း ငှားစီးလို့ရတော့ သားကို တိုက်မိမှာလည်း စိုးရိမ်ရလို့ ယောက္ခထီးက သူ့မြေးကို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခဘူံး ရေထဲ သူကိုယ်တိုင်ပဲ ခေါ်သွားတယ်၊
သောင်ပြင်ကလည်း ပြန့်လိုက်တာ မပြောနဲ့ လူသေးသေးလေး မြင်ရတဲ့ အထိ ပင်လယ်ထဲ
လျှောက်သွားရင်တောင်မှ ရေက ခါးလောက်ပဲ နက်ဦးမယ်၊ ယောက္ခမကြီးရော မြနှင်းဆီနဲ့ ခတ္တာရော ဘီကီနီ တွေနဲ့ ဆိုတော့၊ ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို မြနှင်းဆီပေါ်က လွဲရင် ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ပေါ် အကြည့်မကြမ်းရဲဘူး ခိုးပဲ ကြည့်လို့ရတယ်၊ အဟီး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်က သောင်ပြင်မှာ ထီးတစ်ချောင်းစိုက်၊ ယူလာတဲ့ ပက်လက် ကုလားထိုင်လေး ခင်းပြီး စာအုပ်တစ်အုပ်နဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်၊ ကျနော်နဲ့ မြနှင်းဆီရယ် ခတ္တာရယ်ကတော့ ရေထဲ ဆင်းလာခဲ့ကြတာပေါ့။

ခတ္တာက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ပေါင်တံလေးတွေက ဖြောင့်စင်းလို့၊ ဒါပေမဲ့ မြနှင်းဆီနဲ့ ယှဉ်ပြီး ရေထဲ လမ်းလျှောက်သွားကြတော့ သွားကြားထိုးတံလေးလို ဖြစ်သွားတယ်၊ မြနှင်းဆီက ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့ တောင့်တာကိုး၊ အဟီး၊ တစ်မျိုးစီ ကြည့်ကောင်းတာပဲ ဗျ၊ နှင်းဆီပွင့်ကြီးနဲ့ ခတ္တာဖူးလေးလို ပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ၊ သူတို့ နောက်ကို ကျနော်က လိုက်သွားရပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်က ကမ်းခြေမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော် ဆီမှာ ဗျ၊ စိတ်ရှည်ရှည်ထားလို့ ကိုယက့ိုကိုယ်ပဲ ဆုံးမ နေရတော့တယ်၊ ရေထဲမှာ ဟိုကူးဒီကူး လုပ်ရင်းနဲ့ ဒီလောက် အနီးကပ်ကြီး ဆိုတော့ ကိုယစ့် ိတ် ကိုယ့်မျက်လုံး တွေကို အထိန်းရခက်တော့ မိန်းမ မကြည်မှာ စိုးတာနဲ့ နားဦးမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေ ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ ကမ်းစပ်မှာ ယောက္ခမကြီးက တစ်ယောက်ထဲလေ။

ကမ်းခြေမှာ ဘိရှအန်ဘရဲလား အကြီးကြီးအောကမ် ှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ နေပူဆာလှုံနေတဲ့ ယောက္ခမကြီးနား သွားပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။

နေကာမျက်မှန် အမည်းကြီး တပထ်ားတဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်က ကျနော့်ကို မပြုံးမရယ်နဲ့ လက်ဝှေ့ယမ်းပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့အနားကို လျှောက်သွားရင်းက ရေထဲကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ရေထဲမှာ သားနဲ့ ယောက္ခထီးကြီးက တစ်နေရာ မြနှင်းဆီတိုက့ တစ်နေရာမှာ သေးသေးလေး တွေပဲ မြင်ရတယ်၊ အခွင့်ကောင်းပဲ လို့တွေးမိတယ်။

“ ရေထဲ မဆင်းဘူးလား ”

ကျနော့်ခေါင်းထဲမှာ မေမေပဲ ခေါ်ရမလား၊ မမပဲ ခေါ်ရမလား အန်တီပဲ ခေါ်ရမလား ဇဝေဇဝါကို ဖြစ်နေပါတယ်၊ အဟီး၊ အရင်ကတည်းက ကျနော်က မိန်းမ အကြိုက် မေမေလို့ သူခေါ်သလို ခေါ်ပေမဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဆိုရင် အန်တလီ့ ို ခေါ်မိသလို၊ မနေ့ညကတော့ မမလို့တောင် ခေါ်ခဲ့တာပဲ၊ အဟီး၊ သူ့ဆီက ဘယ်လို ရီအက်ရှင်း လာမလဲလို့ စမ်းကြည့်လိုက်တာ။

“ မဆင်းတော့ ပါဘူး မောင်ရင်မူး ရယ်.. ဘယ်လိုနေလဲ ရေက နွေးတယ် မဟုတ်လား ”

ကျနော် သူ့ဘေးက သဲပေါ်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်လိုက်ပါတယ်၊ နောက် သူ့မျက်နှာနားကို နည်းနည်းကပ်ပြီး

“ ညက အရမ်းကောင်းတာပဲ မမ ရယ်၊ မမက အရမ်းကျွမ်းတာပဲ ”
“ ဟို.. ဟဲ့.. မကောင်းပါဘူးနော်.. မောင်ရင်မူး ဆောရီး ညက တို့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိလို့.. လူတွေသိသွားရင် ငါးပါးတော့ မှောက်တော့မှာပဲကွာ ”
“ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး မမ ရယ်၊ ကျနော်လည်း ကိုယ့် အိမ်ထောင် ဘယ်အပျက်ခံပါ့မလဲ ”
“ အင်း တို့ နောက်ထပ်မမှားအောင် ဆင်ခြင်ကြရမယ်နော် ”
“ ဟင့်အင်း အဲဒါတော့ ကျနော် သဘောမတူနိုင်ဘူး မမ ရယ်၊ ကျနော်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တစ်နေရာမှာ ဆုံကြရအောင်နော် ”
“ ဟင့်အင်းကွာ မဖြစန် ိုင်ပါဘူး.. ညက အဖြစ်အပျက်ကို မေ့လိုက်ပါတော့ မောင်ရင်မူးရယ်.. အန်တီ့ကို သနားရင်.. နော်၊ အန်တီ တောင်းပန်ပါတယ် ”
“ ဘယ်လို မေ့လို့ရမှာလဲ မမ ရယ်၊ ကျနော့်ကို သနားရင်လည်း အနည်းဆုံး တစ်ခါလောက်တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ခွင့်ပေးပါလား၊ အဲဒါပြီးရင် နောက် မမ ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်းနေပါ့မယ် ” “ ခက်တော့တာပါပဲကွယ် ”
“ မမ ဒီညနေ အကြောင်းတစ်ခခု ု ပြပြီး ထွက်လာလို့ရမလား.. ကျနော်လည်း သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်နဲ့
တွေ့စရာရလှိ ို့ ဆိုပြီး ထွက်သွားမယ်၊ သိပ်အကြာကြီး မဟုတ်ပါဘူး တစ်နာရီလောက်ပဲ.. လေ ”
“ မဖြစ်နိုငပ် ါဘူးကွာ.. ဟေ့ အနားသိပ်မကပန် ဲ့ ဟိုမှာ သမီးတို့ ပြန်လာနေကြပြီ ”
“ နာရဝီ က်ဗျာ.. မမ.. ကဲ နာရီဝက်ပဲ ပေး၊ ကျနော် အရင်ထွက်သွားမယ်.. မမ အိမ်က ထွက်လာတာနဲ့ ဖုန်းခေါ်လိုက်၊ ဘယ်မှာတွေ့မလဲ ဆိုတာ ကျနော် ပြောမယ် ”
“ အင်းအင်း ကဲကဲ တို့ ကြည့်လုပ်ကြည့်မယ် သွားသွား သမီးတို့ တစ်မျိုးထင်နေမယ် နည်းနည်းခွာကွာ တို့နားသိပ်မကပန် ဲ့ ”
“ အင်း.. ကျနော် ညနေ ၅ နာရီလောက် ထွက်သွားမယ်နော်.. ဖုန်းခေါ်လိုက် ”

ကျနော်လည်း သူ့ဆီက စကားပြန်တောင် မစောင့်တော့ပဲ ထပြီး အိမ်သာဘက်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်၊ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ရော၊ ဖြစန် ိုင်ခြေ ရှိတဲ့ အလားအလာကြောင့်ရော ညီတော်မောင်က ကျနော့် ဘောင်းဘီ
အောက်မှာ ကုန်းရုန်းထနေပါတော့တယ်။
ညနေလောက်ကျတော့ ကျနော် သူငယ်ချင်းတေနွ ဲ့ ဆုံဖို့ ချိန်းထားတယ် ဆိုပြီး၊ ယောက္ခထီးကြီးရဲ့ လက်ဆပ်အီးသရီးဖစ်ဖတီးလေး မောင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကို မျက်နှာပြုထားတဲ့ ဟိုတယ် တစ်ခကို ဝင်ပြီးတော့ ကင်းဘက် တစ်လုံးထဲ ပါတဲ့ အခန်းတစ်ခုကို ယူလိုက်ပါတယ်၊ ဈေးတော့ နည်းနည်း ကြီးပေမဲ့ စားရမှာနဲ့ တွက်လိုက်ရင်တော့ တအားတန်ပါတယ်၊ နောက်ဟိုတယ် ဘေးနားက ကွန်ဗီးနီရန့် စတိုးလေး တစ်ခု သွားပြီး ရက်ဘူး နှစဘ်ူးလောက်နဲ့ ဝိုင်အနီတစ်လုံးဝယ်ပြီး အခန်းပေါ် တက်လာ ခဲ့ပါတယ်၊
အခန်းကလည်း ဈေးကြီးပေးရကျိုး နပ်ပါတယ်၊ ပင်လယ်ဘက်မှာ ဝရန်တာတောင် ပါသေးတယ်၊ ဝရန်တာ တစ်ခလုံးနီးပါးက မှန်ချပ်အပြည့်နဲ့ ဖရန့်ဒိုး ဆိုတော့ လေတိုက်မခံချင်လို့ တံခါးပိတ်ထားလည်း ပင်လယ်ပြာပြာနဲ့ ဟိုးမိုးကတု် စက်ဝိုင်းကို လှမ်းမြင်နေရတယ်။
ရက်ဘူးတစ်လုံး အကုန်မှာတော့ ကျနော့်ဆဲဖုန်းက အသံမြည်လာပါတယ်၊ အိုင်ဒီကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမကြီးပေါ့၊ ကျနော် ဖုန်းကို ကောက်ကိုငလိုက်တော့ လူပျိုလေးလို ရန်ခုန်နေတယ်ဗျ။

“ ဟဲလို ”
“ ဟဲလို.. မောင်ရင်မူးလား ”
“ ဟုတ်.. မမ.. အဆင်ပြေလား.. အခု ဘယ်မှာလဲ ”
“ အင်း.. တို့ အခု အိမ်က ထွက်လာပြီ.. မင်းဘယ်မှာလဲ ”
“ ကျနော်.. အတစ်လန်းတိတ် အဲဗဲနူးပေါ်က ရီဂျင်စီမှာ ”

ကျနော် ဒါရိုက်ရှင်း နည်းနည်းပြောလိုက်တာနဲ့ သူသိသွားပြီး၊ အိုကေ ဆိုပြီး ဖုန်းချကာနီးမှာ ကျနော်က အခန်းနံပါတ် ပြောလိုက်ပါတယ်။

စောင့်လိုက်ရတဲ့ အချိန်က နာရဝီ က်လောက်ပေမဲ့ တစ်ကမ္ဘာလောက် ကြာတယ်ကို ထင်ရတယ်၊ တံခါးခေါက်သံ ကြားလို့ ကျနော် ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ကန့်ကော်၊ မျက်နှာက တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာလား၊ ဒေါပွနေတာလား၊ လူမြင်သွားမှာစိုးလို့ လန့်နေတာလား မသိ၊ ကျနော်က သူအခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ဟိုတယ် အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ကန့်လန့်ထိုးလိုက်တယ်။

“ မောင်ရင်မူး.. တို့ စကားနည်းနည်း ပြောကြရင်ကောင်းမယ် ”
“ ဟုတ် မမ ဘာပြောချင်တာလဲ ”

ကျနော်က သူ့လက်လေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့ ဖျတ်ခနဲ ရုန်းထွက်သွားတယ်။

“ မနေည့က တို့ အမှားလုပ်မိသွားတယ်၊ အဲဒီအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ရှေ့လျှောက် မမှားကြရင် ကောင်းမယ်လို့ ပြောချင်တယ် ”
“ ဟင့်အင်း မမကလည်း မှားတယ်လို့ ကျနော် မထင်ပါဘူး၊ မမ ရယ်၊ တကယ်လို့ ရှေ့လျှောက် မမှားချင်ရင်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ နောက်ဆုံး ခွင့်ပြုနော် ”

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျနော်က ဒေါ်ကန့်ကော်ကို လက်မောင်းနှစ်ဖက်က ကိုင်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကို ဖိစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ ပထမတော့ ယောက္ခမကြီးက အင်တင်တင် ဖြစ်နေပေမဲ့ သူလည်း မနေနိုင်ဘူး ထင်ပါတယ် ပြန်လည် တုံ့ပြန်လာတဲ့ အနမ်းတွေက ကျနော်တောင် ဖျားသွားတယ်၊ အမလေး ကျွမ်းသလား မမေးနဲ့၊ ဒါကြောင့်လည်း ညတုန်းက သူ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ကျနော် မထိန်းနိုင်ပဲ ထွက်သွားရတာပေါ့၊ ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ နွေရာသီ ဒရက်စ် ပေါ်ကပဲ ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ်နေမိတယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း အရမ်းတင်းနေပြီမို့ သူ့အင်္ကျီ အောက်ခြေက ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်ကနေ မ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊ အဲဒါကိုတော့ သူ့လက်ကလေး နှစ်ဖက်
မြှောက်ပြီး ကူညီရှာတယ်၊ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာ သွယ်လျလျနဲ့ မမျှအောင် ကြီးမားလှတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ဘရာစီယာအောက်မှာ ယိမ်းထိုးနေတယ်၊ ကျနောက် အဓိကနေရာကို အရင်တိုက်ခိုက်ဖို့ အကြံနဲ့ သူ့ အသားရောင် ပင်တီလေးကို ခါးသားရေကြိုးကနေ ဆွဲချွတ်ချ လိုက်တယ်၊ အမွေးတွေ ပြောင်အောင်ရိတ်ထားလို့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက နှုတ်ခမ်းအဖတ်လေး ညိုညိုတိုတိုနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တဲ့ ကျနော့် မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်မှာပေါ့၊ ကျနော်က သူ့ ပေါင်တစ်လုံးကို မပြီး သူ့ အဖုတ်နဲ့ ကျနော့် ပါးစပ်ကို ဖိကပ်လိုက်တယ်၊ အ ခနဲ အသံနဲ့ အတူ ခြေတစ်ဖက်ထမဲ ို့ လမဲ ကျအောင် ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းထားတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျနော်က ကျနော့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ရက် အစွမ်းတွေကို အကုန်ထုတ်လို့ ယောက္ခမကြီးကို ကော့ပြန်ထွက်အောင် မှုတ်ရက်စုပ် လုပ်ပေးနေမိတယ်၊ ခေါင်းထမဲ ှာ မြနှင်းဆီ ဒီအပေါက်က
ထွက်လာတာပါလားလို့လည်း ကတ်သီးကတ်သတ် သွားတွေးမိသေးတယ်၊ အဟီး။
ကျနော်လုပ်ဖူးခဲ့တဲ့ အဖုတ်လေးဖုတ်ရဲ့ အမေရဲ့ အဖုတ်ကို မှုတ်နေရပါလားလို့ တွေးရင်း စိတ်လည်း တအား ထက်သန်လာရတယ်၊ သူ့စောက်ခေါင်းထကဲို ကျနော့်လျှာဝင်နိုင်သလောက် ထိုးသွင်းရင်းကမှ စောက်စေ့နေရာ ဖုဖုလေးကို လျှာထိပန် ဲ့ ထိုးထိုးပေးတော့ ဒေါ်ကန့်ကော်တစ်ယောက် အင်းအင်းနဲ့ အရည်တွေ ပိုစိမ့်ကျ လာပါတယ်၊ ကျနော်လည်း ဇက်လည်းညောင်း၊ လီးလည်း ညောင်းလာပြီမို့ ကျနော့်ပါးစပ်ကို သူအဖုတ်က ခွာပြီး့ အခန်းလယ်က ကင်းဘက်ကြီး ရှိရာကို လက်ဆွဲ ခေါ်သွားလိုက်ပါတော့တယ်၊ မွေ့ရာအိအိကြီးပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တစ်ပိုင်းကို ပက်လက်လှန်စေပြီးမှ ယောက်က္ခမကြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပခုံးပေါ်တင်လို့ ခုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး၊ မိချောင်း အမြီးခတ်သလို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးပစ် နေမိပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမကြီးကလည်း မွေ့ရာခင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ရင်း၊ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို၊ အင့်အငန့် ဲ့ နေအောင်ကို ကောင်းခန်းတွေ့နေရပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီး မလာခင်ကတည်းက အတွေးနဲ့ တောင်နေရတဲ့ လီးမို့ သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိုင်ပါဘူး၊ အချက် သုံးလေးဆယ်လောက်မှာပဲ၊ သုက်ရည်တွေ ပူခနဲ ပူခနဲ ပန်းထုတ်ရင်း တစ်ချီ ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။

ယောက္ခမကြီးလည်း ပြီးသွားပုံရပါတယ်၊ ကျနော်က ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလျက်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ငုံ့ပြီး သူ့ နှုတခ် မ်းလေးကို လှမ်းစုပ်လိုက်တော့ သူက လက်တွေနဲ့ ကျနော့်လည်ကုပ်ကို ဖက်တွယ်ပြီး ပြန်နမ်းပါတယ်၊ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကတော့ ကျနော့် ခါးထစ်ကို ညှပ်ထားပြီး ကျနော့် ဖင်နောက်မှာ သူခြေချင်းဝတ့် နှစ်ခုကို ချိတ်ထားတယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ချင်ရင်တောင် ထုတ်လို့မရအောင် ဆွဲသွင်းထားတဲ့ သဘောပေါ့ဗျာ၊ ကျနော်တို့ အဲဒီပုံစံလေးနဲ့ ခဏနားနေရင်းကမှ ကျနော်က
ထလိုက်သလို သူလည်း ထလာတယ်၊ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားတာမို့ ကျနော်က နောက်က လိုက်သွားခဲ့လိုက်တယ်၊ အပေါ်က ဘရာစီယာပဲ ရှိပြီး ဖင်ပြောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားတဲ့ ယောက္ခမကြီးကို ကြည့်ရတာ ပြုံချင်စရာပ၊ဲ ခိခိ၊ ကျနော်လည်း ခပ်တည်တည်ပဲ လီးပျော့ကြီးတန်းလန်းနဲ့ လိုက်သွားတာပေါ့၊ အဟီး၊ အသေးစိတ်တွေ ခင်ဗျားတို့ ပျင်းနေမလား မသိဘူးဗျာ၊ ကျနော်တို့ ရေဆေးပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက တဘက် တစ်ယောကတ်စထ်ည်စီ ခါးမှာပတ်ပြီး ဝိုင် တစ်ယောက်တစ်ခွက်နဲ့ ထိုင်သောက်ရင်း စကားနည်းနည်း ပြောဖြစ်တယ်၊ ထုံးစံအတိုင်း ယောက္ခမကြီးက ဒါနောက်ဆုံးပဲပေါ့၊ နောက်ဆို ဆင်ခြင်ဖို့၊ စသဖြင့်ပြော၊ ကျနော်ကလည်း လောလောဆယ် လုပ်ရရင်ပြီးရော အကုန် သဘောတူပစ်တာပဲလေ၊ အဟီး။
ခဏနေနားပြီးတော့ အချိန်ရှိခိုက်လုံ့လ စိုက်ရမယ် မဟုတ်လား၊ သူ့အနားပွတ်သပ်ကပ်ပြီး
ကုပ်ကလေးနမ်းလိုက်၊ ဟိုချွဲဒီချနွဲ ဲ့ ဘရာစီယာကို ရအောင်ချွတ်ပြီး နို့စို့ ပစ်လိုက်တယ်၊ သူ့နို့ကြီးတွေကတော့ အယ်တယ်ဗျ၊ ကြီးလည်းကြီးတော့ နည်းနည်းတော့ အောက်ကို ကျချင်နေပြီ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားတို့ ထင်သလို အဖွားကြီးတွေလို သေးသေးလေးနဲ့ ဗိုက်နားရောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ အဟီး၊ တော်တော့်ကို ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊ မောင်ရင်မူးရယ် မင်းကတော့ ခက်တော့တာပနဲ ဲ့ နောက်ဆုံးတော့ တအင်းအင်း ဖြစ်လာရတာပေါ့၊ အဟီး၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်ရမလဲ စိမ်ပြေနပြေနဲ့ ခပ်ကြာကြာလေးကို ဆွဲဖြစ်လိုက်တယ်၊ ပုံမှန်ဆိုရင် ကျနော်က တစ်ချီထဲမှာ ဘယ်တော့မှ ပုံစံပြောင်းလေ့ မရှိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောက္ခမကြီးက ဒါနောက်ဆုံး၊ ဒါနောက်ဆုံး ဆိုပြီး တစ်ချိနလ်ုံးပြောနေလို့ တန်အောင်ဆိုပြီး ပုံစံ သုံးလေးမျိုး ပြောင်းပစလိုက်တယ်၊ အဟီး၊ ပထမ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးနဲ့ စတယ် ပြီးတော့ တစ်ခြမ်းစောင်း ခိုင်းပြီး တစ်ပေါင်ကျော်လုပတ်ယ်၊ နောက်တော့ လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲက မချွတ်ပနဲ ဲ့ မှောက်ခိုင်းရင်း ကိုယ်က ဒူးထောက်လျက်နဲ့ ဒေါ့ကီ လေးဘက်ထောက် ဆွဲတယ်၊ အဲဒီမှာပဲ သူက တစ်ချြီပီးသွားလို့ တံတောင်ထောက်ထားတာ ပြုတ်ကျသွားပြီး၊ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးနဲ့ အပ်ထားတော့ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးသလိုဖြစ်သွားတော့ ကျနော့်လည်း အပေါ်ကနေ ဖိဆောင့်ရင်း ကောင်းကောင်းကြီး အရသာတွေ့နေရတာပေါ့၊ သူ့ ခရေပွင့်လေးကို ပါ တံတွေးထွေးထည့်ရင်း ဆွပေးလိုက်တော့ သူ့ ခမျာ မခနံ ိုင်ရှာဘူး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးလာရတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ ကျနော့်လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်လဲ သူ့ ခရေပွင့်လေးထဲ ဝင်ထွကန် ိုင်ရော ကျနော်လည်း ဒုတိယ အချီကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပေါက်ကြွဲပီး ပြီးသွားခဲ့ရတာပေါ့၊

ဒတီစ်ချီ အပြီးမှာတော့ ရေသွားမဆေးတော့ဘူး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပဲ အနောက်က ဖက်ထားရင်း ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အိပ်ရာပေါ်မှာ နားနေကြတော့တယ်၊ နာရီကို မသိမသာ
လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အခမု ှ တစ်နာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ အဟီး နှစ်ချီပြီးသွားပြီ၊ နောက်တစ်နာရီလောက် အချိန်ရသေးတယ် ဆိုပြီး အသာလေး နှပ်နေလိုက်မိပါတယ်။ လူလည်း တကယ်တော့ ချက်ချင်း မထောင်နိုင်တော့ပါဘူး၊ အချိန်နည်းနည်းယူရမယ် ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိနေပါတယ်။

ယောက္ခမကြီးလည်း မောပြီး အိပ်ပျော်သွားသလား မသိဘူးဗျ၊ ကျနော်လည်း ရက်ဘူးရယ် ဝိုင်ရယ် အရှိန်နဲ့
နှစ်ချီဆက်တိုက် ထုတ်လိုက်ရတာနဲ့ ဆိုတော့ မှေးခနကဲို အိပ်မောကျ သွားတယ်၊ ကျနော်ရုတ်တရက်
ပြနန် ိုးလာတော့ ယောက္ခမကြီး အသက်ရှူသံ မှန်မှန်လေးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတုန်းဗျ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးကတော့ ကျနော့် မနိုးခင်ထဲက နိုးနေပုံပဲ ထောင်မတ်နေပြီ၊ ကျနော်တို့ အိပ်မောမကျမီ ခြုံထားမိလိုက်လို့ ကွန်ဖော့တာ အောက်မှာ ကျနော်တို့ ချွေးတောင်နည်းနည်း စို့နေပြီ၊ ကျနော်က ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က ကွန်ဖော့တာကိုပဲ အသာလေး ခွာချလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို ကျောပေးအိပ်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ကျောပြင်နဲ့ သေးကျင်တဲ့ခါး၊ ဝိုင်းစက်ကားတက်လာတဲ့ တင်ပါးတွေက ကျနော့် မျက်စိတည့်တညမ့် ှာ ဝင်းခနဲ ပေါ်လာတယ်လေ၊ ယောက္ခမကြီးက ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာမို့ ကျနော်က ကိုယ်ကို အသာလေး အောက်လျှောဆင်းပြီး
ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးရဲ့ ခေါင်းနဲ့ သူ့တင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား အသာလေး ထိုးစမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ညီတော်မောင်ရဲ့ ခေါင်းက သူ့ခရေပွင့်လေးကို ထိုးစမ်းနေတာကို ခံစားမိလို့ထင်တယ် ယောက္ခမကြီး နိုးလာတယ်၊ လေသံလေးနဲ့

“ လိုးရှင်းသုံးနော် မောင်ရင်မူး.. မင်းကောင်ကြီးက အလုံးတုတ်တယ် ”

ယောက္ခမကြီးရဲ့ မီးစိမ်းပြလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကျနော် အရမ်းကို ဝမ်းသာ သွားတယ်၊ ခုတင်ဘေး အံဆွဲထဲမှာ ကျနော်အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ လိုးရှင်း အထုပ်လေးရယ်၊ ကွန်ဒန် အထုပ်လေးရယ် လှမ်းယူလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးမှာ ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး၊ လိင်ဆက်ဆံရင်သုံးဖို့ ရောင်းတဲ့ အဆီထုပက်လေးကို ဖောက်၊ အဲဒီမှာ လိမ်းလိုက်တယ်၊ ကျန်တဲ့ အဆီတွေကို လက်ထိပ်နဲ့ ယူပြီး
ယောက္ခမကြီးရဲ့ ခရေပွင့်မှာလည်း လိမ်းပေးတယ်၊ အတွင်းထဲကိုလည်း လက်တစ်ဆစ်လောက်ထိ ထိုးသွင်းပြီး
ချောဆီ ထည့်ပေးလိုက်တယ် ပြီးတောမ့ ှ ကျနော့် ညီလေး ခေါင်းကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းတော့တယ်။

“ အ.. အ.. အား.. ဖြည်းဖြည်း.. မောင်ရင်မူး.. မလောနဲ့ ”
“ ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့.. မမ ”

ဒေါ်ကန့်ကော်က သူ့လက်နဲ့ နောက်ပြန်လှမ်းပြီး သူ့ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်၊ သူစိုးရိမ်တာကို သိတာ ပြတဲ့အနေနဲ့ ကျနော် စိတ်ရှည်ရှည်ထား ပြီး တစ်ထစ်ချင်း တစ်ထစ်ချင်းသာ သွင်းပေးပါတယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး တစ်ဝက်လောက် ရောက်မှာတော့ ရပ်ထားလိုက်ပြီး အနောက်ကနေ သူ့နို့ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊ ခဏနေတော့ သူအသားကျသွားပုံ ရပါတယ်၊ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တာ၊ ကျနော့်ညီတော်မောင် အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်၊ အဲဒီအခါမှာတော့ ကျနော်စလှုပ်ရှားပြီပေါ့၊ ပထမတော့ ဖြည်းဖြည်း နောက်တော့ တဖတ်ဖတ် တဖုန်းဖုန်း၊ ယောက္ခမကြီး ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးတွေ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲနေအောင် ဆောင့်လုပ်နေမိ ပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် ဒတီစ်ခါလည်း ပူခနဲနေအောင် သုက်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားရပြန်ပါတယ်၊ ဒီတစ်ချီ အပြီးမှာတော့ ရေမိုးချိုးပြီး ပြန်ကြမယ်လို့ ပြင်ပါတယ်၊ ကျနော်လည်း အာရိုက်ရင်း ဝိုင်လေး ထပ်ငှဲ့ပေးပြီး အပျော့ဆွဲလို့၊ မပြန်ခင် နောက်ဆုံးအချီလေး ရအောင် ဆွဲလိုက်ပါတယ်၊ အဲဒီနောက်ဆုံး အချီမှာတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ဇိမဆ်ွဲ အရသာခံ လုပ်မိပါတယ်၊ ထူးထူးဆန်းဆန်း မဟုတ်ပဲ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲ လုပ်မိပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ချောမော ကျက်သရေ ရှိလှတဲ့ မျက်နှာကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်ရင်း လုပ်နေရတာကိုက အရသာရှိလွန်းလပှ ါတယ်၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးလာနေလို့ ထင်တယ်၊
ရောက်ကာစတုန်းကလို ကျနောန် ဲ့ မျက်လုံးချင်း မလွှဲတော့ပဲ ကျနော့်ကို ပြုံးစစနဲ့ စူးစူးရဲရဲ ကာမဇောကြီးတဲ့ ဟတ္တဏီ အကြည့်မျိုးနဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်း အောက်ကလည်း ကော့ပေးလိုက် စကောဝိုင်းပေးလိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်။
အဲဒီနောက်ဆုံးအချီက တော်တော့်ကို ကြာသွားခဲ့ကြပြီး သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်အထာ တစ်ယောက်သြိပီး အတူတူ ပြီးလိုက်ကြလို့ ကာမစည်းစိမ် အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားခဲ့ကြရပါတယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်.. ကျနော်တော့ ဘယ်လိုမှ မေ့နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး ”
“ တို့လည်း အတူတူ ပါပဲ မောင်ရင်မူး ရယ် ”
တဲ့ဗျာ။
ဒေါ်ကန့်ကော် ထွက်သွားပြီးတော့ နာရဝီ က် တစ်နာရီလောက်ကြာအောင် နှပ်နေလိုက်ပြီးမှ ကျနော် ဟိုတယ်က ထွက်လာပြီး ဟိုတယ်နားက စတားလိုက်ဒင်နာ ဆိုင်လေးမှာပဲ လွယ်တာ မှာစားပြီး ယောက္ခမတွေ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၁၁ နာရီလောက် ရှိနေပါပြီ၊ ယောက္ခထီးကြီး တစ်ယောက်ထဲ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။

“ လာဟေ့ မောင်ရင်မူး စားပြီးပလား ”
“ ပြီးပြီ အန်ကယ်.. အန်ကယ်တို့ရော ”
“ ငါတို့ကတော့ ပြီးပါပြီကွာ၊ နှင်းဆီတော့ သူ့သူငယ်ချင်း ဖုန်းဆက်လို့ ထွက်သွားလေရဲ့ ညနေထဲကပဲ၊ မင်း သားကတော့ သူ့ အဖွားနဲ့ အိပ်နေပြီ ”
“ သြော် မြက ပြန်မရောက်သေးဘူးပေါ့.. အန်ကယ် အိပ်ချင် သွားအိပ်တော့လေ၊ ကျနော် စောင့်လိုက်ပါ့မယ် ” “ သြော် ငါ ဒီကားလေး ကြည့်ချငလ့်ပါ နှင်းဆီကို စောင့်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ို သူ့မှာ သော့ပါသွားတာပဲ သူ့ဘာသာ ဝင်လာလို့ ရပါတယ်၊ သူ ခတ္တာကား ယူသွားလေရဲ့ ကားဂရပ်ချ်က ဝင်လာမှာပေါ့ ” “ ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ဒါဆို ကျနော် ရေချိုး လိုကဉ် ီးမယ်နော် ”

ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အင်း မိန်းမ ငါ့လည်း ဘာမှ မပြောပါလား၊ ခါတိုင်းဆို ဖုန်းခေါ်တယ် ဒါမှမဟုတ် မက်ဆေ့ပို့တယ်၊ အင်းလေ သူခေါ်လည်း ငါက သူ့ အမေနဲ့ အလုပ်ရပှု ်နေတာကိုး ခိခိ၊ အင်း ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်ဦးမှ သူဘာမျာ းပြောမလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

အမလေး ကျနော့် ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး ဂျီကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ပိတောက်ဝါ ရှိနေပြီ၊ အဟီး၊ သူလည်း ဘယ်လောက်များ အတွေ့အကြုံတွေကို ဖောက်သည်ချချင်နေသလဲ မသိဘူး၊

11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား: ကို က မ များအိပ်နေပလားလို့
11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား: မ အိပ် တုံး(လုံး) လား
11:37PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn အိပ်တုံး၊ခိခိ နှပ်နေတာပါ ပင်ပန်းသွားလို့
11:37PM, Aug 02- မောင်ပျား: ဘယ်လိုလဲ မနေ့ညက ကာစင့်ဘဲနဲ့ အစဉ်ပြေလား 11:38PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)
11:38PM, Aug 02- မောင်ပျား: စမိုင်းလီဖေ့စ် ပဲ လုပ်မနေနဲ့
11:39PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
11:41PM, Aug 02- မောင်ပျား: ကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ မ အဆင်ပြေရဲ့လားလို့
11:42PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟဟ ကိုယ့်ချစ်ချစ်ကို သူများ လုပ်မှာများ စိတ်လှုပ်ရှားနေရသေးလား
11:43PM, Aug 02- မောင်ပျား: အော် မ ကောင်းဖို့ပဲလေ၊ ကို ကတော့ ကိုယ်နဲ့ပဲ ဖြစ်စေချင်တာပေါ့၊ 11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)
11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်
11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား: ပြောပါဦး အတွေ့ အကြုံတွေကို ဟီဟိ၊
11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား: အသေးစိတ်ပြောနော်၊ ဟင့်၊ မရှိုထားနဲ့၊
11:45PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: အင်း
11:45PM, Aug 02- မောင်ပျား: မနေ့ည က အလုပ်ဖြစ်သွားလား၊ အင်း မနေ့ မနက်လို့ပဲ ထားပါတော့ 11:46PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn
11:46PM, Aug 02- မောင်ပျား: မ ကလည်း စကားနည်းလိုက်တာ အင်းရယ် စမိုင်းဖေ့ရယ် ဘယ်လိုဖြစ် 11:47PM, Aug 02- မောင်ပျား: ပြောရမှာ ရှက်နေလိုလား့
11:48PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn
11:49PM, Aug 02- မောင်ပျား: ပြောတော့ ကွာ ကို နားထောင်နေတယ်
11:50PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn
11:51PM, Aug 02- မောင်ပျား: ပြောမနေ့ညကဘယ်လိုဖြစ်လဲ
11:52PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn မနေ့ညက ကိုပြောတဲ့ အတိုင်း နောက်ဖးဘက်သွားတော့
11:53PM, Aug 02- မောင်ပျား: နောက် ကလိုက်လာသလား
11:54PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်၊ သူက လက်ရဲတယ်၊ အရင်မ ကို လှမ်းဆွဲပြီး ကစ်စ်ပေးတယ် 11:55PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ ခိခိ
11:55PM, Aug 02- မောင်ပျား: အာ မ ကလည်း ပြောကွာ သေချာ
00:00AM, Aug 03- မောင်ပျား: မ ရှိသေးလား
00:06AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ရှိတယ်ကို ဆောရီး ခန ကာစင့်ကလေးလေး နှိုးလာသလား လို့ထကြည့်တာ
00:07AM, Aug 03- မောင်ပျား: အော်ရတယ် ပြောကို စောင့်နေတယ်
00:07AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ တောင် မမှတ်မိတော့ ဘူး၊ အဲဒီ ကစ်ချင် မှာပဲ 00:08AM, Aug 03- မောင်ပျား: အလုပ်ဖြစ်သွားရောလား
00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn
00:10AM, Aug 03- မောင်ပျား: မ ကလည်းကွာ ဆက်ပြောတော့ ကိုနားပဲ ထောင်တော့မယ်ပြော
00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အဲဒီနေရာမှာပဲ သူ့ ကောင်ကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်မိတယ် ခိခိ၊
00:12AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူ့ကောင်ကြီးက လည်း တကယ့်အားရပါးရပဲ၊ ဘူရိတို ကြီးလောက်ရှိတယ် အဟီး၊ နောက် မ ပါးစပ်ထဲ မှာပဲ ပြီးသွားတယ်၊ အဲဒီအချိန်ပဲ အပေါ်ထပ်က ဒုန်းခနဲ အသံကြားလို့ မလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြေးလိုက်ရတယ်၊ခစ်ခစ်၊
00:12AM, Aug 03- မောင်ပျား: အမလေး မရဲ့ ဘဲကြီးသာ ဆိုပြဿနာပဲ 00:13AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်းပေါ့ ပထမတော့ မ စိုးရိမ်မိသေးတာ နောက် မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာသိတယ်
00:13AM, Aug 03- မောင်ပျား: ဘာလို့လဲ မရဲ့
00:15AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ ဘဲကြီးသာ ဆို တစ်ခါထဲ ထအော်မှာပေါ့ ခစ်ခစ် တခြားသူတစ်ယောက် ဖစ်မှာပါ၊
00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ နေ့ခင့် ကမ်းခြေ သွားကြတော့ သူက အလစ်မှာအနားလာကပ် ပြီး ညနေတွေ့ဖို့ချိန်းတယ်လေ၊ 00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား: ဟုတ်လား မ သွားလား
00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn
00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား: ဟီး ကောင်းခန်းတော့ ရောက်လာပြီ
00:17AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ခစ်ခစ်၊ ဟိုတယ်တစ်ခုမှာတွေ့ကြတယ်၊
00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား: တော်တော် ကောင်းလား
00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား: မ တို့ ဘယ်နှစ်ချီတောင် လုပ်ကြလဲ
00:18AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူက တော်တော် ဆွဲ နိုင်တယ် ပထမ တစ်ချီမှာကို ပုံစံ မျိုးစုံပြောင်းတယ်၊ မကို လည်း ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာ တအားကောင်းတယ်၊
00:19AM, Aug 03- မောင်ပျား: မ တို့ ဘယ်လိုပုံစံ တွေ လုပ်ကြသေးလဲ
00:19AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: စုံနေတာပဲ၊ မ နောက်ပေါက်ကိုလည်း ဆွဲသွားသေးတယ်
00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား: ဟင်ဟုတ်လားဒီကောင်တော်တော် ကဲတာပဲ မ ကအရင်ကအတွေ့အကြုံရှိ လား
00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn၊ ဒါပေမဲ့ သူဟာက နည်းနည်းတုတ် ေ့ တာ့ နာတော့နာတာပေါ့
00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား: အင်း သနားပါတယ် ခိခိ
00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကိုသနားတာ မသိပါတယ် ခစ်ခစ်၊
00:21AM, Aug 03- မောင်ပျား: ပြီးတော့ နောက်ထပ်ဆုံဖို့ပြောသေးလား
00:22AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ က ဒီဟာနောက်ဆုံးပဲ လို့ ခပ်တည်တည် ပဲ ပြောထားတယ်
00:22AM, Aug 03- မောင်ပျား: မ ကရော အဲလို စိတ်ထဲ မှာတကယ်ပြတ်နိုင်လို့လား
00:24AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ သူက တော်တော်တော့ အလုပ်ကောင်းတယ် 00:24AM, Aug 03- မောင်ပျား: သူက တကယ်ကပ်လာရင် မပေးမိမှာပါ ကိုသိနေတယ်
00:25AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး ကို၊ ဒါပေမဲ့ ကာစင့်ကို အားနာတယ်
00:26AM, Aug 03- မောင်ပျား: အားနာ မနေပါနဲ့ မ ရယ် ကာစင် မသိအောင်ပဲ ကြိုးစားပေါ့
00:27AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: :)
00:29AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကို မ အိပ်တော့မယ် အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ
00:30AM, Aug 03- မောင်ပျား: ကို လည်း အိပ်ချင်ပြီ မွှမွှ မ
00:30AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မွှမွှ ကို ဂွတ်နိုက်
00:31AM, Aug 03- မောင်ပျား: ဘိုင်

ယောက္ခမကြီးနဲ့ ချပ်လုပ်လိုက်တော့ တစ်ညနေလုံး လုပ်လာရတာတောင်မှ ညီတော်မောင်က
ပြနန် ိုးကြွလာသေးတယ် အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ လူက တော်တော်ပင်ပန်းထားတော့ တုန်းခနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ကျနော် ဘယ်လောက်တောင် အိပ်မောကျ သွားသလဲ ဆိုတော့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို စိုစို စွတ်စွတ် နွေးနွေး ထွေးထွေးနဲ့ ပါးစပ် တစ်ခကု လာစုပ် ပေးနေတာ ခံစားလိုက်ရလို့ လန့်သွားတယ်၊ ဟာ ဒုက္ခပါပဲ ငါ ဒီဟိုတယ်မှာ
ယောက္ခမကြီးကို လုပ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ၊ ဘယ်အချိန်တောင် ရြှိပီလည်း မသိဘူး၊ အိမ်မှာ မိန်းမတော့ မျှော်နေတော့မယ်၊ ဟင် ဒေါ်ကန့်ကော်လည်း မပြန်သေးဘူးပေါ့ ဒါဆိုရင် အိမ်က လူတွေ သိကုန်ရင်တော့ ဒုက္ခပါပဲ ဆိုပြီး လန့်ဖျပ်သွားလိုက်တာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့မှ ယောက္ခမတွေ အိမက် ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ရောက်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ စိတ်အေးသွားတယ် ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကတော့ အစုပ်ခံနေရတုန်းပဲ၊ ဟင်၊ မြ ပါလား၊ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လာလဲ မသိဘူး ငါလည်း အိပ်ပျော်သွား လိုက်တာ၊ မိန်းမ အပြန်တောင် မစောင့်မိ တော့ဘူး၊ တစ်ရေးအိပ်လိုက်ရလို့ အားလည်း ပြည့်သွားတာရယ်၊ သူ့သခင်မနဲ့ ကျွမ်းဝင်နေတဲ့ ကောင်ကြီးမို့ အခုတော့ သူက ဖောင်းတင်း မာတောင်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီကလည်း ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် ဘေဘီဒေါလေးနဲ့၊ ဟင့် အဲဒါ ဟို ဇီဇဝါ ယူဝတ် ခဲ့ဘူးတဲ့ ဟာလေး မဟုတ်လား။

စိတ်ထဲက လျှောက်တွေးနေပေမဲ့ လက်ကတော့ အလိုလို၊ မြနှင်းဆီရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ထူထူကြီးထဲ လက်ချောင်းတွေ ထိုးဖွ ကစားရင်း သူ စုပ်ပေးနေတဲ့ အရသာကို ဇိမ်ခံနေမိတယ်၊ ညနေကမှ သူ့ အမေ စုပ်ပေးတာ ခံ ခဲ့ရပေမဲ့ လုပ်နည်းလုပ်ဟန်ချင်း မတူတာကြောင့်လည်း တစ်မျိုးလေး ခံစားလို့ ကောင်းနေလိုက်တာ၊ မြနှင်းဆီ ပါးစပ်ထမဲ ှာ ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်မိန်းမက သူ့ပါးစပ်ထဲ ထုတ်ပစ်တာ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာ သိထားတော့ သူ့ ပါးစပ်ထဲက ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး သူ့ကို ဆွဲ ပက်လက်လြှန်ပီး သူ့ ပေါင် နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်တယ်၊ သူ့ ဘေဘီဒေါ ညဝတ်အင်္ကျီက အလိုလို ခါးပေါ် ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ရဲ့ အမွေးအမငှ ် မရှိလို့ ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး အဝမှာ တေ့ပြီး အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ ဟ မိန်းမ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ရွှဲနေလိုက်တာ ရက်ရကစ် က်စက်ပဲ အဖုတ်ထဲမှာ ရေအိုင်နေလား အောက်မေ့ရတယ်၊ ဘာတွေ စိတ်ထလာလဲ မသိဘူး၊ အဲဒါက အရေးမကြီးတော့ဘူး၊ အခု ကိုယ်လည်း တင်းနေပြီ ဆိုတော့ မညှာမတာပဲ ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အင်း.. အီး ”

အရည်တွေက အရမ်းအိုင်ထွန်းနေတော့ ချောချောမောမောပဲ ဝင်သွားတယ် ပြီးတော့ သူကလည်း
မျက်လုံးလေး မှေးပြီး အရမ်းကို ဖီးတက်နေတဲ့ပုံ ဖြစ်နေတာနဲ့၊ ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ပခုံးပေါ် ထမ်းပြီး တဖောင်းဖောင်းကို ပစ်ဆောင့်ပစ်နေမိပါတော့တယ်။

“ ဖွတ်.. ပြတွ်.. ဖတ်.. ဖတ် ”
“ ဖွတ်.. ပြတွ်.. ဖတ်.. ဖတ် ”

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မနက် အိပ်ရာကို အကျင့်ပါနေလို့ အစောကြီး နိုးလာတယ်၊ မြနှင်းဆီကတော့ တရှူးရှူး အိပ်ပျော်နေတုန်း၊ အဲဒါနဲ့ အသာထပြီး ဘောင်းဘီတနို ဲ့ စနိကာ ဝတ်ပြီး ဒီနားတစ်ဝိုက် ပြေးလိုက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ခတ္တာ တစ်ယောက် အနက်မှာ ပန်းရောင် အနားသတ်ကလေးတွေနဲ့ အားကစားဝတ်စုံ ကျပ်ကျပ်ကလေးနဲ့ ပန်းရောင် နိုက်ကီ ရမ်းနင်းရှူးလေးနဲ့ အပြင် ထွက်တော့မလို့ လုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

“ ဟေး ခတ္တာ နင်လည်း ပြေး မလို့လား ”
“ အင်း.. ဟုတ်တယ်.. မူးရော ပြေးမလို့လား ”
“ အင်း ငါလည်း ပြေးမလို့၊ ကမ်းစပ်ဘက် သွားပြေးမလားလို့ ”
“ အဲဒါဆို ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့လေ၊ အသွားအပြန် ၅ မိုင် လောက် ပြေးနိုင်လား ”
“ ရတယ်လေ ”

အဲလိုနဲ့ ပြေးလို့ကောင်းမဲ့ လမ်းအနေအထားသိတဲ့ ခတ္တာနဲ့ အတူ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊
ကောင်မလေးက ဆံပင်ကို ပိုနီတေးလေး စည်းထားပြီး သူ့ ဦးထုပ် အနောက်ဘက်က အပေါက်ကနေ တန်းလန်းလေး ထုတ်ချထားတယ်၊ အပေါ်ကတော့ အတွင်းက စပို့ဘရာ အပေါ်က ချက်အပေါ်နား မရောက်တရောက်မှာ ရပ်သွားတဲ့ တန့်တော့ကို ဝတ်ထားတယ် အောက်ကလည်း အသားကပ် နိုက်ကီ မီးခိုးရောင် ဒူးဆစ်ကျော်ရုံလေးနဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်၊ နောက်တော့ ဂျက်ကတ် ပါးပါးလေး တစ်ထည်ကို ခါးမှာ အင်္ကျီ လက်နှစ်ဖကကို ချည်ပြီး ပတ်ထားတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လမ်းသွယ် လမ်းမတွေ ကွေ့ကောက်ပြီးတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေဘက်
ရောက်သွားကြတယ်၊ နောက်တော့ ကမ်းရိုးတမ်းအတိုင်း သဲပေါ်မှာ ပြေးလိုက်ကြတာ နှစ်မိုင် သုံးမိုင်လောက်
ရောက်တဲ့ အထိပေါ့၊ သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်တို့က ရေစပ်နားက ရေစိုပြီး သဲက မာနေတဲ့
နေရာလောက်ကနေ ပြေးကြတာမို့ နည်းနည်း သက်သာတာ၊ နို့မို့ သဲ ဆွဲတာနဲ့ သိပ်ပြေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။

အဲဒီ ၂ မိုင်ကျော် သုံးမိုင်လောက်မှာ ပန်းခြံလေး တစ်ခုရှိတယ်၊ ထိုင်စရာ ခုံလေး တွေလည်း ရှိတော့ ထိုင်ပြီး နားကြတယ်၊ ကျနော်တို့ အိမ်က ထွက်လာကာစက အလင်းရောင်က သိပ်မရှိသေးပေမဲ့ အခုတော့ တော်တော်လေး လင်းလာပြီ။

“ ကိုရီးက တော်တော် သက်လုံကောင်းတာပဲ အထင်ကြီးစရာပဲ ”

( တကယ်တော့ ဘိုလို you လို့ သုံးလိုက်တာပါ၊ အဟီး နားထောင်လို့ ကောင်းအောင် ပြင်ရေးလိုက်တာ )

“ ခတ္တာလည်း မဆိုးပါဘူး တော်တော် ဖစ်ဖြစ်တာပဲ၊ မြ တောင် အဲလောက် မပြေးနိုင်တော့ဘူး ”
“ ကိုရီးနဲ့ မေမေ့ကို ခတ္တာ တွေ့လိုက်တယ် ”
“ ဘာ ”

ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် ပြောချလိုက်တဲ့ ခတ္တာရဲ့ စကားကြောင့် ကျနော့် အသက်ရှူတောင် မှားသွားတယ်၊ နဂထိဲုက အသက်မှန်မှန် ရှူပြီး နားနေရတာ၊ ရုတ်တရက် ဘာဆိုလိုလိုက်မှန်း မသိလိုက်ပေမဲ့ ချက်ချင်း ကျနော့်ခေါင်းထမဲ ှာ ဟိုနေ့ ညက လဲကျနေတဲ့ ပန်းအိုးရဲ့ အဖြေကို တိတိကျကျ သိလိုက်ရပြီ ဆိုတာ နားလည်လိုက်တယ်။

“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ”
“ အမလေး မသိချင်ယောင် ဆောငမ် နေပါနဲ၊့ ဟိုနေည့က မီးဖိုထဲမှာ မေမေက ကိုရီးကို လီးစုပ်ပေးနေတာ ခတ္တာ မျက်စိန့ ဲတပ်အပ်မြင်ခဲ့ရတယ်လို့ ပြောတာ ”
“ အင်.. အဲဒါ.. ဟို ”
“ ဘာမှ ပေါက်ကရ ဇာတ်လမ်းတွေ လျှောက် လုပ်ကြံဖြီးဖို့ မစဉ်းစားနေပါနဲ့၊ ခတ္တာက မေမေ့အကြောင်း သိပြီးသားပါ၊ သူက ကောင်းတာ ဆိုရင် ဘယ်တောမ့ ှ သူ့လက်က မလွတ်စေရဘူး၊ ကိုယ့်သမီး
ယောက်ျားတောင် ချမ်းသာပေးတာ မဟုတ်ဘူး ”
“ အဲလိုတော့ မပြောပါနဲ့ ခတ္တာရယ်.. အက်စီးဒန့် ဖြစ်သွားရတာပါ ”
“ ဘာမတော်တဆ ရမှာလဲ.. မေမေ့မှာ မတော်တဆ ဆိုတာ ဘာမှ မရှိဘူး.. မေမေက အရမ်း ဦးနှောက်ပြေးတာ၊ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ဟာကို မတော်တဆလို့ ထင်သွားအောင်သူက လုပ်နိုင်တယ် ” “ အာ အဲလို မဟုတ်ရပါဘူးကွာ ”
“ ကိုရီး မေမေ့ အကြောင်း မသိသေးပါဘူး ”

ခတ္တာလေးရဲ့ အသံ နည်းနည်း ကျယ်လာလို့ ကျနော် ဘေးဘီ ကြည့်ကြည့်တော့ ဘယ်သူမှ အနားမှာ မရှိလို့ တော်သေးတယ်လို့ တွေးမိတယ်၊ သူနဲ့ အခုနေ ပြိုင်ငြင်း နေလို့တော့ ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး၊ စိတ်ပြေသွားအောင်
ချော့ပြောမှ ရမယ်လို့ တွေးပြီး ကိုယ့်လေသံကိုလည်း လျှော့ချလိုက်ပါတယ်။

“ အင်း.. ခတ္တာပြောတာလည်း ဟုတ်မှာပါ.. ခတ္တာ အဲဒီကိစ္စကိုတော့ ဘယ်သူ့မှ မပြောဘူး မဟုတ်လား ” “ အင်းပါ ကိုရီး ခတ္တာ ပြောတာ မယုံသေးရင် နောက်တော့ သိလာလိမ့်မယ်၊ အဲဒီကိစ္စ ဘယ်သူမှ မပြောစေချင်ရင် ခတ္တာ့ ပြောစကားကလိုည်း နားထောင်ရမယ် ”
“ ဘာများလည်း ခတ္တာရယ် ”
“ လာလိုက်ခဲ့ ”

ခတ္တာက ပြောပြောဆိုဆနို ဲ့ သောင်ပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း ဘုမသိဘမသိ လိုက်သွားခဲ့ရ ပါတော့တယ်၊ သောင်ပြင် တစ်လျှောက် နည်းနည်း လျှောက်လိုက်တော့ ကျောက်တောင် စွန်းလေးတွေ ဟိုတစ်စု ဒီတစ်စနု ဲ့ တွေ့ရတယ်၊ ကျောက်ဆောင် တစ်ခုရဲ့ နောက် ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဘက်ကို ဝင်လိုက်တော့ ကမ်းခြေ တစ်လျှောကကို မမြင်ရတော့ဘူး၊ ကျနော်တို့ အနောက်နဲ့ ဘေးမှာ လူတစ်ရပ်ကျော်ကျော်လေး မြင့်တဲ့ ကျောက်ဆောင်တွေပဲ ရှိပြီး ရှေ့မှာတော့ လှိုင်းတစ်လိပ်လိပ် ထနေတဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကြီးပဲ ရှိတယ်၊ ခတ္တာက ကျနော့်ရှေ့ သဲပေါ်မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီက ကြိုးကို ဖြေနေတယ်။

“ ဟေး ခတ္တာ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ”
“ သူတို့ချည်းပဲ အကောင်းမှန်ရင် ယူနေကြတယ၊် ဒတီစ်ခါတော့ ခတ္တာ အလှည့်ပဲ ”
“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ခတ္တာ ”
“ ဘာတွေ ပြောနေတယ် ဆိုတာ နောက်မှ သဘောပေါက်မယ်၊ အခု ကရို ီးနဲ့ မေမေ့ကိစ္စ ဘယ်သူမှ မသိစေချင်ရင် ခတ္တာလုပ်တာ ငြိြမ်ငိမ်နေ ”

ကျနော်က ကိုယ့်ကို ချိန်းခြောက်ပြီး လုပ်သမျှ ခံဖို့ပြောတာ ပုံမှန်ဆိုရင် မကြိုက်တတ်ပေမဲ့ အခုလို ခယ်မ အပျို ပေါက်စလေးက ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို ခြေချင်းဝတ်ထိ ဆွဲချပြီး ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို သူ့ လက်ကလေးနဲ့ လာဆုပ်ကိုင်နေတာကတော့ အဟီး၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ကြိုက်လား မကြိုက်လား မပြောနဲ့ ညီတော်မောင်က ဖြောင်းခနကဲို ကြွက်သား ညှစ်ပြနေမိတော့တာပဲ။

“ အိုး.. ကြီးလိုက်တာ၊ မာလည်း မာတောင်နေတာပဲ၊ ကရို ီးဟာက အမြဲ ဒီလိုပဲလားဟင်”
“ အမြဲတော့ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ မိန်းကလေး ချောချောတွေကိုင်ရင် သူက စိတ်ကြီးတတ်လို့ပါ ”
“ ပြွတ်စ် ”
“ အိုး.. ဖြည်းဖြည်း.. ခတ္တာ ”

ခတ္တာက လောဘတကြီး ကျနော့်လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်လို့ ကျနော် ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေးလည်း လေ့လာထားပုံရတယ်၊ ပုလွေကတော့ အမေကို မမီသေးပေမဲ့ ခြေရာနင်းမဲ့ သဘောမှာ ရှိတယ်၊ သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို အားရပါးရ တပြွတ်စ်ပြတွ်စ် စုပ်နေရင်းက သူ့ခေါင်းကို နိမ့်လိုက်
မြင့်လိုက်လုပ်ပေးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုပို ရှည်ထွက်လာလိုက်တာ သူ့ ပါးစပ်လေးထဲ တစဝ် က်လောက်ပဲ ဝင်တော့တယ်၊ သူလည်း အာခေါင်ကို ထောက်ထောက်သွားလို့ ဆက် မထိုးထည့် ရဲတော့ဘူး တစ်ဝက်လောက်ကိုပဲ သူ့ ပါးစပ်လေးနဲ့ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့
သွားကလေးတွေ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျနော့်ဒစ်ကို ထိထိသွားတော့ ခံစားရတဲ့ ဖီလင်က ကျနော့်ကို ရေရှည်ထိန်းဖို့ မဖြစန် ိုင်တော့တာမို့ သူ့ခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ထိန်းရင်း

“ ခတ္တာ တော်တော့နော် ကို ပြီးတော့မယ် ”

သူလေးက ခေါင်းမာတယဗ် ျာ မလွှတ်ဖူး ဆက်လုပ်နေတယ်၊ မတတ်နိုင်တော့ ကျနော်လည်း ပင်လယ်ဘက်က တိုက်လာတဲ့ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် လေပြေညင်းကို တစဝ် ကြီး ရှိုက်ရှူရင်း ထိန်းထားတဲ့ ရေတမံကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊ မိုးရွာချလိုက်လို့ ရေတံလျှောက်က ရေတွေ ဝါးပိုးဝါးက တစ်ဆင့် ထွက်လာသလိုပဲ ကျနော့် လီးကြီးထိပ်က သုက်ရည်တွေကလည်း ခတ္တာ ပါးစပ်ပေါက်လေးထဲ တဖုန်းဖုန်း သွန်ချ မိနေပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မနက်စာ မိသားစု အစုံအလငန် ဲ့ အိမ်မှာပဲ ယောက္ခမကြီးနဲ့ မြနှင်းဆီတို့ ချက်တာ ထိုင်စားကြရင်း ဒီနေ့မနက်က ခတ္တာကို ကတိပေးထားတာ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲလို့ ကျနော် ဦးနှောက်စားနေရသည်၊ ခတ္တာ ကျနော်တို့ စားနေတဲ့ စားပွဲနားက ဖြတ်သွားတော့ သူ့ အမေက လှမ်းခေါ်လိုက်သေးတယ်။

“ သမီးလေး ဘရိတ်ဖတ်စ် စားမယ်လေ ”
“ ဟင့်အင်း.. ခတ္တာ မနက်ကပဲ ပရိုတိန်းရှိတ် သောက်ပြီးပြီ.. ခု ဗိုက်မဆာတော့ဘူး ”

လို့ ပြောပြီး ထွက်သွားတော့ ကျနောမ့် ှာ ရယ်ချင်တဲ့ မျက်နှာကို မနည်း အပိုးသတ်ထားရတယ်၊ အဲလိုနဲ့ စားသောက်နေကြရင်းက မြနှင်းဆီက

“ ကို ဒီနေခ့ င်း မြ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားလို့ အပြင်ခဏ သွားဦးမယ်၊ ကိုရော ဘာလုပ်စရာရှိသေးလဲ ”
“ အင်း ကိုလည်း သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆီ သွားလိုက်ဦးမယ်.. ရတယ်လေ မြ အေးဆေးပေါ့၊ သားက သူ့ အဖိုးအဖွား ရှိနေတာပဲ ”

ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အတော်ပါပဲ ခတ္တာကို နေခ့ င်း ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ သွားဖြုတ်ရမှာပဲ၊ အဟီး လို့ တွေးနေမိတယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ခတ္တာလေးကတော့ ဘာမှ အထူးအထွေ လုပ်နေစရာကို မလိုပါဘူး၊ ကျနော်က ပထမ ခက်ခက်ခဲခဲ စဉ်းစား နေသေးတယ်၊ ယောက္ခထီးကြီးကို ဒီနေ့ အားတဲ့ကား ရှိလားဆိုတော့၊ သူ့ကားကို မြနှင်းဆီ ယူသွားလို့ ခတ္တာ ကားကို မေးကြည့်တဲ့ ၊အဲဒါနဲ့ပဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာ အိုင်ပေါ့ နားထထဲည့်ပြီး စာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်နေတဲ့ ခတ္တာကို လှမ်းမေးလိုက်တော့

“ ဒီနေ့ ခတ္တာ သူငယ်ချင်း တစ်ယောကအိမ် သွားမလို့၊ ကိုရီး ခတ္တာ ကားလိုချင် ယူသွားလေ၊ ခတ္တာကို သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ချပေးခဲ့ ”

အဲလိုနဲ့ ခတ္တာလေးကို သူ့ကားနဲ့ပဲ တင် အိမ်ပေါ်က ထွက်လာပြီး ကမ်းစပ်နားက ဟိုတယ်တစ်ခုကို တန်းမောင်း သွားလိုက်တော့တယ်၊ အဟီးဟီး၊ မပိုင်ဘူးလား၊သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ချမပေးတော့ဘူး၊ ဟိုတယ်ခေါ်ပြီးပဲ ချလိုက်တော့မယ်၊ ခွိခွိ။

ခတ္တာလေး ကတော့ တကယ့်ကို ဖရှက် ပဲ၊ အဟီး၊ လူက ကျနော့် မိန်းမနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ပိန်ပိန်
သေးသေးလေးလို့ ထင်ရတယ်၊ တကယ်တော့ မသေးဘူးဗျ၊ သူ့ အထာွနဲ့ သူ ဆိုမလား၊ အမို့ အဖောင်း အရှိုက်
အဟိုက်တွေက တော်တော်လေး မိုက်တာ၊ ဆလီနာဂိုးမက် ကလေးလိုပေါ့၊ အဟီး၊ မျက်နှာလေးကလည်း ချစ်စရာလေး ဆိုတော့ ဟိုတယ်အခန်းတံခါး ပိတ်ပြီးတာနဲ့ သိမ်းကျူံး ဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရပှု ်ပြီး နှုတ်ခမ်းပါးပါး ပျော့ပျော့လေးကို ဆွဲစုပ် နမ်းဖြစ်လိုက်တယ်၊ အို့ နှုတ်ခမ်းလေးကလည်း ချိုလိုက်တာ စိတ်ထင်လို့လား မသိဘူး၊ ကောင်မလေးက လူပုံကြည့်တော့ မာတာတာ စွာတာတာနဲ့ မနက် အစောကြီး တုန်းကတောင် ကိုယ့်ကို ခြိမ်းခြောက်ပြီး ပုလွေမှုတ် သွားလိုက်သေးတယ်၊ အခုကျတော့ မျက်လုံးလေး စင်းလို့ အသက်ကို မနည်းရှူနေရသလိုပဲ၊ ကြည့်ရတာ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသလိုပဲ၊ တအင်းအင်းနဲ့ပဲ၊ ကျနော့် လည်ပင်းကို အတင်း ခိုကပ် တွယ်နေတယ်၊ ကျနော်က လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်းက သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ရှေ့ကြယ်သီးကို ရအောင်ဖြုတ်နေတယ်၊ နောက်တော့ ဇစ်ပါ။

“ ပြတွ်စ်.. ပြတွ်စ် ”
“ ဟင့်.. အင်း ”

ဇစ်ပါ ကျွတ်သွားတော့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချ မနေတော့ဘူး၊ သူ့ ပန်းနုရောင် ပင်တီပေါ်ကပဲ အဖုတ်လေးကို လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ အဖုတ်မို့မို့လေးက ပိုးသား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးပေါ်က ကိုင်ရလို့လားမသိ
ဖောင်းအိပြီး နွေးနေတယ်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီကလည်း အတို ဆိုတော့ သူ့ ဖင်လုံးလေး ကျော်အောင် တွန်းချလိုက်တာနဲ့ ခြေချင်းဝတ် အထိ လျှောကျ သွားတယ်၊ ကျနော့် ပါးစပ်ကလည်း သူ့လျှာကလေးကို ရအောင် ဆွဲယူပြီး စပု ်နေတော့ သူလည်း တော်တော်မောသွားတယ် ထင်တယ်၊ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီး နည်းနည်း ခွာလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို သူ့မျက်လုံးရွဲကြီးတေနွ ဲ့ ကြည့်ပြီး

“ မနက်က ခတ္တာ လုပ်ပေးပြီးပြ၊ီ ခု ကရို ီးအလှည့် ”
“ ကိုရီးရဲ့ ဘာအလှည့်လဲကွ.. ခတ္တာကလည်း ”
“ ဟင့်.. ကိုရီး မကောင်းဘူး.. ညစ်တယ်.. သိရဲ့သားနဲ့.. သွား ”

ကျနော်လည်း အပျိုမလေး ရှက်သွားမှာစိုးလို့ ဆက်မစတော့ပဲ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့

“ ကဲပါ ကိုရီး စတာပါ၊ လာခတ္တာ ခုတင်ပေါ် လှဲလိုက် ”

ခုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး လှဲလိုက်တဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ ပန်းရောင် အတငွ ်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခါးမျှော့ကြိုးကနေ လက်ညှိုး လက်မတို့နဲ့ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ကိုင်ရင်း လှပတဲ့ ပေါင်တံခြေသလုံး တစ်လျှောက် ဆွဲချွတ်လာခဲ့တယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ အစ်မ ဇီဇဝါလေးကို သွားသတိရ မိသေးတယ်၊ ဇီဇဝါက စာကြမ်းပိုး ကျနော်နဲ့ စဖြစ်ကာစက ပုလွေတောင် ကောင်းကောင်း မမှုတ်တတ်သေးဘူး၊ အခု ခတ္တာကတော့ ကျနော့်ကို ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ပုလွေပေးသွားတာ၊ ကျွမ်းကျင်အဆင့် မရှိတာတောင် လုံးဝ မလုပ်ဖူးတဲ့ ပုံတော့ မရှိဘူး၊ ကြည့်ရသေးတာပေါ့လေ။
ခတ္တာရဲ့ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေး နှစ်လုံးဆုံရာ ခြွကားကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်၊ အား ရေမွှေး ဆွတ်ထားတယ် ထင်တယ် မွှေးနေတာပဲ၊ အဖုတ်ကလေးကလည်း မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေး အမွေးအမှင်လည်း ရှင်းထားတော့ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ အရည်စို ရွှမ်းလဲ့ နေတာကို တွေ့နေရတာပေါ့၊ သူ့ အဖုတ်လေးကို အားရပါးရကို ကစ်ပေးလိုက်မိတယ်၊ အဖုတ် နှုတခ် မ်းနုနုလေး တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး ကျနော့်လျှာနဲ့ လျှောက်ရက်တော့ အပျိုမလေး ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်၊ နောက် သူ့ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ်နဲ့ ဘရာစီယာ ပျော့ပျော့လေးကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ်၊ အာပါး လှလိုက်တဲ့ နို့လုံးလေးတွေ၊ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေး တွေပေမဲ့ မာပြီး ချွန်နေတယ်၊ လိမ္မော်သီး အလတ်စားလောက် နို့လေးတွေက ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ ဆိုရင် အုပ်ကိုင်လိုက်ရင် လက်ဖဝါးမှာ နို့သီးခေါင်း ချနွ ်ချွန်လေး လာထိုးနေတာ ယားကျိကျိနဲ့၊ အပျိုမလေး နို့ကို အားရပါးရပဲ တပြွတ်ပြတွ် စုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ဘယ် တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်၊ ခတ္တာလေးကတော့ တအီးအီးပေါ့၊ နောက်တော့ မျက်လုံးလေးတွေ စင်းနေတဲ့ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရပှု ်ရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းတော့ ကျနော့် ညီတော်မောင် သံချောင်းက သူ့ စောက်ဖုတ်လေး အဝကို ထောက်နေမိပြီ ဗျ၊ ကျနော်လည်း ဖင် ဟိုယမ်းဒီယမ်းနဲ့ အပေါက်ဝကို ညီတော်မောင် ခေါင်းလိုက်ရှာ တေ့လိုက်ပြီး အသာ ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ အပျိုမလေး နှုတ်ခမ်းတွေက ဟ သွားပြီး သူ့လက်တွေက ကျနော့် လည်ကုပကို အတင်း ဆွဲဖက်လာတယ်၊ ကျနော် နည်းနည်းလေး ဖိသွင်းလိုက်တယ် အရည်တေနွ ဲ့ ချောနေလို့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း စဝင်သွားတယ်၊ ခတ္တာရဲ့ ပေါင်လေး နှစ်လုံးကလည်း ကျနော့် ခါးကို ခွဖက်လာတယ်၊ ကျနော်က ဖင်ကို ကော့လိုက် ဖိလိုကန် ဲ့ လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ခတ္တာရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဖိဖိ သွင်းလာလိုက်တာ ကျနော့် လိင်တံ တစ်ချောင်းလုံး ဆုံးကာနီး ထိပဲ။

“ အား.. နည်းနည်း.. အောင့်တယ်.. ကိုကြီး.. မရတော့ဘူး ထင်တယ် ”
“ အင်း.. ခတ္တာကလည်း ဆုံးပဲ ဆုံးတော့မယ်.. နောက် လက်တစ်လုံးလောက်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ် ”
“ အင်း.. ဟင့်.. အီး.. ရှီး ”

အင်း ဇီဇဝါ တုန်းကနဲ့ ယှဥရ် င်တော့ နည်းနည်း ပိုလွယ်သလိုပဲလို့ တွေးမိတယ်၊ ကျနော့် အကြိုက်ပါပဲ၊ သူ့ဘာသာ အတွေ့အကြုံရှိတာ မရှိတာ ကျနောန် ဲ့ မဆိုင်ဘူးလေ၊ ကိုသိပ်မပင်ပန်းတော့ဘူးလို့ပဲ တွေးမိတယ်၊ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ စပ်စခု ျင်စိတ်တော့ ပေါက်သွားတယ်၊ ဒီလောက် ကောင်မလေး ငယ်ငယ်လေးကို ဘယ်ကောင်များ ဈေးဦးဖောက်သွားသလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး။

“ စွတ်.. ဖျစ်.. ဖတ် ”
“ အား.. ကျွတ်စစ်.. ကျွတ်စ် ”

ကျနော်က အရှိန်ယူသလို ခပတိုတို အသွင်းအထုတ်လေး မြန်မြန်လုပ်လာပြီးမှ ရုတ်တရက် ဆောင့်ချ လိုက်တော့ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး သူ့ဆီးခုံ ကျနော့် ဆီးခုံလည်း ဖတ်ခနဲ ရိုက်မိသွားတော့ သူ့ ခမျာ အားခနဲ အော်ပြီး ရုတ်တရက် ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်၊ ကျနော်က နဂိုထဲက သူ့ကို ဖက်ထားပြီး လုပ်နေရာက ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ပြားနေအောင် ကပ်ဖက်ထားတော့ သူ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရ တော့ဘူးလေ၊ အဲလိုလေး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်ပြီး ကျင်းစိမ် ထားလိုက်တော့ သူလည်း နည်းနည်း သက်သာ သွားတယ်လေ။

နောက်တော့လည်း သူ့ရဲ့ ချောမွတ်နွေးထွေး အိစက်လှတဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးတေနွ ဲ့ ကျနော့်လိင်တြံကီး ပွတ်တိုက် ဝငထ်ွက်နေတာကို အရသာခံ နေမိတယ်၊ အဲလိုအရသာခံ ဆောင့်နေရာက ခတ္တာက ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး သူ့ပေါင်လုံးတေနွ ဲ့ အတင်းညှပ်လာလို့ ကျနော်တောင် ဆောင့်လို့ မရတော့ဘူး အဲဒါနဲ့ အလိုက်သင့် ငြိမ်ပေးလိုက်ရတယ်၊ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေး လျှော့ကျသွားပြီး ကျနော့်ကို ညှစ်ထားတာတွေ နည်းနည်း ပြေသွားမှပဲ ကျနော့် အလှည့် ရောက်တော့တယ်၊ သူ့ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ပခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်တာ ခတ္တာလေး အသံတအင့်အင့်တောင် ထွက်လာရတယ်၊ နောက်တော့ သူလည်း စိတ်ပြန်ထလာတယ် ထင်တယ်၊ ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေး လာတော့ ကျနော့်
ဆောင့်ချက်တေနွ ဲ့ အရှိန်ကလည်း ပြင်းလာရတယ်။

“ ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ဖတ် ”
“ အင်း.. အိ.. အင်း.. အီး.. အို့ ”
“ အ.. အ.. အ.. အ ”
“ အို့.. အို့.. အား ”

သူလေးရဲ့ ညည်းသံ ကျနော့် မာန်ဖီသံတေနွ ဲ့ အတူ မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမစည်းစိမ် အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးထိပ်က အချစ်ရည်ပူတွေ ပန်းထုတ်နေတုန်း သူ့ ဆီးခုံနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံ နှစ်ခုဟာ စူပါဂလူးနဲ့ ကပ်ထားသလို စေ့ကပ်နေပါတော့တယ်။

ကျနော်လည်း တစ်ချီကောင်းကောင်းကို အရသာရှိရှိ လုပ်လိုက်ရသလို၊ ခတ္တာလေး ကလည်း သူ့ဘာသာ ဘယ်နှစ်ခါလောက် အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားလဲတော့ မသိဘူး၊ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ထွေးပွေ့ဖက်၊ အနားယူရင်း နှပ်နေကြမိတယ်။

“ ခတ္တာ.. အဆင်ပြေလားဟင် ”
“ ဘာ အဆင်ပြေရမလဲ ကရို ီးရဲ့ ဟင့်.. ခစ်ခစ် ”

အပျိုမလေးက ရှက်သလို ဘာလနို ဲ့ ခစ်ခစ် လုပ်နေတယ်၊ ကျနော်လည်း မသိချင်ယောင် ဆောင်နေမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်က လွှတခ် နဲ ထွက်သွားတယ်။

“ ခတ္တာမှာ အခု ရည်းစားရှိနေလား ”
“ ဟင့်အင်း.. မရှိပါဘူး.. ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ သြော်.. ခတ္တာက ဒါ ပထမဆုံး မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သတိထားမိလို့ပါ၊ စပ်စုသလို ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော်၊ ကိုရီး ဘာမှ မမေးဘူးနော် ”
“ ဟင့် ကိုရီးက သိနေတယ်.. သိပ်ကျွမ်းတာပဲ.. အင်း.. ဒါဆိုရင် ခတ္တာ ယောကျ်ားရရင် သူကလည်း သိမှာပေါ့နော်.. ခတ္တာ အပျို မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ”
“ အင်း အဲလိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ သိတဲ့ ယောကျ်ားလေးကမှ သိတာပါ၊ နောက်ပြီးတော့ အခု ခေတ်ကြီးမှာ ဘယ်သူမှလဲ အပျိုစစ် မစစ် ဂရုစိုက်နေတော့ပါဘူး၊ ဒီထက် အရေးကြီးတာတွေက ရှိသေးတယ် မဟုတ်လား ” “ ဟုတ်လို့လား ကရို ီးရ.. ဘာတွေက အရေးကြီးလို့လဲ ”
“ အဟီး လူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်နဲ့တော့ တူချင်မှတော့ တူမှာပေါ့လေ၊ ကိုရီးပြောပြမယ်
ယောကျ်ားလေးတွေကို မေးကြည့်စမ်း၊ နငတို့ကို ရွေးစရာ မိန်းမ နှစ်ယောက်ပေးမယ်၊ တစ်ယောက်က
ဖြူဖွေးတောင့်တင်း ဖွံ့ထွားပြီး မျက်နှာကလည်း အရမ်းချောတယ်၊ နောက်တစ်ယောက်က ပြားချပ်ကပ်ပြီး
ခြေထောက်ပေါင်လုံးတွေကလည်း သွားကြားထိုးတံလိုပဲ၊ မျက်နှာက ရွက်ကြမ်းရေချို ( အစွန်းရောက်အောင်
ရုပ်ဆိုးလို့တော့ မသုံးတော့ပါဘူး )၊ ကဲ မတောင့်ဖွံ့က အပျို မစစ်ဘူး၊ မပြားချပ်က အပျို စစ်စစ်၊ ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲလို့ မေးကြည့်၊ အဟီးဟီး ”
“ ဟင့် ကိုရီးကလည်း၊ အဲဒါမျိုးကြီး ကွာနေရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့၊ အချောအလှက မတိမ်းမယိမ်းဆိုရင်ရော ” “ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ကျန်တာတွေ ထည့်ကြည့်လေ ခတ္တာ၊ တစ်ယောက်က အပျို တစ်ယောက်က မစစ်ဘူး၊ အဲဒီမှာ အပျို မစစ်တသဲူ့ကို တခြား အရည်အချင်းတွေ ဖြည့်ပေးကြည့်၊ ဥပမာ ပညာအရည်အချင်း၊ ငွေကြေးချမ်းသာမှု၊ စိတ်သဘောထား၊ အဒဲ ါတွေကို အပျိုစစ်တဲ့ သူတွေဆီကနေ နှုတ်လိုက်၊ ဒါဆိုရင် ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ မေးကြည့်လိုက်.. အဲဒီမှာ အပျိုစစ်လား မစစ်လားက ဘယ်လောက် အတိုင်းအတာထိ အရေးပါတယ် မပါဘူး ဆတိုာ ထွက်လာလိမ့်မယ် ”
“ ခစ်ခစ်.. ထားလိုက်ပါတော့ ကရို ီးရယ်.. ခတ္တာက ဒီလောက် မရှုပပ် ါဘူး၊ လက်ချိုးရေ လို့တောင် ရပါတယ်၊ နောက်ပြီး တစ်ယောက်ထနဲ ဲ့ပါ.. နောက် အဲဒီလူလည်း မေမေ့နောက် ပါသွားတယ်လေ ”
“ သြော်.. အဲဒါကြောင့် ကရို ီးကို ကြံပြီး မေမေ့ကို လက်စားချေတာပေါ့လေ.. ဟင့်.. ဒီကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အထင်ကြီးလို ”့
“ ခစ်ခစ်.. အဲလိုလဲ ဟုတ်ပါဘူး.. ကိုရီးကိုက မမနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုကတည်းက ကျိတ်ပြီး ခိုက်နေတာပါ၊ ဟိုညက မေမေနဲ့ တွေ့လိုက်ရတော့ ငါလည်း ကရို ီးနဲ့ တစ်ခါလောက်တော့ အိပ်ကြည့်ချင်တယ် ဆိုပြီး ကြံလိုက်တာပါ၊ ခစ်ခစ်.. ဘာလဲ ကိုရီးက စိတ်ဆိုးနေလား ”
“ အဟီးဟီး ဘယ်ကလာ၊ ဝမ်းတောင်သာသေး၊ ခယ်မကို ပေါင်တစ်ချောင်းပိုင်တယ် ဆိုတာ အခုတော့
ပေါင်နှစ်လုံးလုံး ပိုင်နေရတာ၊ ကိုမှ ဝမ်းမသာ ဘယ်သူဝမ်းသာ မတုံး.. ခိခိ .. ”
“ ခစ်ခစ်.. ကိုရီးဟာကြီးကလည်း ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့တောင် မာတောင်လာပြီ ခစ်ခစ်.. သိပ်သန်တာပဲ ” “ အင်း ဒီလောက်ချောလှတဲ့ ခယ်မ ချောကလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အနီးကပ် အိပ်ရာတစ်ခုထဲ နေလို့မှ မတောင်ရင် အဲဒီလီးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်တာပဲ ကောင်းမယ်လေ၊ ဟီးဟီး ” “ ခစ်ခစ် ကိုရီးကလဲ ”
“ ကဲ ခယ်မ ချောလေးကို ဒတီစ်ခါတော့ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဒေါ့ကီလေး လုပ်ချင်တယ်.. လေးဘက်ကုန်းပေးမလား ”
“ အင်း.. ဖြည်းဖြည်းနော် ကရို ီး၊ ကိုရီးဟာကြီးက ရှည်လည်းရှည် ကြီးလည်းကြီးတယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်းပြီး ဖင်ဘူးတောင်းလေး ထောင်ပေးရှာတဲ့ ခယ်မချောလေး ဖင်လုံးလုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်က လှမ်းပွတ်ကိုင်တွယ်ရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားက အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို လက်ဖဝါးနဲ့ မပြီး ဖွဖွလေး ဆုပ်ခြေပွတ်သပ်ပေးကာ နောက်တစ်ချီ အတကွ် အစပျိုးနေမိပါတော့တယ်။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ဗေကေးရှင်း ပြီးသွားလို့ ရုံးပြန်ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေက တစ်ပုံကြီး စောင့်နေတော့တယ်ဗျား၊ မစ်စစ် လာလဲ
ကလည်း သူနဲ့ နောက်အပတ် တက်စ်ဆက် သွားရမယ်၊ အဲဒီမှာ လုပ်မဲ့ ပရဲ့စင်တေးရှင်းတွေ
ပြင်ထားဆိုတော့လည်း ဘယ်တတန် ိုင်မလဲ ဗျာ၊ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်နဲ့ ခိုဇားမားပေါ့၊ ကျနော်လည်း ဘာမှ ငြင်းစရာ မရှိပါဘူး၊ အိုဗာတိုင် လုပ်ရင်း ကိုယရ့်ုံခန်းထဲမှာ အာရပ်မလေးနဲ့ ညတိုင်း ဆွဲနေရတာ ဘယ်သူ ကွန်ပလိန်း မလဲဗျာ နော့်၊ ပရောဂျက်ကလည်း တော်တော့်ကို ကွန်ပလီကိတ်တက် ဖြစ်တော့ ကျနော်တို့ တက်စ်ဆက်ကို ထွက်လာတဲ့ အချိန်မှာ အနှစခ် ျုပ်ပြီးကာစပဲ ရှိသေးတယ်၊ မစ်စစ် လာလဲ ကိုတောင် မရှင်းပြ ရသေးဘူး၊ ဒါးလတ်ြစ်မို့ကို ရောက်တော့ ကျနောက် ကြိုပြီးစီစဉ်ထားတဲ့ ဟမ်တမ်အင်းမှာ တည်းလိုက်တယ်၊ မစ်စစ် လာလဲကတော့ သူ့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ အိမ်ကို သွားတည်းမှာမို့ တစ်ယောက်ကားတစ်စီးစီ၊ အေဗစ်က ငှားပြီး ထွက်လာကြတယ်။

ဟိုတယ်မှာ အထုပ်အပိုးချ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ယောက်ဖ ဝင်းမော်တို့ အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်၊ ငှားလာတဲ့ ကားက နဗီဂေတာ မပါတဲ့ ကားမို့ ကိုယ့် ဆမ်ဆောင်းဖုန်းက နဗီဂေတာပဲ သုံးပြီး မောင်းလာခဲ့ရတယ်၊ ဝင်းမော်က ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီရဲ့ အစ်ကိုလေ၊ သူ့မိန်းမ သဇင်က မြနှင်းဆီနဲ့ ရွယ်တူ၊ ဒါပေမဲ့ ကလေးနှစ်ယောကန် ဲ့ ဆိုတော့ လောလောဆယ် အိမ်ရှင်မပဲ လုပ်နေတယ် အလုပ်ထကွ်မလုပ်သေးဘူး၊ သူကလည်း အိုင်တီနဲ့ ပြီးတာဆိုတော့ သူကလည်း ခေသူမဟုတ် ထက်ထက်မြက်မြက် ပဲလေ၊
ဝင်းမော်ကလည်း စွမ်းအင် ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ လုပ်နေတာဆိုတော့ ဝင်ငွေ မဆိုးလှလို့ တစ်ယောက်လုပ်စာနဲ့ နေနိုငတ်ာလည်း ပါတယ်လေ။

ဟိုတယ်က မထွက်ခင် ဖုန်းခေါ်ထားလို့ သူနဲ့ သဇင်နဲ့ အိမ်ကို အတူတူ ရောက်ကြမယ် ဆိုတာ သိနေတယ်၊ သဇင်ကလည်း ကလေးတွေ ကျောင်းကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာနေပြီတ၊ဲ့ ဝင်းမော်လည်း မကြာခင် ရောက်မယ်တဲ့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တုန်း မဝင်ရင် သူတို့ စိတ်မကောင်းမှာ စိုးလို့သာ ဝင်လာတာပါ၊ ယောက်ဖနဲ့က သိပ် အလွမ်းသင့်လှတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ အဟီး၊ ဒီကောင်ကလည်း ဖင်ခေါင်း ခပ်ကျယ်ကျယ်၊ သူက အင်ဂျင်နီယာ ဆိုတော့ ကျနော့်လို သချာင်္ကနေ ကွန်ပျူတာ လိုင်းပြောင်းထားပြီး အောင်မြင်နေတဲ့ကောင်မျိုးဆို နည်းနည်း အထင်သေးချင်တယ်၊ ခွေးမသား သူ့ညီမ ကောင်းစားတာတော့ မမြင်ဘူး၊ ခိခိ။

“ ဟေး ကိုရင်မူး အတော်ပဲ သဇင်လည်း ခုပဲ ရောက်တယ် ”
“ အင်း ကျနော်လည်း သဇင် အိမ်ပြန်ရောက်မယ် ပြောတဲ့ အချိန်ထက် နာရီဝက်လောက်နောက်ကျ ပြီးလာတာလေ၊ အဟစ်ဟစ် ”
“ အင်း လမ်းမှာ မျက်စလိည်နေမှာ စိုးလို့လေ ”
“ အင်း ဒီမှာက ကားရှင်းပါတယ၊် ကျနော်တို့ ကယ်လီဖိုးနိးယားလို ကားမရပှု ်ပါဘူး ”
“ လာလာ တစ်ခခု ု သောက်မလား.. ဘီယာ၊ အအေး၊ ရေ ဘာလိုချင်လဲ ”
“ ဘီယာပဲ တစ်လုံးလောက် သောက်မယဗ် ျာ ဘာရှိလဲ ”
“ ကရိုနာရှိတယ်.. နေဦး ယူလာပေးမယ် ”

ကျနော့်ကို ကရိုနာ တစ်ပုလင်း အဖုံးဖွင့် ယူလာပေးပြီး၊ ခဏနေဦးနော် ကလေးတွေ ညနေစာကျွေးဖို့ ပြင်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတဲ့ သဇင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိတယ်၊ အာပါး၊ ကိုပန်းရိုင်းဇာတ်လမ်းတွေထဲက မင်းသမီးတေလွိုပဲ တင်ကြီးက လုံးစွင့်ကားတင်းနေတာပဲ၊ နောက် စကဒ် အတိုလည်း ဝတ်ထားတော့ ပေါင်လုံးတွေက အဆီမရှိ လုံးကျစ်တင်းနေတာပဲ၊
ဆရာပန်းရိုင်းရဲ့လေနဲ့ပြောရရင် ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဂျင်းဘောင်းဘီကိုတောင် အနတ်ုပြီး ကုန်းရုန်းထဖို့ ကြိုးစားနေတယ်၊ အဟီး ဒီပန်းတစ်ပွင့် ပြီးရင်တော့ ဒီမိသားစုထဲက ပန်းပွင့်တွေ အကုန်လုံး ငါ ဝတ်ရည်မစုပ်ဖူးတာ မရှိတော့ဘူးလို့လည်း တွေးမိတယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ တိုက်ဆိုင်တာ မစောင့်တော့ဘူး၊ ဘယ်လို စည်းရုံးရမှာလည်း ဆိုတာ ခေါင်းထဲ စ စဉ်းစားနေမိပြီ၊ အဟီး။

နောက်တော့ ဝင်းမော် ပြန်ရောက်လာပြီး၊ သူလည်း ဘီယာတစ်လုံး ဆွဲလို့ ထိုင်ပြီး အာရင်းနဲ့ တီဗီက လာနေတဲ့ ဘတ်စကက်ဘောပွဲ ကြည့်နေကြတယ်၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ၊ ဒါးလပ်စ်က မားဗရစ်နဲ့ စခရန်မန်တို ကင်းတို့ ကစားနေကြတဲ့ ပွဲဖြစ်နေတယ်၊ အဟီး၊ သမီးယောက်ဖ နှစ်ယောက် ကိုယ့်အသင်းကိုယ် အားပေးရင်း၊ နဂိုထဲက သိပ်မကြည်တော့ အထေ့အငေါ့လေးတေနွ ဲ့ အားပေးနေကြတာပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကလေးတေကွိစ္စ ပြီးသွားလို့ သဇင်က ကျနော်တို့နဲ့ လာပေါင်းတယ်၊ သူလည်း ဝိုင်တစ်ခွက် ငှဲ့လာပြီး လာအာနေတယ်၊ သူက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုပဲ ဝတ်ထားပြီး ပေါင်တစ်လုံးပေါ် နောက်ပေါင်တစ်လုံးထပ်ပြီး တင်ထားတော့ ဝင်းနေတဲ့ သူ့ပေါင်သားတွေဆီ မျက်စကိ စိုက်မကြည့်ဖြစ်အောင် မနည်း ထိန်းထားနေရတယ်။

ဝင်းမော်က သန်ဘက်ခါ သူ ကမ်းလွန် ရေနံစင် တစ်ခုစီကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရမည် ဖြစ်ကြာင်း ပြောပြနေလို့၊ ဟား ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာ မီးစိမ်းတွေ ပြနေပြီ၊ သဇင့်ကို ဘယ်လို လုံးရမလသဲာ အသည်းအသန် စဉ်းစားနေမိ တော့သည်။

နောက် နှစ်ရက်လောက်က ကျနော့် ဘော့စ် မစ်စစ် လာလဲနဲ့ ကျနော်တို့ ပရက်စန့် လုပ်မဲ့ မိတင်း အတွက် ဆက်ပြင်ဆင်နေကြတာနဲ့ အချိန်ကုန်သွားတယ်၊ မစ်စစ် လာလဲရဲ့ အမျိုးတွေရဲ့ ခြံကြီးက
နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့မှာ မြင်းဇောင်းတောင်မှ ရှိတယ်၊ အိမ်ကလည်း တကယ့်ကို ရုပ်ရှင်တွေထဲက ခုနစ်ဆောင် အိမ်ကြီးလိုပဲ အကြီးကြီး၊ ကျနော်တို့ ရယ်ဒီဖြစ်သွားတော့ မိတင်း အတွက် ဟိုဘက်က အိတ်စက်ကတစ် တွေ လူမစုံသေးလို့ နောက် နှစ်ရက်လောက် နောက်ရွေ့သွားတော့ ကျနော် အအားရ သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သဇင့်ဆီ လှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

“ မသဇင်ရေ.. ကျနော်တို့ နှစ်ရက်လောက် အလုပ်အားနေတယ်ဗျာ.. ဘယ်နေရာတွေ လျှောက်လည်ရင် ကောင်းမလဲ အကြံပေးပါဦး ”
“ ဟုတ်လား ကိုရင်မူး အခု ကိုဝင်းမော်လည်း ခရီးသွားနေတော့ ကျမလည်း ကလေးတွေ ကျောင်းပိုပြီးချိန့် ပျင်းနေတာနဲ့ အတော်ပဲ၊ ကျမ လိုကပ် ို့ပေးမယ်လေ ” “ ဟာ..အားနာစရာကြီးဗျာ.. ဒါပေမဲ့ ကောင်းတာပေါ့.. အဟီး ”
“ အမလေး မလိုပါဘူး.. ကျမလည်း ပျင်းနေလို့ပါဆိုမှပဲ ခစ်ခစ် ”

အတိုချုံးရရင်တော့ သဇင်က ကလေးတွေ ကျောင်းပို့ ပြီးတာနဲ့ သူ့ လက်ဆပ် အယ်အိပ်စ် ၄ရဝ အက်စ်ယူဗီ ကားကြီးနဲ့ ကျနော့် ဟိုတယ်ကို ရောက်ချလာတယ်၊ သူက ဟိုတယ် လော်ဘီကနေ ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ကျနော်ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ငါဒီနေ့တော့ သူ့ကို ချကို ချရမှ ဖြစ်မယ်လို့တောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်၊ အဟီး။

ဝတ်ထားပုံကလည်း ကြည့်ဦးလေ၊ အပေါ်က အဖြူရောင် အရမ်းပါးတဲ့ လက်တိုအင်္ကျီကို ခါးက ချက်ဖုံးရုံလောက် တိုတာလေး ဝတ်ထားတယ် လည်ပင်း အပေါက်ကြီးကလည်း ကျယ်သလား မမေးနဲ့၊ အောက်က ဘရာစီယာ အမည်းကို အထင်းသားမြင်ရတဲ့ အပြင် ဘရာစီယာကလည်း၊ halter top ဆိုတော့ ကျောပြင်က အပြောင်သား၊ အဟီး၊ သူက သူ့ယောက်မတွေ၊ ယောက္ခမတွေလိုတော့ အသားဖြူဝင်း နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ ညိုမွတ်မွတ်လေး ဆိုတော့ တစမ် ျိုး အထရက်ရှင်း ပေါ့ဗျာ၊ ဟစ်စပန်းနစ် လိုလို၊ အမည်းသွေး နည်းနည်းပါတဲ့သူ လိုလိုပေါ့၊ ဆံပင်က ခါးလည်လောက် ရောက်အောင် အရှည်ထားပြီး မစည်းမနှောင်ပဲ ဒီအတိုင်း ချထားပြီး မျက်နှာတစ်ဖက်တစ်ချက်က နေပြီး ရှေ့ ရင်ဘတ်ပေါ်လည်း ချထားလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လုံးကြွ မို့မောက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေပေါ်မှာ ဆံပင်ဖျားတွေက ဆုံးသွားတယ်။ နို့ကြီးတွေကတော့ ထွားလိုက်တာ ကလေးနှစ်ယောက် အမေမို့လား၊ အော်ရဂီ ျင်နယ် မျိုးရိုးကြောင့်လားတော့ မသိဘူး၊ ဝါးတားမယ်လွန် ဆိုတာ ဘာကြောင့် ဒီကကောင်တွေ တင်စားကြမှန်း သဘောပေါက်သွား စေလောက်တယ်၊ အောက်ကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို အနားတွေက စုတ်နေပြီး အမွေးအမငှ ်တွေ ထွက်နေတဲ့ ဟာမျိုး၊ အဟီး၊ ဟိုက်စကူးကျောင်းသလူား အောက်မေ့ရတယ်၊ မျက်နှာပေါ်မှာပဲ ထူးထူးခြားခြား ကျွဲကော်ကိုင်း အမည်းနဲ့ လေးထောင့်စပ်စပ် ဒီဂရမီ ျက်မှန်ကြီး တပ်ထားတယ်။

“ ဟေး ဂွတ်မောနင်း ”
“ မောနင်း ”
“ မွ ”
“ ပြွတ်စ် ”

ထုံးစံအတိုင်း ဖက်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်၊ သူ့နို့ကြီးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို အိခနဲ လာဖိမိတယ်၊ သူထိုးပေးလာတဲ့ ပါးကို ဒီက နှုတ်ဆက်သလို ဟန်ဆောင် ရုပ်ပြလေး မွ ဆိုပြီးလုပ်ရမဲ့ အစား ရွှတ်စ် ဆိုပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ အဟီး၊ အင်း၊ အနံ့က အဲလစ်ဇဘက်အာဒင် ထင်တယ်၊ ခွိ။

“ မသဇင် ဟိုနေက့ မျက်မှန်တပ်တာ မတွေ့ပါဘူး ”
“ သဇင်က တော်ရုံဆို မတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အပြင်သွား ကားမောင်းရမှ တပ်တာ၊ အရုပ်ဆိုးလို့ ”
“ အမလေး ဒီလို မျက်မှန်မျိုးက တောရ်ုံလူ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာ၊ မသဇင်နဲ့ ကျတော့ ပိုတောင် မိုက်လာသလိုပဲ၊ မျက်မှန်ကြော်ငြာက မော်ဒယ်တွေလိုပဲ ”
“ ခစ်ခစ်.. မြှောက်ပါ.. မြှောက်ပါ.. ဒီနေ့ သဇင်ကျွေးပါ့မယ်.. ခစ် ”

သဇင်ကျွေးရင်တော့ ဒီကလည်း စားဖို့ အသင့်ပါပဲ အဟီး၊ အဲဒါကတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲက ပြောနေတာပါ၊ ခွိခွိ။

“ ကျနော်ကျွေးပါ့မယ်ဗျာ ဘယ့်နှယ်၊ ဓာတ်ဆီလည်းစိုက်၊ လူလည်းစိုက်ထားပြီးပြီ၊ ပိုက်ဆံပါ ထပ်စိုက်မယ် ဆိုရင်တော့ ကိုဝင်းမော် ကျနော့်ကို ကြည်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး ”

ကျနော့် စိတ်အတွေးထဲမှာတော့ သူ့ကို ကျနောရ့် ဲ့ ပရိုတင်းတွေ ကျွေးနေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိခွိ။

“ ကဲ ကျနော့်ကို ဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲ ”
“ ဘယ်လိုနေရာမျိုးကို သွားချင်လဲ ကိုရင်မူးက ”
“ ဒြီမို့မှာ ကမ္ဘာက သိလောက်အောင် နာမည်ကြီးတဲ့ နေရာရှိလား အဟီး ”

ကျနော်က တမင်နောက်ပြောလိုက်တာ၊ မသဇင်က တကယ်စဉ်းစားနေသလိုလုပ်ပြီး

“ ဟို ဒေါင်းတောင်းမှာတော့ JFK လုပ်ကြံခံရတဲ့ နေရာရှိတယ်လေ၊ သွားမလား ” “ အင်း ကောင်းသားပဲ ”

အဲလိုနဲ့ ဒါးလပ်စ် မြို့လယ်ကို သူမောင်းတဲ့ ကားပေါ်လိုက်သွားရင်း၊ လမ်းပေါ်မှာ မထိခလုတ် ထိခလုတ်လေးတေ၊ွ အရိ အသဲ့လေးတွေ လုပ်ရင်းနဲ့ ကျနော်တို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပိုပြီး ရင်းနှီးလာကြတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာလည်း ယောကျ်ား တစ်ချိန်လုံး အလုပ်အလုပ်နဲ့ ဆိုတော့ ကလေးအလုပ် အိမ်အလုပ်နဲ့ ချည်းပဲ လုံးချာပတ်နေပြီး ပျင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်နှာလေး ဝိုင်းစက်စက်နဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးကို ကြည့်ပြီး၊ အဲဒီ နှုတ်ခမ်းတွေက ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ရစ်ပတ်ပြီး စုပ်လို့ ကော်ကိုင်းမျက်မှန်က ကျနော့် ဆီးခုံကို အေးစက်စက် လာထိ နေတာပါ စိတ်ကူးယဉ်ရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီး မာတင်းလာပါတော့တယ်။ ဒါးလပ်စ်ဒေါင်းတောင်းရောက်တော့ အဲဒီ ဂျွန်အက်ဖကနေဒီ အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်က ကားနေရာကို ဆေးအဖြူ ကြက်ခြေခတ်နဲ့ ကားလမ်းပေါ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာမှာ သွားရပ်ပြီး ဓာတ်ပုံ အရိုက်ခံတယ်ဗျာ၊ အဟီး၊ ကားလမ်းကလည်း ဘာမှ ပိတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး အဝင်လမ်း၊ ခုထိလည်း ကားတွေ သွားနေတုန်းဆိုတော့ ကားရှင်းတုန်းလေး ပြေးရပ်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်၊ ပြီးတော့ အဲဒီနေရာကနေ သေနတ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ ပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းကြညန့် ဲ့ စိတ်ကူး ကြည့်တာပေါ့ဗျာ၊ အင်း၊ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း ဂျက်ကီရဲ့ နေရာမှာ အဲဒီအချိန်ကဆို မလွယ်ဘူးဗျ၊ တော်တော်တော့ စိတ်ခိုင်ရမယ်၊ ကိုယ့်ယောကျ်ား သမ္မတကြီး တစ်ယောက်လုံး ကိုယ့်ဘေးမှာ ကားစီးလာရင်း အုတ်ဆက်ပွင့်ထွက်ပြီး ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကျဲသွားတာ၊ အမလေး၊ ကြက်သီးထစရာနော်၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့လည်း အိုနာစစ်နဲ့ တွေ့တော့
မေ့သွားမှာပေါ့လေ၊ တစ်ပငလ်ဲသော် တစ်ပငထ်ူ ဆိုတာ မိန်းမတွေအတွက် စကားလေ၊ ဟူး။

အဲ ပြီးတော့ကျနော်တို့ မြူှဆီယထဲံ ဝင်ကြည့်ကြတယ်၊ သေနတ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ အဆောက်အဦကို မြူဆီယံ လုပ်ထားတာလေ၊ အော်ဒီယိုတိုးလည်း ရှိတယ် ဆိုတော့ နားကျပ် တစ်ယောက်တစ်ခုစနီ ဲ့ တြပ်ပီး ဝင်ကြတယ်၊ အဲဒီမှာ အထိအတွေ့က စတာပဲ၊ လူကလည်း နည်းနည်းလေး ကျပ်နေတော့ မသဇင်က ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်၊ ကျနော်လည်း တခြားသူတွေ တိုးမှာ ကာကွယ်ပေးသလိုနဲ့ သူ့ပခုံးပေါ် အသာလေး လက်တင်ထားရင်းက လက်မောင်းပေါ် ကျသွားတယ်၊ ခွိ၊ နောက် အခန်းထဲက အဲယားကွန်းကပဲ လေအေးလို့လားမသိ သူ့လက်မောင်းမှာ ကြက်သီး လေးတွေထ လာတာ စမ်းမိလို့ နွေးအောင် ဆိုပြီး ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ သူကလည်း မကန့်ကွက်တဲ့ အပြင် ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ
ပိုတိုးလာသလိုပဲ၊ အဲလိုနဲ့ JFK အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်မှာ လူတစ်ယောက်က သူ့ ကိုယ်ပိုင် ဗီဒီယိုင်မရာနဲ့ အမှတ်မထင် ရိုက်နေတုန်း မိလိုက်တဲ့ ကလစ်ကလေးကို ပြနေတဲ့ နေရာရောက်တော့၊
ကျနော့်ဂျင်းဘောင်းဘီရှေ့မှာ ကုန်းရုန်းထနေတဲ့ ညီတော်မောင်က မသဇင့် ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားမှာ အမြောင်းလိုက်ကပ်နေပြီလေ၊ ခွိး။
အဲဒီနေရာကနေ နောကတ်စ်နေရာ ရွှေ့ကြရတော့လည်း ကျနော်က မခွာတော့ဘူး၊ မသဇင်က ကျနော့် လက်ဖျံကို သူ့လက်သည်းလေးနဲ့ လာဆိတ်တယ်၊ မျက်လုံးချင်းတော့ ဆိုင်မကြည့်ဘဲ လွှဲထားတယ်၊ အဲဒီ မီးစိမ်း
ပြနေပြီ ဆိုတာတော့ အရွယ်ရောက်တဲ့ ယောကျ်ားတိုင်း သိကြမယ်ထင်တာပဲ၊ အဟိ။
မြူဆီယံတိုး ပြီးသွားလို့ အောက်ဆင်းလာကြတော့ အခန်းဝမှာပဲ မသဇင့်ရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင် ကျနော့်ဘက် ဆွဲလှည့်ပြီး ကစ် ဆွဲပစ်လိုက်တယ်၊ မထူးတော့ဘူးလေ၊ ချုံပုတ်ဘေး လှည့်ပတ်ရိုက်မနေတော့ဘူး၊ မသဇင်ကလည်း ရမ္မက်ပြင်းတဲ့ အနမ်းတေနွ ဲ့ တုံ့ပြန်လာတယ်၊ မြူဆီယံလာကြတဲ့ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေက ကျနော်တို့ဘေးက ဖြတ်သွားကြရင်းနဲ့ အားရပါးရ နမ်းနေကြတဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို
မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်ပြီး သွားကြလေရဲ့၊ JFK အကြောင်းကို လေ့လာပြီး အင်စပါးရား ဖြစ်သွားကြတာ မြန်လိုက်တာလို့များထင်သွားလား မသိဘူး။

အဲဒီက ထွက်တာနဲ့ ဘယ်မှ မသွားဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ၊ ကျနော်တည်းနေတဲ့ ဟိုတယ်ကိုပဲ တန်းမောင်းပြန်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။
ဟိုတယ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း ဆွဲငုံစုပ်နေရင်းက သူ့ ဖင်လုံးတွေကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ဆုပ်နယ်ပေးမိတယ်၊ သူက ကျနော့် ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံကိုပါ ပေါင်လယ်လောက် ဆွဲချလိုက်တော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဖူးယောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ဖြောင်းခနဲ ထွက်လာတယ်၊ မသဇင်က ကျနော့်ရှေ့မှာပဲ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး ငုံခဲလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဘယ်နှနှစ်သမီး ကတည်းက ပြတ်လပ်နေသလဲ မသိဘူး ခွိး၊ လိုလီပေါ့ လိုပဲ တအားကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်တော့တာပဲ ဗျာ။ ကျနော်လည်း သူ့ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့ ပါးစပ်ကိုပဲ အသာလေး အဝင်ထွက် အလိုက်သင့် လုပ်ပေးနေရင်းက မနေနိုင်တော့ဘူး ဗျို့။ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ချိုင်းတစ်ဖက်တစ်ချကက်နေ ဆွဲထူမလိုက်တယ်၊ သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်နေရတာ အချိန်က တစ်နာရီလောက်ကြာတယ်တောင် ထင်မိတယ်ဗျာ၊ အဲဒီအဖုတ်ကို တအားလုပ်ချင်နေတာ။ သူ့ အတွင်းခံတွေ ဘောင်းဘီတွေ ကျွတ်လွတ် သွားမပှ ဲ သူ့ကို သူ့နောက်က ခုတင်ပေါ်မတင်ပြီး ခုတင်စောင်းမှာ ဖင်ချထိုင်ခိုင်းလိုက်ရတယ်၊ မသဇင်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ဝ တည့်တည့်ချိန်ပြီး ထိုးသွင်းချလိုက်တော့တယ်။

“ စွတ် ”
“ အ ”
“ ဖွတ်ဖတ်.. ဖွတ်ဖတ် ”

သူ့ အဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သိပ် ခက်ခက်ခဲခဲတော့ မဟုတ်ပါဘူး နောက် သိပ်အချောင်ကြီးလည်း မဟုတဘ်ူး လုပ်ကောင်းရုံ စေးစေးလေး ဆိုတော့ သူ့ ခါးကိုင် ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးနေမိတယ်၊ ညိုစေး ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်တယ်၊ မသဇင်ကလည်း ကျနော့် လည်ပင်းကို သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ချိြတ်ပီး ခိုတွယ် ထားတာမို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လို့ထိနေတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးကလည်း ယမ်းခါပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အခိ နဲ အိခနဲ နဲ့ပေါ့။ လုပ်လို့ကောင်းနေပေမဲ့လည်း ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးသေးလို့ ပုံစံပြောင်းဖို့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့ ပခုံးလေးကို ကိုင်ပြီး ခုတင်ပေါ်က ဆွဲထူ ခုတင်ဘေးမှာပဲ ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး ခုတင်ပေါ် လက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊ သူ့ဖင်ကြီးတွေအောက် ပေါင်ကြားထကဲ ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝမှာပဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တေ့ပြီး ပြန်ထိုးသွင်း လိုက်ပြန်တယ်။ မသဇင်ကလည်း ကျွမ်းတယ်၊ ခုတင်ပေါ် တံတောင်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးတော့ ကျနော်က သူ့ခါးကလေးကို ဆွဲဆောငရ့်ုံပဲ၊ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေ အိခနဲ အိခနနဲ ဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခြံကို လာဖိနေတာကလည်း အရသာရှိ၊ သူ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ နွေးထွေးမှုကရော ကျနော့်ကို သိပ်အကြာကြီး ထိန်းထားခွင့် မပေးကြလို့ မကြာခင်မှာပဲ သုက်ရည်တွေ မသဇင် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြောခနဲ ဖြောခနဲ ပန်းထုတ်သွင်းနေမိပါတော့တယ်။

သူလည်း ခုတင်ပေါ် မှောက်လျက် အိပ်ချပြီး အမောဖြေ နေသလို ကျနော်လည်း မပျော့မမာ ဖြစ်နေသေးတဲ့ ကောင်ကြီးကို ခဏမြှုပထ်ားရင်း သူ့ အပေါ်မှာပဲ ထပ်လျက်နဲ့ မှိန်းနေလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပုံမှန်ဆိုရင် တစ်ချီပြီးတာနဲ့ ခဏလေး ပျော့ပြီး ရှုံ့ဝင်သွားလေ့ ရှိပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ သေးပေါက်ချင်တာကို အောင့်ထားလို့ ထင်တယ် မရှုံ့ဝင်သွားသေးဘူး ဆိုတော့ စိမ်ထားလို့ ကောင်းနေတယ်။

“ ဟေ့ လေးတယ်ကွာ ဖယ်တော့ ”
“ သြော် ဟုတ် ဆောရီး မသဇင် ဆောရီး ”

သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး မတိုင်ပင်ထားပဲ ရေချိုးခန်းဆီကို ပြေးကြတော့တယ်၊ သူလည်း ဆီးသွားချင်နေမှန်းသိတော့ ကျနော်က သူ့ကို အိမ်သာပေါ် ဦးစားပေးလိုက်ပြီး ကျနော်ကတော့ ရှာဝါ အခန်းထဲမှာ ကြမ်းပြင်က ရေဆင်းပေါကကို မှန်းပြီး ပေါက်ချလိုက်ပါတော့တယ်၊ အဲတော့မှပဲ ရေချိုးခန်းမှာ ဘပ်တပ် မပါတာကို ကျနော် ကွန်ပလိမ်းလုပ်ခဲ့တာ သွားသတိရ မိသေးတယ်၊ အဟီး။
သေးပေါက်ပြီးသွားတော့ အပေါ်က ရှာဝါ ဟက်က အရှင် ဆိုတော့ လှမ်းဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ကျကျနန ဆေးကြော လိုက်တယ်၊ မသဇင်လည်း ရှးူပေါက်တာ ပြီးသွားတာတွေ့လို့

“ မသဇင် လာ ဆေးမလား၊ ဒီမှာ ရှာဝါဟက်က အရှင်လေ ”
“ အင်း ဆေးမယ်လေ ”
“ အဒဲ ါ ဆိုလ ဲ အင်္ကျီချွတ်ခဲ့ ရေစိုကုန်လိမ့်မယ်.. အဟီး ”

မသဇင်က ကျနော့်ကို ပြုံစိစနိ ဲ့ ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး အင်္ကျီကို မပြီး ခေါင်းပေါ်က ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်ကလည်း အပေါ်က ရှပ်ကို ချွတ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လှမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဘရာစီယာရော ချွတ်လိုကဉ် ီးလေ၊ တော်ကြာ စိုသွားလို့ ဝတ်စရာ မရှိပဲ ဖြစ်နေဦးမယ် ”

ကျနော့်ရဲ့ စေတနာ ပါသယောင်ယောင် အပြောကို ထပ်မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးလိုက်ပြီးမှ သူ့ဘရာကို ချတိဖြုတ် ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ အာပါး၊ ကြီးမှကြီး အယ်စတုံနေတာပဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးက အားရပါးရကြီး၊ ကျွဲကောသီးကြီး နှစလ်ုံးလိုပဲ၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုတွေက ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဝင်းမော် တွယ်ထားလို့လား မသိဘူး၊ လက်မလောက်တုတ်ပြီး လက်တစ်ဆစ်လောက် ရှည်ပြီး ထောင်နေတယ်၊ သူလည်း သူစိမ်း ယောကျ်ား တစ်ယောက်ရှေ့မှာ ချွတ်လိုက်ရလို့ ထင်တယ်၊ စိတ်ပြန်ထလာပုံပဲ၊ ( တကယ်တော့ သူစိမ်း မဟုတ်ပါဘူး၊ လင်မောင်နှမပဲလေ၊ ခွိ ) နိ့ုကြီးတွေက ကြီးလို့ထင်တယ် နည်းနည်းတော့ အောက်တော့ နည်းနည်းလေး အိကျ နေသလိုပဲ၊ လရှုံလေးလို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။

“ ကဲ ပါ မထူးပါဘူး၊ ရေ အတူတူ ချိုးကြရအောင်ပါ တစ်လက်စထဲ ”
“ အင်းပါ အင်းပါ ခဏလေး ခေါင်းစွပ် ယူလိုက်ဦးမယ် ”

သဇင်က ရေချိုးရင် ဆံပင်မစိုအောင် စွပ်တဲ့ ခေါင်းစွပ်သွားယူလိုက်ပြီး ခေါင်းမှာစွပ်၊ ဆံပင်တွေကို အထဲ ထိုးထည့်ပြီးမှ ရေချိုးခန်းနေရာထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။

ကျနော်လည်း ရှာဝါဟက်ကို သူ့ ချိတ်ပေါ်သူ ပြန်ချိတ်ထားလိုက်တယ်၊ သဇင်လည်း ရှာဝါခန်းထဲ ဝင်လာပြီးတော့ မှန်တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်၊ ရေက အနေတော် ချိန်ထားတာမို့ နွေးနွေးလေးပဲ၊ ကျနော်က လက်ထဲမှာ ဆပ်ပြာရည် လောင်းထည့်လိုက်ပြီး သဇင့် ပခုံးလေးက စပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ် နောက်တော့ အယ်စတုံနေတဲ့ နိုကြီးတွေ၊ ဟီး့ ၊ ကိုငလ့် ို နယ်လို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ဆိုတော့ ချောမွတ်လို့၊ ကျနော်က သဇင့်နောက်ကျောကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက သဇင့် ဖငလ်ုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ၊ အမယ်၊ သဇင့်ဖင်က ဒေါက်ဖိနပ် စီးထားလို့ ကောက်နေတယ် ထင်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အခု ရေချိုးခန်းထဲ ဖိနပ်မစီးပဲ နေတာတောင် ဖင်က နောက်ပစ်ပြီး ကောက်တုန်း၊ ဖင်နှစ်လုံးမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ ဆပ်ပြာရည်လေး နည်းနည်း ထည့်လိုက်တော့ ပိုကောင်းသွားတယ်။

“ ကိုရင်မူး.. အချိန်သိပ်မရတော့ဘူး၊ သဇင် ကလေးတွေ သွားကြိုရတော့မယ် မြန်မြန်ချိုးလိုက်တော့မယ် ”
“ အင်း မသဇင် မသွားခင်လေး အမြန် တစ်ချီလောက်တော့ ခငွ့်ပေးပါနော် ”
“ အင်း မြန်မြန်လေး လုပ်တော၊့ မနက်ဖြန်လည်း သဇင်လာဦးမှာပဲဟာ ”
“ အိုကေ.. ဒါဆိုလည်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေး ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်က ဒူးလေးအသာညွှတ်ကာ၊ ဆပ်ပြာရညန် ဲ့ချောနေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သဇင့် ဖင် အကွဲကြောင်း အောက်က ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ကော့ထိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

သဇင်က သူ့ယောကျ်ားမရတှိဲ့ အချိန် ကျနော့်ကို သူ့အိမ်မခေါ်တာ သူ့ယောကျ်ား ဆီကို
တစ်ယောက်ယောက်ဆီက သတင်းပေါက်သွားမှာ စိုးလို့လေ၊ အဲဒါကြောင့် ကလေးကျောင်းပို့ပြီးတဲ့ အချိန်ကျမှ ကျနော့်ဟိုတယ်ကို လာတာ၊ ကျနော်လည်း မနေတု့န်းက နှစ်ချီပဲ လုပ်လိုက်ရတော့ ဒီနေ့ ကျရင်တော့ ရောက်လာတာနဲ့ စဖြုတ်ရင် ဘယ်လိုပုံစနံ ဲ့ လုပ်လိုက်မယ် ဘယ်နှစ်ချီလောက် တန်အောင် ဆွဲလိုက်မယ်နဲ့ စဉ်းစားထားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မသဇင်ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ မှန်းချကန် ဲ့ နှမ်းထွက်က မကိုက်တော့ဘူး။

ကျနော်က မသဇင် အခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ပွေ့နမ်းရှုပ်ပြီး သူ့ နို့ကြီးတွေကို စနယ်တော့တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ စကဒ်အောက်ကို နကှိုလိုက်တော့ ကျနော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီး

“ ဆောရီး ကိုရင်မူးရယ် သဇင် ဒီနေကျ့မှ ဟိုဟာ စ နေလို့ ”

ဟိုက် သေရော၊ ကျနော် စိတ်ဓာတ်ကျ သွားတယ် ရတဲ့ အခွင့်အရေးကလည်း ဒီတစ်ရက်ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ မီးနီပြသွားတယ် ဆိုတော့၊ အင်းလေ ဘယ်တတန် ိုင်မလဲ၊ ငါးမရလည်း ရေချိုးပြန်တာပေါ့၊ ကျနော် သူ့ အပေါ်က ဘလော့အင်္ကျီကိုတော့ ချွတ်လိုက်တယ်။

“ ဟင့် ဒါဆိုရင်တော့ မသဇင် ကျနော့်ကို နို့တိုက်မှ ရမယ် ”
“ အင်းပါ၊ ကိုရင်မူး စိတ်မပျက်စေရပါဘူး.. သဇင်မှုတ်ပေးပါ့မယ် ”

ကျနော်က ဘရာစီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ ပွင့်အန်ထွက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အားရပါးရ နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံစုပ်လိုကမ် ိတယ်။

“ လာ ခုတင်ပေါ် သွားရအောင် ”

ကျနော်က မသဇင်ရဲ့ ခါးကလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ခေါ်လာခဲ့တယ်၊ မသဇင် နားအရောက်မှာ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တယ်၊ မျှော်လင့်ချက်ကြီးခဲ့တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ထောင်လို့ပေါ့။

မသဇင်က ခုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက် တက်လာရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့်လက်တွေက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုပေါ့၊ မသဇင်လည်း ပုလွေပညာ မဆိုးရှာ ပါဘူး၊့ သူ့ယောက္ခမကြီးကို မမီသော်ငြားလည်း သူ့ ယောက်မ တွေကိုတော့ အမီလိုက်နိုင်ပါတယ်၊ ခဏနေတော့ ကျနော် အရမ်းစိတ်ကြွလာတော့ သူ့ ခေါင်းကို ခဏကိုင်ပြီး ရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ကို ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းပြီး ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ဘော်ဒီလိုးရှင်း ဘူးကလေး သွားယူလိုက်ပါတယ်၊ နောက် ကျနော့် ကောင်ကြီးမှာ နည်းနည်းညှစ်ချ ပွတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူကိုယ်ပေါ်ကို ဒူးထောက်လျက် ခွလိုက်ပါတယ်၊့ သူ့နို့ကြီး
နှစ်လုံးကြားမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တင်လိုက်တော့ သူက အလိုက်တသိပဲ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးကနေ ဖိပေးပြီး ကျနော့်ကောြင်ကီးကို ညှပ်ထားပေးပါတယ်၊ အဲဒီတော့မှ ကျနော်က သူ့နို့နှစ်လုံးကြားထဲကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပါတော့တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး ထိပ်ဖျားက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားထိတာမို့ သူက ခေါင်းလေး နည်းနည်း ငုံ့ပေးပြီး လျှာနဲ့ မထိတထိ လှမ်းတို့ပါတယ်၊ ကျနော်ကတော့ လိင်ချောင်းက တအားယားနေပြီမို့ ဂွင်းထုသလို စွတ်လုပ်လိုက်တာ မကြာခင်ပဲ ပြီးသွားလို့ သုက်ရည်တွေ တဖုတ်ဖုတ်နဲ့ သူ့ မျက်နှာမေးစေ့ လည်ပင်းတွေပေါ်ကျ ကုန်ပါတော့တယ်။

အဲလို တစ်ချီပြီးသွားတော့ ကျနောန် ဲ့ သူ နှစ်ယောက်စလုံး ဆေးကြော သုတ်သင်ကြပြီး ကိုယ်မှာ တဘက်တစ်ထည်စီ ပတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ပြီး တစ်ရေးအိပ်ပျော်သွားပါတယ်၊ တစ်ရေးနိုးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း ပြန်မာနေပြီ၊ သဇင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူလည်း နိုးလာပါတယ်။

“ ယူ့ကို အားနာလိုက်တာကွာ၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဒီနေမ့ ှ ဖြစ်ရတယ်လို့ ”
“ ရပါတယ် မသဇင်ရာ၊ ရှေ့မှာ မီးနီပြနေရင် နောက်က ပတ်မောင်းလို့ရတယ် မဟုတ်လား ”
“ ခစ်ခစ်.. ယူကတော့ မနိုင်ဘူး၊ ကဲ သဘောပဲ ညှာညှာတာတာတော့ လုပ်နော်၊ ယူဟ့ာကြီးက သိပ်ကြီးတယ် ”

ကျနော်လည်း အားရဝမ်းသာနဲ့ ကျနော့် ကွန်ဒန်ထည့်ထားတဲ့ အိတ်ဆီကို ထပြီး လျှောက်သွားလိုက်တော့တယ်၊ စိတ်ထဲ တွေးမိတာကတော့ ငါ့နှယ် ကံကောင်းပုံများ ပြောကို မပြောချင်ဘူး၊ သူများတွေဆို လိုချင်လို့ တောင်းတာတောင် ချေးပါချပစ်မယ် အပြောခံရသေးတယ်၊ အေးလေ ဒါမျိုးကတော့ ချိုကန်းလို ကောင်မျိုးပဲ ခံမှာ ငါ့လာလုပ်လို့ကတော့ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကော့ပြီး အီးပါနိုင်လို့ကတော့ ပါစမ်းပါ၊
စမ်းကြည့်လိုက်လေလို့ ပြောလိုက်မယ် ၊ ခွိခွိ၊ ကိုယ်က မိုးကာဝတ်ထားတာပဲ၊ ဒီလောက်ကတော့ ဟဲဟဲ။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

“ ရင်မူးရေ ဟို အိတ်စက်ကတစ် တွေက မိတင်း အတွက် ရက် အတိအကျ ရပြီ.. ဒါပေမဲ့ ငါတို့ ပရက်စန်တေးရှင်း ကို နည်းနည်းပြန်ပြင်ရမယ်၊ အခု ရုံးချုပက် ငါ့ကို ထပ်မှာလိုက်လို့.. အဲဒါ ငါ့ဆီလာလို့ ရမလား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ မစ်စစ် လာလဲ ကျနော်လာခဲ့မယ် ”

ကျနော် မစ်စစ် လာလဲ ပေးထားတဲ့ လိပ်စာအတိုင်း မောင်းလာခဲ့ရင်း မနေတု့န်းက ပေါင်လေး ကွတကွတနဲ့ ပြန်သွားရှာတဲ့ မသဇငကို မြင်ယောင်မိပြီး အားတောင့်အားနာ ဖြစ်နေရတယ်၊ နောက်မှ ဖုန်းဆက်ပြီး
တောင်းပန်လိုက်ပါဦးမယ်လို့လဲ တေးထားလိုက်တယ်၊ အခုကတော့ အလုပ်ကိစ္စ ရှိသေးတယ်လေ။

မစ်စစ် လာလဲ အမျိုးတွေကလည်း တော်တော် ချမ်းသာပုံရတယ် ခြံဝင်း အကျယ်ကြီးနဲ့ မြင်းဇောင်းတွေလည်း ရှိတယ်၊ အဲဒီခြံကြီးထဲမှာ အိမ်ကလည်း သုံးလုံးလောက်ရှိတယ် မစ်စစ် လာလဲက အိမလ်ုံးသေးသေးလေးရဲ့ အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခမု ှာ ကျနော့်ကို စောင့်နေတယ်၊ အခန်းကလည်း အပျံစား၊ ပရိုဂျက်တာနဲ့ စခရင်နဲ့ ကွန်ဖရင့် တေဘယ် အရှည်ကြီးနဲ့၊ သူက အိမ်နေရင်း ပိတ်သားပါးပါး အဝါရောင် အစလေး လက်ပြတ်မကျ လက်တိုမကျနဲ့ အောက်က ဂျင်း ဘောင်းဘီ ကက်ပရယ်ပန် ခေါ်မလား စက အရှည်နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်။ ဆံပင်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှာ ကပိုကရို ပတ်ထုံးထားတယ်၊ ကျနော့်အဖို့ မစ်စစ် လာလဲကို ဘစ်စနက် ဝတ်စုံကလြွဲပီး ဒီပြင့် အဝတ်အစားနဲ့ တစ်ခါမှ မတွေ့ဘူးလို့ အမြင်ဆန်းနေတယ်၊ မျက်ခုံးမွေးထူထူနဲ့ ဆံပင်က မမည်းဘူး အနီရဲရလဲည်း မဟုတ်ဘူး အညိုနဲ့ အနီကြားက အရောင်မျိုး၊ နှာတံကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ၊ တခြား အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် နည်းနည်းလေး ကြီးသလို ထင်ရပေမဲ့ သူ့မျက်နှာကျပုံနဲ့တော့ လိုက်သလိုပဲ၊ နှုတ်ခမ်းကတော့ ထူထနူ ဲ့ နှုတ်ခမ်းစောင်းလေးပေါ်မှာ မှည့်လေး တစ်လုံးရှိတယ်၊ အကျီပါးပါး တစ်ထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့ အောက်က ဘရာစီယာကို အတင်းတွန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အယ်တုန် နေတာကို အခုမှပဲ တွေ့ရတော့တယ်၊ ခါတိုင်းက ဘစ်စနက် ဝတ်စုံ ဂျက်ကတ်က ကွယ်နေလို့ မမြင်ရတာ
ဖြစ်မယ်၊ စကားပြောရင် သူ့မှာ ဟဲဗီး အက်စင့် ရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က နားထောင်နေကြမို့
နားလည်နေပြီလေ၊ သတူ့ို အီရန်တွေက ဗွီ နဲ့ ဒဗယူ နဲ့ မကွဲဘူးဗျ၊ ဥပမာ west ဝက်စ် ဆိုရင် vest ဗက်စ် ဆိုပြီး အသံထွက်တယ်၊ အဟီး၊ ပန်ချာပီကုလားတွေ ဇီးရိုးကို ဂျီးရိုးလို့ အသံထွက်သလိုပေါ့၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လူမျိုးပဲ စကားပြောပြော ကျနော့်နားထမဲ ှာတော့ မိန်းကလေးတွေ အသံဝဲတာ နားထောင်လို့ ကောင်းတယ်ဗျ၊ ယောကျ်ားတွေ အသံမပီရင်သာ သောက်ညင်ကပ်တာ၊ ခွိ၊ အဲဒါကြောင့် မစ်စစ် လာလဲရဲ့ အသံလေးက ကျနော့်နားထဲ မှာ ချိုနေတာပဲ၊ နောက် သူ့ရဲ့ အသံအက်ကွဲကွဲကလည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်သလိုပဲ၊ တစ်ခါတလေဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်၊ ကိုယ့်ကောင်ကြီးတောင် မာသွားသလိုပဲ၊ အသံကြောင့်ဖားသေတော့ မသိဘူး၊ အသံကြောင့် လီးတောင်တာတော့ ဒီတစ်ခါပဲ ဖြစ်ဖူးသေးတယ်၊ အဟီး၊ ဒုက္ခပါပဲ အရင်ကတော့ သူမျက်နှာရအောင် ခိုင်းတာ ဂရုတစိုက် နားထောင်နေရလို့ လားမသိဘူး သတိမထားမိတာ၊ အခု နှစ်ယောက်ထဲကျမှ သူ့ အသံကြားရတာနဲ့ လီးတောင်နေတယ် ဆိုရင် မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ငါတော့ ပြဿနာတက်တော့မယလ့ို တွေးနေမိတယ်၊ ကျနော့်ဘောင်းဘီ ဇစ်အောက်မှာ ဖုဖောင်းထလာတာ သူမမြင်ရအောင် ဟိုကွယ်ဒီကွယ် လုပ်နေလိုက်မိတယ်၊ သတိထားပြီး ဖုံးလေ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပရိုန်းလေပဲ ဖြစ်လာတယ်၊ အဲတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်တယ်၊ မစ်စစ် လာလဲရဲ့ မျက်လုံးတွေ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျနော့် ဇစ်ပါနား ရောက်ရောက်လာပြီး ပြုံးသယောင်ယောင် ဖြစ်သွားတာတော့ သတိထားမိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘာမှ ထူးခြားတဲ့ အဖြစ် မရှိပဲ တစ်နေ့တာ ကုန်ဆုံးသွားရတယ်၊ မနက်ဖြန် မိတင်း အတွက် ချိန်းဆိုပြီး ကျနော်တည်းတဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။
ညဘက် အိပ်မက်ထမဲ ှာတော့ မစ်စစ် လာလဲကို ဆော်နေပြီလေ၊ သူလည်း ပန်းတစ်ပွင့်ပဲ မဟုတ်လား၊ အဟီး။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

နောက်နေ့ မိတင်း ကတော့ တကယ့်ကို ချဲလင့်ပဲဗျာ၊ သူတို့ကလည်း ငွေအများကြီး ဖြုန်းရမှာ တွေဝေနေ၊ ကိုယ်ကလည်း အချီကြီး ပွမဲ့ ကလိုင်းရင့် ဆိုတော့ လွတ်သွားရင် ရုံးချုပ်က မျက်နာမရမှာ
စိုးရိမ်တာလည်းပါတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပင်ပန်းလိုက်ကြတာ ပြီးသွားမှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်တယ်၊ ဒါတောင် အဖြေက မရသေးဘူး နောက်နှစ်ပတ်လောက်မှ အကြောင်းပြန်မှာတဲ့၊ ကျနော်တို့ကတော့ ကိုယ့်တာဝန် ပြီးပြဆီုတော့ ပြန်ကြဖို့ပဲ ရှိတာပေါ့။
အဲဒီ မိတင်း နေရာက လမ်းခွဲတော့ မစ်စစ် လာလဲက

“ ကျေးဇူးပဲ ရင်မူးရေ နင်သာ မရှိရင်တော့ မလွယ်ဘူးနော် ”
“ မစ်စစ် လာလဲကလည်း မြှောက်နေပြန်ပါပြီ၊ ကျနော်က ဘေးက အကူသက်သက်ပါ ”
“ တကယ်ပြောတာပါကွာ.. ဒါနဲ့ ဒီညနေ မင်းမှာ အစီအစဉ်ရှိလား ”
“ ဘာမှ မရှိပါဘူး.. ဘာလို့လဲ ”
“ သြော် တို့တွေ.. တာဝန်တစ်ခု အောင်မြင်စွာပြီးသွားတဲ့ အနေနဲ့ ဆယ်လီဘရိတ်လုပ်ကြရအောင် ” “ လုပ်လေ ကောင်းသားပဲ.. ဘယ်မှာဆုံမလဲ ”
“ ငါလာခေါ်မယ်လေ.. ငါသိတဲ့.. ranch style စားသောက်ဆိုင် တစ်ခု ရှိတယ် သွားစားရအောင်.. ညနေ
ရနာရီဆို စောလား.. နောက်ကျလား ”
“ အိုး အတော်ပါပဲ.. စောင့်နေမယ်လေ ”
“ အိုကေ.. ဆီးယူ ”

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ညနေစောင်းကျတော့ မစ်စစ် လာလဲ ဖုန်းမှာ ကြိုပြောထားလို့ ကောင်းဘွိုင် အတားရား ဆိုတော့ ဂျင်းဘောင်းဘနီ ဲ့ အပေါ်က ရှပ်အင်္ကျီ အကွက်စိပ်ကို ဝတ်ထားလိုက်တယ်၊ ဦးထုပန် ဲ့ ဘုကတော့ မပါလာဘူး ဆိုတော့ စိတ်မပနူ ဲ့တဲ့ သူယူလာခဲ့မယ်တဲ့၊ ကျနော့်ဆိုက်ကို မေးသွားတယ်၊ နောက်သူရောက်လာတော့ ယူလာတဲ့ ကောင်းဘွိုင်ဘနု ဲ့ ဦးထုပကို ဆောင်းလိုက်တော့ အဟီး အေးရှားကောင်းဘွိုင်ရုပ် ထွက်နေတာပေါ့ဗျာ၊ ခခွိ။
အဲလိုနဲ့ မစ်စစ် လာလဲ မောင်းလာတဲ့ မာစေးဒီး SLS AMG GT လေးနဲ့ ကျနော်တို့ ထွက်လာလိုက်တာ ကျနော်ကတော့ ဒီမြို့က မဟုတ်တော့ ဘယ်မောင်းမှန်း မသိဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး နည်းနည်းမောင်းပြီး လိုကယ်ထဲလည်း တော်တော်မောင်းရတယ်၊ နောက်လယ်ကွင်းတွေလိုပဲ ကွင်းပြင်ကြီးတေနွ ဲ့ နေရာတွေ ဖြတ်လာလိုက်တာ၊ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုနေရာ ရက်စတောရင့် လာဖွင့်ထားသလဲ မသိဘူးတောင် တွေးမိပါ သေးတယ်၊ နောက် ကတ္တရာလမ်း ကုန်သွားလို့ မြေလမ်းအတိုင်း ဖုန်တထောင်းထောင်းနဲ့ သွားပြီးမှ ခြံကြီး တစ်ခြံထဲကို ကွေ့ဝင်လိုက်တယ်၊ အဲဒီခြံဝင်းထဲမှာ အဖိုးတန်ကားတွေ အစီအရီ ရပ်ထားတာ တွေ့တော့မှ ကျနော့်မှာ သြော် ဒီလိုနေရာမျိုးလည်း လူတွေက လာစားကြတာပဲနော် လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။

ကျနော်က စားပွဲ ကုလားထိုငန် ဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ထိုင်ရမယ် မှတ်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ အထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဂိုဒေါင်လို အဆောက်အဦထဲမှာ ခုံတန်းရှည်ကြီးတွေ ချထားတယ်၊ ရှေ့နားမှာ စတိတ်တစ်ခု ရှိတယ်၊ လူတွေကလည်း ခုံတန်းလျားတွေမှာ ဦးသူ နေရာယူပြီး ထိုင်နေကြတော့ ကျနော်နဲ့ မစ်စစ် လာလဲလည်း တစ်နေရာမှာ ဝငထိုင်လိုက်ကြတယ်၊ နောက် နည်းနည်းလည်း ကျပ်ကျပ်သပ်သပ်လို ဆိုတော့ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ ကိုယ်လုံးချင်း ထိနေကြတာပေါ့။
ကျနော်တို့ နေရာယူလို့မှ သိပ်မကြာခင် စင်ပေါ်ကို ကောင်းဘွိုင် အဝတ်အစားတေနွ ဲ့ လူတွေ တက်လာကြပြီး ဂစ်တာတွေ ဘင်ဂျိုတွေနဲ့ စဖျော်ဖြေပါတော့တယ်။ နောက်တော့ သူတို့က ကြိုဆို နှုတ်ဆက်စကားပြောပြီး အစားအသောက် အစီအစဉ်ကို ပြောပါတယ်၊ အစားအသောက်က ကျနော်တို့ ကျောင်းတုန်းက ကင်တင်း စတိုင်ပါပဲ၊ ပန်းကနခ် ွက်ယောက်တွေ ကိုယ့်ဘာသာယူ သူတို့ ချက်ပြုတ်ဖုတ်နေတဲ့ နေရာတွေမှာ ကိုယ်စားချင်တာကို ပန်းကနသ်ွားခံပေး သူတို့ထည့်ပေးမယ်၊ ပြီးရင် ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန် စားသောက်ကြပေါ့၊ အဆောက်အဦ အလယ်က မြေကွက်လပ်ကိုတော့ ကချင်တဲ့သူတွေ ဝင်ကလို့ရအောင် နေရာရှင်းပေးထားဖို့ ပြောတယ်၊ နောက်တော့ သူတို့တွေက ဟာသ ပြောလိုက်၊ သီချင်းဆိုလိုက် တီးလိုက်နဲ့ စပါတော့တယ်၊ ကျနော်တို့လည်း အများနည်းတူ အစားအသောက်ကို အပြင်ထွက် တန်းစီယူကြတာပေါ့ဗျာ၊ သူတို့က တကယ့် ကောင်းဘွိုင်ခေတ်တုန်းက အတိုင်း ထင်းမီးတေနွ ဲ့ ချက်ပြုတ်တာပေါ့၊ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေကလည်း အဲဒီတုန်းက စတိုင်မျိုးတွေပေါ့၊ ဘီယာတို့ အရက်တို့ကတော့ သပ်သပ်ထပ်ပေးရတယ်၊
အစားအသောက်ကတော့ ကြိုက်သလောက်စား၊ တစ်ယောက်ဘယ်လောက်နှုန်းနဲ့ ကောက်ထား ပြီးပြီလေ၊ မစ်စစ် လာလဲနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တန်းစီ၊ အစားအသောက်တွေ ယူလာပြီးတော့ ခုံတန်းမှာ ပြန်လာစားပေါ့၊ ကျနော်က အစားအစာ ပန်းကန်တွေ မစ်စစ် လာလဲနဲ့ ခဏထားခဲ့ပြီး ဘီယာရောင်းတဲ့ဆီ ပြန်သွားလိုက်တယ်၊ ဘီယာကိုလည်း သစ်သားစည် တွေနဲ့၊ သစ်သားလှည်း တစ်ခုမှာ တင်ထားပြီး မတ်ခွက်တေနွ ဲ့ ရောင်းတယ်၊ ကျနော်က နှစ်ခွက်ယူ ပိုက်ဆံပေး တစ်ပ်ကို ခွက်ထဲထည့်ခဲ့ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်၊ လူသံတွေ ရယ်သံ စကားပြောသံတွေနဲ့ စတိတ်က တီးနေတဲ့ ကမ်းထရီး သီချင်းသံတွေနဲ့ ဆူညံလို့ပေါ့၊ ပျော်စရာတော့ ကောင်းသား ခြံကြီးထောင့် တစ်နေရာက နောက်ဆုံးပေါ်ကားတွေကိုသာ မတွေ့ရရင် အိုးဝက်စ်က အမေရိကနကို ပြန်ရောက်နေသလိုပဲ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း စားလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ အရှိန်ရလာတော့ တခြားသူတေလွိုပဲ အခန်းအလယ်မှာ သွားက ကြတာပေါ့၊ ရိုးရာအက တွေရော၊ စုံတွဲအက တွေရော စုံနေတာပေါ့၊ ကျနော်လည်း မစ်စစ် လာလဲကို တွဲကရင်း ကိုင်ရင်း ဖက်ရင်း ကနေရာက သူလည်း
ပျော်နေတာ တွေ့ရတာနဲ့ အရဲစနွ့် ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်း တွေကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့်ကို ပြန်ဖက်ပြီး ရမ္မက် ပြင်းပြင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုံ့ပြန်လာတယ်၊ အဲလိုနဲ့ ညလည်း တဖြည်းဖြည်း နက်လာရော၊ ကျနော့် လက်တေကွ မစ်စစ်လာလဲရဲ့၊ တင်ပါးလုံးလုံးတွေ၊ ရင်သားတွေ၊ ခါးတွေ၊ တစ်ကိုယ်လုံးပဲ ဆိုပါတော့ဗျာ၊ မရောက်တဲ့ နေရာ မရှိတော့ဘူး ၊ အဟီး၊ ကျနော်က ဒါမျိုးတွေ အံတိုနေပြီလေ သိတယ် မဟုတ်လား မူးအောင် မသောကဘ်ူး၊ ခွိ၊ အယ်လ်ကိုဟောက ကာမ ကိစ္စကို လှုံ့ဆော်ပေးပေမဲ့ များသွားရင် ပါဖောင်းမန့်ကို ကျစေတယ် ဆိုတော့ အနေတော်လောက်နဲ့ တော်ထားလိုက်တယ်လေ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး ဂျင်းဘောင်းဘီ အောက်က ဖောင်းထနေပြီး မစ်စစ် လာလဲရဲ့ ဆီးခုံကို ပွတ်နေတဲ့ အဆင့်လောက်ဆို ရပြီလေ၊ ဟဲဟဲ။

ကျနော်တို့ပြန်တော့ မစ်စစ် လာလဲက ကျနော့်လက်ထဲ သော့ထည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ပခုံးစောင်းပေါ် သူ့ခေါင်းလေးတင်ပြီး ကျနော့်လက်မောင်း တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွဲခိုလို့၊ သူ့ရင်သားတွေက ကျနော့် လက်မောင်းသားတွေကို အခိ နဲ အိခနဲ ဖိဖိ လာတယ်၊ ကျနော်လည်း ကားပေါ်က နဗီဂေတာနဲ့ပဲ ဟိုတယ် လိပ်စာထည့်ပြီး မောင်းလာခဲ့တော့တယ်၊ မာစေးဒီး AMG တွေက စပယ်ရှယ် အက်ဒစ်ရှင်းနဲ့ အင်ဂျင်ဆိုက်ကလည်း ပုံမှန်ထက် ပိုကြီးတဲ့ကောင်တွေ ဆိုတော့ ဆွဲလိုက်တာ မြားကို တအားကုန်ဆွဲပြီး ပစ်လိုက်သလိုပဲ၊ အဟီး၊ လီဗာက ထိပဲထိရသေးတယ် မြင်းရိုင်းလိုပဲ ခုန်ပြေးတော့တာပဲ၊ SLS AMG GT ဆိုတာ တော်ရုံ လမ်းမပေါ်မှာတောင် တွေ့ရခဲတာ ဆိုတော့ ခွိခွိ၊ မစ်စစ် လာလဲကို လုပ်ဖို့တောင် သိပ်အလျင် မလိုပဲ ကားကို ဇိမ်ခံမောင်းလာမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညဘက် ဖရီးဝေးပေါ်မှာကားကလည်း ရှင်းတော့
နင်းလာလိုက်တာ ခဏလေးနဲ့ ကျနော် တည်းတဲ့ဟိုတယ် ရောက်လာတော့တယ်၊ ကျနော်က
မေးမနေတော့ဘူး၊ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ပါစင်ဂျာဆိုက်ကို သွား တံခါးဖွင့်ပေးပြီး မစ်စစ် လာလဲကို လက်ပေးပြီး မဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။

မစ်စစ် လာလကဲို ဓာတ်လှေကားထဲမှာလည်း နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်၊ သူ့တင်ပါးတွေကို အားလိုအားမရ ဆုပ်နယ် ခဲ့သေးတယ်၊ ခွိခွိ ၊ ဒီကောင်မကြီး ကိုတော့ နွှာရတော့မယ်ပေါ့။ ကျနော့်အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားတယ်၊ အဟီး ကျနော်လည်း သွားချငတ်ာပေါ့၊ ဒီလောက်ဘီယာတွေ သောက်ထားတာ။

သူက အိမ်သာ ကမုတ်ပေါ် အထိုင် ကျနော်ကလည်း ရှာဝါ မှန်တံခါးဖွင့်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ် ရှာဝါ ရေဆင်းပေါကကို ကျနော့်ရေပြတွ်ချိန်ပြီး ရွှေဝါရောင် ရှူးတွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် ပန်းပြီးတဲ့ထိ သူက မပြီးသေးဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်က အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ချွတ်လိုက်ပြီး ရေပန်းက ရေနဲ့ ဆပ်ပြာရည် ဘူးလေး ယူပြီး ကျနော့်ရဲ့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ ရေပြွတ်လေးကို ကောင်းကောင်း ပွတ်သပ် ဆေးပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော် လုပ်နေတာကို ပြုံးစစနဲ့ မစ်စစ် လာလဲ တစ်ယောက်က ကြည့်နေလေရဲ့၊ နောက်သူလည်း ရှူးပေါက်လို့ ပြီးသွားတယ်ထင်ပါရဲ့ ဘေးနားက တစ်ရှူးလေး လှမ်းဆွဲပြီး အောက်ပိုင်းကို သုတ်ဖို့ လုပ်နေတုန်း သူ့နား ကျနော်က ကမန်းကတန်း လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ သူက သူ့ ဟိုဟာတွေ သုတ်သင်ပြီး ရေဆွဲချပြီးတော့ မျက်နှာကို ရှေ့ပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့်ရေပြွတ်ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်ရောက်နေပြီလေ၊ ခွိ။

ကျနော့် ရေပြွတ်ကြီးကလည်း မြန်မာပြည် သင်္ကြန်တွင်းမှာ ချောချောလှလှ ကောင်မလေးတွေလာရင် ရေအသင့်စုပ်ပြီး ပကဖ် ို့ အသင့် ပြင်ထားသလပို ဲ ထောင်နေပြီလေ၊ ဟဲဟဲ၊ မစ်စစ် လာလဲက မျက်စောင်းလေး
တစ်ချက်သာ ထိုးလိုက်တာ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ကျနော့်ပြတွ်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လှပတဲ့
နှုတ်ခမ်းလွှာလေးကို ဟလို့ ဖွင့်ပေးရှာတယ်၊ ကျနော်က ရှေ့တစ်လှမ်း တိုးလိုက်တော့ ငှက်ပျောဖူးကြီးက နူးညံ့
နွေးထွေးနေတဲ့ မစ်စစ် လာလဲရဲ့ အာခံတွင်းထဲ ဝင်သွားလေရဲ့၊ ကျနော်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မစ်စစ် လာလဲရဲ့
နှုတ်ခမ်းပေါ်က မှဲ့က အခုမှ ပိုထင်းလာသလိုပဲ။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ မစ်စစ် လာလဲ ရယ် ”

မစ်စစ် လာလဲလည်း အတွေ့ အကြုံ မခေဘူးပဲ၊ ကျနော့် ယောက္ခမကြီးကိုသာ မမီရှိရမယ်၊ မနေတု့န်းက သဇင်နဲ့ စာရင်တော့ နည်းနည်းသာတယ် ပြောလို့ရမယ်၊ အင်း၊ အိမ်သာအိုးပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စကို ကိုယ်က သူ့ရှေ့မတ်တတ်ရပ်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကော့ကော့ထိုးထည့် နေရတာ သူ့ အစုပ်အမှုတ်
ကောင်းတာကို အသာဖယ်ထား အတွေးနဲ့တင် မကောင်းပါဘူးလို့ ထင်တဲ့ ယောကျ်ားသား ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိမယ် ထင်သလဲ ၊ ခွိခွိ၊ ကျနော်လည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမှတ်လို့။ မစ်စစ် လာလဲရဲ့ ပါးစပ်ထနဲ ဲ့ သူ ဆွဲထုတ်လိုက်တာတောင် သူ့မျက်နှာ၊ ဆံပင်တွေပေါ် ပန်းထွက်ကျသွားတဲ့ မလိုင်ဖတ်တွေက လက်ဖက်ရညခ် ွက်ထဲ ထည့်ရင် ရှယ် သုံးလေးခွက်စာလောက်တောင် ရမလားမသိပါဘူး၊ ခိခိ။
နောက်တော့ ဆေးကြောပြီး ခုတင်ပေါ်မှာပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ။

ဒီတေး သိချင်သေးလား၊ မစ်စစ် လာလဲက ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်လိုက်တော့လည်း တော်တော်မိုက်တာဗျ၊
နို့ကြီးတွေက အလုံးမဟုတ်ဘူး၊ ဘူးသီးလို ရှည်ရှည်၊ သိပ်အတွဲကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ထိပ်က
အေရယ်ရိုးလားလို့ ခေါ်တဲ့ နိုခကံ့ လည်း ကျပ်ပြားဝိုင်း ကြီးကြီးထက်တောင် ကျယ်မလားမသိ၊
နို့သီးခေါင်းတုတ်တုတ် တေနွ ဲ့ပေါ့၊ ခါးကတော့ သိပ်မကျဉ်ပေမဲ့ ကားစွင့်တဲ့ တင်သားတွေကြောင့် တုတ်တယ် မထင်ရပါဘူး၊ ပေါင်လုံးတွေကတော့ နည်းနည်းတုတ်တယ်၊ ခြေသလုံးသားတွေလည်း တုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ပခုံးပေါ် တင်ဆောင့်တော့ အားရတာပေါ့ဗျာ၊ သူ့ဖင်ကားကားကြီး ကိုလည်း အရသာခံကြည့် ချင်သေးတော့
လေးဘက်ထောက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ဆွဲလိုက်သေးတယ်၊ နောက်ဆုံးကတော့ အရှေ့ အလယ်ပိုင်းသူ တွေရဲ့ ထုံးစံလိုပဲ သူတိုအတွက် မဆန်းတဲ့ နောက်ပေါက်ပါ့ လုပ်လိုက်ရတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အိပ်မောကျသွားတော့ အပြင်မှာ မိုးတောင်လင်းနေပြီ၊ ကျနော့် တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တရုတ်သိုင်းကား အပီစုတ် လေးဆယ်လောက်ကို တောက်လျှောက် အစအဆုံးထိ ကြည့်လိုက်ရသလို၊ ကျေနပ်အားရ၊ မောပန်းနွမ်းနယ်ပြီး တုံးခနဲ အိပ်မောကျ သွားရပါတော့တယ်။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ဒီတစ်ခေါက် ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော် အားရ ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်နေလိုက်သည်မှာ တိမ်ပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပင်၊ ငါ့လို လူမျိုး ထပ်တူ ရှိရင်တောင် ငါ့လောက် စွံ ပါ့မလား လို့တောင်
တွေးရင်း မျက်နှာပေါ်မှာ အလိုလို အပြုံးရပိ ် ထင်သွားမိသေးတယ်။
မစ်စစ် လာလကဲ အရင်တုန်းက ကျနောန် ဲ့ ဖြစ်ဖူးခဲ့တယ့် ဘော့စ် အဟောင်း တရုတ်အမျိုးသမီး လီလီ လိုမျိုး မဟုတ်၊ လူရှေ့မှာသာ မသိသာအောင်နေ၊ လူကွယ်တာနဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးထားသည်၊ ကျနော် တစ်ခါတလေ အရမ်းတင်းလာသည့် အချိနမ် ှာ အရေးကြီးသည့် ပရောဂျက် အကြောင်း ဆွေးနွေးမလို ဘာလိုလိုနဲ့ ဖိုင်တွဲ အထူကြီးတွေ ယူ၊ သူ့ အခန်းထဲ သွားပြီး အခန်းတံခါးပိတ်ကာ ပုလွေ မှုတ်ခိုင်းလို့လည်း ရသည်။ သူ့ရဲ့ မဟော်ဂနီ စားပြွဲကီးပေါ် တက်ထိုင်ပြီး အိတ်စက်ကတစ် သားရေကုလားထိုင် ပေါ်ကနေ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေရှာသော ဘော့စ် အီရနမ်ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး သူ့ ဆံပင်နီနီတွေကို ဖွပစ်၊ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အာခေါင်ထိအောင် ဆောင့်ပစ်လို့ ရနိုငသ်ည့် အခွင့်အရေးများမှာ ပြောပြလို့လည်း ဘယ်သူမှ ယုံကြည်
နိုငဘ်ွယ်ရာ မရှိဘူး မဟုတ်လား။
နောက်ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ညီအစ်မတွေ အပြင် ယောက်မ၊ နောက်တော့ သူတို့ အမေ ကျနော့်
ယောက္ခမကြီးတောင် ပါသွားသေးတယ်၊ ကျနော် ဒိုင်ယာရီရေးပြီး ဟို အမည်မသိ ရေးသူ တစ်ယောက်ရဲ့ My secret life ဆိုတဲ့ စာအုပ်မျိုး ထုတ်လိုက်ရင်တောင် နောင်လာနောကသ်ားတွေက အာထားတာ၊ စိတ်ကူးယဉ်ထားတာပဲလို့ ထင်ကြပေလိမ့်မည်။

ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထင်ထားတဲ့ ထငတ်စ်လုံးဟာ၊ ဝုန်းခနဲ တစ်စစီ တစ်စစီ ပျောက်သွားရတဲ့ အဖြစ်အပျကန် ဲ့ ကြုံရပါတော့တယ်။

အဲဒီနေက့ ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ မြနှင်းဆီ မျက်နှာ မကောင်းဘူး၊ တစ်ယောက်ယောက်များ ကျနော့် အကြောင်း ချွန်တွန်းလုပ်လိုက်လို့လား၊ သူ့ဘာသာ တစ်ခုခုကြောင့် ကျနော့် ဖောက်ပြန်မှုတွေကို
ရိပ်မိသွားတာလား၊ စိတ်ထဲမှာတော့ နည်းနည်းလေး ထိတ်မိတယ်၊ အင်း အိပ်ရာဝင်ချိန်ကျရင်တော့ သိရမှာပဲ ပေါ့လေလို့ တွေးရင်း ညနေဘက်အချိန်တွေကို ပုံမှန်ပဲ သားနဲ့ ဆော့ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ ကျော်ဖြတ်လာပြီး သားအိပ်ပျော်သွားမှ ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ တစ်ညနေလုံးပျောက်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ တစ်ယောက် ကျနော်တို့ အိပ်ရာပေါ်မှာ မှောက်လျက် အိပ်နေတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော် က သူ့ အနားသွားထိုင်လိုက်ပြီးတော့ ပခုံးလေး အသာပွတ်ပေးရင်း

“ မြ.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. တစ်ခခု ု.. ဖြစ်နေတာလား ”

ကျနော့်စကား အဆုံးမှာတော့ မြနှင်းဆီ ခုတင်ပေါ် ထထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့် ကိုယ်ကို ဖက်တွယ်၊ သူ့မျက်နှာကို ကျနော့်ရင်ဘတ်မှာ အပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချပါတော့တယ်၊ သူ့ရဲ့ မျက်ရည်ပူတွေက ကျနော့်အင်္ကျီ ကိုတောင် ထိုးဖောက်ပြီး ရင်ဘတ်မှာ လာစိုစွတ်နေတာကို ခံစားနေရပါတယ်၊ အင်း ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်နဲ့ နှစ်အတော်ကြာကြာလည်း လင်မယားအဖြစ် အတူနေလာခဲ့ကြပြီး၊ ယူကထဲကလည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ချစ်လို့ယူထားကြတဲ့ လင်မယားဆိုတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ သူဒီလို ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေတာကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းတော့ဘူးလေ၊ အထူးသဖြင့် ကျနော့်ကြောင့် ဆိုရင်တော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်လုပ်နေတာတွေကို ရပ်တန်းက ရပ်ရတော့မှာပဲလို့ ချက်ချင်း စဉ်းစားနေလိုက်မိတယ်။

“ ဘာဖြစ်လဲ မြ ရယ် ပြော.. စိတ်ပေါ့သွားအောင် ငိုချချင်လည်း ငိုချလိုက်၊ ဝအောင်ငိုပြီးမှ ကို့ကိုပြော နော် ဘာဖြစ်လဲ ဆိုတာ ”
“ မြ.. ပြောရင် ကို.. စိတ်ဆိုးမှာလား ”
“ မဆိုးပါဘူးကွာ.. မြ အဲလို ငိုနေတာတွေ့ရတော့ ကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းလို့.. မြဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးရောလို့ ကိုတွေး နေတာ.. ကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ.. မြ ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ပြော ” “ တကယ်နော် ကို.. အင်းလေ.. ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မြကတော့ ပြောရတော့မှာပဲ.. မြ စိတ်ထဲမှာလည်း အလဲို အကြာကြီး အောင်းမထားချင်ဘူး.. ကို.. စိတ်ဆိုးရင်လည်း မြခံပါ့မယ်.. ခဏတော့ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်လေး ထားပြီး မြပြောတာ နားထောင်နော် ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်၊ ခေါင်းထဲ မှာ ဦးနှောက်က ကွတ်ကိုး ပရော်စက်ဆာထက် အဆပေါင်းများစွာမြန်တဲ့ နနှု ်းနဲ့ အလုပ်လုပ်နေတယ်၊ အဖြေက အနီးစပ်ဆုံးတောင် မထွက်လာဘူး၊

“ အင်းပါ.. ကို ကတိ ပေးပါတယ်.. မြ ပြောသာပြောပါ ”
“ မြ.. မှာ.. တခြားတစ်ယောက် ရှိနေပြီ ”
“ ဘာ.. ဘယ်လို ”

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အသံကျယ် သွားမှန်း သတိရလိုက်လို့ စိတ်ကို ပြန်ထိန်းလိုက်ရတယ်၊ ငါနားထဲ ကြားလိုက်တာမှ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ ကို ဆုံးအောင်ပြောခိုင်းရတော့မှာပဲလေ။

“ ကို.. ကို.. ဖြစ်ရဲ့လား.. မြပြောတာ နားထောင်မှာလား ” “ အင်း ”

ကျနော့်စိတ်တွေကို အစွမ်းကုန် စုစည်းပြီး ခေါင်းထမဲ ှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ပြန်ပြောနေတယ်၊ စိတ်ကို ငြမိ ်ငြိမ်ထား ပြောသမျှကို ဆုံးအောင်နားထောင်၊ စကားမဆုံးသေးပဲ ဘာမှ အဆုံးအဖြတ် အစပွ ်အစွဲ မလုပန် ဲ့၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား။
အောက်က အကြောင်းအရာတွေကတော့ မြနှင်းဆီ ပြန်ပြောပြတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ပါပဲ၊ သူပြောပြတာကတော့ စကားလုံး အလှတွေနဲ့ ဖုံးကွယ်ပြီး အဖြစ်အပျက်တွေကို အက်ဆေးတစ်ခုလိုပဲ ပြောသွားပေမဲ့၊ စာဖတ်သူတွေလည်း ဖတ်လို့ကောင်း၊ သူပြောတာကို ကျနော် နားလည်သလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ပြီး ပြန်ရေးပြ သွားပါမယ်၊ တကယ့် တကယ်တော့ မိန်းမ တစ်ယောက်က သူ့ယောကျ်ားကို အလဲို ဒီတေးတော့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ ဗျာ။

………………………...
ဟုတ်တယ် ကို၊ ကိုထင်သလို ကယ်ဗင် ပါပဲ၊ သားမွေးပြီး နောက်ပိုင်း နှစ်တွေမှာ မြတို့ နှစ်ယောက်
အိပ်ရာပေါ်မှာ အရင်တုန်းကလို ပွဲဆက် မကြမ်းတော့ဘူးလေ၊ အစပိုင်းတော့ ဘယ်လိုမှ မနေပါဘူး၊ နောက်ပိုင်း
မြ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ ဘာတွေလုြပ်ပီး သွေးသား အရမ်းကောင်းလာတဲ့ အချိန်ကျတော့ မြ လိုချင်တဲ့ အချိန်လေးတွေ ရှိလာခဲ့တယ် ကို၊ မြနဲ့ ကိုနဲ့ အလုပ်ချိန်ကလည်း လွဲနေ၊ ကလေး အလုပ်ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖိစီးနေ ဆိုတော့ မြ အရမ်းဆာနေတဲ့ အချိန် ကိုက ဘေးမှာ တရှူးရှူးနဲ့ အိပ်မောကျနေတာကို မြ အနှောင့်အယှက် မလုပ်ရက်တော့ဘူး၊ မြ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်ပဲ အာသာဖြေခဲ့ မိတော့တယ်၊ နောက်တော့ တစ်နေ့မှာ ကယ်ဗငတ်စ်ယောက် ကားပျက်လို့ ဆိုပြီး မြ အလုပ်လုပ်တဲ့ စတိုးကို ရောက်လာတယ်လေ၊ အဲဒါ သူ့ကို အိမ်လိုကပ် ို့ ပေါ်ရင်းနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာတဲ့ သူငယ်ချင်း ချင်းမို့ သူ့အိမ်မှာ ဝိုင်လေး တစ်ခွက်လောက် သောက်ရင်း ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်၊ အဲဒါကနေ အရက်ကြောင့်လား ဘာလားတော့ မသိဘူး၊ မြ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ ကယ်ဗင်က မ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်ပြီး နမ်းနေပြီလေ၊ စိတ်မရနှိ ဲ့နော် ကို၊ သူက နမ်းတတ်တော့ သူ့ အနမ်းမှာ ခဏတော့ မိန်းမော မိသွားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ လက်တွေက မြရဲ့ ရင်သားတွေအပေါ် လာအုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ မြ ချက်ချင်း သတိဝင်သွားပြီး တွန်းထုတ်လိုက်တယ်၊ နင်ဘာတွေ လုပနေတာလဲ ပေါ့၊ ငါ့မှာ ယောကျ်ားရော ကလေးရော ရှိတယ်၊ ဒါမျိုး လုပ်စရာလား ဆိုတော့ သူက တောင်းပန် ပါတယ၊် ရုတ်တရက် စိတ်လွတ်သွားလို့ပါတဲ့၊ နောက်ဆို မဖြစ်စေရပါဘူးတဲ့ ၊ အဲဒါနဲ့ မြလည်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း တစ်ခါနှစ်ခါလောက် သူလာလာတွေ့ပြီး ကောင်းကောင်းမွနမ် ွန်ပဲ ပြန်ဆက်ဆံတာနဲ့ မြလည်း စိတ်ပြန်ပြေသွားတယ်၊ ကျောင်းကထဲကလည်း ငယ်နိုငဆိုတော့ ကယ်ဗင့် အကြောင်းလည်း သိတယ်လေ၊ သူက လူကောင်ကသာ ကြီးတာ၊
အားငယ်တတ်တယ်၊ စိတ်ပျော့တယ်၊ သူ့ကို မြတို့ အုပ်စကု အားပေးပြီး လက်တွဲခေါ်လာခဲ့ရတာ ဆိုတော့လေ။

အဲလိုပဲ ကယ်ဗငန် ဲ့က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီးမှ မခရေတို့ ရှိတဲ့မြို့ကို ကိုသွားတဲ့ အချိန်မှာ သူနဲ့ နိုက်ကလပ် တစ်ခကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီမှာ သူက မြ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလာခဲ့တယ်၊ မြလည်း အဲဒီ အချိန်မှာ လူကလည်း ဝိုင်အရှိနန် ဲ့ ကလပ်မှာလည်း သူများတွေနဲ့ ကခုန် နေကြတာနဲ့ ဆိုတော့ နမ်းတဲ့ အဆင့်လောက်ကိုတော့ မပြောမိတော့ဘူး၊ သူလည်း လက်က ရှေ့ဆက်တိုး မလာတာနဲ့ နမ်းတာကိုတော့ မတားမိတော့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေ ဟတ်အတက် ဖြစ်လို့ မြ ဖရော်ရီဒါကို ထွက်သွားခဲ့ရလို့ ဘာမှ မဖြစ်လိုက်ပါဘူး။

နောက်တစ်ခါ ကို စံပယ်တို့ ရှိတဲ့ အယ်အေကို ထရိန်နင်နဲ့ သွားတော့ ကယ်ဗင်နဲ့ တစ်ခါနှစ်ခါလောက် ကလပ်ကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာကို မြက ဘာမှ မပြောဖြစ်တော့ဘူးလေ၊ သူ့လက်တွေက ကရင်း ခုန်ရင်း မြ တင်သားတွေကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်တာလောက်လည်း မြက မပြောဖြစ်တောဘူ့း၊ မတားမြစ်ခဲ့မိတော့ဘူး ပြောတာပါ။

ဒါပေမဲ့ ဖရော်ရီဒါကို ကယ်ဗင်လိုက်လာခဲ့တော့ မြ မတားဖြစ်ခဲ့တော့ဘူး၊ မြ ဖရော်ရီဒါမှာ
သူငယ်ချင်းဟောင်းတေနွ ဲ့ ဆုံတယ် ဆိုတာ တကယ်တော့ ကယ်ဗင်ပါ၊ သူက မြကို အကြာကြီး မခွဲနိုငလ့ိုဆိုပြီး ဖရော်ရီဒါကို လိုက်လာခဲ့တယ်၊ မြ အတတန် ိုင်ဆုံး ထိန်းပါတယ်၊ မြ ကို့ကို သစွာမဖောက်ချင်ဘူး၊ မြကိုယ် မြလည်း ဘာလို့ အဲလို ကယ်ဗင့်ပေါ် အလလိုက်မိတယ် ဆိုတာကိုလည်း နားမလည်ဘူး၊ ကယ်ဗင်က ဖရော်ရီဒါမှာ ဟိုတယ်တစ်ခုကို ခေါ်သွားတော့တောင် မြက လိုက်တော့သွားတယ်၊ ငါ ငါ့ယောကျ်ားရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ဖောက်ပြနဖ် ို့ စိတ်မသန့်ဘူးလို့ ငါနင့်ကို အဆုံးစွန်ထိ မလိုက်လျောနိုင်ဘူး၊ အဲဒါက လွဲရင် လုပ်ချင်တာလုပ် ဆိုလို့၊ အဲဒီ ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာ ကယ်ဗင် တစ်ယောက် မြကို လုပ်လိုက်တာလေ၊ သူ့ ပစ္စည်းကို မြ ဟိုဟာထဲ မထည့်တာ တစ်ခပု ဲ၊ မြ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ကြေမတတ်ပဲ၊ မြရဲ့ နှုတ်ခမ်းတေကွို စုပ်၊ မြ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ၊် နို့သီးခေါင်းတေကွ ို ကလေးလိုပဲ တပြွတ်ပြွတ်စို့၊ မြ အောက်ပိုင်းကိုလည်း ရှေ့ရောနောက်ရော သူ့ လျှာကြီးနဲ့ ရက်လိုက်တာ မြ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုတွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး
အကြိမ်ကြိမ် ပြီးသွားရတယ်၊ မြ ကိုယ့်ကကိုယ် စိတ်မထိန်းနိုငမ် ှာ စိုးလို့ သူ့ကို အတွင်းခံတောင် မချွတ်ခိုင်းဘူး၊ နင်အတွင်းခံ ချွတ်တာနဲ့ ငါထပြန်မယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ သူကလည်း နားထောင်ရှာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ကို မှတ်မိမလား မသိဘူး၊ အဲဒီညက မြ ပြန်လာတော့ ကို အိပ်ပျော်နေတာကို မြ အတင်းတက်ခွပြီး လုပ်မိတာ၊ မြ ဟိုဟာထမဲ ှာက ရေတံခွန်လို ဖြစ်နေပြီလေ၊ ကိုနဲ့ အဲလိုမှ မလုပ်ဖြစ်ရင် နောက်နေ့ ကယ်ဗင့်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်မိတော့မှာပဲ။

ဒါပေမဲ့ ကို နောက်ဆုံး ကို တက်စ်ဆက်ကို အလုပ်ကိစ္စန့ ဲသွားတော့ မြ ကိုယ်ကို မြ မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး ကို၊ သူ့ကိုလည်း သနားမိတယ်၊ မြ အလိုကို လိုက်ပြီး သူ့ခမျာ ထိန်းထားရတာ တော်တော် ကြာနေပြီလေ၊ တစ်ည ကလပ်က အပြန်မှာ မြကို အိမ်လိုကပ် ို့ရင်းနဲ့ မြက ကော်ဖီသောက်ဖို့ အိမ်ထဲကို ဖိတ်လိုက်မိတယ်၊ ဧည့်ခန်းထဲမှာ မြကို ဖက်နမ်းရင်း ထုံးစအံတိုင်း သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အနမ်းတွေက မြရဲ့ ခံစစ်ကို အားလျှော့သွားစေတယ်လေ၊ နောက်မြကို ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာပဲ စကဒ်လှန်ပြီး မ အဖုတ်ရော နောက်ပေါက်ရောကို ရက်တယ်လေ၊ သူ့လျှာ စိုစိုနွေးနွေးကြီးက မြ ဟာလေးထဲကို အတွင်းရော နတှု်ခမ်းသားတွေရော ပွတ်သပ် ရက်ပေးရုံ မကဘူး မြရဲ့ အရသာ အစေ့ဖူးလေးကိုပါ ဆွပေးတော့ မြ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားရပါတယ်၊ မြပြီးသွားတော့ သူ့ခမျာ မြကို ကတိပေးထားတဲ့ အတိုင်း ဘာမှ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်အောင် ထိန်းထားရှာပါတယ်၊ မြကို ပြန်တော့မယ်လို့ သူက မတ်တတ်ထပြီး နှုတ်ဆက် လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မြရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်မှာ သူ့ဘောင်းဘီကြီးက
ဖောင်းထနေတယ်လေ၊ မြ သူ့ကို သနားတာနဲ့ သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်မိတယ်၊ ညိုညိုမည်းမည်း အကြောတွေ ထောင်ပြီး ထပိ ်ဖူးက ကားကား ကြောက်စရာကောင်ကြီးက ဖြောင်းခနဲ မာန်ဖီပြီး ခုန်ထွက်လာတာ မြ နှုတ်ခမ်းတွေကို လာထိတယ်လေ၊ မြက ပါးစပ်အသာလေး ဟ ပေးလိုက်တော့ သူက ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း ရှေ့ အတိုးလိုက်မှာ၊ ငှက်ပျောဖူးကြီး တစ်ဝက်လောက်က မြ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်၊ သူလည်း အီးခနဲ အသံထွက် သွားပြီး မြရဲ့ ခေါင်းလေးကို သူ့လက်နဲ့ အသာထိန်းကိုင်လာတယ်၊ နောက်တော့လည်း ဘေ့စစ်အင်းစတင့် ပြောရမလား မြ ခေါင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ မြ နှုတ်ခမ်းအစုံက ငှက်ပျောဖူးညိုကြီးကို တင်းတင်းစေ့ညှစ်လို့၊ မြရဲ့ လျှာတွေက အသားနုနေရာလေးကို ထိုးဖွ ရှာနေရင်း.. အောင့်အည်းထားရတဲ့ ကယ်ဗင်ရဲ့ ပူနွေးပျစ်နှစ်တဲ့ အချစ်ရည်တွေကို မြလည်ချောင်းထဲမှာ တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်နေ မိတော့တယ်လေ၊ အဲဒါက ကယ်ဗငန် ဲ့ မြနဲ့ ရဲ့ နောက်ဆုံးအဆင့်ပါပဲ ၊ ဒီထက်ကို မပိုခဲ့ပါဘူး၊ ကို မယုံရင်လည်း မြ အပြစ်မတင်ပါဘူး။

ဒါပေမဲ့ ကယ်ဗင်က နောက်ဆုံးတောင်းတဲ့ ဟာကိုတော့ ကို သိပြီးဖြစ်မှာပါပဲ၊ ဘာလဲ ဆိုတာကို၊ မြ အနေနဲ့ အဲဒါကိုတော့ ကိ့ုကို အသိမပေးပဲ မလုပ်ချင်တော့ဘူး၊ ကိုက မြကို ဘယ်လိုသဘောရှိလည်း ဆိုတာကို မြသိချင်တယ်၊ မြနဲ့ ကို အဲလို ကွဲကြ ပြဲကြတဲ့ ကိစ္စမှာ ကြားထဲက သားလေးကိုလည်း မသိစေချင်ဘူး၊ မြလည်း သားကို အရမ်းချစ်တော့ သူ့ အမေ အဲလို ဖောက်ပြန်တယ် ဆိုတာလည်း မသိစေချင်ဘူး၊ ကို ဘာလုပ်ချင်သလဲသာ မြကို ပြောပါတော့၊ ကိ့ု ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မြနားထောင်ပါ့မယ်၊ အခု ကယ်ဗင်က ဟာဝိုင်ယီကို ဗေကေးရှင်းသွားမှာ မြကို ခေါ်နေတယ်၊ မြ ခွငလ့်ည်း တင်ထားပြီးပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကို့ကို မြ အခုလို ဖွင့်ပြောချင်လို့၊ ကို့ သဘောထားကိုလည်း မြသိချင်လို့ပါ၊ ကဲ ဘယ်လိုလဲ ကို။
………………………...

ကျနော် ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားရသည်၊ တကယ်တမ်းကျတော့ ကျနော်က သူ့ ညီမတွေရော၊ သူ့ယောက်မ၊ သူ့အမေပါ မကျန် အကုန်လုပ်ခဲ့ပြီး ရုံးက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကိုယ့်ဘော့စ်တေပွ ါ မကျန် လုပ်ပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျေနပ်နေခဲ့သည်၊ မြ အပေါ်မှာ ဖောက်ပြန်နေခဲ့သည်၊ အခု မြက အဆုံးစွန်ထိ မရောက်ခဲ့တာတောင်မှ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်ရှိသည်ဟု ထင်နေသည်၊ နောက်ပြီး အခု ကိုယ့်မိန်းမက သူဒီလိုဖြစ်နေပါသည်ဟု ပြောတော့ ကိုယ့်မှာ တိမ်ပေါ်ကို လမ်းလျှောက်နေရာက အပေါက်ကျွံပြီး အောက်ပြုတ်ကျ သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်၊ ဟာခနဲ၊ ကျနော် ချက်ချင်း အဖြေမပေးနိုင၊် သုံးလေးရက် မစားနိုင် မသောက်နိုင် စဉ်းစားလိုက်ရသည်။ နောက်ဆုံး အဖြေကတော့ ထွက်လာသည် မဟုတ်၊ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ရခြင်းသာ၊ မြနှင်းဆီ အခု ကယ်ဗင်နဲ့ ဟာဝိုင်ယီလိုက်သွားတာကို ခွင့်ပြုမည်၊ မြနှင်းဆရီ ဲ့ အဆုံးအဖြတ်ကို ကျနော်လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်ကတော့ မြနှင်းဆီ တစ်ယောက် ကယ်ဗင်နဲ့ သွားအိပ်ပြီးမှ ကျနော်နဲ့ ပြန်လာပြီး ကျနော်နဲ့ သားနဲ့ မိသားစု ဘာမှ လျှို့ဝှက်ချက်မထား အသက်ထက်ဆုံး ပေါင်းသွားမည် ဆိုပါကလည်း ကျနော် လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်ကလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်၊ ဒါမှမဟုတ် ကယ်ဗင့်ကို စွဲလမ်းသွားပြီး သူနဲ့သာ တစ်သက်လုံး လက်တွဲ ပြီး ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမည် ဆိုပါကလည်း ကျနော်လက်ခံမည်၊ သားကို အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြပြီး အဖေတစ်လှည့် အမေတစ်လှည့် ပြုစု ပျိုးထောင်ရုံသာ၊ အဲတော့ မြဘက်က ဘယ်လိုမျိုးဖြစ်ချင်သလဲ ဆိုတော့ သူလည်း မသိသေးဘူးဟု ဆိုသည်၊ အခု တစ်ပတ် ခရီးထွက်ပြီးလျှင် သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ပြတ်သားမည် ထင်သည်ဟုသာ ဆိုသည်၊ ကိ့ုကိုလည်း သံယောဇဉ် မဖြတ်နိုငဟ်ု ဆိုသည်။

ကျနော်ကတော့ မိန်းမတွေကို အများကြီး ဆက်ဆံခဲ့ရလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိန်းမကျမ်းကြေပြီလို့ ထင်ထားတဲ့ အထင်က အခုတော့ တစ်စစီကွဲလို့ အမှုန်အစက်လေးတွေ ဖြစ်ပြီး ပျောက်ကုန်ပြီ၊ ကိုယ့်မိန်းမတောင် ကိုယ်နားမလည်နိုငပ် ဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သွေးနားထင် ရောက်နေတာကို သဘောပေါက်လာသည်၊
နောက်ဆုံးတော့ လောကကြီးမှာ အားလုံးကို နားလည် မလို၊ ကိုယ်နားလည်သလောက် လက်ခံနိုင် ရန်သာ လိုသည်လို့ သဘောထား ဖြစ်လာသည်၊ ဒါကြောင့်မို့ မြနှင်းဆီ ဟာဝိုင်ယီ သွားဖို့ လေဆိပ်ကို အသွားမှာ သားနဲ့ ကျနော်နဲ့ တက်ဆီပေါ် တက်သွားတဲ့ မြနှင်းဆီကို နှုတ်ဆက်ရင်း

“ မြ.. မြ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ဆုံးဖြတ် ကို လက်ခဖံ ို့ အသင့်ပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ဟာဝိုင်ယီမှာ ရောက်နေတုန်း အဲဒါတွေ ခေါင်းထဲ မထည့်ထားနဲ့ဦး၊ မြ ပျော်အောင်၊ စိတ်ချမ်းသာ သလိုသာ နေ၊ ပြန်လာခါနီးမှသာ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စဉ်းစား၊ မြ ဘာလုပ်လုပ် ကို ခွင့်လွှတ်တယ်၊ မြ ကို ကို ချစ်တယ်၊ မြ လူ့ဘဝမှာ အကြာကြီး ဆက်သွားရဦးမှာ၊ ကိုယဘ့်ဝ တစ်လျှောကလ်ုံး စိတ်ညစ်ညူးနေရရင် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ မြ ကိုယ်နဲ့
တစသ်က်လုံး ရိုးမြေကျနေမယ် စိတ်ကူးခဲ့ရင်လည်း ဒီအဖြစ်အပျက်တွေကို ကိုယ်ဘယ်တော့မှ လက်နက်အနေနဲ့ ထုတ်ဖေါ်ပြီး မြကို တိုက်ခကိုမယ် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကို ကတိပေးပါတယ်၊ မြ စိတ်ထဲ ပျက် စိတ်ရှုပ်ပြီးတော့ လူ့ဘဝထဲက အမြန်ထွက်သွားချင်တဲ့ ဆုံးဖြတ်မှုမျိုးက လွဲရင် ကျန်တာတွေကို ဆုံးဖြတ်တော့နော်…………... ဘိုင်ဘိုင်.. မြ.. have fun ”

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX